ခုလို ပြဲေတာ္စခ်ိန္ ေရာက္ၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ေတာင္ျပဳန္းလမ္းခြဲကေလး ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ မႈိင္းေဝရီျပာလို႔ လြမ္းစရာ ေကာင္းေနတတ္တယ္။ မႏၲေလး- မတၱရာသြား ကားလမ္းကေန ခြဲထြက္တဲ့ ေတာင္ျပဳန္းလမ္းခြဲကေလးေပၚမွာ ေရာင္စံုကားတန္းႀကီး ရွည္လ်ားစျပဳၿပီ။
လူေရာင္စံုေတြႏွင့္လည္း စည္ကားစျပဳၿပီ။
လမ္းခြဲကေလးေပၚမွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ဝါဆို ဝါေခါင္ေလကလည္း ရမ္းကားျမဴးၾကြလွတယ္။
ေရတိုးေစတဲ့ ဝါဆို ဝါေခါင္ေလရမ္းကားေၾကာင့္ လမ္းခြဲကေလးေဘးက တူးေျမာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ညိဳဝါေရာင္ေရေတြ ျပည့္လွ်ံစီးဆင္းေနတယ္။ ေရရိပ္မိုးရိပ္ ပြဲေတာ္ရိပ္ဟာ လမ္းခြဲေပၚက လူေတြရဲ႕စိတ္ကို လႈပ္ရွားေစတယ္။ ျမဴးၾကြေစတယ္။ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေစတယ္။
ခရီးသည္တင္ ဘတ္စ္ကားေခါင္မိုးေပၚက လူငယ္တခ်ိဳ႕ရဲ႕ ျမဴးတူးေအာ္ဟစ္သံေတြကို ၾကားရသလို က်ပ္ညပ္ျပည့္သိပ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားအတြင္းထဲက မိန္းမၾကီးငယ္တို႔ရဲ႕ အားကိုးတၾကီး တီးတိုးတိုင္တည္ ဆုေတာင္းသံေတြကိုလည္း ၾကားရတယ္။
ကိုယ္ပိုင္ ကားငယ္ေလးေတြထဲမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ထိုင္လိုက္လာရတဲ့ မိန္းမၾကီးငယ္ေတြကေတာ့ လက္အုပ္ကေလးကိုေတာင္ခ်ီၿပီး ေရာ္ရမ္းမွန္းဆ ရွိခိုးတိုင္တည္လို႔။
လမ္းေဘးဝဲယာမွာေတာ့ ကားတန္းႀကီးကို ႀကိဳဆိုေနသလို ကေလးလူတန္းရွည္ႀကီး ရွိတယ္။
သူတို႔ဟာ ေနေလာင္အသားအေရေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔။
မည္းညစ္ညစ္ အဝတ္အစားေလးေတြကို ကုိယ္စီဝတ္ဆင္လို႔။
တူညီတဲ့ အသံစာစာေလးေတြနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာက ‘ပိုက္ဆံႀကဲပါဗ်ိဳ႕’ တဲ့။
သူတို႔ မ်က္ႏွာေလးေတြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအျပည့္နဲ႔ ကားတန္းႀကီးေပၚက လူေတြကို ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ကားတန္းေပၚက လြင့္ပ်ံလာမယ့္ ပိုက္ဆံစကၠဴေလးေတြကို အလစ္မေပးတဲ့ မ်က္လံုးျပဴးေလးေတြနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ ကားတစ္စီးစီးေပၚကေန ပိုက္ဆံစကၠဴေလးေတြ ဝဲခနဲက်လာတာနဲ႔ ဝိုင္းအံုလုယက္ေကာက္ၾကေတာ့မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဖုန္လံုးေတြဟာ လမ္းခြဲကေလးကို ဖံုးလႊမ္းသြားတတ္ၿပီး ကားဘရိတ္အုပ္သံနဲ႔ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္ဟစ္သံေတြလည္း ေပၚလာတတ္ေသးတယ္။
ေၾကြမြေနတဲ့ ပိုက္ဆံစကၠဴရြက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ရင္း ကားဘီးေအာက္ေရာက္ဖို႔ သီသီကေလးလိုေတာ့တဲ့ ကေလးတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလို ရယ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ပြန္းပဲ့ရာေတြ ရွိတယ္။ မ်က္လံုးေလးေတြကလည္း ေၾကာက္လန္႔ေနပါတယ္။
ကေလးေတြႏွင့္ အတူတူေရာေႏွာေအာ္ဟစ္ ပိုက္ဆံေတာင္းေနၾကတဲ့ လူၾကီးတခ်ိဳ႕လည္း ရွိေသးတယ္။ အရက္မူးေနတဲ့ အမူးသမားေတြနဲ႔ လမ္းခြဲေလးေဘး လယ္ကြင္းထဲက တက္လာၾကတဲ့ မိန္းမတစ္စုေပါ့။
အမူးသမားေတြက ကားလမ္းလယ္မွာ လက္ညွိဳးႏွစ္ေခ်ာင္း တေထာင္ေထာင္နဲ႔ မ်က္လံုးမွိတ္ယိမ္းယိုင္ကရင္း ကားေတြကို တားသလို မိန္းမတစ္စုကလည္း သူတို႔တဘက္ကို ၾကိဳးလိုဆက္ၿပီး ကားကုိ တားတယ္။ ကားအရွိန္ေႏွးလုိက္တာနဲ႔ ‘ပိုက္ဆံၾကဲပါဗ်ိဳ႕’ ကို ဝိုင္းေအာ္ၾကရင္း လက္ခုပ္သံၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္ ကခုန္ၾကေတာ့တယ္။
ကေလးလူတန္းရွည္ၾကီးဟာ ေတာင္ျပဳန္းလမ္းခြဲကေလးဆံုးတဲ့အထိ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ရွိေနတုန္းပဲ။
လမ္းခြဲကေလးအဆံုးမွာ ေတာင္ျပဳန္းရြာရွိတယ္။ ပြဲေတာ္ကြင္းၾကီး ရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ပြဲေတာ္လာသူေတြနဲ႔ ပြဲေတာ္ဆိုင္ေတြက ေတာင္ျပဳန္းရြာကေလးကို ဖံုးအုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေတာင္ျပဳန္းရြာကေလးဟာ ပြဲေတာ္ကြင္းၾကီး ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။
လမ္းခြဲေလးေပၚမွာ တအိအိေမာင္းႏွင္လာခဲ့ရတဲ့ ကားတန္းၾကီးက ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ အသီးသီးဝင္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ကားငယ္ကေလးေတြက ကားအပ္ရန္ ၿခံဝင္းက်ယ္ၾကီးေတြထဲကို ေမာင္းဝင္သြားၾကၿပီး ခရီးသည္တင္ ဘတ္စ္ကားၾကီးေတြက ကားဂိတ္ကြင္းက်ယ္ၾကီးေတြထဲကို ေမာင္းဝင္သြားၾကတယ္။
ကားေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ျပြတ္သိပ္က်ပ္ညပ္ေနတဲ့ ပြဲေတာ္ဆိုင္ခန္းေတြအလယ္က ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားေစတီေတာ္ရဲ႕ ထီးေတာ္ကို ဖူးေတြ႔ႏိုင္ေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ အုတ္က်က္ဆူညံေနတဲ့ ပြဲေတာ္ အသံဗလံစံုေတြၾကားမွာ ေစတီေတာ္ရဲ႕ ဆည္းလည္းသံသာကိုေတာ့ ၾကားရႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူး။
ပုဂံအေနာ္ရထာမင္း တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့ ဒီဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရားတည္ရာမွာ ေရႊဖ်ဥ္းၾကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းငယ္ ညီေနာင္ႏွစ္ဦး အမႈေတာ္ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္ လစ္လပ္ပ်က္ကြက္တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာမင္းရဲ႕ ကြပ္မ်က္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသတဲ့။
ကြပ္မ်က္ျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ ေရႊဖ်ဥ္းၾကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းငယ္ မင္းညီေနာင္ဟာ အေနာ္ရထာမင္း ေဖာင္ေတာ္နဲ႔ စုန္လာတဲ့အခါ ေဖာင္ေတာ္ကို သြားမရေအာင္ ဆြဲထားခဲ့ၿပီး အမႈေတာ္ကိုသာ ထမ္းရေသာ္လည္း တစ္စံုတစ္ရာ အက်ိဳးမခံစားရေသာေၾကာင့္ ဆြဲထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေလွ်ာက္တင္ၾကေတာ့ ေနာ္ရထာမင္းၾကီးက ေတာင္ျပဳန္းအရပ္ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားအနီးမွာ နတ္ကြန္းနတ္နန္း ေဆာက္လုပ္ေစၿပီး လူအမ်ားကို ပူေဇာ္ပသေစခဲ့သတဲ့။
ဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရားေစတီအတြင္းမွာ ေရႊခ်ထားတဲ့ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္ လစ္လပ္ရာ ကြက္လပ္ေလးႏွစ္ခုရွိတယ္။ ဒီေနရာေလးကို ရွိခိုးပူေဇာ္ကန္ေတာ့ဖို႔အတြက္ လူအမ်ားၾကီး တိုးေဝွ႔ေနၾကတယ္။
ေတာင္ျပဳန္းရြာကေလးရဲ႕အလယ္ လမ္းမေဘးဝဲယာ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ပြဲေတာ္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ျပြတ္သိပ္က်ပ္ညပ္ေနတယ္။ ပြဲေတာ္မွာ ေရာင္းေလ့ရွိတဲ့ ကေရကရာ၊ စလူမုန္႔၊ အႏုဆုပ္ဆိုင္ေတြဆီက ေမႊးပ်ံ႕လာတဲ့ မုန္႔အနံ႔ဟာ ေစ်းသည္မေလးရဲ႕ မိတ္ကပ္နံ႔၊ ႏႈတ္ခမ္းနီနံ႔၊ ေရေမႊးနံ႔ေတြႏွင့္ ေရာေႏွာထြက္ေပၚေနတယ္။
နာမည္ေတြကို ဖတ္ရတာနဲ႔တင္ မူးေနာက္သြားေစႏိုင္တဲ့ အမိန္႔ရ အရက္ဆိုင္တန္းၾကီးကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္။
မႏၲေလးရည္ မူးမူးေလး၊ ယစ္ထုပ္ၾကီး၊ ကျပားမေလး ဂိုယာရမ္၊ ခ်ာခ်ာလည္၊ ရီေဝဖီလင္ အမ်ားၾကီးပါပဲ။
အရက္ဆိုင္တန္းကအေက်ာ္ မီးရထားသံလမ္းကို ျဖတ္တဲ့ေနရာေရာက္ရင္ေတာ့ လူအုပ္ၾကီးက ေရႊ႕မရေအာင္ က်ပ္ညပ္ေနေတာ့တယ္။ မီးရထားလာေနၿပီမို႔ သံလမ္းတံခါးေဘးနားမွာ စုၿပံဳရပ္ေနၾကရေတာ့တယ္။ ႐ုတ္တရက္ ပူလာတဲ့ ေနပူရွိန္ဒဏ္ေအာက္မွာ ရပ္တန္႔ေနရတဲ့ လူအစုအၿပံဳၾကီးရဲ႕ေခၽြးေတြဟာ ေခ်ာင္းငယ္ေလးတစ္ခုေတာင္ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ လမ္းခြဲကေလးတေလွ်ာက္လံုးလိုက္လာတဲ့ ဝါဆိုဝါေခါင္ေလရမ္းကားေတာင္ ပြဲေတာ္လူအုပ္ၾကီးကို ေၾကာက္လို႔ လမ္းခြဲကေလးဆီ ျပန္ေျပးၿပီထင္ရဲ႕။
မီးရထားကိုယ္ထည္ကို မျမင္ရေလာက္ေအာင္ လူေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားတဲ့ မႏၲေလး- မတၱရာ မီးရထားဟာ တအိအိ တေရႊ႔ေရႊ႔နဲ႔ ေတာင္ျပဳန္းဘူတာကို ဝင္လာေနတယ္။ ရထားေခါင္မိုးေပၚမွာ၊ ရထားဝမ္းထဲမွာ၊ ေျခနင္းခံုေပၚမွာ ျပြတ္သိပ္လိုက္လာတဲ့ လူေတြရဲ႕ေအာ္သံ၊ ေခၚသံေတြက ပြဲေတာ္သံေတြထဲမွာ ေရာေႏွာေပါင္းစည္းလိုက္ၾကတယ္။
ရထားေက်ာ္သြားတာနဲ႔ လူအုပ္ၾကီးက ပြဲေတာ္လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္မွာဆက္ၿပီး ေရြ႕လ်ားၾကျပန္တယ္။ ထူးျခားတာတစ္ခုက ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးထဲမွာ ဟိုေရွးကလို ေယာက္်ားေလးေတြက မိန္းကေလးေတြကို သားေျပာ၊ မယားေျပာ၊ သမီးရည္းစားေျပာေတြႏွင့္ စၾက၊ ေနာက္ၾကတာေတြ မရွိေတာ့ဘဲ ဟိုတုန္းကလို ကေလး႐ုပ္ၾကီးေတြ အတင္းလိုက္ထိုးေပးတာမ်ိဳးေတြ ဘာေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ေယာက်္ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလး သမီးရည္းစားျဖစ္ဖို႔၊ မ်က္လံုးခ်င္းဆံု ရင္ခံုဖို႔ အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့ ေခတ္တုန္းက မက္ေမာခဲ့ၾကတဲ့ ပါးစပ္အရသာကို သည္ေန႔ေခတ္မွာ မမက္ေမာၾကေတာ့ဘူးနဲ႔ တူပါရဲ႕။ ဟိုေရွးေတာင္ျပဳန္းကို မီလိုက္တဲ့ ဘိုးေတာ္အရြယ္ လူေပ်ာ္ၾကီးေတြေလာက္ပဲ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ေနာက္ေနၾကတယ္။
ခ်ဳပ္ၿပီးသား အကႌ်အဝတ္အထည္ဆိုင္ၾကီးေတြရဲ႕ အလုအယက္ေစ်းဝယ္ၾကိဳသံ၊ ေခၚသံေတြက လူေတြကို ေျခလွမ္း မွားေစတယ္။ ေရႊေရာင္ေငြေရာင္ တလက္လက္ဝင္းေနတဲ့ လက္ဝတ္ရတနာအတုဆိုင္ေတြမွာေတာ့ လူေတြ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးေနတယ္။
ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ရဲ႕ အစဥ္အလာ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဆြဲၾကိဳးေလးေတြ၊ လက္ေကာက္ေလးေတြ၊ နားဆြဲေလးေတြ၊ လက္စြပ္ေလးေတြကို ပြဲေတာ္လာသူတိုင္း ဝယ္ၾကတယ္။ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ဝယ္သလို ပြဲေတာ္ထဲမွာလည္း အေပ်ာ္ဝတ္ဆင္ထားၾကတယ္။ ဆြဲၾကံဳးတစ္ကံုး ငါးက်ပ္၊ လက္ေကာက္တစ္ရံ ေလးက်ပ္၊ နားဆြဲတစ္ရံ ငါးက်ပ္ ဝယ္စမ္းပါေလ့၊ ဝယ္စမ္းပါေလ့။
လက္ေကာက္၊ ဆြဲၾကိဳးအတုေလးေတြနဲ႔အတူ လူအုပ္ထဲမွာ အမ်ားဆံုး ေတြ႔ေနရတာက မိန္းမအတုကေလးေတြေပါ့။ မိန္းကေလးအစစ္နဲ႔မျခား ျပင္ဆင္ဝတ္စားထားတဲ့ မိန္းမလ်ာေတြေလ။ ပြဲေတာ္ရဲ႕ ဘယ္ေနရာကို ၾကည့္ၾကည့္ သူတို႔ကို ေတြ႔ရမယ္။
စားေသာက္ဆိုင္တန္းေတြရဲ႕ဘက္ကေန တအံုးအံုးထြက္လာေနတဲ့အသံေတြကေတာ့ ဂီတသံလို႔ေျပာလို႔မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကက္ဆက္ဖြင့္သံေတြေပါ့။ ေဆာင္းေဘာက္အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ တစ္ဆိုင္နဲ႔ တစ္ဆိုင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ဖြင့္ထားရင္း စားေသာက္မယ့္ လူေတြကို ၾကိဳေနၾကတယ္။
စားေသာက္ဆိုင္တန္းေတြကို ေက်ာ္ခဲ့ရင္ေတာ့ နတ္ကေတာ္တို႔ရဲ႕ ကနားတဲခန္းေလးေတြကို အစီအရီ ျမင္ရၿပီ။ အုန္းသီး၊ ငွက္ေပ်ာ္သီးဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ အသင့္ျပင္ၿပီးသား ကန္ေတာ့ပြဲ ဆိုင္ေလးေတြကိုလည္း ေတြ႔ရၿပီ။ ေဗာင္းေတာ္(ပဝါ) ဆိုင္ေလးေတြကလည္း အရြယ္အစားစား ေရာင္းခ်ၾကလို႔။
ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ကနားတဲခန္းေလးေတြအားလံုး အတက္ႏိုင္ဆံုး ေတာက္ပေျပာင္လက္ေနေအာင္ ျပင္ဆင္ထားၾကတယ္။ ေရႊေရာင္ဝင္းလက္ေနတဲ့ နတ္ပံုေတာ္ေတြဟာ မီးလံုးဝါေအာက္မွာ အသက္ဝင္လႈပ္ရွား လာေတာ့မလိုပဲ။ ပံုေတာ္ေတြေရွ႕မွာ သစ္သီးမ်ိဳးစံု၊ ပန္းမ်ိဳးစံု၊ မုန္႔မ်ိဳးစံု၊ ဘီယာဘူး၊ ရမ္ပုလင္း၊ ပက္စီ၊ ဆဲဗင္းအပ္ စတဲ့ စတဲ့ စားေတာ္စားပြဲေတြကို တခမ္းတနား ျပင္ထားတယ္။ လွလွပပ ၿဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ထားတဲ့ နတ္ကေတာ္ကလည္း ကတၱီပါခင္း ကလပ္ေလးေပၚက ေၾကြကေလးေတြကို ဆကာ ဆကာနဲ႔ ေၾကြေခါက္ နတ္ေဟာဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္လို႔။
ေဟာ ဟိုမွာ လူအုပ္ၾကီး ဦးတည္တိုးေဝွ႔ေနတဲ့ ေတာင္ျပဳန္းမင္းႏွစ္ပါးရဲ႕ ေရႊနန္းေတာ္ၾကီးကို လွမ္းလို႔ ျမင္ရပါပေကာ။
အုတ္က်က္ဆူညံလွတဲ့ အသံဗလံေတြရဲ႕အလယ္မွာ နန္းေတာ္ၾကီးက အိေျႏၵသိကၡာၾကီးမားစြာနဲ႔ ၿငိမ္သက္လို႔ ေနတယ္။
နန္းေတာ္ၾကီးနား ေရာက္လာၾကတဲ့ လူအေပါင္းကို ႐ုတ္တရက္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားေအာင္ သင္းပ်ံ႕လာတဲ့ အနံ႔ကေတာ့ တျခားဟုတ္ပါ႐ိုးလား။ ဇြန္ပန္းနံ႔ေလ။ ဒီရာသီမွာပြင့္တဲ့ ဇြန္ပန္းရဲ႕ေမႊးရနံ႔ဟာ စိတ္ကိုလႈပ္ရွားၾကည္ႏူး သြားေအာင္ ထူးျခားတဲ့အနံ႔ေပပဲ။
နန္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္ကို ပန္းဆိုင္ေတြက ဝိုင္းရံထားၾကတယ္။ ဇြန္ပန္းနံ႔၊ သေျပနံ႔၊ ႏွင္းဆီနံ႔၊ ပန္းညိဳပန္းနံ႔၊ ေရႊပန္းနံ႔ေတြနဲ႔ ပန္းသည္ေတြရဲ႕အသံဟာ နန္းေတာ္ၾကီးပတ္ဝန္းက်င္မွာ လြင့္ပ်ံ႕ေနခဲ့တယ္။
လူအုပ္ၾကီးက ပန္းဆိုင္ေတြမွာ ပန္းစံုစည္းထားတဲ့ ပန္းေတာ္ပန္းစည္းေတြကို ဝယ္လိုက္ၾကၿပီး ပန္းစည္းထိပ္မွာ ေဗာင္းေတာ္ပဝါစေလးကို အထြတ္အျမတ္ ရစ္ပတ္လိုက္ၾကတယ္။
မင္းႏွစ္ပါးကို ကန္ေတာ့ၾကမယ္ေလ။ သည္ေန႔ဟာ ကန္ေတာ့ခံ ပထမေန႔။ မင္းႏွစ္ပါး စတင္ၿပီး ကန္ေတာ့ခံတဲ့ေန႔။ လူအုပ္ၾကီးက ဖိနပ္ေတြကို ခၽြတ္လိုက္ၾကတယ္။
လူအုပ္ၾကီးရဲ႕ ေျခဖဝါးေတြဟာ ေရစိုရႊဲေနတဲ့ နန္းေတာ္ၾကီးေျခရင္းက ရႊံ႕အိုင္ေလးေတြထဲမွာ နစ္ျမဳပ္သြားၾကတယ္။ သည္ေရေတြဟာ နန္းေတာ္ အဝင္ဝ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာရွိတဲ့ မင္းႏွစ္ပါးရဲ႕ စီးေတာ္က်ား႐ုပ္ႏွစ္စီးကို လူေတြ က်ားေရတိုက္ရာက စီးဆင္းလာတဲ့ ေရေတြေပါ့။
မင္းႏွစ္ပါးကို ကန္ေတာ့ၿပီးတာနဲ႔ နန္းေတာ္က အဆင္းမွာ မင္းႏွစ္ပါးရဲ႕ စီးေတာ္က်ားေတြကို က်ားေရတိုက္ၾကရတယ္။ က်ားစာေကၽြးၾကရတယ္ေလ။ နန္းေတာ္ၾကီးေျခရင္းမွာ က်ားေရး၊ က်ားစာဆိုင္ေလးေတြ ရွိတယ္။
နန္းေတာ္ၾကီးေပၚကို ေရာက္လာၾကတဲ့ လူအုပ္ၾကီးက မင္းႏွစ္ပါးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတာ္ေတြကို အနီးကပ္ဖူးရေအာင္ သူ႔ထက္ငါ ေရွ႕ကို တိုးၾကတယ္။
နန္းေတာ္ၾကီးထိပ္ ပလႅင္ေပၚမွာေတာ့ မင္းခမ္းမင္းနား အျပည့္အစံုနဲ႔ ေရႊဖ်ဥ္းၾကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းငယ္၊ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး၊ ကိုယ္ေတာ္ေလး မင္းႏွစ္ပါး ပံုေတာ္႐ုပ္တုႏွစ္ခု စံပယ္ေနတယ္။
ေအာက္ခံ ဇြန္႔႐ိုးပလင္ျပန္႔ေပၚမွာ လက္ယာဒူးေထာင္၊ လက္ဝဲဒူးလွဲ၊ လက္ယာလက္က ဓားထမ္း၊ လက္ဝဲလက္က ေပါင္ေပၚေထာက္ထားတဲ့ ဟန္နဲ႔ေဗာင္း၊ နားေÉာင္း၊ လက္ေကာက္တန္ဆာအျပည့္အစံု ဆင္ယင္ထားတယ္။ မင္းႏွစ္ပါးပံုေတာ္ႏွစ္ခုကို တစ္ဆင္တည္း ထုလုပ္ထားေပမယ့္ မင္းေလးပံုေတာ္ကို အရြယ္နည္းနည္းငယ္ၿပီး ထုထားတယ္။
မင္းႏွစ္ပါး ပလႅင္ေဘးမွာ နန္းထိန္းမ်ိဳးေတြက လူေတြဆက္တဲ့ ပန္ေတာ္ပန္းေတြ၊ ေဗာင္းေတာ္ေတြကို ယူၿပီး မင္းႏွစ္ပါးရဲ႕ ပန္ေတာ္က်ပန္းကုိ လူေတြဆီ ျပန္ေပးတဲ့အလုပ္ကို တစ္ႏွစ္လံုး ေဆာင္ထားၾကမယ္ေလ။
ပန္ေတာ္ပန္းကို ေဆာင္ထားျခင္းျဖင့္ အႏၲရာယ္ကင္းသတဲ့၊ ေဘးရွင္းသတဲ့။ စီးပြားလာဘ္လာဘ တိုးတက္သတဲ့။ ၾကံတိုင္းေအာင္၊ ေဆာင္တိုင္းေျမာက္သတဲ့။
အထူးသျဖင့္ သည္ေန႔သည္ရက္ မင္းႏွစ္ပါး စတင္ ကန္ေတာ့ခံတဲ့ ရက္ေန႔ေန႔ဦးမွာ လာေရာက္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ရင္ျဖင့္ မင္းႏွစ္ပါးက ပိုလို႔သာ ေရႊစိတ္ေတာ္ ေက်နပ္ၿပီး ပိုလို႔သာ ‘မ’ သတဲ့။
လူအုပ္ၾကီးက နန္းၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တိုးေဝွ႔ေနရာယူ ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။
႐ို႐ိုေသေသ ပုဆစ္တုပ္လို႔ ပန္ေတာ္ပန္းကုိ ရင္မွာထားရင္း လက္အုပ္ေတြကို ကိုယ္စီ ခ်ီလိုက္ၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ ပ်ပ္ဝပ္ဦးႏွိမ္ၿပီး မင္းႏွစ္ပါးကို ရွိခိုးဦးခိုက္ ကန္ေတာ့လိုက္ၾကတယ္။
အဓိပတိ 