ဟိေတာပေဒသမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ား

{ ေလမုန္တိုင္း }
ေလမုန္တိုင္းသည္ နိမ့္ရာသို႔ ကိုင္းညႊတ္ေနေသာ၊ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ ျမက္တို႔ကို ႏုတ္မပစ္ႏိုင္ေပ။ ျမင့္မားၾကံ့ခိုင္ေသာ သစ္ပင္ၾကီးတို႔ကိုသာလွ်င္ ႏုတ္ပစ္ေလသည္။

{ စမ္းၾကည့္မွသိေသာ အရာ }
မိတ္ေဆြ၊ မိန္းမ၊ ေက်းကၽြန္၊ မိမိအသိဥာဏ္၊ မိမိစြမ္းရည္သတၱိ ဤငါးမ်ိဳး၏ အႏွစ္သာရ ႐ွိမ႐ွိကို ေဘးဒုကၡတည္းဟူေသာ မွတ္ေက်ာက္ျဖစ္သာလွ်င္ စမ္းၾကည့္ႏိုင္သည္။

{ မေရာင့္ရဲသည့္အရာ }
မီးသည္ ထင္းျဖင့္ မေရာင့္္ရဲႏိုင္ေပ၊ သမုဒၵရာသည္ ျမစ္ေရမ်ားျဖင့္ မေရာင့္္ရဲႏိုင္ေပ၊ ေသမင္းသည္ သတၱ၀ါအလံုးစံုျဖင့္ မေရာင့္္ရဲႏိုင္ေပ။ မိန္းမသည္ မည္မွ်ေသာ ေယာကၤ်ားျဖင့္ျဖစ္ေစ မေရာင့္္ရဲႏိုင္ေပ။

{ ေသေၾကပ်က္စီးႏိုင္ေသာအေၾကာင္းတရား }
အက်င့္ေဖာက္ျပားေသာ မယားသည္လည္းေကာင္း၊ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ မိတ္ေဆြသည္လည္းေကာင္း၊ ဆင္ေျခဆင္လက္ထူေသာ ေက်းကၽြန္သည္လည္း
ေကာင္း၊ ေျမြဆိုး႐ွိေသာ အိမ္၌ ေနထိုင္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဤေလးပါးသည္
ေသေၾကပ်က္စီးရ၏ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္ကုန္သည္။

{ သူယုတ္မာ }
ပစၥည္းဥစၥာ စသည္တို႔ျဖင့္ ေပးကမ္း၍ ၾကီးပြားတိုးတက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း
ကိုလည္းေကာင္း၊ ေလးေလးစားစားထား၍ ဆက္ဆံျခင္းကိုလည္း၊ သူယုတ္မာသည္
ႏွစ္သက္ေရာင့္ရဲမႈ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အဆိပ္ပင္သည္ အျမိဳက္ေရစင္ျဖင့္ သြန္းေလာင္းပါ
ေသာ္လည္း အသီးေကာင္းသီးမလာႏိုင္ေပ။

{ စြန္႔ႏိုင္ခဲျခင္း }
လူတို႔သည္ ၀မ္းတြင္းပါ ပင္ကိုသေဘာကို စြန္႔ႏိုင္ခဲကုန္၏။ ေခြးကိုမင္းေျမွာက္ထား
ေသာ္လည္း ဖိနပ္မစားဘဲ ေနႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

{ အပူစုသူ }
၁ – မိနစ္အခ်ိန္ျဖဳန္းေသာပုဂၢိဳလ္
၁ – မိနစ္ အတြင္းမွာ အပူေတြစိမ့္၀င္ေနၾကပါတယ္။
၁ – နာရီအခ်ိန္ျဖဳန္းေသာပုဂၢိဳလ္
၁ – နာရီ အတြင္းမွာ အပူေတြစိမ့္၀င္ေနၾကပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ျဖဳန္းတယ္ဆိုတာ အလကား ကုန္တာမဟုတ္ဘူး။
အပူေတြစုေနတာပါ။

( တိပိဋကဓရ – ဓမၼဘ႑ာဂါရိက (ေယာ) ဆရာေတာ္ၾကီး )

(က်င့္သံုးထိုက္ေသာ ပုညၾကိယာ၀တၳဳ ၁၀ ပါး)

ပုည = ေကာင္းမႈ ၊ ၾကိယ = ျပဳလုပ္ထိုက္ေသာ၊ ၀တၳဳ = စီးပြါးခ်မ္းသာ၏ တည္ရာ။

၁။ ဒါန = စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းမႈ။
၂။ သီလ = ဆိုင္ရာသီလမ်ားကိုေစာင့္ထိမ္းမႈ။
၃။ ဘာ၀နာ = တရားအားထုတ္ျခင္း၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္စသည္တို႔ကိုအာ႐ုံ
ျပဳျခင္း၊ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ျခင္း။
၄။ အပစာယ = ႐ိုေသထိုက္သူကို ႐ိုေသမႈ။
၅။ ေ၀ယ်ာ၀စၥ = သူတစ္ပါး၏ ကုသိုလ္ကိစၥ၌ ကူညီမႈ။
၆။ ပတၱိဒါန = မိမိကုသိုလ္အဖို႔ကို အမွ်ေပးေ၀မႈ။
၇။ ပတၱာႏုေမာဒန = သူတစ္ပါးအမွ်ေ၀လွ်င္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚမႈ။
၈။ ဓမၼႆ၀န = တရားစကားကို နာၾကား နားေထာင္မႈ။
၉။ ဓမၼေဒသနာ = ပစၥည္းလာဒ္မငဲ့ဘဲ တရားေဟာေျပာျပသမႈ။
၁၀။ ဒိ႒ိဇုကမၼ = အယူေျဖာင့္မွန္စြာယူမႈ၊ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးကိုယုၾကည္မႈ။
ပုညၾကိယာ၀တၳဳ ၁၀ ပါး ကိုျပဳက်င့္အားထုတ္သူသည္
သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ျပီး၊ ေနာင္ဘ၀တြင္လည္း ေကာင္းရာ
သုဂတိကိုရမည့္သူျဖစ္သည္။

( ေညာင္တုန္း ေ႐ႊဟသၤာ ေတာရစံေက်ာင္းဆရာေတာ္ )

အဘိဓမၼာလာ ကံ ၁၆ ပါး အပိုငး္(၁)

ဂတိသမၸတၱိ = ေကာင္းေသာဂတိဟုေခၚသည္။ နတ္ေလာက၊ ျဗဟၼာေလာ
က၊ လူ႔ေလာကတို႔ျဖစ္သည္။
ဥပဓိသမၸတၱိ = ရုပ္ဆင္းအဂၤါလွပေခ်ာေမာျခင္းျဖစ္သည္။
ကာလသမၸတၱိ = ေကာင္းေသာမင္းအုပ္ခ်ဳပ္၍ ေကာင္းေသာလူမ်ား ေနထိုင္
ေသာကာလကိုဆိုလိုပါသည္။
ပေယာဂသမၸတၱိ = ေကာင္းေသာအားထုတ္မႈကို ဆိုလိုပါသည္။
ဂတိ၀ိပတၱိ = အပါယ္ေလးပါးကိုဆိုလိုပါသည္။
ဥပဓိ၀ိပတၱိ = ႐ုပ္ဆိုးျခင္းကိုဆိုလိုပါသည္။
ကာလ၀ိပတၱိ = မေကာင္းေသာ မင္းအုပ္ခ်ဳပ္၍ မေကာင္းေသာလူမ်ား ေန
ထိုင္ေသာကာလကိုဆိုလိုပါသည္။
ပေယာဂ၀ိပတၱိ = မေကာင္းေသာအားထုတ္မႈကိုဆိုလိုပါသည္။

၁။ ဂတိသမၸတၱိႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာ္လည္း ထို
အကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးမေပးဘဲ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေသာၾကာင့္ နတ္ခ်မ္းသာ
လူခ်မ္းသာ ျဖစ္ၾကရေလသည္။ ထိုလူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ဘ၀တြင္လည္း အကု
သိုလ္သည္ အက်ိဳးေပးခြင့္ မၾကံဳေပ။ ထိုအကုသိုလ္ကံတို႔သည္ ျပည့္စံုေသာ ဂတိ၏ တားျမစ္မႈေၾကာင့္ အက်ိဳးေပးလွည့္ မၾကံဳေတာ့လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္
ေတာ္မႈေလသည္။

၂။ ဥပဓိသမၸတၱိႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာ္လည္း ထို
အကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးမေပးဘဲကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေသာၾကာင့္ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါ
ၾကန္အင္လကၡဏာႏွင့္ျပည္စံုေနပါသည္။ လွပေခ်ာေမာျပီး႐ႈခ်င္စဖြယ္တင့္တယ္ေန
သည္။ ကၽြန္မ၏ ၀မ္းကေမြးလာေသာကၽြန္ပင္ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္းလွပသည့္အဆင္း
ေၾကာင့္ ညစ္ပတ္ေပေရေသာ အလုပ္မ်ားကိုမခိုင္းဘဲ သိမ္ေမြ႔ေသာအ၀တ္မ်ားကို ၀တ္ေစျပီး ေကာင္းမြန္ေသာအလုပ္မ်ားကိုသာ ခိုင္းပါသည္။ ထိုအကုသိုလ္ကံတို႔
သည္ျပည့္စံုေသာ ႐ုပ္ဆင္း၊လွပေသာရုပ္ဆင္း၏ တားျမစ္မႈေၾကာင့္အက်ိဳးေပးလွည့္
မၾကံဳေတာ့လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္ေတာ္မႈေလသည္။

႐ုပ္လွ၍ခ်မ္းသာရသူအေၾကာင္း
သီဟိုဠ္ကၽြန္းတြင္ ဘာတိကမင္း အုပ္စိုးစဥ္ ႏြားသားမစားရဟု အမိန္႔ထုတ္ထားေလ
သည္။ ႏြားသားခိုးစားသူ အေျမာက္အျမားကို မင္းခ်င္းတို႔ကဖမ္းဆီးျပီး မင္းထံသို႔
အပ္ေလသည္။ မင္းက ထိုသူတို႔အား နန္းေတာ္၀န္းက်င္တြင္ အမႈိုက္လွဲသန္႔႐ွင္း ရ
မည္ဟု ဒဏ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုႏြားသားစားသူမ်ားထဲမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္
ေသာသူ၏သမီးသည္ လြန္စြာတင့္တယ္လွပေသာ အဆင္းႏွင့္ျပည့္စံုသူ ျဖစ္သည္။
ထိုအမ်ိဳးသမီးကို မင္းကေတြ႔ေသာအခါ ေခၚေဆာင္ျပီး နန္းတြင္း၌ အကၽြမ္း၀င္သူ
ေတြရဲ႕ အရာမွာထားကာ “သာမေဒ၀ီ” လို႔အမည္ေပးလိုက္ပါသည္။ က်န္ေသာ “သာမေဒ၀ီ” ၏ အေပါင္းေဖၚတို႔သည္လည္း သူ႔ကိုမွီ၍ ေကာင္းမြန္စြာအသက္ေမြး
ၾကရပါသည္။ ႐ုပ္ဆင္း႐ူပါလွပမႈက တားျမစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ကံ
ေတြက အက်ိဳးမေပးႏိုင္ၾကပါ။

၃။ ကာလသမၸတၱိႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာ္လည္း ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးမေပးဘဲ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေသာၾကာင့္ စၾကာ၀
ေတးမင္းအုပ္စိုးေသာကာလ ၊ ဘုရား႐ွင္ပြင့္ေတာ္မူေသာကာလ၊ ေကာင္းေသာမင္း
တို႔ အုပ္စိုးေသာ ကာလမွာ ျဖစ္ၾကရပါသည္။ ထိုျပည္စံုေသာကာလ၏ တားျမစ္မႈ
ေၾကာင့္ အကုသို္လ္ကံ မ်ားအက်ိဳးေပးခြင့္မရေတာ့ဘဲ ကုသိုလ္ကံမ်ားသာ အက်ိဳး
ေပးတတ္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္ေတာ္မႈေလသည္။

၄။ ပေယာဂသမၸတၱိ ႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာ္လည္း ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးမေပးဘဲ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေသာၾကာင့္ ပါဏာတိ
ပါတ (သူ႔အသက္သတ္ျခင္း) စသည္တို႔ကို ေ႐ွာင္ၾကဥ္ပါသည္။ ေကာင္းေသာ ကုိယ္
စ႐ိုက္၊ ေကာင္းေသာ ႏႈတ္စ႐ိုက္၊ ေကာင္းေသာ စိတ္ထား မ်ားႏွင့္ျပည့္ေနပါသည္။ ထိုျပည့္စံုေသာ အားထုတ္မႈ၏ တားျမစ္မႈေၾကာင့္ အကုသို္လ္ကံ မ်ားအက်ိဳးေပးခြင့္မ
ရေတာ့ဘဲကုသိုလ္ကံမ်ားသာ အက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္
ေတာ္မႈေလသည္။

၅။ ဂတိ၀ိပတၱိ ႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာေၾကာင့္ ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးေပးျပီး ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးမေပးေတာ့ဘဲ အပါယ္ေလး
ဘံုမွာထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္ေနရပါသည္။ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကံမ်ားအလွည့္က်၊
အလွည့္က် မေကာင္းက်ိဳးကိုေပးၾကပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ တိရိစၧာန္တြင္ျဖစ္လိုက္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ျပိတၱာျဖစ္လိုက္၊ တစ္ခါတစ္ရံ အသူရာတြင္ျဖစ္လိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ကာလ ၾကာ႐ွည္စြာ အပါယ္က ေခါင္းမေထာင္ေတာ့ပါဘူး၊ ထိုျပည့္စံုေသာ အကုသိုလ္ဂတိ
တားျမစ္မႈေၾကာင့္ ကုသို္လ္ကံ မ်ားအက်ိဳးေပးခြင့္မရေတာ့ဘဲ အကုသိုလ္ကံမ်ားသာ အက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္ေတာ္မႈေလသည္။

၆။ ဥပဓိ၀ိပတၱိႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာေၾကာင့္ ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးေပးျပီးကုသိုလ္ကံတို႔ အက်ိဳးမေပးၾကပါ။ ထိုသူတို႔၏ ႐ုပ္ေရ႐ူပကာၾကန္အင္လကၡဏာ လွပေခ်ာေမာျခင္းမ႐ွိၾကပါ။ ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္
ေနၾကပါသည္။ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ အဆင္း႐ွိျပီး ေျမဖုတ္တေစၧႏွင့္သာ တူေနပါသည္။
လူတို႔က ထိုသူတို႔ကို အနိမ့္ၾကဆံုး ႏွင့္ အယုတ္ညံ့ဆံုးအလုပ္သာ ခိုင္းတတ္ပါသည္။
ထိုျပည့္စံုေသာ အကုသိုလ္ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ျခင္းကတားျမစ္မႈေၾကာင့္ ကု
သို္လ္ကံမ်ားအက်ိဳးေပးခြင့္မရေတာ့ဘဲ အကုသိုလ္ကံမ်ားသာ အက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို
ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္ေတာ္မႈေလသည္။

၇။ ကာလ၀ိပတၱိႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာေၾကာင့္ ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးေပးျပီး ကုသိုလ္ကံတို႔ အက်ိဳးမေပးၾကပါ။ ထိုသူတို႔
သည္ မေကာင္းေသာမင္း မေကာင္းေသာ လူတို႔၏ ေခတ္ကာလတြင္ၾကေရာက္ ရ
သည္။ အသက္ ၁၀ ႏွစ္တန္းကာလ မွာလည္းျဖစ္ရသည္။ ထိုကာလတြင္ ၅ မ်ိဳးေသာ
ႏြားႏို႔အရသာမ်ားလည္း ျပတ္လတ္ကုန္ေလသည္။ လူးထမင္းသည္ အေကာင္းဆံုး
ေသာ အစားအစာ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထိုျပည့္စံုေသာ အကုသိုလ္ ေခတ္ကာလ
ဆိုး၏ တားျမစ္မႈေၾကာင့္ ကုသို္လ္ကံ မ်ားအက်ိဳးေပးခြင့္မရေတာ့ဘဲ အကုသိုလ္ကံ
မ်ားသာ အက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္ေတာ္မႈေလသည္။

၈။ ပေယာဂ၀ိပတၱိႏွင့္ အကုသိုလ္ကံ
အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔သည္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ အမ်ားအျပား႐ွိေသာေၾကာင့္ ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးေပးျပီး ကုသိုလ္ကံတို႔ အက်ိဳးမေပးၾကပါ။ ထိုသူတို႔
သည္ မေကာင္းေသာ အားထုတ္မႈျဖစ္ေသာ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း သူ႔ဥစၥာ ခိုးျခင္း
စသည္ျဖင့္ မေကာင္းေသာ အကုသိုလ္ကံကို က်ဴးလြန္ၾကျပီး ဖမ္းဆီးႏိွပ္စက္ သတ္
ျဖတ္ခံၾကရပါသည္။ ထိုျပည့္စံုေသာ မေကာင္းေသာ အားထုတ္မႈ အကုသိုလ္ကံ
တားျမစ္မႈေၾကာင့္ ကုသို္လ္ကံ မ်ားအက်ိဳးေပးခြင့္မရေတာ့ဘဲ အကုသိုလ္ကံမ်ားသာ အက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားက သိေတာ္ျမင္ေတာ္မႈေလသည္။

ပ႒ာန္း ၂၄ – ပစၥည္း အဓိပၸါယ္အက်ဥ္း

ပ႒ာန္း ၂၄ – ပစၥည္း အဓိပၸါယ္အက်ဥ္း

ေဟတုပစၥေယာ

၁။ေဟတုပစၥေယာ
ဟိတ္ ၆-ပါးျဖစ္၍ ပစၥယုပၸန္တရားတို႔အား အျမစ္သဖြယ္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ပေညာင္းပင္ အစရွိသည္တို႔၏ အျမစ္သည္ ထိုသစ္ပင္အား ၿမဲၿမံခိုင္ခံ့စြာ တည္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ (ဟိတ္ ၆-ပါးသည္ သမၸယုတ္တရားတို႔အား ၿမဲၿမံခိုင္ခံ့ေအာင္ အျမစ္သဖြယ္) ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ (ေက်းဇူးျပဳသည္ဆိုရာ၌– မျဖစ္ေပၚေသးသည္ကို ျဖစ္ေပၚေစျခင္း၊ ျဖစ္ေပၚၿပီးကို တည္ေနေစျခင္း၊ တည္ေနသည္ကို တိုးပြားေစျခင္းတို႔ပင္တည္း။)
အာရမၼဏပစၥေယာ

၂။အာရမၼဏပစၥေယာ
အာ႐ံု ၆-ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ႀကိဳးတန္း ေတာင္ေ၀ွး အစရွိသည္တို႔သည္ မစြမ္းမသန္ေသာ သူတို႔အား ထျခင္း ရပ္ျခင္း သြားျခင္းကိစၥကို ၿပီးေစသကဲ့သို႔ အာ႐ံုသည္ စိတ္ေစတသိတ္တို႔အား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
အဓိပတိပစၥေယာ

၃။အဓိပတိပစၥေယာ
အႀကီးအမွဴးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား တနည္း– စၾက၀ေတးမင္းသည္ အထြတ္အထိတ္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာတန္းခိုးျဖင့္ တပါးေသာသူတို႔၏ ႀကီးေသာသတၱိကို တားျမစ္၍ တိုင္းႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားတို႔အား အႀကီးအကဲ အစိုးရေသာအျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ (ပစၥယုပၸန္တို႔အား အႀကီးအမွဴးျဖင့္) ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
အနႏၲရပစၥေယာ

၄။အနႏၲရပစၥေယာ
အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရွိ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသားတရား။ တနည္း– စၾကာ၀ေတးမင္း၏ နတ္ရြာ လားျခင္းသည္ သားႀကီး ရတနာအား မင္းအျဖစ္ အဘိသိတ္ခံျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ အျခားမဲ့ အျခားမရွိ (တဆက္တည္း) ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
သမနႏၲရပစၥေယာ

၅။သမနႏၲရပစၥေယာ
ေကာင္းစြာအျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရွိ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– စၾကာ၀ေတးမင္း၏ အရည၀ါသီ ေတာထြက္ေတာ္မူ၍ ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ သားႀကီးရတနာအား မင္းျဖစ္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာအျခားမဲ့ အျခားမရွိ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
သဟဇာတပစၥေယာ

၆။သဟဇာတပစၥေယာ
အတူတကြျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ဆီမီးသည္ မိမိေတာက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အတူတကြ အလင္းကို ျဖစ္ေစသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ အေၾကာင္းတရားတို႔သည္ မိမိတို႔ျဖစ္ေပၚလာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ပစၥယုပၸန္အက်ိဳးတရားတို႔ကိုလည္း တၿပိဳက္နက္ အတူတကြ ျဖစ္ေပၚလာေစေအာင္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
အညမညပစၥေယာ

၇။အညမညပစၥေယာ
အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– သစ္သားသံုးခြ တိဒ႑သည္ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေခ်ာင္းသည္ တစ္ေခ်ာင္းအား ေထာက္ပံ့ခိုင္ေစျခင္းငွာ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
နိႆယပစၥေယာ

၈။နိသာယပစၥေယာ
မီွရာ တည္ရာ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ေျမႀကီးသည္ သစ္ပင္အစရွိသည္တို႔အား မွီရာတည္ရာျဖစ္သျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ မွီရာတည္ရာအျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ဥပနိႆယပစၥေယာ

၉။ဥပနိႆယပစၥေယာ
အားႀကီးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– မိုးတြင္းသံုးလပတ္လံုး ရြာေသာ မိုးႀကီးသည္ ထိုမိုးကို မွီကုန္ေသာ သစ္ပင္ သတၱ၀ါ အစရွိသည္တို႔အား အားႀကီးေသာ အေၾကာင္းအျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ (အားႀကီးေသာအေၾကာင္းအျဖစ္ျဖင့္) ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ပုေရဇာတပစၥေယာ

၁၀။ပုေရဇာဆပစၥေယာ
ေရွး၌ ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ကမာၻဦး၌ျဖစ္ေသာ ေန လတို႔သည္ မိမိတို႔ ထင္ရွားရွိခိုက္ အလင္းကိုမွီကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႔အား ေရွး၌ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ (ေရွး၌ ျဖစ္ႏွင့္၍) ေက်းဇူးျပဳေသာတရား။
ပစၧာဇာတပစၥေယာ
၁၁။ပစၧာဇာတပစၥေယာ
ေနာက္မွျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– လင္းတငယ္တို႔၏ အာဟာရ၌ ခ်င္ျခင္း ေစတနာသည္ ေနာက္မွျဖစ္၍ ထင္းရွားရွိေသာကိုယ္အား ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ေနာက္မွျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ အရွင္ဗာကုလ ရဟႏၲာေလာင္းသည္ ေမြးခါစ ႏို႔စို႔အရြယ္ အခါက သမုဒၵရာအလယ္၌ ေရထဲသို႔က်သြားရာ ေရနစ္၍မေသ။ ထိုသို႔မေသရျခင္းမွာ ေနာင္အခါ ရဟႏၲာျဖစ္မည့္ သတၱိက အရွင္ဗာကုလအား မေသေစရန္ အက်ိဳးျပဳေသာေၾကာင့္တည္း။
အာေသ၀နပစၥေယာ

၁၂။အာေသ၀နပစၥေယာ
အဖန္တလဲလဲ မွီ၀ဲထံုအပ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။ တနည္း– ေရွးေရွး၌ ထံုအပ္ေသာနံ႔သာသည္ ေနာက္ေနာက္၌ ထံုအပ္ေသာနံ႔သာအား အဆင္းအနံ႔ လြန္စြာတိုးပြားခိုင္ၿမဲစြာ ျဖစ္ျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ၄င္း၊ ေရွးေရွးသင္အပ္ေသာ က်မ္းဂန္သည္ ေနာက္ေနာက္ သင္အပ္ေသာ က်မ္းဂန္အား ေလ့က်က္ျခင္းငွာ အားရွိ၍ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ၄င္း အဖန္တလဲလဲ မွီ၀ဲထံုအပ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
ကမၼပစၥေယာ
၁၃။ကမၼပစၥေယာ
စီရင္ျခင္း သံ၀ိဓာနကိစၥႏွင့္ မ်ိဳးေစ့ျဖစ္ေစျခင္း ဗီဇနိဓာနကိစၥျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ေကာင္းစြာ သိုမွီး သိမ္းဆည္းစီရင္အပ္ေသာ မ်ိဳးေစ့သည္ အၫြန္႔အေညႇာင့္၏ ျဖစ္ျခင္းငွာ အမူအရာ လံု႔လ၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ မ်ိဳးေစ့အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
၀ိပါကပစၥေယာ
၁၄။ဝိပါကပစၥေယာ
အက်ိဳးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ခ်မ္းေအးေသာ ေလသည္ ခ်မ္းေအးေသာ အရိပ္၌ ေနေသာသူအား ခ်မ္းၿငိမ္းေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ကံတို႔၏ အက်ိဳးအျဖစ္ျဖင့္ (ၿငိမ္းသက္သည္ျဖစ္၍) အေထာက္အပံ့ျပဳမႈျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသတ္ေသာတရား။
အာပာာရပစၥေယာ

၁၅။အာဟာရပစၥေယာ
ေထာက္ပံ့ခိုင္ခံ့ေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ေထာက္ကန္ေသာတိုင္သစ္သည္ အိမ္အေဟာင္းအား ၿမဲၿမံခိုင္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ (ေထာက္ပံ့တတ္)ေဆာင္တတ္ေသာအျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
ဣႃႏၵိယပစၥေယာ
၁၆။ဣႃႏၵိယပစၥေယာ
အစိုးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– တစ္ႏိုင္ငံ တစ္ျပည္တည္း၌ အသီးသီးဆိုင္ရာ ကိစၥတာ၀န္ကို ေပးအပ္ခံရသည့္ အစိုးရေသာလက္ေအာက္ခံ မင္းတို႔သည္ (အခ်င္းခ်င္း ထိုအစိုးရေသာ သတၱိကို မျဖစ္မူ၍) မိမိတို႔၏ တာ၀န္အရာ၌ အစိုးတရ ပိုင္ပိုင္ ႏိုင္ႏိုင္ ေဆာင္ရြက္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ အစိုးရသည္၏အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
စ်ာနပစၥေယာ
၁၇။စ်ာနပစၥေယာ
ကပ္၍ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ႈတတ္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ေတာင္ဖ်ား သစ္ပင္ဖ်ားသို႔ တတ္၍ ၾကည္ေသာသူသည္ အေ၀းအနီး အရပ္တို႔ကို ျမင္ျခင္း၊ ထိုျမင္ျခင္း၌ အလိုရွိေသာသူအား ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ကပ္၍႐ႈတတ္ေသာ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
မဂၢပစၥေယာ
၁၈။မဂၢပစၥေယာ
ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း နည္းလမ္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ဤမွာဘက္မွ ထိုမွဘက္သို႔ ကူးေသာသူသည္ ဤမွာဘက္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္သကဲ့သို႔ ၎၊ ထိုမွာဘက္မွ ဤမွာဘက္သို႔ ကူးလိုေသာသူသည္ ထိုမွာဘက္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္သကဲ့သို႔၎ ဘ၀တစ္ခုမွ ဘ၀တစ္ခုသို႔ ေဆာင္ပို႔ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
သမၸယုတၱပစၥေယာ
၁၉။သမၸယုတၱပစၥေယာ
ယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ႏို႔ရည္၊ ေထာပတ္၊ ပ်ား၊ သကာဟူေသာ စတုမဓူ အရသာသည္ အခ်င္းခ်င္း ႏွီးေႏွာေရာ ႁပြမ္းေသာအားျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ အတူတကြ ယွဥ္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
၀ိပၸယုတၱပစၥေယာ

၂၀။၀ိပၸယုတၱပစၥေယာ
မယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ေျခာက္ပါးေသာ အရသာသည္ အခ်င္းခ်င္း မႏွီးမေႏွာ မေရာ ႁပြမ္းေသာအားျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ မႏွီးမေႏွာ မယွဥ္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
အတၳိပစၥေယာ
၂၁။အတၳိပစၥေယာ
ပစၥဳပၸန္၌ ထင္ရွာရွိဆဲျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။ တနည္း– ဟိမ၀ႏၲာေတာင္မင္းသည္ မိမိကိုမွီေသာအားျဖင့္ သစ္ပင္ ျမက္ပင္ စသည္တို႔အား ျပန္႔ပြားေစျခင္းငွာ မိမိထင္ရွားရွိေနျခင္းအားျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ထင္ရွားရွိေသာ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။
နတၳိပစၥေယာ

၂၂။နတၳိပစၥေယာ
မရွိသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။ တနည္း– ညဥ့္၏ ကင္းျခင္းသည္ ေန႔ျဖစ္ျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔၎ ဆီမီး၏ ၿငိမ္းျခင္းသည္ အမိုက္ေမွာင္ျဖစ္ျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔၎ မရွိေသာအျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
၀ိဂတပစၥေယာ
၂၃။၀ိဂတပစၥေယာ
ကင္းမဲ့ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။ တနည္း– ေန၏ ၀င္ျခင္းသည္ လေရာင္လင္းေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ကင္းခ်ဳပ္သည္၏အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။
အ၀ိဂတပစၥေယာ

၂၄။အ၀ိဂတပစၥေယာ
မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား။ တနည္း– မဟာသမုဒၵရာသည္ မိမိကို မွီကုန္ေသာ ငါးမကာရ္း အစရွိသည္တို႔၏ ပီတိ ေသာမနႆ ပြားျခင္းငွာ မိမိ၏မကင္းေသာ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ မကင္းသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာတရား။

သႀကၤန္ပဲြေတာ္

သႀကၤန္ပြဲေတာ္
ျမန္မာ သႀကၤန္အား ပန္းခ်ီျဖင့္ သရုပ္ေဖာ္စဥ္

သႀကၤန္ဟူေသာ စကားသည္သကၤႏၱဟူေသာ ပါဠိ မွဆင္းသက္၍ ရြတ္ဆိုေသာအခါ သကၠတ၌ရွိေသာ ရရစ္သံျဖင့္ ရြတ္ဆိုရေသာ စကားျဖစ္သည္ ။ အဓိပၸါယ္မွာ ကူးေျပာင္းျခင္းျဖစ္၏ ။ ဤကမာၻေျမႀကီးသည္ ေနကိုဗဟိုျပဳ၍ မိႆ ရာသီမွစ၍ ၿပိႆ ၊ ေမထုန္ ၊ ကရကဋ္ ၊ သိဟ္ ၊ ကန္ ၊ တူ ၊ ၿဗိစာၦ၊ ဓႏု ၊ မကာရ ၊ ကုမ္ ၊မိန္ ဟူေသာ ရာသီခြင္တို႔သို႔ အစဥ္လိုက္ ကူးေျပာင္း လွည့္လည္ၿပီးေနာက္ သူရိယသိဒၶႏၱက်မ္း အလို ၃၆၅ ရက္ ၊ ၆ နာရီ ၊ ၁၂မိနစ္ ၊ ၃၇စကၠန္႔ ျပည့္ေသာအခါ ၊ တနဂၤေႏြ ရ၀ိဖုဋၿဂိဳဟ္စင္သည္ မိႆရာသီအစ သုညအသၤာသို႔ဝင္၏ ။ သို႔ရာတြင္ ႏွစ္မကူးေသးေခ် ။ ေဗဒင္တြက္ရိုးက်မ္း မ်ား၌ ရ၀ိဖုဋၿဂိဳဟ္စင္ ႏွင့္ ရ၀ိမဓ်ၿဂိဳဟ္သြမ္း ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ခြဲျခားျပသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိႆရာသီသို႔ ထိုၿဂိဳဟ္ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ေရာက္ေသာ အခိ်န္ကာလသည္လည္း ကြဲျပားသည္ ။ မိႆရာသီသို႔ တနဂၤေႏြ ရ၀ိဖုဋၿဂိဳဟ္ ၀င္ေရာက္ရွိၿပီး၍ ၂ရက္ ၊ ၄နာရီ ၊ ၄မိနစ္ ၊ စကၠန္႔ ၄၀ ၾကာမွ တနဂၤေႏြ ရ၀ိမဓ်ၿဂိဳဟ္သြမ္း ေရာက္ရွိ၏ ။ ထိုကဲ့သို႔ ကြာျခားေသာ ႏွစ္ရက္ေက်ာ္ ကာလသို႔ ဝင္ေသာအခါက်မွသာ အတာတက္၍ ႏွစ္သစ္ကူးၿပီဟု အသိအမွတ္ ျပဳၾက၏ ။ ဤသႀကၤန္ပြဲေတာ္တြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရပက္ကစားၾကသည္ ။ သႀကၤန္ေရပက္ ဖ်န္းျခင္းသည္ ေလးနက္မြန္ျမတ္ေသာ အဓိပၸါယ္ရွိသည္ ။ ေရသည္ ေမတၱာဓာတ္ကို တင္စားသည္ ။ ေရကစား ၾကသည္မွာ ေရလိုေအး၍ ပန္းလိုလန္းပါေစ ဟူေသာေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ကစားျခင္းျဖစ္သည္။

ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ မ်ားစြာေသာ ေရပန္းမ်ားျဖင့္ ေခတ္သစ္ ျမန္မာ သႀကၤန္ရႊင္ျမဳးၾကစဥ္

သႀကၤန္ပြဲ သည္ျမန္မာ့တို႔၏ ရိုးရာျပကၡဒိန္ အစဆံုးလျဖစ္ေသာ တန္ခူးလတြင္ က်င္းပသည္ ။ တန္ခူးလသည္ အဂၤလိပ္ျပကၡဒိန္မွ ဧၿပီ (April) လႏွင့္တိုက္ဆိုင္သည္ ။ သႀကၤန္ပြဲကို ျမန္မာ့ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ႔ခ်င္းဆက္စပ္ေနေသာ ေလာ (Laos) ႏိုင္ငံ ၊ ကေမၺာဒီးယား (Cambodia) ႏိုင္ငံ ႏွင့္ ထိုင္း (Thailand) ႏိုင္ငံတို႔တြင္ အလားတူပင္ ဧၿပီလ၌ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏႊဲၾကသည္ ။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သႀကၤန္ပြဲေတာ္သည္ ယင္းပြဲေတာ္တို႔ထက္ ႀကီးက်ယ္၍ ေရွး အင္း၀ေခတ္ ကပင္လွ်င္ အဂၤလိပ္ စေသာတိုင္းတစ္ပါးသားတို႔က ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။

သႀကၤန္သည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ စစ္စစ္မဟုတ္။ ဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈကို ေမြးစားထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သႀကၤန္သည္ မဂၤလာ ၁၂ ပါးထဲမွ တစ္ပါး ျဖစ္ပါ၏။ ဤ မဂၤလာ ၁၂ ပါးသည္ပင္ ဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါ၏။ ကုလားတို႔သည္ ကေလးတစ္ဦးေမြးပါက ေနျပ မဂၤလာ၊ လျပ မဂၤလာ၊ ကြမ္းခံြ႔ မဂၤလာ၊ ထမင္းခံြ႔ မဂၤလာ၊ ပုခက္တင္ မဂၤလာ၊ နားထြင္း မဂၤလာ၊ နာမည္ေပး မဂၤလာ စသျဖင့္ ျပဳပါ၏။ မဂၤလာ ၁၂ ပါးအေၾကာင္း သိလိုလွ်င္ မာမာေအး၏ မဂၤလာ ၁၂ ပါးသီခ်င္း ကို နားဆင္ၾကည့္ပါ။

“ရ၀ိႏၵဳ ဒႆန- ေနလျပတဲ့ မဂၤလာ အညီ၊ က႑၀စၦ နားကို သ ျခင္း ျပဳပါသည္ —– ”

ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းသည္ပင္ သႀကၤန္

သႀကၤန္ဟူသည္မွာ ပါဠိဘာသာ “သကၤႏၲ” သကၠဋဘာသာ “သႀကၤန္” ဟူေသာ ျမန္မာေ၀ါဟာရသည့္ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းအနက္ကို ေဆာင္ေပသည္။

အဘယ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းအနက္ကို ေဆာင္သနည္းဟူမူ အခ်င္း ယူဇနာ (၅၀) လံုး၀န္း ယူဇနာ (၁၅၀) ရွိ၍ အတြင္းကားေရႊ၊ အပကားဖလ္အတိၿပီးေသာ ဘာဏုရာဇာမည္ေသာ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္းသည္ န၀င္းတလံုးမွန၀င္း တလံုး၊ နကၡတ္တလံုးမွ နကၡတ္တလံုး၊ တရာသီမွ တရာသီသို႔ အစဥ္လိုက္ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းကိုပင္ သကၤႏၲ- သို႔မဟုတ္ သႀကၤႏၲ-ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ရာ၊ တႏွစ္အဖို႔တြင္၊ န၀င္းအားျဖင့္ (၁၀၈) န၀င္းျဖစ္၍ သႀကၤန္ (၁၀၈) ႀကိမ္၊ နကၡတ္ (၂၇) လံုးျဖစ္၍ သႀကၤန္ (၂၇) ႀကိမ္၊ (၁၂) ရာသီျဖစ္၍ သႀကၤန္ (၁၂) ႀကိမ္ ရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ယင္းသို႔ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုသႀကၤန္တို႔မွာ သာမညေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းတည္းဟူ ေသာ စူဠသႀကၤန္တို႔သာ ျဖစ္ေပသည္။ မဟာသႀကၤန္ကား မဟုတ္ေပ၊ (၂) ရာသီနကၡတ္တို႔သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း ခ်ဥ္းကပ္ျခင္း သႀကၤန္ကေလးမ်ားသည္ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မွာသာမဟုတ္ ၿဂိဳဟ္တိုင္းပင္ရွိ၏။ ယင္းသို႔ရွိေသာ္လည္း လူတိုင္းသည္ တနလၤာစေသာ ၿဂိဳဟ္တို႔ကို မထားမူ၍၊ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္ကိုသာ တိုင္းထားၿပီးလွ်င္ ႏွစ္၊လ၊ ရက္တို႔ကို သားၾကေသာေၾကာင့္ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္ ေရႊ႕ျခင္းျဖင့္သာ သႀကၤန္ကို အသိအမွတ္ျပဳၾကေပသည္။
နကၡတ္စက္၀န္း

ေႆ၀ဏီနကၡတ္မွစ၍ ေရ၀တီနကၡတ္မ်ားရွိေသာ (၂၇) လံုးေသာနကၡတ္တို႔သည္ အာကာသေကာင္းကင္တြင္ စက္၀န္းပံုျပဳ၍ အ၀ိုင္းလိုက္ လွည့္လည္လ်က္ရွိရာ၊ ယင္းစက္၀န္းပံုႀကီးသည္ ယူဇနာသံုးသန္းေက်ာ္ရွိသည္ဟု ဆိုေပသည္။ ယခုလူ႔ျပည္မွ ျမင္ရသည္မွာ နကၡတ္စက္၀န္းႀကီး၏ ဂ-ပံုတပံုမွ်သာျဖစ္၍ အေရွ႕မွအေနာက္သို႔ အတန္းလုိက္ ေရြ႕လ်ားေနသည္ဟု ထင္ရေပသည္။ ယင္းစက္၀န္းပံု နကၡတ္၀ိုင္းႀကီးမွ နကၡတ္တလံုး-တလံုးကို တပတ္္ဟု ေခၚဆိုသည့္ ပါဒ-သဒၵါသည္ အပိုင္းအပံုကို ေဟာသည္၊ နကၡတ္ (၂၇) လံုးျဖစ္၍ ပတ္္ေပါင္း (၁၀၈) ပတ္ရွိသည္။ ယင္း (၁၀၈) ပတ္ကိုပင္ (၁၂) ပိုင္းျပဳ၍ ပိုင္းျခားလိုက္ျပန္ေသာ္- တဘို႔ တဘို႔၌ (၉) ပတ္စီ အညီအမွ်ရေလသည္။ ယင္း (၉) ပတ္ကို ေဗဒင္ေခၚအားျဖင့္ န၀င္းဟုေခၚသည္။ (၉) ခုအေရအတြက္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဤ (၉) လံုးတပံု၊ (၉) လံုး တစုကိုပင္ ပါဠိဘာသာအားျဖင့္ ရာသီဟုေခၚသည္။ အစုအပံုဆိုလိုသည္။ ယင္းသုိ႔အားျဖင့္ တရာသီလွ်င္ (၉) ပတ္ န၀င္း (၉) လံုးက်ျဖင့္ တဆယ့္ႏွစ္ရာသီအတြက္ (၁၀၈) န၀င္းပင္။ သို႔မဟုတ္ ပတ္ေပါင္း (၁၀၈) ပတ္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ေနႏွင့္နကၡတ္အသြားၿပိဳင္

တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္းသည္ စက္နာရီ (၂၄) မိနစ္ႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ျမန္မာ (၁) နာရီတြင္ ယူဇနာငါးေသာင္းႏႈန္း က်ျဖင့္သြားသည္ဟု သူရိေယာဂၢမဒီပနီက်မ္းႏွင့္ သာရတၳဒီပနီမည္ေသာ ၀ိနည္းဋီကာက်မ္းႀကီးတြင္ ပါရွိသည္။ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားတြင္လည္း ေနမင္းအသြား လွ်င္ျမန္ပံု ေဟာၾကားေတာ္မူခ်က္ရွိေပသည္။ ယင္းေနမင္း၏ အသြားႏႈန္းထက္ပင္ နကၡတ္ရာသီစက္၀န္းႀကီးက ျမန္ေသးသည္ဆိုရကား.. နာရီ (၆၀) လွ်င္ (တရက္လွ်င္) တအသၤာ ေနမင္းက က်န္ရစ္ခဲ့၏။ ယူဇနာ (၅,၀၀၀) ေက်ာ္ ရာသီစက္၀န္းက ေရွ႕သို႔ ခရီးလြန္သြားသည္ဟုလို။ ထို႔ေၾကာင့္ န၀င္း တလံုးလွ်င္ (၃) ရက္၊ နာရီ (၂၀) သာ လုိက္ႏိုင္၍၊ န၀င္းေလးလံုးဟူေသာ နကၡတ္တလံုး (၁၃) ရက္၊ နာရီ (၂၀) ရွိလွ်င္-နကၡတ္ တလံုးကုိ ေျပာင္း၍ လုိက္ရျပန္သည္။ ရက္ (၃၀) ရွိလွ်င္ (၂) လံုးတပတ္၊ န၀င္း (၉) လံုးဟုေသာ တရာသီမွ ေျပာင္း၍ လိုက္ရျပန္သည္။ ဤသို႔လွ်င္ ေနမင္းကေႏွး၍ ရာသီစက္နကၡတ္က ျမန္ေလသျဖင့္ မိႆရာသီ၊ အႆ၀နီနကၡတ္ ပထမပတ္၌ (၃) ရက္ နာရီ (၂၀)၊ ဒုတိယ ၎ (၃) ရက္၊ နာရီ (၂၀) စသည္ျဖင့္ (၁၂) ရာသီ (၁၀၈) န၀င္းလွ်င္ အၾကမ္းစားအားျဖင့္ ရက္ေပါင္း (၃၆၀) ေက်ာ္ရွိေသာ .. မိန္ရာသီ၊ ေရ၀တီနကၡတ္ စတုတၳပတ္မွ ပထမလွည့္လည္ရင္း၊ မိႆရာသီ၊ အႆ၀နီ နကၡတ္ ပထမပတ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္ကို (၁၀၈) န၀င္း၊ နကၡတ္ (၂၇) လံုး၊ (၁၂) ရာသီျပည့္ျဖစ္၍ ေျပာင္းလာၾကေသာေၾကာင့္ ပတ္ျပျပည့္၊ နကၡတ္ျပည့္ ရာသီျပည့္ျဖစ္၍ “မဟာသႀကၤန္” ဟု ေခၚဆိုၾကေလသည္။
ႏွစ္တပတ္လည္- ရက္ေပါင္း

ဤသို႔ တဆယ့္ႏွစ္ရာသီစက္၀န္းတြင္ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္တည္ဟူေသာ ေနမင္းလွည့္လည္ခဲ့၍၊ ႏွစ္တပတ္လည္ေသာ ရက္ေပါင္းသည္ မကာရႏၲစေသာ ေဗဒင္က်မ္းမ်ားအလိုအားျဖင့္ (၃၆၅) ရက္၊ (၆) နာရီ၊ (၁၂) မိနစ္၊ (၃၆) စကၠန္႔၊ (ျမန္မာနာရီစစ္စစ္ျဖင့္ဖြဲေသာ .. (၃၆၅) ရက္၊ (၁၅) နာရီ၊ (၃၀) ဗီဇနာ၊ (၃၁) ခရာ၊ အႏုခရာ (၂၄) ျဖစ္သည္။) အဂၤလိပ္ နကၡတ္အရာႀကီးတို႔အလိုအားျဖင့္ (၃၆၅) ရက္၊ (၅) နာရီ၊ (၄၀) မိနစ္၊ (၄၆) စကၠန္႔ရွိ၏။ ထိုသို႔ရွိေသာေၾကာင့္ ႏွစ္တပတ္လည္ေသာအခါ ျမန္မာနာရီေပါင္းက အဂၤလိပ္နာရီေပါင္းထက္ တႏွစ္လွ်င္ (၂၃) မိနစ္ႏွင့္ စကၠန္႔ (၅၀) အၿမဲ ပိုလြန္လ်က္ ရွိေလသည္။ (၄) ႏွစ္လွ်င္ တႀကိမ္က် အဂၤလိပ္ရက္ ႏွစ္အျဖစ္ႏွင့္ တရက္တိုး၍ထားေသာ္လည္း ျမန္မာအခ်ိန္ကပင္ ပိုလြန္လ်က္ရွိေသး၏။ သို႔အတြက္ တႏွစ္၏ ရက္ခ်င္းအခ်ိန္ခ်င္း ျမန္မာန႔ဲ အဂၤလိပ္ကြားျခားလ်က္ ရွိသျဖင့္ မဟာသႀကၤန္က်ေသာရက္သည္ အဂၤလိပ္ရက္ တရက္အေပၚတြင္ အၿမဲမတည္ႏိုင္ေခ်။
ျမန္မာသႀကၤန္က်ရက္ႏွင့္ ဧၿပီ (၁၃)

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၀၁ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ဧၿပီလ (၁၀) ရက္ေန႔၌ မဟာသႀကၤန္က်ေသာရက္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ၁၁၆၂ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ဧၿပီလ (၁၁) ရက္ သကၠရာဇ္ ၁၂၂၀ ျပည့္ေလာက္တြင္ ဧၿပီလ (၁၂) ရက္၊ ၁၂၆၃ ခုႏွစ္ေလာက္ကစ၍ ဧၿပီလ (၁၃) ရက္ေန႔၌ မဟာသႀကၤန္က်ေသာ ရက္မ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ခဲ့ရာ၊ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၃၁၅ ခုႏွစ္ထိ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဧၿပီလ (၁၃) ရက္ေန႔ မဟာသႀကၤန္က်ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမွာ (၅၀) ေက်ာ္ၾကာရွည္ ခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာသႀကၤန္က်မည့္ရက္ကို ျမန္မာရက္အားျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ မေျပာႏိုင္ေစကာမူ အဂၤလိပ္ရက္အားျဖင့္ (၁၃) ဂဏန္းကိုမူကား… လူတိုင္းပင္ ႏႈတ္တက္ရေနၾကေပေတာ့သည္။
(၁၃) မွ (၁၄) သို႔

သို႔ရာတြင္ ယခုႏွစ္ အဖို႔တြင္ကား ႏႈတ္တက္္ရေနၾကေသာ္ ဧၿပီလ (၁၃) ရက္တြင္ တရက္တိုး၍ (၁၄) ဂဏန္းျဖင့္ အသစ္ျပင္မွတ္ၾကရေပေတာ့မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမန္မာသႀကၤန္က်မည့္ရက္ကို မဟာသႀကၤန္စာမ်ားက…

“ေဇယတု။ ။ အခ်င္းယူဇနာ (၅၀) ။ လံုး၀န္းယူဇနာ (၁၅၀) ။ အတြင္းက ေရႊကား။ အပကားဖလ္အတိၿပီးေသာ။ ေရာင္ျခည္တေထာင္ေဆာင္ေသာ္ ဘာႏုရာဇာမည္ေသာ္ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္းသည္ တေပါင္းျဖစ္ေသာ မိန္ရာသီ။ ေရ၀တီနကၡတ္ အ၀သာန္္န၀င္းလက္ထက္မွသည္ တန္ခူးျဖစ္ေသာ မိႆရာသီ။ အႆ၀ဏီနကၡတ္၊ အာဒိန၀င္း ထက္သို႔ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၁၆ ခု၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၆) ရက္၊ (၄) ဟူးေန႔၊ ညဥ့္ (၃) ခ်က္တီးေက်ာ္၊ (၇) ရက္ ၾကာသေတးေန႔သို႔အ၀င္ (၂) နာရီ၊ တပတ္၊ (၉) ဗီဇနာ၊ (၃) ျပန္၊ (၂) ခရာ၊ ကုန္လတ္၊ ဓႏုစန္း၊ (၂) လာ ေဟာရက္၊ ေသာၾကာတရင္း၊ အဂၤါန၀င္း၊ ဗဗက႐ိုဏ္းႏွင့္ ယွဥ္၍ လက္စီးနကၡတ္ (၂၄) လံုး၊ ပတ္ျပည့္၊ (၁၁) ဃဋီလက္စီးလ်က္ ေဇဌနကၡတ္၊ (၂၃၇) အံသာ၊ (၃၆) လိတၱာ မြန္းတည့္ေသာအခ်ိန္၊ အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္ ၁၉၅၅ ခု၊ ဧၿပီ (၁၄) ရက္၊ ၾကသပေတးေန႔၊ ညဥ့္စက္နာရီ (၃) နာရီ၊ (၅၀) မိနစ္၊ (၂၄) စကၠန္႔ စံခ်ိန္ေတာ္အားျဖင့္ (၃) နာရီ၊ (၅၃) မိနစ္၊ (၂) စကၠန္႔ အခ်ိန္တြင္ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္းသည္ ေရႊအဆင္းတူေသာ အ၀တ္တန္ဆာတို႔ကို ၀တ္ဆင္ လ်က္ သိေႏၶာျမင္းကို စီး၍ ေရခ်မ္းအုိးကို ပိုက္လ်က္ အေနာက္ကသည္ အေရွ႕ေျမာက္ေထာင့္သို႔ ေျပာင္း၀င္၏။” ဟူ၍ သႀကၤန္က်မည့္ရက္သည္ ျမန္မာ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၆) ရက္၊ အဂၤလိပ္ ဧၿပီလ (၁၄) ရက္ေန႔ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။

ဤတြင္ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္မွ် အဂၤလိပ္တို႔၏ အယူအဆျဖင့္သာမဟုတ္ ျမန္မာတု႔ိ၏ အယူအဆျဖင့္လည္း နိမိတ္ မေကာင္းေသာ ဂဏန္းအေရအတြက္ဟု မွတ္ယူထားၾကသည့္ ဧၿပီလ (၁၃) ရက္မွ လြတ္ၾကရေပတာ့မည္။ အခ်ိဳ႕အယူသီးတို႔က ျမန္မာႏွစ္သစ္မဂၤလာကို အဂၤလိပ္တို႔က ႏွိမ္ခ်သည့္အေနျဖင့္ တမင္စီစဥ္ထားသလိုလို ယူဆထားၾကေပသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွ ပညာရွိဦးေက်ာ္ရန္ ၁၂၉၃ ခုႏွစ္ေလာက္က မဟာသႀကၤန္က်မည့္ရက္ကို တြက္ခ်က္ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးလွ်င္ ၁၃၀၁ ခုႏွစ္ေလာက္ကစ၍ ဧၿပီလ (၁၄) ရက္ေန႔ႏွင့္ ဆံု၍ မဟာသႀကၤန္က်လိမ့္မည္ဟု တင္ႀကိဳေရးသားခဲ့ဖူးေသးသည္။

မဟာသႀကၤန္က်မည့္ရက္သိလိုက

ဤေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ အဂၤလိပ္ရက္ႏွင့္ ျမန္မာသႀကၤန္က်မည့္ရက္မ်ား ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္သည္ ဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ရန္ ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ဤတြင္ မဟာသႀကၤန္က်မည့္ရက္ကို အလြယ္တကူ တြက္ယူႏိုင္ေသာ အၾကမ္းနည္းမွာ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ သႀကၤန္တက္ေသာရက္ကစ၍ ေရတြက္လွ်င္၊ (၃၆၄) ရက္ေစ့ ေရာက္ေသာေန႔လည္ လာမည့္ႏွစ္၌ မဟာသႀကၤန္က်မည့္ရက္ျဖစ္ေၾကာင္း သိႏိုင္ေပသည္။ ေန႔အတြက္ကိုကား လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က အတာေန႔ဟု ဆိုအပ္ေသာ သႀကၤန္တက္သည့္ေန႔တြင္ တခုႏႈတ္၍ သို႔မဟုတ္ တရက္သည္ ၁၃၁၆ ခုႏွစ္အတြက္ သႀကၤန္စာကုိ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ၁၃၁၅ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းတန္ခူး (၁၂) ရက္ေန႔သည္ ညဥ့္ (၂) ခ်က္တီးေက်ာ္ (၁၃) ရက္ေသာၾကာေန႔တြင္ မဟာသႀကၤန္တက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုသႀကၤန္တက္သည့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ တရက္ေနာက္ဆုတ္၍ ေရတြက္က ၾကာသပေတးေန႔က်သျဖင့္ ယခုႏွစ္ မဟာသႀကၤန္က်သည့္ ေန႔သည္ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၆) ရက္ေန႔ ညဥ့္ (၃) ခ်က္တီးေက်ာ္ (၇) ရက္ ၾကသပေတးေန႔အ၀င္တြင္ မဟာသႀကၤန္က်ေပေၾကာင္း အလြယ္တကူ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ အတိအက်အားျဖင့္မူကား လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ မဟာသႀကၤန္က်ေသာ ေန႔ရက္ခ်ိန္မွ (၃၆၅) ရက္ (၆) နာရီ (၁၂) မိနစ္ (၃၆) စကၠန္႔ ေစ့ေရာက္လွ်င္ လာမည့္ႏွစ္၌ မဟာသႀကၤန္က်ၿမဲျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။
အတာစားျခင္းဟူသည္ကား

ဤတြင္ မဟာသႀကၤန္ႏွင့္ တြဲဖက္၍ အတာ- အတာစားျခင္းဟူေသာ အမည္ေ၀ါဟာရမ်ားလည္း သႀကၤန္စာမ်ားတြင္ ပါရွိၿမဲျဖစ္ေပရာ၊ ယင္းအတာကို ဤသို႔ သိရွိအပ္ေပသည္။ “အတာ” ဟူသည္ ေလာကီအလို ဒဏ္သင့္ျခင္းျဖစ္သည္။ အတာရက္မွာ သႀကၤန္အတက္ရက္ႏွင့္ သက္ဆုိင္၍ ထိုေန႔သားသမီးမ်ား အတာစားၾကရသည္။ ယခုႏွစ္အဖို႔ရာတြင္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၁၆ ခု၊ ေႏွာင္းတန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၉) ရက္ စေနေန႔တြင္ အတာတက္မည္ျဖစ္ရာ၊ အတာစားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ သႀကၤန္စာမ်ားက ထုိသို႔ တက္ေသာအခါ စေနသား၊ စေနသမီးတို႔သည္ ေကာင္းမြန္ထူးျခား၊ ၀တ္စားသာရႊင္၊ တန္းဆာဆင္လ်က္၊ ဘုန္းအင္သက်၊ ျမတ္ဇနိႏွင့္၊ ဓမၼသဃၤာ၊ ဆရာမိဘ၊ ဘိုးကဘြားစံု၊ ပူေဇာ္တံုမွ ေမႊးထံုနံ႔သာ၊ ကိုယ္မွျပဳျပင္၊ ၀တ္ဆင္တန္ဆာ အံ့ရာျဖင့္ညီ၊ ေကာင္းခ်ီးစံုေစ့၊ ရႊင္ေပ်ာ္ေမြ႔လ်က္၊ ခ်ိဳျမက္ရသာ၊ ေရွ႕မွာခင္းက်င္း၊ ျဖည့္တင္းအတာ၊ ျဂဟဇာပြင့္ရာ၊ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္အရပ္ သို႔ မ်က္ႏွာမူ၍၊ အုန္းၫြန္႔ကို ပန္ဆင္ၿပီးလွ်င္ အတာစားကုန္ရာသည္။ အတာစားရေသာ အက်ိဳးကား … အတာကမၼံ၊ ကေရာႏၲႆ မဟာပုညံ မဟပၸလံ၊ မဟိဒိၶကံ မဟာေတဇံ၊ မဟာသုခံ လဘိႆတိ၊ ေ၀ရီေဇယံ၊ သုမဂၤ- ဟုလာေသာေၾကာင့္ ခပ္သိမ္းေသာ အႏၲရာယ္ကင္းေပ်ာက္၍ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ မဂၤလာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ရာသည္။ ဟူ၍ ႏိႈးေဆာ္တိုက္တြန္းထားေပသည္။

ဤအတာစားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ိဳးျပဳတရားမ်ားကို တရားစာအခ်ိဳ႕၌ ေကာသလမင္းႀကီးအား ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေလဟန္ ေရးသားထားေသာ္လည္း၊ ေကသလသံုယုတ္စေသာ ခိုင္ခံ့ေသာပါဠိေတာ္ႀကီးမ်ား၌ မပါမရွိဟု သိရေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ႏွစ္ဦးအခါတြင္ ကုသိုလ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ မဂၤလာယူမႈျဖစ္၍၊ ျပဳသင့္ျပဳထိုက္ေသာ ကိစၥရပ္ဟုဆိုရေပမည္။ ယခုအခါ၌ ယင္းသို႔ေသာ စနစ္တက် အတာစားမႈမ်ား တိမ္ေကာပေပ်ာက္ သေလာက္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း၊ ဒန္း၊ အုန္းၫြန္႔၊ သေျပစသည္တို႔ျဖင့္ စိုက္ထုိးအပ္ေသာ “အတာအုိး” မ်ားတည္ထားမႈကား တည္ၿမဲေနေပေသးသည္။ ယင္းအတာအိုးကိုကား သႀကၤန္ကို ေစာင့္သည့္အေနျဖင့္ သႀကၤန္မက်မီကပင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရသည္။ သႀကၤန္က်သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အတာအုိးမွ ေရကိုသြန္၍ သႀကၤန္ပန္းကို အိမ္ဦး၀င္းထရံစသည္တို႔၌ ထိုးစုိုက္က ဆုိေတာင္းဆုယူ ျပဳၾကေလသည္။
ဦးေခါင္းေဆးေလွ်ာ္ျခင္း

ထိုျပင္ သႀကၤန္အခါတြင္ ျပဳသင့္ျပဳထိုက္ေသာ ကိစၥတရပ္ရွိေပေသးသည္။ ယင္းသည္မွာ ဦးေခါင္းေဆးေလွ်ာ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးေခါင္းေဆးေလွ်ာ္ျခင္းသည္ မိမိတို႔ ကိုယ္အဂၤါတြင္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဦးေခါင္းဆံပင္ဖ်ား၌ ေနာက္ႏွစ္ကတင္ရွိ ပါလာခဲ့ေသာ ေခ်းေညႇာ္အညစ္အေၾကးမ်ားကို ကူးေျပာင္းလတံၱ႔ေသာ ႏွစ္တႏွစ္ဦးဘက္ဆီိသို႔ မပါေစရန္အတြက္ဟု အယူရွိၾကေပသည္။ နိမိတ္မဂၤလာယူျခင္းပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္၏ သန္႔ရွင္းမႈ၊ ကိုယ္၏ သန္႔ရွင္းမႈဟု အက်ိဳးျပဳရာေရာက္၍ ျပဳသင့္ျပဳထုိက္ေသာ ကိစၥပင္ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ (၃) မ်ိဳး

ဤဦေခါင္းေဆးေလွ်ာ္ရာ၌လည္း အတာစားျခင္းကိစၥမွာကဲ့သို႔ စနစ္တက်ျဖစ္ေစရန္ သႀကၤန္စာမ်ားက ေဖာ္ျပၾကေပေသးသည္။ သႀကၤန္သည္ ဗသွ်ဳသႀကၤန္၊ အာရာမသႀကၤန္၊ သာမႏၲသႀကၤန္ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိရာ ဗသွ်ဳသႀကၤန္မွာ သႀကၤန္မ၀င္မီ ေဆးရ၍၊ အာရာမသႀကၤန္မွာ ၀င္ဆဲေဆးရၿပီးလွ်င္၊ သာမႏၲသႀကၤန္ကား သႀကၤန္၀င္၍ တနာရီလြန္မွ ေဆးေလွ်ာ္ရသည္ဟု သႀကၤန္၀င္တြက္႐ိုးက်မ္းမ်ားက ေဖာ္ျပၾကေပသည္။ ယခုႏွစ္ သႀကၤန္မွာ သႀကၤန္တြက္႐ိုးမ်ားအရ “သမႏၲ” သႀကၤန္က်သျဖင့္ သႀကၤန္စာမ်ား၌ “သႀကၤန္ (၃) ပါးတြင္ သမႏၲသႀကၤန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဂၤါသားသမီး၊ ၾကသပေတးသားသမီးတို႔ကို ခ်န္လွပ္၍ ႂကြင္းေသာ (၅) ရက္ သားသမီးတို႔သည္ သႀကၤန္က်ၿပီးေနာက္ တနာရီသို႔ ေရာက္လွ်င္ (၂၄) မိနစ္လြန္ေသာ္ မိိမိတို႔ ျဂဟပတိအရပ္သို႔ သြား၍ ျဂဟဇာပြင့္ရား အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္အရပ္သို႔ တနာရီသို႔ မ်က္ႏွာမူၿပီးလွ်င္ ရတနာသံုးပါး သိၾကားျဗဟၼာ စတုေလာကပါလ သာသနာေတာ္ေစာင့္ သမာေဒ၀နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္၊ မိဘဘိုးဘြား ဆရာသမားတို႔အား တိုင္ၾကားပသပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္ သစ္ပင္ရင္း၌ ဦးေခါင္းေဆးကုန္ရာသည္။ အဂၤါသားသမီး၊ ၾကသပေတးသားသမီးတို႔မွာ အၾကတ္ေန႔ နံနက္ မိိမိတို႔ ျဂဟပတိအရပ္သို႔ သြား၍ ျဂဟဇာပြင့္ရာ ေတာင္ရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ ဦးေခါင္းေဆးကုန္ရာ သည္။ ဦးေခါင္းေဆးၿပီးလွ်င္ ေဆာင္ရာေသာပန္းကား တနဂၤေႏြ ကံ့ေကာ္၊ တနလၤာ ေနဇာ၊ ေသာၾကာ ဒန္း၊ စေန အုန္းၫြန္႔တို႔ကို ပန္ေဆာင္ကုန္ရာသည္။ ဦးေခါင္းေဆးရာေသာ အက်ိဳးကား (သကၤႏၲံ သတၱ႐ုဘယံ ၀ိနႆႏၲဳ) ဟူ၍ လာေသာေၾကာင့္ အျပစ္ခပ္သိမ္းကင္းေပ်ာက္၍ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာ ေရာက္ကုန္ရာသည္” ဟု ေဖာ္ျပထားေပသည္။ စေလဆရာႀကီးဦးပုည၏ မိႆရာသီ တန္ခူးလဘြဲ႔ေတးထပ္၌ “တည့္သံုးဘ၀ါးရိပ္ ဆာယာမွာ၊ တူမကြာ ေမာင္မယ္ႏႊဲလို႔၊ ျမတ္သည့္ပြဲ သႀကၤန္ေတာ္ တီးၿခိမ့္ၿခိမ့္ေၾကာ္။ ထီးကမၺဳရိပ္ေပ်ာ္ငယ္၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ေတာ္မူၿမဲထင့္ေလး။ ။ ဟု စပ္ဆုိထားျခင္းျဖင့္လည္း ေရွးပေဒသရာဇ္ေခတ္က နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသားမ်ား တခမ္းတနားပင္ သႀကၤန္ေတာ္ ေခါင္းေဆးမဂၤလာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပံုကို ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ေပသည္။
ေရဖ်န္းသဘင္ ကစားျခင္းအစဥ္

ဤမဟာ သႀကၤန္ကူးေျပာင္းျခင္းသည္ အာေပါဓာတ္ မိုးနကၡတ္ ေရရာသီ ငါးၾကင္း႐ုပ္ အမွတ္အသားရွိေသာ မိန္ရာသီိမွ ဆိတ္႐ုပ္သဏၭာန္၊ ဆိတ္တို႔၏ သေဘာပူေသာ မိႆရာသီတို႔ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္း ကူးေျပာင္း ၀င္လာျခင္းျဖစ္၍ ကူးေျပာင္းေသာ ရာသီအိမ္အားေလ်ာ္စြာ သႀကၤန္ေရတို႔ျဖင့္ ဆီးႀကိဳၾကျခင္းျဖင့္ ေရဖ်န္းသဘင္ ေပ်ာ္ရႊင္ကစားျခင္းတည္းဟူေသာ အတာသဘင္ သည္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရေပသည္။

သာသနာ၀င္က်မ္းမ်ားအရ ကပၸီလ၀တ္ျပည္ သာကီ၀င္မင္းမ်ိဳးတို႔ ေရဖ်န္းသဘင္ ကစားၾကျခင္းသည္ အတာသဘင္၏ သမိုင္းစဥ္ တြင္ ေရွးအက်ဆံုးေသာ မွတ္တမ္းတရပ္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသည့္ ေနာက္ မဟာရာဇ၀င္တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေသာ ပုဂံျပည္နရသီဟပေတ့၊ တ႐ုတ္ေျပးမင္းလက္ထက္ က်င္းပျခင္းသည္ ဒုတိယေျမာက္ျဖစ္၍ ျမန္မာျပည္အတြက္ဆို လွ်င္ ေရွးအက်ဆံုးေတြ႔ရေသာ အတာသဘင္မွတ္တမ္း ျဖစ္ေပသည္။

မန္မာတို႔၏ ထီိးမူနန္းရာ အစဥ္လာယဥ္ေက်းမႈမ်ားသည္ သာကီ၀င္မင္းတို႔၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာမွ သက္ဆင္းခဲ့သည္ သာမ်ား၍ ဤေရဖ်န္းသဘင္က်င္းပျခင္းလည္း ထိုသို႔ပင္ မွတ္ယူရမည္ျဖစ္ေပသည္။ တ႐ုတ္ေျပးမင္းလက္ထက္ ေရဖ်န္းသဘင္ ကစားပံုမွာ နန္းေတာ္ကသည္ ျမစ္ဆိပ္သိုု႔တိုင္ေအာင္ တေလွ်ာက္တည္း တဲေဆာက္ၿပီးေသာ္ လူမျမင္သာေအာင္ ကာရံၿပီးေသာ္ နန္းေတာ္က မိဖုရား ေမာင္းမတို႔ႏွင့္ တကြ တဲတန္းဥမင္ထဲကို ႂကြသြား၍ ေရဆိပ္မွာ ေရကစားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဤတ႐ုတ္ေျပးမင္းလက္ထက္ က်င္းပခဲ့ေသာ ပုဂံေခတ္သႀကၤန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယခုကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစတာလင္ဆုရ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ မစၥတာ ေမာင္မႈိင္းအမည္ျဖင့္ စီရင္ေရးသားခဲ့ေသာ “ေမ်ာက္ဋီကာ” က်မ္းႀကီး၌ “ေၾသာ္ ျပန္လွန္ဆျပန္ေတာ့၊ သႀကၤန္က်ခ်ိန္ေပ့ါ၊ ယမန္သမယဆီက ပုဂံသမၼတ ရွင္ဘုရင္ သားႃမြာဘာပါတဲ့၊ ေဆာင္းမွေႏြအလည္ ဘုန္းေရာင္ေတာ္ျပေနၾက၊ ေမာင္မေရြ႕ညီ၊ မေဟသီသံုးေထာင္ေက်ာ္မွ်ရယ္ႏွင့္၊ သည္လေႏြရသီမွာျဖင့္၊ ေဆြကလ်ာမဒီေတြကို ခ်စ္စိတ္စမ္းလိုတဲ့ တအားရယ္ႏွင့္၊ ဧရာ၀တီျမစ္ဆိပ္ကမ္းတခိုသို႔ သြားပါလို႔၊ ေရႊနန္းစဥ္အလာ ေရဖ်န္းမဂၤလာ ကစားစဥ္က” ဟူ၍ ေလးခ်ိဳးႀကီးျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေပသည္။ စင္စစ္ ဤတေခတ္ ေရဖ်န္းသဘင္ ပြဲေတာ္ မဂၤလာသည္ မူလရည္ရြယ္ရင္းျဖစ္ေသာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ျခင္း သေဘာသို႔ မသက္ေရာက္ေတာ့ဘဲ ၀မ္းနည္းပူေဆြး ဖြယ္ရာျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရသည္မွာ ယဥ္ေက်းမႈ ပ်က္ျပားခၽြတ္ယြင္းခဲ့ျခင္း၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

အတာသဘင္ကို ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ ဆင္ႏႊဲၾကေစ

ယင္းေၾကာင့္လည္း ေနာက္မင္းအဆက္ဆက္တို႔ လက္ထက္၌ ျပည္သူတို႔အား အခါ (၃) ရက္အတြင္း ထံုးစံရွိသည့္ အတိုင္း နံနက္ ညေနအခ်ိန္တြင္သာ ေရၾကည္ေရေအး၊ အေမႊးအထံုရည္မ်ားႏွင့္ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ ပက္ဖ်န္းကစား ၾကရမည့္အေၾကာင္းကို ၿမိဳ႕တြင္းၿမိဳ႕ျပင္ ရပ္စုကြက္စုမ်ား၌ သႀကၤန္မက်မီကပင္ တင္ႀကိဳ၍ ေမာင္းေၾကးနင္းခပ္ကာ သတိေပးခဲ့ၾကေပသည္။

ဆီသည့္ ရြာစား “လက်္ာေရႊေတာင္” ဘြဲ႔ရ ဦးေအာင္ႀကီးဆို “သာစြေလ” အစခ်ီေသာ (၁၂) ရာသီဘြဲ႕လူတား မိႆရာသီ တန္ခူးလဘြဲ႔တြင္ “ေကာင္းကင္မိုးလ၊ စိတၱရႏွင့္၊ မိႆရာသီ၊ အညီခါေက်ာ္၊ ႏွစ္ဦးေပၚက၊ ကံ့ေကာ္ရင္ကတ္၊ ပင္တိုင္းၫြတ္မွ်၊ ပြင့္၀တ္ေ၀ေ၀၊ ေတာင္ေလသုတ္ျဖဴး၊ လတန္းခူးမူ၊ ျမဴးထူးေပ်ာ္ရႊင္၊ တာသဘင္၀ယ္၊ ဆင္ယင္တုပ၊ လွရရတည့္၊ ၿငိမ့္မွ်ေစာင္းျငင္း၊ အဲသီခ်င္းႏွင့္ ထံုသင္းနံ႔သာ၊ ေရသီဒါငယ္၊ စမၸာကရမက္၊ ပန္းေပါင္းဖက္၍၊ ေရႊခြက္အျပည့္၊ ေမႊးမ်ိဳးထည့္မွ၊ လည္လွည့္ဆူလွယ္၊ ကင့္စံပပယ္လ်က္၊ ၿပံဳးရယ္ရႊင္အား၊ စံေပ်ာ္ပါးသည္၊ ကစားထံုရည္ဖ်န္းတည့္ေလး။ ပြင့္လင္းစည္သည္၊ ေရႊျပည္ေရႊ၀နန္းတည့္ေလး။” ဟူ၍ စပ္ဆိုခဲ့ျခင္းျဖင့္ ေရွးခတ္ျမန္မာတို႔ အတာသဘင္ကို ယဥ္ေက်းသိုက္ၿမိဳက္စြာ ဆင္ႏႊဲခဲ့ပံုကို သိႏိုင္ေပသည္။ ရတနာပံု မႏၲေလးေခတ္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ၌ကား အတာသဘင္၏ ယဥ္ေက်းမႈစံခ်ိန္သည္ အထြတ္အထိပ္သို႔ တိုင္ေလေတာ့သည္။ ယင္းအေၾကာင္းကို ထိုေခတ္က စပ္ဆိုသီေရးခဲ့သည့္ ကဗ်ာ၊ လကၤာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီ၌လည္းေကာင္း ေတြ႔ျမင္ဖတ္႐ႈႏိုင္ေပသည္။
သႀကၤန္တြင္း ေရွာင္သင့္ရာရာ

အထူးသျဖင့္ ဤသႀကၤန္အခါတြင္ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ထိုက္သည့္ကိစၥမ်ားကိုလည္း သႀကၤန္တြက္႐ိုးက်မ္း မ်ား၌ ေဖာ္ျပထားေပရာ၊ ယင္းသည့္အခ်က္မ်ားကို မဟာသႀကၤန္စာမ်ားကလည္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ တဖန္တင္ျပၾက ျပန္သည္။ သႀကၤန္စာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္ အခ်က္စုတိုု႔မွာ-
“အိမ္ရာမမွား၊ သားငါးသုတ္သင္၊ သစ္ပင္ခုတ္ျမစ္၊ ပုတ္ခတ္ငိုုေႂကြး၊ ကိုယ္ေသြးထုတ္ျခင္း၊ ဆီနႏြင္းက၊ ေသာက္ျခင္းေသစာ၊ ဥစၥာထုတ္သြင္း၊ ေအာင္တမန္ေစလႊတ္ျခင္း၊ ဤ (၁၀) ပါးေသာ အမႈတို႔ျဖစ္ေပသတည္း” သႀကၤန္တြက္႐ိုးမ်ား၌ ဤ (၁၀) ပါးေသာ အမႈတို႔ကို လူမဆိုထားဘိ္ သိၾကားမင္းေသာ္လည္း ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏ဟု ပညတ္ခ်က္ထုတ္ထားရာ၊ တကယ္လည္းေရွာင္ၾကဥ္သင့္ေသာ အခ်က္မ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ေရွာင္သင့္သည္ကို ေရွာင္၍ ေဆာင္သင့္သည္ကို ေဆာင္ၾကၿပီးလွ်င္ ႏွစ္သစ္ဘက္သုိ႔ မဂၤလာယူၿပီး ကူးေျပာင္းႏုိင္ၾကပါေစသတည္း။

( မေထရ္ၿမတ္တို့ဧ။္ စကား၀ုိင္းမွ )


” ဆရာေတာ္ .. နာရီၾကီးဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ဘုရား .. ”
” ညက ဒကာ ( ၂ ) ေယာက္ လာယူသြားၾကတယ္ကြ .. ”
” ဆရာေတာ္ သူခိုးလာခိုးသြားတာၿဖစ္မွာပါ .. ဆရာေတာ္ မသိလိုက္ဘူးလား ဘုရား .. ”
” သိပါတယ္ကြ .. သူတို့က မမွီမကမ္းနဲ့ၿဖဳတ္ေနသံၾကားလို့ မေတာ္လြတ္လို့ မင္းတို့ႏိုးကုန္ရင္ နာရီလဲအေကာင္းမရ .. ဒုကၡလည္းေရာက္ၾကမွာစိုးလို့ ပလႅင္ေနာက္မွာ ေခြးေၿခရွိတယ္လို့ ေတာင္ ေၿပာလိုက္ေသးတယ္ .. ”
” ဆရာေတာ့္ႏွယ္ .. သူခိုးပဲ ဘာလို့ေၿပာလိုက္ရတာလဲ .. လွဴပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာကမွ ဟုတ္ေသးတယ္ .. ”
” ထူးပါဘူးကြ .. သူတို့လာယူေတာ့လဲ ကိုယ္ကသြားလွဴရ သက္သာသြားတာေပါ့ .. ညၾကီးမင္းၾကီး သူမ်ားမသိေအာင္ လာယူေတာ့ ပုဂိၢဳလ္ …အယုတ္..အၿမတ္ကလဲ မေရြးရေတာ့ ဘူးေပါ့ .. ” ..
( ေအာင္ၿခင္း ရွစ္ပါး ဆရာေတာ္ ) အမရပူရၿမိဳ ့ .. ။

” ဆရာေတာ္ .. တပည့္ေတာ္တို့ လွဴထားတဲ့ ေရဒီယိုၾကီးလဲ မၿမင္ပါလား … ဘယ္ေနရာ သြားထားပါသလဲ ဘုရား .. ”
” ဘယ္မွ သြားမထားပါဘူး .. သူ့ပိုင္ရွင္ကယူသြားတယ္ .. ”
” အို .. ဆရာေတာ္ကလည္း .. ဘယ္ကလာ ပိုင္ရွင္ရွိအုန္းမွာလဲ .. တပည့္ေတာ္တို့က ဆရာေတာ္ကို လွဴထားတာပဲ .. ဆရာေတာ္ ပိုင္တဲ့ပစၥည္းေပါ့ .. ”
” ငါမပိုင္လို့ေပါ့ကြာ .. ငါပိုင္ရင္ ပစၥည္းက ငါ့အနားမွာရွိေနမွာေပါ့ .. ခုေတာ့ သူ့ပိုင္ရွင္ အနားေရာက္သြားၿပီ .. ”
” ဆရာေတာ္ကလည္း ေ၀့လည္လည္ေၿပာေနၿပန္ပါၿပီ .. သူခိုးခိုးသြားတာမဟုတ္လားဘုရား .. ဒါဆို ဆရာေတာ္ ေရဒီယို ဆံုးၿပီေပါ့ .. ”
” မဆံုးပါဘူးကြာ .. ဆံုးတယ္ဆိုတာ မီးေလာင္သြားတာတို့ .. ၿမစ္ထဲပင္လယ္ထဲ က်သြားတာတို့ လို ဘယ္သူမွ သံုးခြင့္မရတာမွ ဆံုးတာ .. ခုဟာက တစ္ေနရာမွာ သံုးလို့ရေနအုန္းမွာပါ ”

( ေတာင္တြင္းၾကီးၿမိဳ ့ နတ္မွီေတာရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး )

” ဆရာေတာ္ လုပ္ပါအုန္းဘုရား .. ဒုကၡေတာ့ေရာက္ကုန္ၿပီ .. ရဲ တိုင္မွ ၿဖစ္ေတာ့မယ္ ”
” ဘာတုန္းဟ ကပိၸယရဲ့ .. မင္းဟာ အရင္းမပါ .. အဖ်ားမပါ ၿပဴးတူးၿပဲတဲနဲ့ .. တိုးတုိးသက္သာ ေၿပာစမ္းပါ … ”
” ဆရာေတာ့္ ပစၥည္းေတြ ညက သူခိုး ခိုးသြားၿပီဘုရား .. ဒါေၾကာင့္ ပုလိပ္( ရဲ ) ကို တိုင္မွ ၿဖစ္မယ္လို့ ေၿပာတာပါဘုရား … ”
” ကပိၸယ ကုိယ့္ပစၥည္း သူမ်ားအခိုးခံရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ကလည္း သူမ်ားပစၥည္း ခိုးခဲ့ဖူးလို့ ၿဖစ္မွာေပါ့ဟဲ့ .. သံသရာမွာ ကိုယ္ၿပဳခဲ့တဲ့ မေကာင္းမွုဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ တူေသာ အက်ိဳး ၿပန္ေပးတတ္တာ ဓမၼတာပဲ … အသာေနပါ ကပၸိယရယ္ .. မင္းလုပ္လိုက္မွ ငါ သံသရာမွာ သူခိုးၿဖစ္ခဲ့ဖူးတာ လူသိကုန္ပါ့မယ္ .. ”

( ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရား )

တရားမသိသူမ်ားအတြက္ ဥစၥာေပ်ာက္လွ်င္ ငရဲေရာက္ရဧ။္ .. တရားသိသူမ်ားအတြက္ကား .. ဥစၥာေပ်ာက္တိုင္း ကုသိုလ္ရရဧ။္ ဟူေသာ အေတြးတစ္ခ်က္ေလးရႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ

( မေထရ္ၿမတ္တို့ဧ။္ စကား၀ုိင္းမွ )

ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ရာ ဒု-သ-န-ေသာ အေၾကာင္း

အရပ္စကားတစ္ခုရွိပါတယ္။ကာမပုိင္ေယာက်ၤားရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကုိ ကုိယ္ထိကာယ လြန္က်ဴးမိလ်ွင္ ဒု-သ-န-ေသာ
ထုိက္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့စကားရပ္ေလးတစ္ခုပါ။ထုိဒု-သ-န-ေသာ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးခုျဖစ္ေပၚလာပုံဟာ
ဒီလုိပါ။တကယ္ေတာ့(ဒု၊သ၊န၊ေသာ)ဆုိတဲ့စကားလုံးေလးခုဟာ သူေဌးသားေလးဦးရဲ့လူဘဝရေနခုိက္
ေငြေၾကးခ်မ္းသာမွဳ အရွိန္အဝါကုိ မေကာင္းတဲ့အကုသုိလ္ေနရာမွာ အသုံးခ်ျပီး ေသလြန္တဲ့အခါ ေလာဟကုမၻီငရဲက်ေရာက္ျပီး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ဳိးစုံခံစားရင္း ပင္ပန္းၾကီးစြာ ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္းလုိက္တဲ့အသံမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ဒီ ဒု-သ-န-ေသာ ျဖစ္ေပၚလာပုံအတိတ္အေၾကာင္းကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္း၊အင္မတန္မွ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာျဖစ္ျပီး သံေဝဂယူစရာျဖစ္ပါတယ္။ဒီအေၾကာင္းကုိ ေကာသလမင္းၾကီးအားအေၾကာင္းျပဳျပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သာဝတၳိျပည့္ရွင္ ဘုရင္ေကာသလမင္းသည္ တစ္ခုေသာ ပြဲသဘင္ေန႔၌ ပု႑ရိကအမည္ရွိတဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္ကုိစီးျပီး ေနျပည္ေတာ္ကုိ လွည့္လည္ပါတယ္။အဲဒီအခါမွာ အိမ္တစ္အိမ္၏ ျပတင္းေပါက္မွေန၍ မိမိအားလွမ္းေမ်ွာ္ၾကည့္ရွဳေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ျမင္လွ်င္ အလြန္တက္မက္တဲ့ စိတ္ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ျမိဳ႔ေတာ္ကိုဆက္လက္လွည့္လည္ျခင္း မျပဳနုိင္ေတာ့ဘဲ နန္းေတာ္သုိ႔ ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။

နန္းေတာ္သုိ႔ေရာက္တဲ့အခါ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ မင္းလုလင္ တစ္ေယာက္ကုိေခၚ၍ ထုိမိန္းမသည္ ကာမပုိင္လင္ရွိသူျဖစ္သေလာ၊မရွိသူျဖစ္သေလာဟူေသာ အေၾကာင္းကုိစုံစမ္းရန္ ေစလႊတ္လုိက္ပါတယ္။မင္းလုလင္၏ စုံစမ္းခ်က္အရ ကာမပုိင္ လင္ရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရလ်ွင္ ထုိမိန္းမ၏ ေယာက်ၤားကုိေခၚေစျပီး မိမိအနီး၌ အျမဲခစားရန္ မင္းလုလင္အျဖစ္တာဝန္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မင္းလုလင္ဟာ မင္းမွဴထမ္း လုပ္ရမွာကုိ စိတ္မပါေသာ္လည္း ဘုရင္ရဲ့ အမိန္႔ကုိ မျငင္းပယ္ဝံ့တာေၾကာင့္ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔နဲ႔ နန္းေတာ္တြင္း၌ ခစားေနရတာပါ။ေကာသလမင္းၾကီး၏ အၾကံကုိလည္း တစ္စြန္းတစ္စ ရိပ္မိေနတာေၾကာင့္ တာဝန္ဝတၱရား ပ်က္ကြက္ျခင္း မရွိေစရန္ အထူးဂရုစုိက္ျပီး ေဆာင္ရြတ္ေပးပါတယ္။

ေကာသလမင္းၾကီးသည္ တစ္လ ႏွစ္လခန္႔ၾကာသည့္တုိင္ေအာင္ ထုိမင္းလုလင္အေပၚ၌ အျပစ္ရွာလုိ႔မရတဲ့ေနာက္ဆုံး ထုိမင္းလုလင္ကုိေခၚကာ ေနျပည္ေတာ္ကေန တစ္ယူဇနာေလာက္ေဝးတဲ့ ေရအုိင္သုိ႔သြားေစ၍ အရုဏဝတီမည္တဲ့ ေျမနီမွဳန္႔ႏွင့္ ကုမုျဒာ ၾကာပန္းတုိ႔ကုိ ယူေဆာင္ရန္ေစခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ညေန မိမိ ေရးခ်ဳိးရန္အမီ ျပန္ေရာက္မလာပါက အျပစ္ဒဏ္ေပးမည္ဟူ၍လည္းမိန္႔ၾကားလုိက္ပါတယ္။

ထုိမင္းလုလင္လည္း ဘုရင္၏ အမိန္႔ကုိ ၾကားတဲ့အခါ အလြန္ထိတ္လန္႔တဲ့အတြက္ အိမ္ကုိခ်က္ခ်င္းျပန္ျပီး ထမင္းထုပ္ကုိယူကာ အပူတျပင္းထြက္ခြာသြားပါတယ္။ေရအုိင္သုိ႔ေရာက္လ်ွင္ ခဏတာ အနားယူျပီး အရုဏဝတီေျမမွဳန္႔ႏွင့္ ကုမုျဒာၾကာပန္းတုိ႔ကုိ ယူေဆာင္ကာ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ျမဳိ့တံခါးဝေရာက္ေတာ့ ေနမဝင္ေသးေသာ္လည္း တံခါးပိတ္ထားျပီး ျဖစ္သည္ကုိေတြ႔ေတာ့ မင္းၾကီး၏ အထူးတမန္ေတာ္ျဖစ္၍ တံခါးဖြင့္ေပးရန္ေတာင္းဆုိေသာ္လည္း မင္းၾကီးက မည္သူမ်ွ ဖြင့္မေပးရန္ အမိန္႔ထုတ္ထားေၾကာင္း တံခါးမွဴးက ျပန္ေျပာပါတယ္။

ထုိမင္းလုလင္ဟာ မိမိအခ်ိန္မီ ျပန္၍ေရာက္လာေၾကာင္းကုိ တံခါးမွဴးကုိသက္ေသထား၍ ေျမမွဳန္႔ႏွင့္ၾကာပန္းတုိ႔ကုိ ထားခဲ့ျပီး ျမိဳ႔ျပင္ရွိေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာသြားအိပ္ပါတယ္။မင္းျပစ္မင္းဒဏ္သင့္၍ ခ်စ္လွစြာေသာဇနီးႏွင့္ကြဲကြာရေတာ့မည္အျဖစ္ကုိလည္း ေတြးျပီး ပူပန္ေနတာေၾကာင့္ေကာင္းစြာမအိပ္နုိင္ပဲျဖစ္ေနပါတယ္။ေကာသမင္းၾကီးကေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ မင္းလုလင္ကုိသတ္ျပီး သူမိန္းမကုိ အပုိင္သိမ္းယူရမယ့္အျဖစ္ကုိေတြးျပီး အိပ္မေပ်ာ္ပဲျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ညသန္းေခါင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ နန္းေတာ္၏ အျပင္မွ ဒု၊သ၊န၊ေသာ ဟူေသာ အသံၾကီးေလးခုကုိထူးဆန္းစြာေပၚထြက္လာတာကုိၾကားရေတာ့ ထိတ္လန္႔တုန္လွဳပ္သြားပါတယ္။အဲဒီတစ္ညလုံးလည္း အိပ္မေပ်ာ္နုိင္ရွာေတာ့ပဲ နံနက္မုိးလင္းလ်င္ လင္းခ်င္း ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားကုိေခၚ၍ အေၾကာင္းစုံကုိေျပာျပပါတယ္။ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားၾကီးက မင္းၾကီးၾကားလုိက္တဲ့အသံတုိ႔ကုိ ေကာင္းစြာ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိေဖာ္နုိင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ဒါေပမယ့္အထင္ေသးမည္ဆုိတာေၾကာင့္ ရမ္းသမ္းျပီး အဓိပၸါယ္ျပန္လုိက္ပါတယ္။ဘယ္လုိျပန္လုိက္သလဲလုိ႔ဆုိေတာ့ အရွင္မင္းၾကီးၾကားလုိက္တဲ့ အသံက အရမ္းကုိေၾကာက္စရာေကာင္းလွေၾကာင္း၊အသက္အႏၱရာယ္ပင္ထိခိုက္နုိင္ေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေလ်ွာက္ထားပါတယ္။အဲဒီေတာ့မင္းၾကီးလည္း အလြန္ေၾကာက္လန္႔တာေၾကာင့္ အဲဒီအႏၱရာယ္ကုိ တားဆီးနုိင္မည့္ ယၾတာကုိအျမန္စီစဥ္ခုိင္းပါတယ္။

ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားၾကီးက မင္းၾကီး၏ အမိန္႔ျဖင့္ သတၱဝါတုိ႔ကုိသတ္၍ (သဗၺသတ)မည္ေသာယဇ္ပူေဇာ္မွဳကုိျပဳလုပ္ရန္ ဆင္၊ျမင္း၊က်ြဲ၊ႏြား၊အစရွိေသာ တိရိစၦာန္ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ သတုိ႔သား သတုိ႔သမီးမ်ားကုိ တစ္မ်ဳိးလ်ွင္ တစ္ရာစီ ရရွိေအာင္ ဖမ္းဆီးေစပါတယ္။သားသမီး ေဆြမ်ဳိးမ်ားဖမ္းဆီးျခင္းခံရေသာ ျမဳိ့သူျမဳိ့သားမ်ားလည္း ဟစ္ေအာ္ငုိေၾကြးၾက၊တစ္ခ်ဳိ႔လည္းေတာထဲသုိ႔ေျပးပုန္းၾကနဲ႔ သာဝတၳိျမဳိ့ၾကီးမွာ ကမာၻပ်က္သည့္အလားျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

ထုိအျဖစ္ပ်က္ေတြကုိ မလႅိကာမိဖုရားၾကီးၾကားေတာ့ ေကာသလမင္းၾကီးကုိ ပုဏၰားရဲ့ စကားကုိမယုံၾကည္သင့္ေၾကာင္း၊ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိသာ အေၾကာင္းအက်ဳိးသိေအာင္ေလ်ွာက္ထားေမးျမန္းသင့္ေၾကာင္း ေလ်ွာက္ထားပါတယ္။ေကာသလမင္းၾကီးလည္း မလႅိကာမိဖုရားၾကီးကိုေခၚကာ ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသုံးေတာ္မူတဲ့ ေဇတဝန္ေက်ာင္းသုိ႔သြားျပီး အေၾကာင္းစုံကုိျမတ္စြာဘုရားအားေလ်ွာက္ထားပါတယ္။ဒီအခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဒကာေတာ္မင္းၾကီး မေၾကာက္ပါလင့္၊ဘာအႏၱရာယ္မွမရွိပါဟုမိန္႔ၾကားျပီး ဒု၊သ၊န၊ေသာ ဟူေသာ အသံၾကီးေလးခုအေၾကာင္းကုိ အနက္အဓိပၸါယ္ေပၚလြင္ေအာင္ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ထုိ ဒု၊သ၊န၊ေသာ ဟူေသာ အသံၾကီးေလးခုမွာ ေလာဟကုမၻီငရဲ၌က်ခံေနရတဲ့ ငရဲသားေလးဦးတုိ႔က အသီးသီး ေအာ္ဟစ္လုိက္သည့္အသံမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ထုိငရဲသားေလးဦးမွာ ေရွးဘဝက သူေဌးမ်ားျဖစ္ၾကေၾကာင္း၊မိမိတို႔ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ေငြမ်ားကုိ အက်ဳိးရွိေအာင္အသုံးမခ်ဘဲ ကာမပုိင္ေယာက်ၤားရွိတဲ့မိန္းမ၊ကာမပုိင္ေယာက်ၤားမရွိတဲ့ မိန္းမ စတဲ့ မိန္းမမ်ားကုိေငြျဖင့္ျဖားေယာင္းျပီး ေသာက္စားမူးရစ္ ျပီး မွားယြင္းစြာ ေဖာက္ျပန္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ထုိမေကာင္းမွဳမ်ားေၾကာင့္ ေသလြန္သည့္အခါ ေလာဟကုမၻီငရဲသုိ႔က်ေရာက္ျပီး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားခံစားရ၍ ေနာင္တ ..တရားရရွိေၾကာင္းထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားတဲ့စကားသာျဖစ္ေၾကာင္း၊သူတုိ႔ေျပာလုိတဲ့ စကားကုိ အျပည့္အဝဆုံးေအာင္မေျပာနုိင္ရွာပဲ အစ တစ္လုံးစီသာေျပာဆုိနုိင္ျပီး ေအာက္သုိ႔ျပန္ျပီးနစ္ျမဳပ္သြားၾကေၾကာင္း၊

ငရဲသားေလးဦးတုိ႔အနက္ ပထမဆုံးတစ္ဦးမွာ “ဒုဇၨီဝိတ မဇီဝိမွ” သူေဌးသားဘဝက မေကာင္းေသာ အသက္ေမြးမွဳျပဳခဲ့မိျခင္းကုိ ျပန္လည္ေျပာဆုိလုိေသာ္လည္း ေရွ့ဆုံး(ဒု)ဆုိတဲ့စကားတစ္လုံးကုိသာေျပာနုိင္ျပီး ေအာက္သုိ႔ျပန္လည္နစ္ျမဳပ္သြားေၾကာင္း၊ဒုတိယငရဲသားက “သ႒ိဝႆသဟႆနိ” ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ေသာင္းတုိင္ေအာင္ ငရဲ၌ က်ခံရပုံကုိ ညည္းညဴေျပာဆုိျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ထုိသုိ႔ေျပာဆုိေသာ္လည္း စကားဆုံးေအာင္မေျပာနုိင္ပဲ(သ)တစ္လုံးထဲသာေျပာဆုိျပီး ေအာက္သုိ႔နစ္ျမဳပ္သြားေၾကာင္း၊တတိယ ငရဲသားက “နတၳအေႏၱာ ကုေတာအေႏၱာ” ငရဲဒုကၡ၏ အဆုံးအဆ မထင္ပုံကုိညည္းညူလုိေသာ္လည္း(န)တစ္လုံးသာညည္းညဴနုိင္ျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ စတုတၳငရဲသားအေနနဲ႔ က်ြန္နဳ္ပ္သည္ ေနာင္ဘဝတြင္ ေကာင္းေသာ အလုပ္ကုိသာအားထုတ္မည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ ေသာဟံနဴန ဣေတာ ဂႏာၱြ စေသာ ဂါထာကုိ ရြတ္ဆုိလ်က္(ေသာ)ဟူေသာ အစ တစ္လုံးသာေျပာဆုိနုိင္ျပီး အဆုံသတ္သြားေၾကာင္းေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ (ဒု၊သ၊န၊ေသာ) ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိနားၾကားျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေကာသလမင္းၾကီး အင္မတန္ေၾကာက္လန္႔တုန္လွဳပ္သြားျပီး ေနာက္ေနာင္ သူတစ္ပါး မယားမ်ားအား ျပစ္မွားျခင္းမွ လုံးဝ ေရွာင္ၾကဥ္ပါေတာ့မည္ဟုဆုံျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ျပီး ၊ထုိအခုိက္တန္႔မွာပင္ ၾကာပန္းသြားယူေသာ မင္းလုလင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံကုိေရာက္လာေတာ့ ကာယကံရွင္မ်ား စုံညီေနခ်ိန္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ထပ္မံျပီး
“အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ နုိးၾကားေနသူအား ညတာသည္ရွည္၏”
“ခရီးပန္းသူအား တစ္ယူဇနာခရီးသည္ ရွည္လ်ား၏”
“တရားကုိမသိေသာ လူမိုက္တုိ႔အား သံသရာသည္ ရွည္ၾကာလွေပ၏” ဟူေသာ တရားေဒသနာေတာ္ကုိေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။တရားအဆုံးမွာ မင္းလုလင္သည္ ေသာတာပန္အျဖစ္သုိ႔ေရာက္ရုံမွ်မက မင္းျပစ္မင္းဒဏ္မွလည္းကင္းလြတ္သြားပါတယ္။ေကာသလမင္းၾကီးလည္းယဇ္ပူေဇာ္ရန္ဖမ္းဆီးထားေသာ သတၱဝါအားလုံးကုိခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးရန္ အမိန္႔ေပးလုိက္ပါတယ္။အသက္ေဘးမွ လြတ္ကင္းသြားတဲ့ သူမ်ားလည္း မလႅိကာမိဖုရားၾကီးကုိ ေက်းဇူးတင္၍ မဆုံးနုိင္ေအာင္ရွိေနပါေတာ့တယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ (ဒု၊သ၊န၊ေသာ)ဆုိတဲ့ အျပစ္သည္ အင္မတန္ပင္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ၊သံေဝဂယူဖြယ္ရာပင္ျဖစ္ပါတယ္။အားလုံးေသာ သူမ်ားလည္း သူေဌးသားေလးဦးရဲ့ အျဖစ္ဆုိးနဲ႔ မၾကဳံေအာင္ ကုိယ္က်င့္သီလကုိေစာင့္ထိန္းၾကပါလုိ႔ အသိေပးႏွဳိးေဆာ္လုိက္ရပါသည္။
အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)

‘ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ေစခ်င္”

သတၱဝါမွန္သမွ် မိမိတုိ႔၏ ဘဝကုိ လွပလုိၾက၏။ လွပသည့္ ဘဝကုိတည္ေဆာက္လုိၾက၏။ သာယာသည့္ဘဝ၊ ေအးခ်မ္းသည့္ဘဝ၊ ေဘးမသန္းသည့္ဘဝကုိ လုိလားၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ထုိထုိဘဝ လွပေစရန္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ပုံေဖာ္ၾက၊ တည္ေဆာက္ၾက၊ ဖန္တီးၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕က ဘဝကုိ ကာယျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က ဓနျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က ဉာဏျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က အရွိန္အဝါျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က ဂုဏ္ပကာသနျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ မည္သည့္နည္းျဖင့္ မည္သုိ႔ပင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ္လည္း ထုိတည္ေဆာက္မႈမ်ားတြင္ ဓမၼမပါလွ်င္ကား အခိုက္အတန္႔မွ်သာ တည္ေဆာက္ႏုိင္၏။ ဓမၼ“အား”ျဖင့္ ပံ့ပုိးမထား၊ ထိန္းခ်ဳပ္မထားလွ်င္ ထုိထုိနည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ ေရရွည္တည္တ့ံရန္ မလြယ္ကူလွေပ။ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ လွပေစရန္ တည္ေဆာက္ထားမႈ မျဖစ္ႏုိင္လွေပ။ ဓမၼပါမွ ဘဝသာယာၿပီး အလွျဖာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝမွသည္ ေနာင္သံသရာ၊ ထုိမွနိဗၺာန္တုိင္ေအာင္ သာယာလွပသည့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္လုိသူမ်ားသည္ ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္၏။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဓမၼဟုဆုိလာလွ်င္ အသက္ႀကီးသူမ်ား၊ ေသခါနီးသူမ်ား၊ ဘဝကူးေကာင္းလုိသူမ်ား စသူတုိ႔ အတြက္သာ လုိအပ္သည္ဟု ထင္မွတ္တတ္၏။ အထူးသျဖင့္ ပညာရွာေနၾကသည့္ ပထမအရြယ္ လူငယ္မ်ား၊ ဥစၥာရွာေနၾကသည့္ ဒုတိယအရြယ္ လူရြယ္မ်ားက မိမိတုိ႔၏ အရြယ္မ်ားသည္ ဓမၼရွာရမည့္အရြယ္ မဟုတ္၊ ဓမၼရွာရမည့္ အရြယ္သည္ အုိမင္းမစြမ္းျဖစ္လာသည့္ တတိယအရြယ္သာ ျဖစ္သည္ဟု ခံယူထားတတ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ပညာရွာေနသည့္အခ်ိန္၊ ဥစၥာရွာေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဓမၼျဖင့္ ေဝးေနၾကၿပီး ဓမၼအားမပါဘဲ မိမိတုိ႔၏ အရြယ္မ်ားကုိ တည္ေဆာက္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ျပႆနာမွာ ဓမၼမပါဘဲ တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ ပထမအရြယ္တြင္လည္း ဘဝကုိ ေကာင္းစြာတည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္း မရွိသကဲ့သုိ႔ ဒုတိယအရြယ္တြင္လည္း ဘဝမွာ ဖ႐ုိဖရဲ ျပန္႔ႀကဲေနၿမဲသာ ျဖစ္ေနသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္၏။ တတိယအရြယ္ေရာက္လာမွ ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾကစုိ႔ဟု ဆုိျပန္ေသာ္လည္း အုိမင္းမစြမ္း ျဖစ္လာမႈက “အုိရင္မင္း မစြမ္းေတာ့ဘူး”ဟု ဆုိသကဲ့ျဖစ္ကာ အႏွစ္ရွာမရဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကေပ၏။ စင္စစ္ဓမၼသည္ ဘဝသာျဖစ္၏။ ဓမၼပါမွ ဘဝသာယာမည္ျဖစ္ၿပီး အလွျဖာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ဓမၼကုိ အေျချပဳမွ ဘဝလူေနမႈတြင္လည္း အစစအရာရာ အဆင္ေျပမႈမ်ား ျဖစ္ေစႏုိင္ေပ၏။ ဘဝထဲတြင္ ဓမၼတဲြေနမွ ဘဝလည္း မလဲြမေသြ တည့္မတ္ေနမည္ ျဖစ္၏။ ဤ၌ဆုိလုိသည့္ ဓမၼဟူသည္ အက်င့္သိကၡာ၊ တည္ၾကည္မႈႏွင့္ ပညာဉာဏ္ရွိမႈမ်ားကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္၏။ စာစကားျဖင့္ ေျပာလွ်င္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဟူသည့္ သိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္ တရားမ်ားပင္ျဖစ္၏။ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ကုိယ္က်င့္တရားသည္ အလြန္အေရးႀကီးလွ၏။ ထုိအတူ စိတ္ကုိတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ေစမည့္ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိတရားႏွင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး၊ အေကာင္းအဆုိး၊ အမွားအမွန္ကုိ ႏႈိင္းခ်ိန္ႏုိင္သည့္ ပညာဉာဏ္သည္လည္း အထူးလုိအပ္လွ၏။ ထုိသုိ႔ေသာ အက်င့္တရား၊ တည္ၾကည္မႈအားႏွင့္ ဆင္ျခင္မႈအားကုိ အေျခခံကာ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ထားသင့္၏။ ထုိတရားမ်ားကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သုိ႔ပင္ ေျပာင္းလဲေဖာက္ျပန္ေသာ္လည္း တုန္လႈပ္မႈမရွိ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမရွိဘဲ အရာအားလုံးကုိ ေက်ာ္လႊားကာ အေကာင္းဆုံး အေနအထားတြင္ ရွိေနတတ္ေပ၏။ ဓမၼကုိ အေျခခံကာ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ဟူသည့္ ေလာကဓံဒီလႈိင္း၏ ႐ုိက္ပုတ္မႈဒဏ္ကုိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံကာ လုိရာပန္းတုိင္ အေရာက္လွမ္းႏုိင္၏။ ေလာကဓံႏွင့္ ႀကဳံလာလွ်င္ တုန္လႈပ္မႈမရွိသည့္ ဘဝသည္ ႀကံ႕ခုိင္သည့္ဘဝ၊ အားရွိသည့္ဘဝ၊ တည္ၿငိမ္သည့္ ဘဝသာ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ဘဝမ်ိဳးကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ ဓမၼကုိသာ အေျခခံၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။
သုိ႔ေသာ္ ခက္သည္မွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက လက္ေတြ႕တြင္ ဘဝကုိ ဓမၼမပါဘဲ တည္ေဆာက္ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ဓမၼကုိ လစ္လ်ဴ႐ႈကာ မၿမဲသည့္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာမ်ားျဖင့္ ဖန္တီးတတ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သူမ်ား၊ ရာထူးဂုဏ္ျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သူမ်ား၊ ေလာကီပညာရပ္မ်ားျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သူမ်ားအျဖစ္ တဒဂၤဘဝကုိ တည္ေဆာက္ကာ ဓမၼကုိ ေဘးဖယ္ထားတတ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕မွာ ဓမၼမပါဘဲ ခဏတာျဖစ္သည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ေနၾကသျဖင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ အမွီျပဳ၍ မာန္မာနတက္တတ္ၾကသကဲ့သုိ႔ ထုိစည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ပ်က္သြားသည့္ အခါတြင္လည္း အလြန္ေသာက ျဖစ္တတ္ၾကျပန္၏။ အခ်ိဳ႕လည္း ဘဝကုိ ဓမၼမပါဘဲ ရာထူးပါဝါမ်ား၊ ေလာကီအတတ္ပညာမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ေနၾကသျဖင့္ ထုိဂုဏ္မ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ ဂုဏ္ေမာက္ကာ အမွန္ေပ်ာက္ေန တတ္ၾကသကဲ့သုိ႔ ထုိဂုဏ္မ်ားေပ်ာက္သည့္ အခါတြင္လည္း ဓမၼမရွိသျဖင့္ ေျဖဆည္ရာလည္း မရွိဘဲ ျဖစ္တတ္ၾကျပန္၏။
အမွန္အားျဖင့္ ဘဝတြင္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား၊ အတတ္ပညာမ်ား၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္မ်ား မည္မွ်ပင္ ျမင့္မားမ်ားျပား ေနေသာ္လည္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟူသည့္ သိကၡာသုံးပါး အက်င့္တရား ရွားပါးလွ်င္ကား ထုိျမင့္မားသည့္ အရာမ်ားဟု ထင္ေနတတ္သည့္ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာစသည္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ အခ်ည္းႏွီးသာ ျဖစ္ေနေပ၏။ သိကၡာသုံးပါးျဖင့္ အားျဖည့္ထားမႈ မရွိသည့္ ဘဝသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ျဖစ္တတ္သကဲ့သုိ႔ ဖ႐ုိဖရဲလည္းျဖစ္တတ္ကာ အမွားအမွန္လည္း မခဲြျခားတတ္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ေပ၏။ မွန္၏။ ဘဝတစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ မျဖစ္ေရးအတြက္ သီလသိကၡာသည္ အထူးလုိအပ္လွ၏။ သီလဟုဆုိလွ်င္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ငါးပါးရွစ္ပါး ကုိးပါးဆယ္ပါးစသည့္ သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိသာ ေျပးျမင္တတ္၏။ စင္စစ္ မိမိတုိ႔ က်င္လည္ေနၾကရသည့္ ေန႔စဥ္ဘဝမ်ားတြင္ ကုိယ္အမူအရာမ်ားျဖင့္ မိမိသူတပါး မထိခုိက္ေအာင္၊ ႏႈတ္စကားျဖင့္ မိမိသူတပါး မထိပါးေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္း၊ သူ႔ေက်ာင္းေန သူ႔စာအံ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ေနရာဌာနအသီးသီးတြင္ ခ်မွတ္ထားသည့္ စည္းကမ္းမ်ားကုိ ေစာင့္စည္းေနထုိင္ျခင္း စသည္မ်ားသည္လည္း သီလတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသုိ႔ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာမ်ားႏွင့္ မိမိသူတပါး မထိခုိက္ေအာင္ ခ်မွတ္ထားသည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ ေစာင့္ထိန္းေနထုိင္ျခင္းသည္ ဓမၼကုိ အေျခခံထားသည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈပင္ ျဖစ္ေပ၏။
ထုိ႔အတူ ဘဝကုိတည္ေဆာက္ရာတြင္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ ခုိင္မာမႈ ရွိေစရန္ သမာဓိသိကၡာကုိ အားျပဳေပးရန္ လုိအပ္လွ၏။ သမာဓိ၏ သေဘာသည္ တည္ၾကည္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ သမာဓိကုိ အေျခခံထားသည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈသည္ ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ ျဖစ္တတ္သည့္ စိတ္အစဥ္ကုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ေစရန္ ေထာက္ပံ့ေပးႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ခုိင္မာသည့္ စိတ္ျဖင့္ မယိမ္းမယိုင္သည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈ ျဖစ္ရန္ သမာဓိက အေထာက္အကူ ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ဘဝတည္ေဆာက္ရာတြင္ အာ႐ုံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနသည့္ စိတ္အစဥ္ကုိ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းတြင္ စူးစုိက္မႈေပးႏုိင္ရန္ သမာဓိျဖင့္ အားျပဳေပးရမည္ ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ဣေျႏၵရွိရွိ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ ဓမၼကုိ အေျချပဳကာ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ဓမၼကုိ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ အသုံးခ်လုိက္ျခင္းမ်ိဳးလည္းျဖစ္ကာ ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနေပ၏။
ထုိ႔အျပင္ ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ စည္းကမ္းတက်၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိ႐ုံျဖင့္ မလုံေလာက္ေသးဘဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ရန္လည္း လုိအပ္လွ၏။ ထုိသုိ႔ မွန္ကန္သည့္ ေရြးခ်ယ္မႈျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေစရန္ ပညာသိကၡာကုိ အားျပဳေပးရမည္ ျဖစ္၏။ ပညာသည္ ေလာကီပညာ၊ ေလာကုတၱရာ ပညာဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာတြင္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္သည့္ ပညာသည္ အေကာင္းအဆုိး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးႏွင့္ အမွားအမွန္ကုိ ခဲြျခားစိစစ္ေပးႏုိင္သျဖင့္ မွန္ကန္သည့္ ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ပညာတရားသည္ အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑တြင္ ပါဝင္ေနေပ၏။ ထုိ႔ထက္ တစ္ဆင့္တက္၍ တရားဘာဝနာ အားထုတ္သျဖင့္ ရရွိလာသည့္ အသိဉာဏ္ပညာ ဆုိလွ်င္ကား ဘဝတြင္အေကာင္းဆုံး အေထာက္အပံ့ကုိ ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး မည္သုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ပါေစ အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊားကာ မိမိစိတ္ကုိ မိမိအႏုိင္ယူႏုိင္သည္အထိ ပံ့ပုိးေပးႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။
မွန္၏။ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ထိန္းသိမ္းထားျခင္း၊ တရားအလုပ္ကုိ အားထုတ္ထားျခင္းျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ ထားသူမ်ားသည္ ဘဝတြင္ ေတြ႕ႀကဳံရတတ္သည့္ အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္၊ အေကာင္းအဆုိး၊ ခ်ီးမြန္းကဲ့ရဲ႕၊ ရွိျခင္းမရွိျခင္း စသည့္ ေလာကဓံမ်ားကုိ ဓမၼအားျဖင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိ အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊားႏုိင္၊ ဘဝ၏ အခက္အခဲမ်ားကုိ ႀကံႀကံခံႏုိင္ၾကၿပီး အရာရာသည္ အၿမဲမရွိျခင္းဟူေသာ သေဘာအမွန္ကုိ သိရွိထားသျဖင့္လည္း မိမိတုိ႔၏ စိတ္မ်ားကုိ အေကာင္းဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္ၾက၏။ အကယ္၍ ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း မရွိပါက ေလာကဓံတရားမ်ားေၾကာင့္ အမွားမ်ားေရာက္ကာ ဘဝဟာလည္း အစစအရာရာ အဆင္မေျပဘဲ ျဖစ္ေနတတ္၏။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ အေကာင္းဆုံးကား ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါ၏။
ဆုိလုိသည္မွာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ တည္ေဆာက္ၾကရာတြင္ မွန္ကန္သည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈ ျဖစ္ေစရန္ ဘဝတြင္ ဓမၼျဖင့္ အလွဆင္ကာ ဓမၼျဖင့္အားျပဳၿပီး ဓမၼကုိ အေျခခံထားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဓမၼမပါသည့္ ဘဝသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ျဖစ္ကာ ဖ႐ုိဖရဲႏုိင္လွၿပီး အမွားအမွန္ကုိ ခဲြျခားႏုိင္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ထုိသုိ႔ေသာ ဘဝမ်ိဳးမျဖစ္ရေအာင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟူသည့္ သိကၡာသုံးပါး အက်င့္တရားမ်ား လက္ကုိင္ထားကာ လက္ေတြ႕ဘဝထဲမွာ ဓမၼကုိတဲြ၍ တည္ေဆာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ၾကရာတြင္ အက်င့္သီလပုိင္း၊ စိတ္တည္ၾကည္မႈအပိုင္း၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိးကုိ ခဲြျခားေဝဘန္ႏုိင္မႈ အပုိင္းမ်ားမွာ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑မ်ားျဖစ္ၿပီး ထုိက႑မ်ားသည္ ဓမၼကတဲြေပးႏုိင္သည့္ အပုိင္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ဓမၼကုိ အေျခခံကာ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သာယာသည့္ဘဝ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ဘဝ၊ အျပစ္ကင္းသည့္ဘဝ စသည္ျဖင့္ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾကသူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ ဘဝတြင္ အမွန္ပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ ဘဝတစ္ခု၊ သာယာသည့္ ဘဝတစ္ခု၊ အျပစ္ကင္းသည့္ ဘဝတစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ ကာယအား၊ ဓနအား၊ ဂုဏ္ပကာသန အားမ်ားထက္ ဓမၼအားကုိ အသုံးျပဳကာ ဓမၼအားျဖင့္ အားျပဳၿပီး ဓမၼကုိ အေျခခံသည့္ ဘဝအျဖစ္ တည္ေဆာက္ၾကရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားသင့္ပါေၾကာင္း အသိေပး တုိက္တြန္းရင္း လက္ေတြ႕ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္တဲြကာ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကေစရန္လည္း ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါသည္။က်မ္းကုိး
ဓမၼရံသီ္။

ေမတၱာၿဖင့္ အရွင္မုနိႏၵ ဓမၼာစရိယ.B.A eng..M.A ..India Magadh University။

ပါဠိစာေပ ေလ့လာၾကစို႕ (အေျခခံ)

(1) (2) (3) (4) (5)

………………………………………………………………..

က ခ ဂ ဃ င

ka kha ga gha nံa

………………………………………………………………………………………

ကၠ ကၡ ဂၢ ဂ ၣ င္

kka kkha gga ggha nံ

……………………………………………………………………………………….

ကၤ ခၤ ဂၤ ဃၤ –

nံka nံkha nံga nံgha –

………………………………………………………………………………………..

ပါဠိစာေပရဲ႕ နွစ္ထပ္ဆင့္ပံုစံမ်ားဟာ ျပဳခ်င္သလိုျပဳ ဆင့္ခ်င္သလို

ဆင့္လို႕ မရပါဘူး အထက္ပါပံုစံကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ …..

(1) နဲ႕ (2) ကို တစ္တြဲ

(3) နဲ႕ (4) ကို တစ္တြဲ

စတင္ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္

(က)ဟာ ဦးေဆာင္သူျဖစ္တယ္လို႕မွတ္ပါ ဒါ့ေၾကာင့္ (က – ၂လံုး ) ဆင့္လို႕ရတယ္။

(ခ) ဟာ ေနာက္လိုက္သူလို႕မွတ္ ဒါ့ေၾကာင့္ (ခ – ၂)လံုး ဆင့္လို႕မရဘူးလို႕မွတ္ပါ။

ဆင့္မရတဲ့ေနာက္လိုက္ (ခ)ကို နွစ္ထပ္ဆင့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ ?

စဥ္းစားဖို႕လိုျပီေပါ့ …….

ေနာက္လိုက္ပီပီ ဦးေဆာင္သူ(က)ရဲ႕ေအာက္မွာပဲ(ခ)ဟာ ေနခြင့္ရွိပါတယ္ ။

ဒါဟာ တရားမွ်တပါတယ္ေနာ္ ……….

…………………………………………………………………………………………..

(ဂ)ဟာ ဦးေဆာင္သူျဖစ္တယ္လို႕မွတ္ပါ ဒါ့ေၾကာင့္ (ဂ – ၂လံုး ) ဆင့္လို႕ရတယ္။

(ဃ)ဟာ ေနာက္လိုက္သူလို႕မွတ္ ဒါ့ေၾကာင့္ (ဃ-၂)လံုးဆင့္လို႕မရဘူးလို႕မွတ္ပါ။

ဆင့္မရတဲ့ေနာက္လိုက္ (ဃ)ကို နွစ္ထပ္ဆင့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ ?

စဥ္းစားဖို႕လိုျပီေပါ့ …….

ေနာက္လိုက္ပီပီ ဦးေဆာင္သူ(ဂ)ရဲ႕ေအာက္မွာပဲ(ဃ)ဟာ ေနခြင့္ရွိပါတယ္ ။

ဒါလည္းပဲ တရားမွ်တပါတယ္ေနာ္ ……….

………………………………………………………………………………………………

(5)ဟာသူတို႕ ႏွစ္တြဲလံုးကို တြဲေခၚသြားတဲ့ရထားေခါင္းတြဲနဲ႕တူတယ္လို႕မွတ္ပါ။

အဲ့ဒီေတာ့(5)ရဲ႕ေခၚေဆာင္ရာကို လိုက္ခ်င္ရင္ ေနာက္လိုက္ပဲေပါ့ ……

ေနာက္လိုက္ပီပီ (5)ရဲ႕ေအာက္မွာပဲေနရမယ္။

ဒါလည္းပဲတရားမွ်တပါတယ္ေနာ္ ………..

………………………………………………………………………………………………..

ဒါဆိုရင္ က။ခ။ဂ။ဃ။င။ ဤအကၡရာ- ၅ – လံုးရဲ႕ ႏွစ္ထပ္ဆင့္ပံုဟာ အဲ့ဒါ အကုန္ပဲ

မွတ္သားရတာလည္း အစီအစဥ္က်က်နန စီစဥ္ထားတာမို႕ ေမ့စရာအေၾကာင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူးေလ ….

ဆရာဝန္ေပးတဲ့ ေဆးကို လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ေသာက္လိုက္တဲ့သေဘာေပါ့ဗ်ာ …

ေဆးငါးလံုး (ကို႕စ္) ကုန္သြားျပီေနာ္ ……

ေဆးေတြ ကို႕စ္ ကုန္သြားျပီဆိုရင္ ေရာဂါသက္သာမွဳ႕ရွိမရွိ စစ္ေဆးၾကည့္မယ္

ဘယ္လိုစစ္ေဆးမွာလဲ ဘာေတြနဲ႕စစ္ေဆးမွာလဲေပါ့ ……

ဟုတ္ကဲ့ …. အဲ့ဒါက ဆရာဝန္ဆီသြားစရာမလိုပါဘူးခင္ဗ်ာ ……

ပါဠိစာေပမွာ သရေတြဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာ သိထားရမယ္ေလ….

သိပ္မမ်ားပါဘူး …….

(အ) (အာ) (ဣ) (ဤ) ( ဥ ) ( ဦ ) (ဧ) ( ၾသ )

( – ) ( – ာ) ( – ိ ) ( – ီ) ( – ု) ( – ူ) (ေ-) (ေ- ာ)

အထက္ေဖာ္ျပပါ သရေတြထဲမွာ ( က ) တစ္လံုးတည္းကို အစားထိုးၾကည့္မယ္။

က ကာ ကိ ကီ ကု ကူ ေက ေကာ

အထက္ပါ သရ (၈)လံုးထဲကမွ (အ) (ဣ) ( ဥ ) – သရသံုးလံုးကို နာသိကသံျဖစ္တဲ့ နိဂၢဟိတ္ ( – ံ ) ေသးေသးတင္ လိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္

မိတ္ေဆြ သံုးေယာက္ ထပ္တိုးလာမယ္ေလ ……

(အံ) (ဣံ) ( ဥ ံ ) ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြသံုးေယာက္ပါပဲ …….

အဲ့ဒီသံုးခုထဲကို (က) နဲ႕ပဲ အစားထိုးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ …….

ကံ ကိ ံ ကံု ….. စသည္ ျဖစ္လာတယ္

အထက္ေဖာ္ျပပါ (၈) နဲ႕ မိတ္ေဆြသံုးေယာက္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့(၁၁)လံုးျဖစ္လာတယ္ ……. ၾကည့္မယ္ ….

က ကာ ကိ ကီ ကု ကူ ေက ေကာ

ကံ ကိ ံ ကံု

.ခ ခါ ခိ ခီ ခု ခူ ေခ ေခါ

ခံ ခိ ံ ခံု

အဲ့ဒီလိုပါပဲခင္ဗ်ာ …… စ ဆ ဇ စ် ဉ …… ကိုလည္း ထပ္ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အထက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္းမွတ္သားရပါမယ္ …….

(1) (2) (3) (4) (5)

စ ဆ ဇ စ် ဉ

ca cha ja jha a

စၥ စ ၦ ဇၨ ဇၩ ည

cca ccha jja jjha a

ဉၥ ဉ ၦ ဉ ၨ ဉၩ

ca cha ja jha

ဆက္လက္လာပါဦးမယ္

မဂၤလာတရားေတာ္ – ၄

မဂၤလာတရားေတာ္ – ၄
သားငယ္
ေက်ာင္းေရာက္ၿပီဆုိရင္ စေတြ႕ရသူက ဆရာနဲ႔ အေပါင္းအသင္းပဲရွိတယ္။ ဆရာကိုေတာ့ ေရြးလို႔မရဘူးေနာ္။ မလြဲမေသြကုိေပါင္းရမွာ။ ဒါေၾကာင့္ အရင္စာထဲမွာ “ဆရာ ကုိယ္တုိင္လူမိုက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္” လို႔ ေရးခဲ့ တာေပါ့။
အခုစာမွာ ဦးဇင္းရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ)ေရးတဲ့ မဂၤလာ အေတြးမ်ားလုိ႔ စရရင္-
ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ၊ ဧမဂၤလမုတၱမံ။
ပညာရွိကုိ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏။
ပညာရွိကုိအရွည္တြဲလို႔ မွီ၀ဲဆည္းကပ္နည္းယူေလ။
အေပါင္းအသင္းကိုေတာ့ ေရြးေပါင္းလုိ႔ရတယ္။ ဘယ္ လိုဟာ ေပါင္းရမလဲ။ ေတာင္ၿမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ အရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသကေတာ့ မွတ္မိလြယ္ေအာင္ မိန္႔ႁမြက္ထားတယ္။
“အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္ရရင္၊ အဲဒီ အေပါင္းအသင္းကုိ ဗာလလို႔မွတ္ပါ။ မေပါင္းဘဲေနလုိ႔ရရင္ ေနပါ။ မေပါင္းဘဲေနလို႔မျဖစ္လို႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရရင္ သတိႀကီးစြာထား ေပါင္းပါ။ အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသုခရရင္ သူ႔ကုိ မခြဲတမ္း ေပါင္းသင္းကာ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး အားကုိးၾကပါ” တဲ့။
ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားခ်က္က မွတ္လို႔လြယ္တယ္ ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ပညာရွိဆိုတာ-
“ေကာင္းတာေတြးေနတဲ့သူ၊
ေကာင္းတာေျပာေနတဲ့သူ၊
ေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ”
လို႔ ဖြင့္ျပတယ္။
ကံသံုးပါးစလံုး ေကာင္းေအာင္ျပဳမွေတာ့ ေပါင္းသင္းသူ၊ တစ္ဖတ္သားကုိ ခ်မ္းသာသုခ ရေစတာေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ပညာရွိ အဓိပၯါယ္ဖြင့္ျပခ်က္ကုိ အမ်ားနားလည္ေအာင္ မွတ္ လြယ္ေအာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးက မိန္႔ၾကားထားတာ သားငယ္ရဲ႕ ။ ဆိုလိုရင္းက တူပါတယ္။
အခုသားငယ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ အတူေန ၾကရာမွာ အဆင္ေျပၾကတယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာၾကတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကတယ္ဆိုေတာ့ အေမျဖင့္ ၀မ္းသာေနရတယ္။
သားငယ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္စလံုး ႐ိုး႐ိုးသား သားနဲ ႔ႀကိဳးစားေနၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ခင္ ၾကတယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ မေကာင္းတာ တားျမစ္ၾက တယ္။ ေကာင္းတာၫႊန္ျပၾကတယ္။ တစ္ဦးရဲ႕ေကာင္းက်ဳိးကုိ တစ္ဦးက လိုလားၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း စာေဆြးေႏြးၾကတယ္ ။တစ္ဦးစကား တစ္ဦးနားေထာင္ၾကတယ္။
သားငယ္တို႔ သံုးေယာက္စလံုးရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ျပဳမႈ ေဆာင္ရြက္ပံု ပံုရိပ္ေတြဟာျဖင့္ ပညာနဲ႔တူတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္း တို႔ရဲ႕ လကၡဏာနဲ႔ ကိုက္ညီေနတယ္ကြဲ႕။
ဒါေၾကာင့္လည္း မိဘနဲ႔ေ၀းေနေပမယ့္ စင္ကာပူမွာ ေနရတာ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ေပ်ာ္တယ္၊ အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာ မိတ္ေဆြေကာင္းအခ်င္းခ်င္း အတူတူေပါင္းသင္း ေနထုိင္ရလို႔ ပါပဲ။ မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ မေပါင္းရရင္ အဆင္မေျပႏုိင္ဘူး။ အဆင္မေျပရင္ မေပ်ာ္ႏုိင္ဘူး။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စိတ္ညစ္ေနရမွာပဲ သားငယ္။
အခုလို သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္နဲ႔အတူ မေနရခင္က ေက်ာင္းသားတစ္ဦးနဲ႔ သားငယ္ အတူေနခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။ တစ္ခန္းထဲသာ အတူေနၾကတယ္။ စကားမေျပာမိၾကဘူးတဲ့။ သူဘာလုပ္ေနတယ္ ကုိယ္မသိ၊ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနတယ္သူမသိ၊ နီးရက္နဲ႔ေ၀းေနၾကတယ္။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မရွိၾကေတာ့ သားငယ္စိတ္ညစ္ခဲ့တယ္မုိ႔လား။
ေမတၱာၿခံဳမွ လံုတာတဲ့။ ေမတၱာဆိတ္သုဥ္း ေနေလ ေတာ့ အေမတုိ႔လဲ သားငယ္အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္လို႔ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက “မိတ္ေဆြေကာင္း (ကလ်ာဏမိတၱ) သည္ လုိအပ္ေသာ အက်ဳိးတရားအလံုးစံု အျပည့္အ၀ ၿပီးေစႏုိင္သည္”လို႔ အရွင္အာနႏၵာ ကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။
ျမန္မာ့သမုိင္းကုိျပန္ၾကည့္ရင္ အေနာ္ရထာမင္းေစာဟာ၊ ပညာရွိ အရွင္အရဟံကို ဆည္းကပ္႟ ေပါင္းသင္းရတဲ့အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္မွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ဟာ ေနလိုလလို ထြန္း လင္းေတာက္ပခဲ့ရတယ္။ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးမ်ားလဲ။ ကိုးကြယ္ရာ စင္ၾကယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ခ်မ္းသာသုခ ရခဲ့ၾကတယ္။ ေမွာင္ထဲေနခဲ့ၾကရာက အလင္းထဲ ေရာက္ခဲ့ၾက တယ္။ ဒါဟာ ပညာရွိတစ္ဦးကုိ ေပါင္းေဖၞရတဲ့ အက်ဳိးဆက္ ေတြေလ၊ အခုထိခံစားရဆဲမို႔လား။
သားငယ္လဲ ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစား။ ပညာ တတ္ၿပီး ကုိယ့္ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိး၊ ကုိယ့္ဘာသာ၊ ကုိယ့္ သာသနာကုိ အက်ဳိးျပဳပါကြယ္။ ဒါဟာ ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိ ေက်းဇူး ဆပ္ရာေရာက္တယ္။ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိ ေက်းဇူးဆပ္ရာ ေရာက္ တယ္။ ေက်းဇူးတရား သိရမယ္။ သိၿပီး ဆပ္ရမယ္။ ဒါမွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္းတစ္ေယာက္” ျဖစ္တယ္သားငယ္ရဲ႕။
သားငယ္ေရ၊ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ လူငယ္လူႀကီ းမေရြး လုိအပ္တယ္။ အေမျဖင့္အသက္အရြယ္သာႀကီး လာတယ္။ လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းထဲက ၀တၳဳေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ဆဲ၊ ဖတ္ရတာေပ်ာ္ေမြ႕ဆဲေပါ့။ တရားဘာ၀နာနဲ႔ ေ၀းခဲ့ တယ္ေလ။
အေမတုိ႔ေက်ာင္းကုိ ဆရာမအသစ္ ေဒၚျမခင္ ေရာက္ လာတယ္။ ဆရာမက ပရိတ္ႀကီး(၁၁)သုတ္ အာဂံုေဆာင္တယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္တယ္။ ဘုရားရွိခိုးတယ္။ တရား ထုိင္တယ္။ ဆရာမရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ၾကည္လင္၀င္းပလုိ႔ေနတယ္။
ဆရာမနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏီွးလာေတာ့မွ ဆရာမရဲ႕ဘာသာ တရားကိုင္း႐ႈိင္းမႈအေလ့၊ အေမ့ဆီ ကူးစက္လာေတာ့တယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းဖက္မိလို႔ ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ေတြ စဲြလာလိုက္တာ ဆရာမအၿငိမ္းစားဘ၀မွာ အေျခအေနေပးလာ ေတာ့ ဘာသာေရးသင္တန္းမ်ဳိးစံုေတြ တက္ျဖစ္တယ္။ တရား ရိပ္သာ ၀င္ျဖစ္တယ္။ ေကာင္းတဲ့အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ စိတ္ေအး ခ်မ္း၊ ခ်မ္းေျမ႕ရပါတယ္ သားငယ္။
လူမိုက္ကုိ မမွီ၀ဲ၊ မဆည္းကပ္ျခင္းနဲ႔ ပညာရွိကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ျခင္းတို႔ဟာ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလိုပါပဲ၊ ပူးတြဲေလ့လာသင့္တဲ့ အေျခခံမဂၤလာႏွစ္ပါးျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျမတ္စြာဘုရားက ေရွးဦးစြာ ေဟာေတာ္မူတာကြဲ႕။
အေပါင္းအသင္းကုိ ေရြးေပါင္းရသလို၊ ကုိယ္တုိင္လဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အျပဳအမႈ၊ ေကာင္းတဲ့အျပဳအမႈ မ်ားစြာထဲက ေကာင္းတာေရြးလုပ္၊ ေကာင္းတာေရြးေျပာ၊ ေကာင္းတာေရြးႀကံစည္ၿပီး ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားသူ မဂၤလာနဲ႔ ျပည့္စံုသူျဖစ္ပါေစလို႔ အေမဆႏၵျပဳပါတယ္။

မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ျပည့္စံုပါေစ
အေမ
http://www.pti31.com/

မဂၤလာတရားေတာ္ – ၃

မဂၤလာတရားေတာ္ – ၃
သားငယ္
ကေလးဘ၀က ေအာ္ဟစ္ရြတ္ဆိုခဲ့ဖူးတာက-
`လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလို႔
မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန´။
အေမ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ကင္း ေအာင္ေနလို႔မရတဲ့ လူတန္းစား၊ ႏွစ္ရပ္ကေတာ့၊ မိဘနဲ႔ ဆရာပါပဲ။ ပထမဆံုး ေတြ႕ဆံုရတာက မိဘ၊ ဒုတိယေတြ႕ဆံု ရတာက ဆရာ။
ဒါေၾကာင့္ `မိဘက လူမိုက္မျဖစ္ဖို႔အေရးႀကီး တယ္´ လို႔ အေမေရးခဲ့တာေပါ့။ အခုလည္း ဆရာက လူမိုက္ မျဖစ္ဖို႔ အေမ ေရးလိုက္တယ္ သားငယ္။
အသက္ (၄)ႏွစ္မွာ မူႀကိဳေက်ာင္း၊ (၅)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းကိုေရာက္ၾကရၿပီ။ ေက်ာင္းက ဆရာ-ဆရာမ ေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကရၿပီ။ ဆရာက ျပဳစုသူ၊ ဥယ်ာဥ္မွဴးဆိုေတာ့ ကေလးရဲ႕ ဘ၀ခရီးအတြက္ အလြန္ကုိ အေရးပါတဲ့သူေပါ့။
အေရးပါသူမို႔ မဂၤလာဆရာျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဆရာက စာေရးသားနည္း စနစ္မွန္ကန္ဖို႔၊ စာဖတ္တတ္ဖို႔၊ စည္းကမ္း တက်ရွိဖို႔၊ ေက်ာင္းသူ-ေက်ာင္းသားအခ်င္းအခ်င္း ေပါင္းသင္း တတ္ဖို႔၊ စာနာစိတ္ရွိတတ္ဖို႔၊ ေလာကေရးရာအျဖာျဖာ သြန္သင္ စရာေတြကုိ ေက်ာင္းသားအားလံုးအေပၚ တေျပးညီေမတၱာစိတ္ နဲ႔ညႊန္ျပဖို႔ လိုတယ္ေလ။
ဆရာက ညီမွ်မႈမရွိဘဲ မ်က္ႏွာလိုက္ရင္ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ခိုးလို႔ခုလုျဖစ္သြားေစတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေတြက မလိုလားစရာေတြပါ။
ေက်ာင္းေနစ ကေလးေတြနဲ႔ စေတြတဲ့ဆရာဟာ ပ်ဳိးပင္ ေလးေတြကုိ ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ရသလို၊ တယုတယ ျပဳစု ရမွာပဲ၊ ပံုသြင္းမွန္ဖို႔လိုတယ္။ `ဆရာဟာလူမုိက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးသလို၊ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ လက္ကိုင္ထားရသူ ေတြလည္း ျဖစ္ၾကရမယ္´။
စာသင္ခန္းထဲက ေက်ာင္းသားအားလံုးကုိ ေက်ာသား႟ ရင္သား၊ မခြဲမျခားရွိရမယ္ သားငယ္ရဲ႕။ အမွန္ကေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမကလည္း ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ဥစၥာဓနဂုဏ္ရွိန္၊ ေဆြမ်ဳိးဂုဏ္ရွိန္ ၊အေပါင္းအသင္းဂုဏ္ရွိန္၊ ရွိရွိသမွ် ဂုဏ္ရွိန္ေတြကို ခ၀ါခ်ၿပီး ကေလးေတြကို လမ္းမွန္ညႊန္သူ၊ အေမွာင္ပယ္ခြင္း အလင္း ေဆာင္သူ၊ မိမိကုိယ္ကုိ ဆရာပီသသူအျဖစ္ ခံယူဖို႔လိုတယ္။
ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသား စိတ္ထားျဖဴစင္စြာနဲ႔ တူယွဥ္ကာ လိုရာခရီးကုိ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမယ္ေလ။ မဂၤလာဆရာနဲ႔ မဂၤလာတပည့္ေလးေတြေပါ့ကြယ္။
ေက်ာင္းေရာက္စ ကေလးဟာ ဆရာကို မေပါင္း သင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေရွာင္လုိ႔လည္း မရဘူး။ တပည့္ဆိုတာ ဆရာညႊန္တဲ့အတုိင္း လုိက္မိၾကတာကိုး။
သားငယ္သိဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကိုပဲ ထပ္ေျပာျပ ဦးမယ္။ လက္ညဳိးေတြျဖတ္တဲ့ အဂၤုလိမာလဟာ ဆိုးခ်င္လို႔ ဆိုးတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဆရာက `လူ႔လက္ညဳိးတစ္ေထာင္နဲ႔ ငါ့ကို ပူေဇာ္ရမယ္´ ေျပာလို႔ ဆရာကုိပူေဇာ္ခ်င္တာနဲ႔ လူဆိုးျဖစ္သြား ရတယ္။
အဇာတသတ္မင္းလည္း ဆရာေဒ၀ဒတ္ေၾကာင့္ ဖခင္ သတ္သူျဖစ္သြားရတယ္။
သူတုိ႔ဆရာေတြက ပညာတတ္လူမုိက္။ပညာတတ္တာနဲ႔ မိုက္တာဟာ တျခားစီ။ ဒါေၾကာင့္ `ဆရာဟာ လူမိုက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္´ လို႔ ေျပာရ တာေပါ့။
သားငယ္ေရ၊ အခုေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္း ဆရာ- ဆရာမမ်ားလည္း ေမ်ာပါရတယ္ဆိုိတာ အေမလက္ခံပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေစတနာ၊ ေမတၱာကိုေတာ့ မေပ်ာက္ေစခ်င္ဘူး။ ရွိၿမဲ အတုိင္း၊ ထားၿမဲအတုိင္းထားၿပီး သင္ျပစရာရွိတာသင္ပါ။ ေတြးေခၚဆင္ျခင္တတ္ေအာင္ သင္ပါ။ စာစီစာကံုး ကိုယ္တုိင္ ေရးခိုင္းတာတုိ႔၊ သခ်ၤာကုိယ္တုိင္တြက္ေစတာတုိ႔ေပါ့။ ေက်ာင္းစာ ကလည္း ကိုယ္တုိင္မွတ္သား၊ ေလ့က်င့္ပါမွ ဥာဏ္ရည္ဖြံ႕ၿဖိဳး တာကြဲ႕။
အစာအာဟာရလိုပါပဲ။ ကုိယ္တုိင္စားမွ၊ အခ်ိန္မွန္မွန္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ စားသံုးေပးမွ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ အာဟာရျဖစ္ၿပီး အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းသလိုေပါ့ကြယ္။
ဘုရားရွင္က `အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ၊ ေကာဟိ နာေထာ ပေရာသိယာ = မိမိသည္ပင္လွ်င္ မိမိအားကုိးရာ ေပတည္း။ အဘယ္သူသည္ မိမိအားကုိးရာျဖစ္ပါအ့ံ နည္း´ လို႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကို အားကုိးတဲ့စိတ္ထား၊ ႐ိုးသား ႀကိဳးစားတဲ့ စိတ္ထားေလးေတြကုိ ဆရာေတြက သြင္းေပး ေစခ်င္တယ္။ ဒါက လမ္းေၾကာင္းမွန္ပဲ။ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚသုိ႔ ပို႔ေပးေစခ်င္တာပါကြယ္။
စာေမးပြဲပါမယ္ ထင္တာေလာက္သာ ေရြးသင္တာမ်ဳိး၊ ေက်ာင္းစစ္စာေမးပြဲဆိုရင္လည္း ကုိယ္ေမးမယ့္ စာပုဒ္ေလာက္ ကုိ ျပန္ကာလွန္ကာ စည္း၀ါးကုိက္ သင္ၾကားတာမ်ဳိး၊ တကယ္ တတ္ေျမာက္ေအာင္မသင္ဘဲ၊ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ရေအာင္ ဟန္ျပေကာင္းေအာင္ သင္ေနတာမ်ဳိး၊ မ်က္ႏွာႀကီးငယ္လိုက္ၿပီး စာေမးပြဲအေျဖလႊာ စစ္ေဆးတာမ်ဳိး ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ဆရာဟာ မေကာင္းတာႀကံစည္သူ၊ မေကာင္းတာေျပာသူ၊ မေကာင္းတာ လုပ္သူ ျဖစ္ၿပီေပါ့။
တစ္ခ်ဳိ႕ဆရာ-ဆရာမမ်ား လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိပံုကုိ ေရးျပ မယ္ေနာ္။ စာေမးပြဲနားနီးရင္ စာကိုသာ က်က္မွတ္ဖို႔ မတိုက္ တြန္းဘဲ ဟိုဂါထာ႟ ဒီဂါထာေတြ က်က္ေစတာတုိ႔၊ ဆယ္တန္း၀င္ ခြင့္ကဒ္၊ ေဘာပင္၊ ခဲတံ၊ စာေရးကိရိယာမ်ားကုိ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးထံမွာ သိဒၶိတင္ေပးတာတုိ႔၊ ဘာသာစံုအတြက္ အေဆာင္ ယၾတာမ်ားလုပ္ေပးတာတုိ႔၊ သူရႆတီမယ္ေတာ္ကို ရွိခိုးေစတာ တုိ႔ ဒါေတြလုပ္ၾကတယ္၊ ဆရာ-ဆရာမေတြက ဦးေဆာင္ဦးရြက္ လုပ္ၾကတာ။ ဒါေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္တဲ့စိတ္ဓါတ္ ေလ်ာ့ပါးေစတယ္။
ကိုးကြယ္ရာမ်ားၿပီး သရဏဂံုလည္း ညဳိးႏြမ္းေစတယ္။
အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္ရမယ့္သူမ်ားကိုယ္တုိင္ က ပညာရင္ႏို႔ေသာက္စုိ႔ဆဲ ငယ္ရြယ္သူမ်ားကုိ ေမွာင္တကာ့ အေမွာင္ဆံုး မိစၧာဒိ႒ိ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ပို႔ေပးေနၾကတယ္။
သားငယ္ေရ၊ မိစၧာဒိ႒ိ အယူက အျပစ္အႀကီးဆံုး၊ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးကြဲ႕။ အျပစ္ႀကီးတဲ့ ပဥၥာနႏၱရိယကံကုိ က်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္ထက္ကို ႀကီးတယ္။ မိစၧာဒိ႒ိ အယူ႐ွိရင္ အပါယ္ငရဲကုိ က်ိန္းေသက်ရမွာ။ ကမၻာပ်က္ေတာင္မွ ငရဲကမလြတ္ေၾကာင္း၊ အျခားမပ်က္တဲ့ကမၻာက ငရဲေတြဆီ ေျပာင္းေရြ႕ခံရေၾကာင္း အရင္စာထဲမွာလည္း အေမေရးခဲ့ၿပီးၿပီ။
အနီးကပ္ဆံုး အတူေနရတာက မိဘဆိုေပမယ့္ ပညာ သင္ခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ ဆရာက ေရွာင္လႊဲမရတဲ့ ေပါင္းသင္းရသူ ျဖစ္ၿပီေလ။ တျဖည္းျဖည္း အတန္းႀကီးလာေလ မိဘထက္ ဆရာ နဲ႔က ပုိၿပီးထိေတြ႕ရခ်ိန္ မ်ားေလေပါ့။
ဆရာဟာ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ ဖန္တီးသူ၊ ဖန္တီးရွင္ပါပဲ၊ ပန္းပုဆရာပါ။ ေကာင္းရာသို႔လည္း ပို႔ႏုိင္သူ၊ ဆိုးရာသုိ႔လည္းပို႔ႏုိင္သူ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြပါ။ ဒီစြမ္းအားရွင္ ေတြက လူမုိက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ အေမေတြးမိ တာပါကြယ္။
သားငယ္လည္း ဆရာရဲ႕ ေကာင္းရာညႊန္တဲ့ လမ္း ေၾကာင္းေပၚမွာ ေကာင္းတာလုပ္၊ ေကာင္းတာေျပာ၊ ေကာင္း တာႀကံစည္၊ ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားသူ ျဖစ္ပါေစလုိ႔ အေမဆႏၵ ျပဳပါတယ္။

မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ။

အေမ
http://www.pti31.com/

ဗုဒၶ ရဲ႕ မဂၤလာတရားေတာ္ – ၂

မဂၤလာတရားေတာ္ – ၂
သားငယ္
ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာႀကီးပြားခ်မ္းသာရေရး အတြက္ အသက္အပိုင္းအျခားအလုိက္္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေဆာင္သြားရမယ့္မဂၤလာေတြကုိ ပိုင္းျခားျပခဲ့ၿပီးၿပီေနာ္။
ေလာကီအတြက္မဂၤလာအပါး(၃၀)၊ ေလာကုတၱရာ အတြက္(၈)ပါး၊ ေပါင္း(၃၈)ပါးရွိလို႔ (၃၈)ျဖာမဂၤလာ ေခၚ ေၾကာင္းလဲ ေျပာခဲ့ၿပီ။
ပထမဆံုး ျမတ္စြာဘုရားေဟာတာက ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး မဂၤလာ(၃)ပါးထဲက လူမိုက္နဲ႔ မေပါင္းသင္းဖို႔ပဲ။ လူမုိက္နဲ႔ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမႈကုိ ေရွးဦးစြာေရွာင္လိုက္ရင္ ေနာက္ေနာင္မဂၤလာေတြ ျဖစ္ေပၚ ခြင့္ရွိိတာေၾကာင့္ ထိပ္ဆံုး ထားၿပီး ေဟာရတယ္။
ဦးဇင္း ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ)ေရးတဲ့ မဂၤလာအေတြးမ်ားလို စရရင္-
အေသ၀နာ ဗာလာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
လူမုိက္ကုိမမွီ၀ဲ၊ မဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္။
လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလို႔၊
မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန။
အေမေတြးၾကည့္မိတယ္၊ သားသမီးျဖစ္လာၿပီဆုိေတာ့ ပထမဆံုးေပါင္းရတာက မိဘ၊ မိဘအရိပ္မွာ ခိုလႈံေနၾကရတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးဆိုတာဟာ သားသမီးနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လြဲမရတဲ့ လက္ဦးဆရာသမားႀကီးေတြပါ။
ဒါျဖင့္ မိဘကုိယ္တုိင္ လူမုိက္မျဖစ္ဖို႔ အေရး ႀကီးျပန္တယ္၊ ဒီေတာ့ လူမိုက္ဆိိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ။
ဒီေမးခြန္းကုိေျဖဖုိ႔ သားငယ္မ်က္ေစ့ထဲမွာ အရက္မူးရမ္းေနသူတုိ႔၊ ခိုးဆိုး၊ လုယက္၊ တိုက္ခိုက္၊ သတ္ျဖတ္ေနသူတို႔ကုိ ျမင္ေယာင္ ေနမိမွာေနာ္။
လူမိုက္ဆုိတာ
မေကာင္းေသာအႀကံကုိ ႀကံျခင္း။
မေကာင္းေသာစကားကုိ ေျပာျခင္း။
မေကာင္းေသာအလုပ္ကို လုပ္ျခင္းတုိ႔တည္း။
`ဤလကၡဏာရွိသူကား အမ်ဳိးျမတ္သူျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္း ႂကြယ္၀သူပင္ျဖစ္ေစ၊ ဆရာပင္ျဖစ္ေစ၊ မည္သူမဆို၊ ဗာလေခၚ လူမုိက္ပင္ျဖစ္သည္´ လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဖြင့္ျပေရးသားထားတာေတြ အေမဖတ္ ခဲ့တယ္၊ မွတ္ခဲ့တယ္။
ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈနဲ႔ မေကာင္းလုပ္၊ မေကာင္းေျပာ၊ မေကာင္းႀကံရင္ လူမုိက္ေပါ့။
ေတာင္ၿမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာ ဘိ၀ံသေရးတဲ့ အေျချပဳမဂၤလသုတ္စာအုပ္မွာ `မည္သူ႔ကုိမွ်၊ မညာၾကႏွင့္၊ မိဘဆရာ၊ ျဖစ္ေစကာလည္း၊ သူဟာဗာလ၊ ပ႑ိတဟု၊ က်နခြဲလွစ္၊ ေတြ႕တုိင္းစစ္၊ စနစ္က်ေစကြယ့္´ ဟု အတိအလင္း ေရးသားထားခဲ့တယ္။
မိဘရဲ႕ ၀တၱရားထဲမွာလည္း `မေကာင္းတာ တားျမစ္၊ ေကာင္းတာညႊန္၊ အတတ္ပညာေတြ သင္ေပးရမယ္´ လို႔ပါတယ္။ ကေလးေတြ စကားေျပာတတ္ၿပီဆုိကတည္းက၊ တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက `တာတာ´ လို႔ႏႈတ္ဆက္၊ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ယွက္ေပးၿပီး `ဦးေတာ္´ ဦးခ်ေစတဲ့အမူအရာေကာင္းေတြ သင္ေပးၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက `လက္၀ါးျပ´ `လက္သီးဆုပ္ျပ´ တဲ့။ မေကာင္းတဲ့ အမူအရာေတြ သင္ေပးၾကတယ္၊ ကေလးကုိ ဆဲ တတ္ေအာင္ သင္ေပးၿပီး၊ ကေလးဆဲသံကုိအားေပး၊ အား ေျမာက္ျပဳတ့ဲ မိဘေတြလဲရွိၾကတယ္။
သိတတ္စအရြယ္ေရာက္ေတာ့လဲ ေလာကႀကီးတစ္ခြင္္ လံုးမွာရိွတဲ့ သိစရာ၊ တတ္စရာေတြကို သိေအာင္၊ တတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တာလဲ မိဘေတြဘဲေလ။ သားသမီးေလးေတြကို ခုိင္းလို႔ ရတဲ့အရြယ္မွာ မိခင္လုပ္သူက ေစ်း၀ယ္ခိုင္းရင္း လမ္းမွန္ညႊန္ဖုိ႔၊ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခပ္ဖို႔ အမ်ားႀကီးလိုအပ္တယ္။
ကေလးဆိုတာ အခ်ီးက်ဴးခံခ်င္တယ္မို႔လား။ ေစ်း၀ယ္ ေတာ္တယ္၊ တတ္တယ္လို႔ အခ်ီးက်ဴးခံခ်င္တာနဲ႔ ေစ်းသည္မသိ ေအာင္ ခိုး၀ွက္ယူလာတတ္တယ္။ ဒါကို မိခင္က သတိမရွိရင္ မေကာင္းတဲ့ ခိုးယူတဲ့အက်င့္ စြဲသြားပါေလေရာ။ တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက သိလ်က္နဲ႔လက္ခံတာ၊ အားေပးတာ၊ သင္ျပေပးတာ ရွိေသးတယ္။
ငယ္စဥ္က အေမ မဆံုးမခဲ့လို႔သာ သူခိုးျဖစ္ရတယ္လုိ႔ ခိုးမႈနဲ႔အက်ဥ္းက်ခံရဆဲ သားက အက်ဥ္းခန္း သံတုိင္ၾကားက မိခင္ရဲ႕နားကုိ ကုိက္ဆဲြခဲ့ေၾကာင္းလဲ သားငယ္သိခဲ့ၿပီးပါ။
ဒီေတာ့ မိဘက ဗာလမျဖစ္ဖုိ႔ အလြန္ကုိ အေရးႀကီး တာေပါ့။ မိဘသင္ၾကားတဲ့အေပၞ မူတည္ၿပီး သားသမီးေတြ စ႐ိုက္ကြဲျပားသြားၾကရတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက ကုိယ့္သားသမီးရဲ႕အေျခအေနမွန္ကုိ လက္ခံၿပီး၊ ျပဳျပင္သင့္တာ ျပဳျပင္ေပးၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က အေကာင္းသာလက္ခံၿပီး၊ အဆုိးကုိလက္မခံဘူး။ နားေထာင္ ႏုိင္စြမ္းမရွိၾကဘူး။ သားသမီးကုိ လူမုိက္ျဖစ္ေစဖို႔ရာ အားေပး သလိုျဖစ္ေနတယ္။
ပညာသင္ၾကားေပးရာမွာ မိဘက သားသမီးအေပၚ ထားရွိတဲ့သေဘာထားက အသြင္ေျပာင္းလာတယ္။ အေမတုိ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကေတာ့ မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီးကို တကယ့္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေအာင္၊ အတတ္ပညာရေအာင္၊ ဆရာေျပာတဲ့ သားသမီးရဲ႕အေျခအေနမွန္ကုိ နာခံၿပီး ျပဳျပင္ ခဲ့ၾကတယ္၊ ေစာင့္ၾကပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေကာင္းရာကုိ ညႊန္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေခတ္မွာ မိဘက သားသမီးအေပၚထားရွိတဲ့ သေဘာထားက အတတ္ပညာရဖို႔ထက္ လက္မွတ္ရဖို႔၊ အမွတ္ မ်ားမ်ားရဖုိ႔ အဓိကျဖစ္ေနတယ္။ အမွတ္မ်ားမ်ားရဖို႔ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ ပိုက္ဆံကုန္ခံၿပီး နည္းလမ္းစံု သံုးၾကတယ္။
ေငြရွိရင္ အရာရာၿပီးေစတယ္။ တုိ႔မွာေငြရွိတယ္လုိ႔ မာန္ တက္ၿပီး သားသမီးကိုလဲ အယူအဆ အေတြးအျမင္ေတြ အမွား ဘက္ကုိေရာက္ေစေတာ့တယ္။ သားသမီးရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့အစြမ္းကုိ ေပ်ာက္ကြယ္ေစၿပီး မိဘရဲ႕အစြမ္းအစေတြသာ ေဖၚထုတ္ သံုးေန ၾကေလရဲ႕။
ဘာသာစံုက်ဴရွင္ဆရာ၊ ဘာသာစံုဂိုက္ေတြနဲ႔ သားသမီး မ်ားမွာ ကုိယ္တုိင္ႀကိဳးစား အားထုတ္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။ ေရသာခိုဖုိ႔၊ အပ်င္းထူဖို႔၊ မေတြးခ်င္ျဖစ္သြားၿပီ။ ဉာဏ္ထက္ျမက္ေစတဲ့ ဦးေႏွာက္အသံုးမခ်ေတာ့ၿပီ။ စာေမးပြဲမေျဖႏုိင္ဘူးလား။ ရတယ္။ မပူနဲ႔။ မိဘတာ၀န္ထား စသည့္ျဖင့္ေပါ့ေလ။
သားသမီးရဲ႕ဘ၀နစ္မြန္းဖို႔၊ ငတံုးျဖစ္ဖို႔၊ ေငြကုန္ခံေနတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ `မိမိကုိယ္သာ အားထားရာ၊ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ၀ီရိယအေပၚ အေျချပဳအားထုတ္ရမယ္´ ဆုိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အလိုက်ေတြနဲ႔ ေသြဖီေနျခင္းကုိ မိဘေတြက ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ လုပ္ေနၾကတယ္။
သားငယ္ေရ၊ စိတ္မေကာင္းစရာအျဖစ္ကေလး ၾကားရ၊ ျမင္ရတာကို ေျပာျပရအံုးမယ္။
တစ္ေန႔က၊ အိမ္နားမွာ စာေမးပြဲေျဖၿပီး ျပန္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးက `႐ိုက္ျပန္ၿပီ၊ လူၾကားထဲမွာလဲ က်ိန္ဆဲ လာတယ္၊ ေမ့လို႔ပါဆိုေန၊ ႏွိပ္စက္ၾကပါ´ နဲ႔ ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ ႐ိုက္ေနတဲ့အေမ့ကုိ ေျပာေနတာေလ။
အမွတ္ျပည့္ရေအာင္ မေျဖႏုိင္ခဲ့တဲ့သားကုိ အေပါင္း အသင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ားၾကားမွာ ဆူဆဲခဲ့ၿပီး၊ အိမ္မွာလဲ ႐ိုက္ပံုရပါတယ္။ အမွတ္၀က္ေလာက္ကုိ မေရာ့ေစခ်င္ဘူးတဲ့၊ ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာေနာ္။
အေမျဖင့္ သနားလုိက္တာ။ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ အေမငယ္စဥ္ကလဲ ဒီကေလးလို ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ အေမ့ရဲ႕ အဆိုအဆဲ၊ အ႐ိုက္အႏွက္ခံခဲ့ရတာ၊ အေပါင္းအသင္းၾကားမွာ ဆိုေတာ့ ရွက္လုိက္တာေလ။ လူ႔ျပည္မွာ အသက္ရွင္ခ်င္စိတ္ ကုိ မရွိဘူး။ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္စိတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒီလုပ္ရပ္ေတြက မိဘေတြရဲ႕ မဟာအမွားႀကီးေတြပါ။ ဒီလိုမိဘေတြလည္း တစ္ပံုႀကီး သားငယ္ရဲ႕။ အမွန္ေတာ့ သား သမီးအေပၚ ေစတနာထားတာထက္၊ မိဘခ်င္းၿပိဳင္၊ အႏုိင္ရ ခ်င္တဲ့စိတ္က ပိုမ်ားေနၾကတာေလ။
မိဘေၾကာင့္ လူဆိုးျဖစ္၊ ေထာင္တန္းက်၊ မိဘက အတတ္ပညာ သင္မေပးခဲ့လို႔ ကုေဋရွစ္ဆယ္ သူေဌးသား ခြက္ လက္စြဲ ေတာင္းစားရတဲ့ဘ၀ ေရာက္ရတာေတြ ဟိုေရွးတုန္းက ရွိခဲ့သလို အခုေခတ္လဲရွိတယ္ သားငယ္ရဲ႕။
အေမ့ရဲ႕တပည့္ေလးတစ္ဦးေပါ့။ ဉာဏ္ရည္ျမင့္တယ္။ ႀကိဳးစားရင္ အတန္းထဲမွာ အေတာ္ဆံုးျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ပညာ သင္ယူလုိဟန္ရွိတာနဲ႔ အၿမဲဆံုးမမိတယ္။ နားေထာင္ၿပီး စာႀကိဳး စားတာေတြ႕ရလုိ႔ ၀မ္းသာေနမိတယ္။
မၾကာပါဘူး၊ ေက်ာင္းလစ္တာနဲ႔၊ ေက်ာင္းသားခ်င္း ရန္ ျဖစ္တာနဲ႔ ဒံုရင္းေရာက္သြားေရာ။
သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြက မေကာင္းတဲ့အျပင္၊ မိဘေတြကပါ မဆံုးမၾကဘူး။ ေကာင္းရာမညႊန္ဘူး။ ရန္ျဖစ္ရင္ `ဦးေအာင္သာေဆာ္ခဲ့၊ မည့ံခဲ့နဲ႔´ လို႔ မွာၾကားတာ။ သူ႔ေျခရာကုိနင္းေစခ်င္တာတဲ့။ သူ႔အေဖက ေထာင္ထြက္လူမုိက္လို႔ ဂုဏ္တယူယူနဲ႔ေပါ့။
ဓါတ္ည့ံဆိုတာ ကူးစက္ျမန္ေလေတာ့ အေမ့တပည့္ လည္း မုိက္သြားၿပီေပါ့။ ၿမိဳ႕ဘုရားပြဲညမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု၊ မူးုယစ္ေသာက္စား၊ ေပ်ာ္ပါး၊ စကားမ်ားၾကၿပီး၊ တပူးတတြဲတြဲ၊ ခ်စ္လွခ်ည့္ရဲ႕ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ဓါးနဲ႔ထုိးလိုက္တယ္။ ဓါးထုိး ခံရသူလဲ ေသ၊ သူလဲ ေထာင္တြင္း၀င္သြားရေရာ။
ေနာက္တစ္ဦး ရွိေသးတယ္။ အဲဒါက သားငယ္နဲ႔ အတန္းတူ ေက်ာင္းသားေလ။ အတန္းတူေပမယ့္ အသက္က ႀကီးတယ္။ တစ္တန္းလံုးအေပၚ ဗိုလ္က်အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသား။ သူ႔ရဲ႕အႏုိင္က်င့္မႈကုိ ဆရာက ဆံုးမတယ္။ ဆရာရဲ႕ ဆံုးမမႈကုိ မနာခံတဲ့အျပင္ ဆရာကုိျပန္႐ိုက္တယ္။ မိဘကပါ အားေပးအားေျမာက္ျပဳလို႔ အဲဒီေက်ာင္းသားကို ေက်ာင္းက ထုတ္လုိက္ရတယ္။ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရဘူး။ အဲဒါကုိ မိဘကိုယ္တုိင္က မမႈေပါင္တဲ့ေလ။ ပညာမတတ္လဲ ထမင္းစားရ တာပါပဲလို႔ ဆိုတယ္။
မေကာင္းတဲ့လမ္းေၾကာင္းဆီသို႔ သားသမီးမ်ားကုိ ကိုယ္တိုင္ပို႔ေပးေနသူျဖစ္မွန္းလဲ မိဘမ်ားကုိယ္တုိင္ မသိဘူး ျဖစ္ေနၾကတယ္။
ဒါက တစ္ဘ၀အတြက္တင္ပါ။ ေနာင္ဘ၀သံသရာ အတြက္ ကိုးကြယ္ရာမမ်ားဖို႔၊ ရတနာ ျမတ္သံုးပါးသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ညႊန္ျပဖို႔ မိဘမွာ တာ၀န္အရွိဆံုး လို႔ အေမယူဆတယ္။
အေျခခံအက်ဆံုးက အထက္တန္းစား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစု၊ ပ်ဳိးေထာင္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ကိုးကြယ္ရာမ်ားတဲ့ အေမြဆိုးေတြ သားသမီးေတြဆီ လက္ဆင့္ ကမ္းမေပးသင့္ဘူး။
အႏၲရာယ္ႀကီးလြန္းလို႔ပါကြယ္။ သာသနာ ေပ်ာက္ကြယ္ႏုိင္တဲ့အေရးကြဲ႕။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး အိႏၵိယ ေျမေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရတာ ကိုးကြယ္ရာ မ်ားမႈေတြေၾကာင့္ ေပါ့။
ကိုးကြယ္ရာမ်ားတဲ့ မိစၥာဒိ႒ိအယူက အျပစ္အႀကီးဆံုးပဲ။ အပါယ္ငရဲကုိ က်ိန္းေသက်မွာ။ ကမာၻပ်က္ေတာင္မွ ငရဲက မလြတ္ဘူး။ တစ္ျခားမပ်က္တဲ့ ကမၻာက ငရဲေတြဆီ ေျပာင္းေရႊ႕ ခံရတယ္။
အမိရင္းကုိသတ္ျခင္း၊ အဘရင္းကုိသတ္ျခင္း၊ ရဟႏာ ကိုသတ္ျခင္း၊ ဘုရားရွင္အား ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ျပဳျခင္း၊ သံဃာေတာ္အား သင္းခြဲျခင္းဆိုတဲ့ သိပ္ကုိအျပစ္ႀကီးတဲ့ ပၪၥာ နႏၱရိယကံကို က်ဴးလြန္တာေတာင္မွ ဒီကမၻာတည္သည္အထိပဲ ငရဲခံရတယ္။ ကမၻာပ်က္ရင္ ငရဲကလြတ္တယ္။
ကဲ သားငယ္ေရ၊ ကုိးကြယ္မႈမွားတာ မ်ားတာက အျပစ္ အႀကီးဆံုးခံရမယ့္ သာသနာေပ်ာက္ကြယ္ေစေရး လမ္းေၾကာင္း။ ဒီလမ္းေၾကာင္းဆီ မေရာက္ေအာင္ သားသမီးေတြကုိ မိဘေတြက တားရမယ္။
သမၼာဒိ႒ိလမ္းေၾကာင္းမွန္ကုိ ညႊန္ျပ ရမယ္။ ဒါက မိဘေတြရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး တာ၀န္လို႔ အေမ ယူဆတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မမွီ၀ဲ၊ မဆည္းကပ္ဘဲ ေနလို႔မရတ့ဲ၊ အနီး ကပ္ဆံုး အတူေနရတဲ့ မိဘက၊ လူမိုက္ မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီး တယ္လို႔ အေမေတြးမိတာေပါ့ သားငယ္ရဲ႕။
မိဘရဲ႕ေကာင္းရာညႊန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေကာင္းတာလုပ္၊ ေကာင္းတာေျပာ၊ ေကာင္းတာႀကံစည္၊ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားသူ၊ မဂၤလာနဲ႔ျပည့္စံုသူျဖစ္ပါေစလုိ႔ အေမဆႏၵျပဳပါတယ္။

မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ။

အေမ
http://www.pti31.com/

ဗုဒၶ ရဲ႕ မဂၤလာတရားေတာ္ – ၁

သားငယ္
လူ႔ျပည္ေလာကႀကီးကုိ စည္ပင္သာယာ၊ ၀ေျပာ၊ ခ်မ္းသာေစႏုိင္တဲ့ စီမံကိန္းႀကီးတစ္ခုကုိ အေမေရးျပသြားမယ္။ ဘယ္လုိစီမံကိန္းႀကီးလဲလို႔ ေတြးမိသလားကြယ္။
အဲဒါကေတာ့ (၃၈)ျဖာမဂၤလာတရားေတာ္ျဖစ္တယ္။ `ဒါလား၊ သားငယ္သိၿပီးပါ` လို႔ သားယူဆခ်င္ယူဆမွာပဲ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္းလည္း သိၿပီးတဲ့ နာမည္ေက်ာ္တရားကုိး။
အာဂံုအလြတ္ရခ်င္ရမယ္၊ အဓိပၸါယ္ေတာ့ ဂဃနဏ မသိဘူးမဟုတ္လား။ ငယ္စဥ္က ဆရာႀကီးဒဂုန္ဦးထြန္းျမင့္ရဲ႕ မဂၤလာကဗ်ာေလးေတြ ရြတ္ဆိုခဲ့ရလို႔ အထုိက္အေလ်ာက္ေတာ့ သိၿပီးျဖစ္မွာေပါ့။
(၃၈) ျဖာမဂၤလာတရားေတာ္္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က မဂၤလာ တရားမေဟာခင္၊ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ေကာလာဟလ ျဖစ္ၿပီးမွ ေဟာရတဲ့တရားေတာ္ျဖစ္တယ္။ နတ္နဲ႔လူအေပါင္း တုိ႔ဟာ မဂၤလာကုိ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုိင္ေအာင္ ႀကံဆခဲ့ၾကတယ္။ အျမင္စြဲမဂၤလာ (ဒိဌမဂၤလာ)၊ အၾကားစြဲ မဂၤလာ (သုတမဂၤလာ)၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕အထိစြဲမဂၤလာ (မုတမဂၤလာ)စတဲ့ မဂၤလာ အယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကုိ လူနတ္အျဖာျဖာတုိ႔ အျငင္းပြားခဲ့ ၾကတယ္။ ခ်မ္းသာျခင္းအေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာကုိ မသိခဲ့ၾကဘူး သားငယ္ရဲ႕။
အမ်ဳိးအမည္ မထင္ရွားတဲ့ နတ္သားတစ္ပါးက သန္းေခါင္ယံမွာ ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္ အေရာက္လာၿပီး ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားလို႔ နတ္တို႔ထက္နတ္ အျမတ္ဆုံး ျမတ္စြာဘုရားက မေကာင္းမႈမွန္သမွ် ပယ္ေဖ်ာက္တတ္ေသာ သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္ကုိ တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအလို႔ငွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။ ေဟာၾကားတဲ့ ေနရာက သာ၀တိိျၳပည္၊ အနာထပိဏ္သူေဌးရဲ႕ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းတုိက္ ျဖစ္တယ္။
မဂၤလာတရားေတာ္က လူမႈေရး အမ်ားဆံုးပါတဲ့တရား ျဖစ္တယ္။ ေလာကီႀကီးပြားေရးကုိ လမ္း ညႊန္ေပး႐ုံမက၊ ေလာကုတၱရာ ဘ၀ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ နိဗၺာန္ရသည္အထိ အဆင့္မွန္မွန္ အျပည့္စံုဆံုး လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ တရားေတာ္လည္း ျဖစ္တယ္။ တရားေတာ္အတုိင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္သူကုိ ပညာ ျပည့္၀ ႏွလံုးလွၿပီး ခ်မ္းသာသုခရေစတယ္။
အေျခခံေလာကီႀကီးပြားေရးနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ မဂၤလာက (၂၁) ပါးရွိတယ္။ အသက္ပိုင္း၊ အရြယ္ပိုင္းနဲ႔ေျပာရရင္ ပထမ အရြယ္ အသက္(၂၀)အထိက ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး မဂၤလာ (၃)ပါး၊ ေနထုိင္ေရး မဂၤလာ(၃)ပါး၊ ပညာေရးမဂၤလာ(၄)ပါး၊ ေပါင္း(၁၀)ပါး ပါ၀င္တယ္။
ဒုတိယအရြယ္ အသက္(၂၀)မွ (၄၀)အထိက လုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴေရး မဂၤလာ(၃)ပါး၊ လူထုအက်ဳိးျပဳ မဂၤလာက(၄)ပါး၊ ကုိယ္က်င့္ေကာင္းမြန္ေရး မဂၤလာက(၄)ပါး၊ ေပါင္း(၁၁)ပါး ပါ၀င္ တယ္။ အသက္(၄၀)အရြယ္မ်ားအတြက္က မဂၤလာ(၂၁)ပါးေပါ့။
တတိယအရြယ္ အသက္(၄၀)ေက်ာ္ကေန (၆၀)အထိ ေတာ့ အထက္တန္းဆက္ဆံေရး မဂၤလာ (၅)ပါးနဲ႔ အထက္တန္း ပညာရရွိေရးမဂၤလာ(၄)ပါး၊ ေပါင္း(၉)ပါး၊ ေလာကီအတြက္ မဂၤလာ(၃၀)၊ ေလာကုတၩရာအတြက္မဂၤလာ(၈)ပါး။
သားငယ္က အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ဆိုေတာ့ မဂၤလာ(၂၁)ပါး က်င့္ရမွာေပါ့။ လူပ်ဳိလူလြတ္ျဖစ္လို႔ သားမယား ခ်ီးေျမာက္ေရးမဂၤလာ(၁)ပါးႏႈတ္လုိက္ရင္ မဂၤလာ(၂၀)က်န္မယ္။
`အပါး(၂၀)ႀကီးမ်ားေတာင္ က်င့္ႀကံရမွာလား´ လို႔ မ်ား တယ္မထင္နဲ႔ဦး သားငယ္ေရ႕။ အဓိက မဂၤလာကုိေဆာင္လုိက္ ရင္ က်န္တဲ့မဂၤလာ(၅)ပါးက ျပည့္စံုလာတာဆိုေတာ့ အေျခခံ မဂၤလာ(၆)ပါး ေဆာင္လုိက္ရင္ သားတုိ႔အရြယ္အတြက္ ျပည့္စံုၿပီ လို႔ဆိုရမယ္။
အသက္(၆၀)ေက်ာ္လာေတာ့ အျမတ္ဆံုးပန္းတုိင္ျဖစ္ တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ေမွ်ာ္္မွန္းလာၿပီေလ။ ဒီေတာ့ အျမတ္ဆံုး ေလာကုတၱရာ ပညာရရွိေရး၊ မဂၤလာ(၄)ပါး၊ အျမတ္ဆံုး ေလာကုတၲရာခ်မ္းသာရရွိေရး မဂၤလာ(၄)ပါး၊ ေပါင္း(၈)ပါး၊ အားလံုးေပါင္းေတာ့ (၃၈)ပါး၊ (၃၈)ျဖာ မဂၤလာေပါ့။
သားငယ္ေရ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားတဲ့ တရားက လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ လက္ခံက်င့္ႀကံ ႏုိင္တဲ့ တရားပါ။ အျခားဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔ လုိက္နာဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ တရား(၃)ပါးသာရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရဟန္းသံဃာတုိ႔ကုိ ဖူးေျမာ္ျခင္း၊ သစၥာ(၄)ပါးကုိသိျခင္း၊ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳရျခင္းဆုိတဲ့ မဂၤလာ(၃)ပါးပဲ ျဖစ္တယ္။
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔အညီ လိုက္နာက်င့္သံုးသူမွန္သမွ် အက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းတယ္။
ရန္သူအႏုိင္မခံရ၊ ခ်မ္းသာ ႀကီးပြားတယ္၊ စစ္ပြဲတစ္ရာ ေအာင္ပြဲတစ္ရာ ရေစတဲ့တရားပါပဲ။ မဂၤလာတရားက မွတ္သားအပ္၊ က်င့္သံုးအပ္တဲ့ တရားပါ သားငယ္။
မေကာင္းပယ္ျဖတ္၊ အက်င့္ျမတ္၊ မွတ္အပ္မဂၤလာ၊
တိုးတက္ႀကီးပြား၊ အက်င့္မ်ား၊ မွတ္သားမဂၤလာ၊
သံုးပံုပိဋကတ္၊ အဆီျမတ္၊ မွတ္အပ္မဂၤလာ။
မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ။

အေမ
http://www.pti31.com

ျမန္မာ(၁၂)လရာသီပြဲေတာ္(၈)။တန္ေဆာင္မုန္းလ။

ျမန္မာ(၁၂)လရာသီပြဲေတာ္(၈)
တန္ေဆာင္မုန္းလ
ကထိန္ပြဲ ၊ တန္ေဆာင္္တုိင္ပြဲ ၊သာမည ဖလ အခါေတာ္ေန ့။
ျမန္မာ(၁၂)လရာသီတုိ ့တြင္ တန္ေဆာင္မုန္းလ သည္(၈)လ ေျမာက္ျဖစ္သည္။ခရစ္ႏွစ္
အားျဖင့္မူေအာက္တုိဘာလ၊နိဳ၀င္ဘာလမ်ားအတြင္း က်ေရာက္ေလ့ရွိပါသည္။ မုိးတြင္းကာလကုန္
ဆုံးသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္၍ ၊ “မုိးလအဆုံး-တန္ေဆာင္မုန္း”- ဟူ၍ ဆုိေလ ့ရွိၾကသည္။ ျမန္မာတုိ ့၏ လယ္
ယာစုိက္ခင္းကြင္းျပင္တုိ ့မွ စပါးေကာက္ႏွံတုိ ့သည္ စိမ္းလန္းျပည့္ျဖိဳးရာမွ ရင့္မွည့္လုလုအခါ ေရႊ၀ါ
ေရာင္ သုိ ့ ေျပာင္းလဲကာစ ျဖစ္သည္။မိမိတုိ ့၏ ရွင္သန္ျပည့့္ျဖိဳးေသာ လယ္ခင္းကုိရွဳျမင္ရ၍ ၊ေတာင္
သူလယ္သမားမ်ား ရႊင္ျမဴးၿပဳံးေပ်ာ္ၾကရေသာေၾကာင့္ ၊ “ေတာင္သူရႊင္ၿပဳံး-တန္ေဆာင္မုန္း”- ဟုလည္း
ဆုိၾကပါသည္။စပါးႏွံ အခုိင္ခိုင္တုိ ့မွ အခက္အခက္ ျဖာထြက္ေသာ စပါးသီး အစီအရီတုိ ့သည္ ၀တ္ဆံ
ျပည့္ အႏွစ္အခဲစု၍ ၊ တင္းတင္းလုံးလုံး ျပည့္ဖုံးမုိ့ေမာက္လာေသာေၾကာင့္၊ “ ဖုံးတုံးလုံးတုံး-တန္ေဆာင္
မုန္း”-ဟူ၍ ၊စပါးႏွံတုိ ့၏ သဘာ၀ကုိ အမီွျပဳလ်က္ အမွတ္အသားျပဳၾက ျပန္ပါသည္။
ဤလအခါတြင္ ကထိန္ပြဲ ၊ မသိုးသကၤန္းယက္ပြဲမ်ား က်င္းပေလ့ရွိၾကသည္။ ကထိန္ပြဲ ေခၚ ကထိန္
သကၤန္းကပ္လွဴပြဲ ဓေလ့ကုိ ျမန္မာနိဳင္ငံသို ့ဗုဒၶသာသနာ စတင္ေရာက္ရွိေသာ ပုဂံေခတ္(ဘီစီ-၁၆၇-
၁၂၈၇) ကပင္ အထူးတလည္က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္။“ကထိန္” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ ပါဠိဘာသာ
စကား“ကထိန” မွ ဆင္းသက္လာခဲ့သည္။“ျမဲၿမံခုိင္ခန္ ့ျခင္း” -ဟူေသာ အနက္ရွိပါသည္။ျမတ္စြာဘုရား
ရွင္သည္ ၀ါေတာ္(၃၇)၀ါ အေက်ာ္တြင္ ၊ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္
မူစဥ္ ၊ ၀ါကၽြတ္အခါ၌ ပါ၀ါၿမိဳ ့မွ လာေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကေသာ ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္ ရဟန္းသုံးက်ိပ္္(ေခၚ)
ဓုတင္ေဆာင္ ရဟန္းေတာ္အပါး သုံးဆယ္တုိ ့၏ သကၤန္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဆင္းရဲ ့ခ်ိဳ ့တဲ့မွဳကုိ ေတြ ့
ျမင္ရသျဖင့္ ၊ ကထိန္ခင္း(ကထိန္ျပဳလုပ္က်င္းပျခင္း)ခြင့္ ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ရဟန္းတုိ ့၀တ္ရုံအပ္ေသာ
သကၤန္း(၃)ထည္ ျဖစ္သည့္ သင္းပုိင္(ခါး၀တ္) ၊ ဧကသီ(ကုိယ္ရုံ) ႏွင့္ သကၤန္းႀကီး(ကုိယ္ရုံ အထူ)တုိ ့
တြင္ ၊ မည္သည့္ သကၤန္းႏွင့္မဆုိ ကထိန္ခင္းနိဳင္သည္။ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ ့သည္ “ဘုရားမွာစိန္၊
ေက်ာင္းမွာသိမ္ ၊ သကၤန္းမွာ ကထိန္”- ဟူ၍ ဆုိရုိးျပဳကာ ၊ “ ကထိန္သကၤန္း ကပ္လွဴျခင္း”-ကုိ အထြဋ္
အျမတ္ထားေလ့ ရွိၾကပါသည္။
ျမန္မာ့ရုိးရာ အလွဴဒါနပြဲမ်ားတြင္ ၊ ကထိန္သကၤန္း အလွဴပြဲ သည္ အႀကီးက်ယ္ဆုံးျဖစ္ပါသည္။ျမိဳ ့
နယ္၊ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာ ၊ အလုပ္ဌာန ၊စက္ရုံ ၊ေက်ာင္း စသည္တုိ ့အလိုက္ ၊ ပုဂၢလိကႏွင့္နိဳင္ငံေတာ္
အစုိးရ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအလုိက္ ၊ ကထိန္သကၤန္းကပ္လွဴပြဲ ကုိႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾက
ပါသည္။ပဓာန ကထိန္လ်ာ(ကထိန္ခင္းမည့္)သကၤန္း (ေခၚ) ညတ္(သတ္မွတ္ထားေသာ)သကၤန္းႏွင့္ အျခား အရံလွဴဖြယ္ သကၤန္း ၊ ပစၥည္း ၊၀တၳဳမ်ိဳးစုံတုိ ့ကုိ ပေဒသာပင္ (ေခၚ) သစ္သားတုိင္စင္တစ္ခုတြင္ စီရီခ်ိတ္ဆြဲ၍ ၊ လွဴဖြယ္ ပေဒသာပင္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ ့ကုိ စီတန္းလ်က္ ၊ ျမိဳ ့တြင္း ရြာတြင္း သုိ ့၀မ္း
ေျမာက္္ဖြယ္ လွည့္လည္ကာ ၊ ကထိ္န္က်ရာ ေက်ာင္းတုိက္သုိ ့ ပုိ ့ေဆာင္လွဴဒါန္းေလ့ရွိၾကပါသည္။
ႏွစ္စဥ္ ကထိန္အလွဴပြဲမ်ား ျဖစ္ေျမာက္နိဳင္ေရးအတြက္ ၊ ေနရာဌာနအလို္က္ ကထိန္ေတာ္အသင္းမ်ား
ဖြဲ ့စည္းထားၾကသည္။
မုိးေရသည္ မည္သူ၏ လုံ ့လ ပေယာဂမွ်မပါပဲ ေကာင္းကင္မွ သူ ့အလုိလုိက်လာသကဲ့သုိ ့၊ ဒါယ
ကာ -ဒါယိကာမတုိ ့၏ ကုိယ္ပုိင္သဒၶါတရားျဖင့္ လွဴဒါန္းလာေသာ ကထိန္သကၤန္းျဖင့္ ၊ ရဟန္းေတာ္
မ်ား သည္ ၀ိနည္း ဓမၼကံအရ သိမ္အတြင္း၌ ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ၊ “မုိးေပၚက်ကထိန္”-ဟု တင္စားသုံး
ႏွဳံးၾကပါသည္။ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံရျခင္းျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ကထိန္အာနိသင္(ေခၚ) ၀ိနည္း
ျပစ္ခ်မ္းသာခြင့္ အက်ိဳး(၅)မ်ိဳးတုိ ့ကုိ ၊ တေပါင္းလျပည့္ေန ့အထိ ရရွိခံစားနိဳင္ၾကရပါသည္။လွဴဒါန္းသူ
တုိ ့တြင္လည္း (၁)ေဘးရန္ကင္းစြာ ခရီးသြားလာနိဳင္ျခင္း၊(၂)လုပ္ငန္းကိစၥမ်ား လြယ္ကူေပ့ါပါးစြာ ေဆာင္နိဳင္ျခင္း၊ (၃) အစားအေသာက္မ်ားမွ ေဘးရန္မက်ေရာက္ျခင္း ၊ (၄)သုိမွီးသိမ္းဆည္းထားေသာ
ပစၥည္းဥစၥာမ်ား မပ်က္မစီးနိဳင္ျခင္း ႏွင့္ ၊(၅) မိမိကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းမ်ားကုိ အေႏွာက္အယွက္မဲ့ ကုိယ္တုိင္
သုံးစြဲနိဳင္ျခင္းအက်ိဳး(၅)မ်ိဳးကုိ ရရွိနိဳင္ပါသည္။ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းနိဳင္ေသာကာလမွာ သီတင္းကၽြတ္
လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန ့မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့ညဥ္ ့ယံကုန္ဆုံးခ်ိန္အထိ ၊(၂၉)ရက္အတြင္း
သာျဖစ္သည္။တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့ မွ ေနာက္တစ္ရက္မကူးမီအခ်ိန္ထိ ယက္လုပ္ခ်ဳပ္ငင္ရေသာ
သကၤန္းကုိ “မသိုးသကၤန္း” -ဟုေခၚပါသည္။ျမန္မာနိဳင္ငံရွိ အထင္ကရေစတီေတာ္ႀကီးမ်ားတြင္ ၊နိဳင္ငံ
ေတာ္အစုိးရမွ ႀကီးမွဴးလ်က္ မသုိးသကၤန္းယက္ျပိဳင္ပြဲမ်ားကုိ ႏွစ္စဥ္က်င္းပျပဳလုပ္ကာ ၊ ရရွိလာေသာ
သကၤန္းေတာ္ျဖင့္ ေစတီေတာ္မွရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ ဗုဒၶဘုရားရွင္အား ေန ့မကူးမီ ပူေဇၚလွဴဒါန္းေလ့ရွိ
ၾကပါသည္။အခ်ိဳ ့အရပ္ေဒသမ်ားတြင္မူ ၊ ပဒုမၼာၾကာပန္းမွ ၾကာမွ်င္မ်ားကုိ ထုတ္ယူ၍ ၾကာသကၤန္း
ေတာ္ ယက္လုပ္ၿပီး ဘုရားရွင္အား ကပ္လွဴပူေဇၚၾကပါသည္။ၾကာသကၤန္းေတာ္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္း
အေလ့အထမွာ ၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္ေတာ္မူစဥ္အခါက ၊ ျဗဟၼာႀကီးက ၾကာသကၤန္း
ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းခဲ့ျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေၾကာင္း ဆုိၾကပါသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလကုိ ပုဂံေခတ္အခါက “တန္ေဆာင္မွဳန္” ဟူ၍ ေရးခဲ့ၾကသည္။အင္း၀ေခတ္(ဘီစီ-
၁၃၆၄-၁၅၅၅)မွစ၍၊ “တန္ေဆာင္မုန္း” ဟု ေရးသားလာၾကေၾကာင္း ဆုိၾကပါသည္။အဓိပၸါယ္မွာ“မီးရွဴး၊
မီးတုိင္ ၊ဆီမီးမ်ားထြန္းလင္းေစေသာလ (၀ါ) အမုိက္အေမွာင္ကုိ မီးအလင္းေရာင္ျဖင့္ ေပ်ာက္လြင့္ေစ
ေသာလ” -ဟု ၊ဆုိလုိပါသည္။“တန္ေဆာင္တုိင္”-ဟူသည္ “အလင္းေရာင္ကုိ ေဆာင္ယူေသာတုိင္(၀ါ)
မီးရွဴးတုိင္ ၊ အလင္းတုိင္” ကုိ ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မမူမီကာလက ၊ လူတုိ ့
သည္ ဤလ ဤအခါတြင္ မီးနတ္ျဖစ္ေသာျဖစ္ေသာၾကတၱိကာနကၡတ္ကုိ ပူေဇၚၾကသည္။ၾကတ ၱိကာ
နကၡတ္ ဆုိသည္မွာ ၊ ညအခါတြင္ထြန္းလင္းေလ့ရွိသည့္ လူသိမ်ားထင္ရွားလွေသာ“ ေဖ်ာက္ဆိတ္
ၾကယ္”ေခၚ ၾကယ္စု ျဖစ္သည္။ဤအခ်ိန္ကာလတြင္ ရာသီဥတု ၾကည္လင္ေသာေၾကာင့္ ၊ လူအမ်ားတုိ ့
သည္ ေတာင္ျမင့္ ၊ေတာင္ထြတ္ တုိ ့သုိ ့မီးတုတ္မ်ား ၊ မီးတုိင္မ်ား စုေ၀းကုိင္ေဆာင္ကာ တက္ေရာက္
၍ ၊“ေတာင္ထိပ္ပြဲ” (ေခၚ)“ နကၡတ္ပြြဲ ”က်င္းပေလ့ရွိခဲ့ၾကပါသည္။“ေတာင္ထိပ္နတ္ပြဲသဘင္” ဟူ၍
လည္း ေခၚဆုိခဲ့ၾကပါသည္။ဘုရားပြင့္ေတာ္မူၿပီးကာလတြင္မူ ၊ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ရွိ ဘုရား
အေလာင္းေတာ္၏ ဆံေတာ္ကိန္း၀ပ္ရာ စူဠာမဏိေစတီေတာ္ သို ့ရည္မွန္းလ်က္ ၊မီးပုံးပ်ံမ်ား ကုိ ပုံပန္း
သ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳလုပ္၍ ပုိ ့လႊတ္ပူေဇၚေလ့ရိွၾကပါသည္။ ျမန္မာျပည္အထက္ပုိင္း ရွမ္းျပည္နယ္တြင္၊
“မီးပုံပ်ံလႊတ္ပူေဇၚပြဲမ်ား ”ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ျမစ္၊ေခ်ာင္း၊အင္း၊အုိင္ နီးေသာ
အရပ္ေဒသမ်ားကမူ ၊ ဤလအခါတြင္ “ရွင္ဥပဂုတၱပူေဇၚပြဲ”ျပဳလုပ္၍ ၊ ဆီမီးမ်ားကုိ ေရေမွ်ာပူေဇၚေလ့
ရွိၾကပါသည္။ပိဋကက်မ္းစာမ်ားတြင္ မပါ၀င္ေသာ္လည္း ၊ေတာင္ဖက္သမုဒၵရာတြင္ ေၾကးျပာႆာဒ္(၀ါ)
ေၾကးေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္ျဖင့္ သီတင္းသုံးစံေနေတာ္မူသည္ -ဟု ၊ ယူဆယုံၾကည္လ်က္ ရည္မွန္းပူေဇၚ
ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလအခါတြင္ ေဆးပင္အေပါင္းကုိ ေစါင့္ေသာနတ္တုိ ့သည္ မယ္ဇလီပင္ေစါင့္နတ္
မင္းအား တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း လာေရာက္ခစားၾကသည္။မယ္ဇလီဖူးကုိ စားသုံးခဲ့ေသာ္ ၊(၉၆)ပါး
ေသာ ေရာဂါမ်ားကင္းရွင္း၍ ဘုန္းႀကီးအသက္ရွည္နိဳင္သည္ ဟု ၊“သာရေကာမုဒိ” ေဆးက်မ္း ကျပဆုိ
ပါသည္။ထုိ ့ေၾကာင့္ ၊ ျမန္မာ့ေရွးရုိးအစဥ္အလာအရ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ အခါသမယတြင္ ၊မယ္ဇ
လီဖူး ကုိအဆာစုံစြာသုပ္၍ မိသားစု၀င္မ်ားအားလုံးစားသုံးကာ ၊ ပတ္၀န္းက်င္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားအား
လည္း ၊ မယ္ဇလီဖူးသုပ္အထုပ္ငယ္မ်ားကုိ ေဆး၀ါးအျဖစ္ေပးေ၀လ်က္ ဒါနျပဳေလ့ရွိၾကပါသည္။နကၡတ္၊
ၾကယ္တာရာ စုံညီစြာေပၚထြန္းေသာေၾကာင့္ ၊ေဆးအာနိသင္မ်ား နိဳးၾကြထက္ျမက္ေစ၍ “ေဆးေပါင္းခ
သည့္ည” -ဟုလည္း ၊ယုံၾကည္ၾကသည္။ဤညအခါ၌ ၊ခူး ဆြတ္ တူးေဖၚရရွိေသာ ေဆးပင္ ၊ေဆးရြက္၊
အျမစ္ ၊ အဖု ၊အဥ တုိ ့ကုိ အထူးသိမ္းဆည္းထားကာ အလုိရွိရာအခါ၌ ၊အသုံးျပဳၾကသည္။လျပည့္ေန
ညဥ့္လယ္ လမြန္းတည့္အခ်ိန္၌ ၊ လရိပ္သည္ ေရအျပင္ေပၚက်ေရာက္ေသာအခါ ၊ “လမြန္းတည့္ေရ”
ကုိ ေသာက္သုံး၍ ၊ေဆးအာနိသင္မ်ားျပည့္၀လ်က္ က်န္းမာေရးကုိ ေကာင္းမြန္ေစသည္-ဟု ယူဆၾက
သည္။ဤအခါ၌ ၊ လက္လွမ္းမီရာ ေဆးပင္ ၊ေဆးရြက္တုိ ့ကုိ ခူးဆြတ္ကာစားသုံးေလ့ရွိၾကသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ထြက္ေပၚေသာ“ၾကတၱိကာနကၡတ္”ကုိ နကၡတ္ပညာရွင္တုိ ့က၊ “ေစာရ
နကၡတ္(ေခၚ) သူခုိး နကၡတ္” ဟု ၊ဆုိေလ့ရွိၾကသည္။ထုိ ့ေၾကာင့္ လျပည့္ေန ့ညအခါတြင္ “က်ီးမနိဳးပြဲ”
(ေခၚ)“သူခုိးကာလ” အျဖစ္ ကေလး ၊ လူငယ္မ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ျမဴးေလ့ရွိၾကသည္။တစ္ညလုံး
နံနက္က်ီးမနိဳးမီတုိင္ေအာင္၊ အိမ္ရွင္မသိေစပဲ အလြယ္တစ္ကူ ေတြ ့ရွိခ်ီမနိဳင္ေသာပစၥည္းမ်ားကုိယူ၍
လမ္းမတြင္ စုပုံထားျခင္း ၊ပုဆုိး ထမီ ရရာတုိ ့ကုိ အလံထူ၍ထားျခင္း စသည္တုိ ့ျဖင့္ ၊နံနက္အခါ၌ လူ
ရယ္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားတတ္ၾကသည္။တစ္ညေနခင္းလုံး အိမ္ေပါက္ေစ့လုိက္ကာ အလွဴေငြ
ႏွင့္စားစရာမ်ား အလွဴခံၾကၿပီး၊ တစ္ညခင္းလုံး ခ်က္ျပဳပ္၊စားေသာက္ကာ ျမဴတူး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ေငြ
ေၾကးျပည့္စုံသူတုိ ့ကမူ ၊ လျပည့္ေန ့ညတြင္ “မေခၚမုံ ့လုံး”(ေခၚ)မုံ ့လုံးေရေပၚမ်ားေကၽြးျခင္း၊ ၾကက္
သားဆန္ျပဳပ္ တုိက္ေကၽြးျခင္း ၊ မယ္ဇလီဖူးသုပ္ေ၀ျခင္းႏွင့္ ပုိက္ဆံႀကဲျခင္း တုိ ့ကုိ ျပဳကာ ၊ ကုသုိလ္
ယူေလ့ရွိၾကသည္။
ေရွးအခါက ဓုတင္ေဆာင္ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္၊ဒါယကာမ်ား လွဴဒါန္းေသာ သကၤန္းကုိ မ၀တ္ရုံပဲ၊
စြန္ ့ပစ္သည့္ အမွိဳက္ပုံ ၊သုႆန္ -စသည္တုိ ့မွ ဖုံလူး ေပက်ံေနေသာ အထည္စကုိ ၊သကၤန္းခ်ဳပ္ဆုိး
၀တ္ရုံၾကသည္။ထုိရဟန္းေတာ္မ်ား သြားလာတတ္ေသာေနရာမ်ား၌၊လူဒါယကာတုိ ့က သကၤန္းမ်ား ကုိ
ဖုံလူးေပက်ံဟန္ စီမံ၍ ပစ္ထားလွဴဒါန္းကာ ကုသုိလ္ယူၾကသည္။ဤဓေလ့မွ“ ပံ့သုကူ၀ွက္ျခင္း”(ေခၚ)
“ပံ့သုကူပစ္ျခင္း”မ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ယခုအခါ၌ ဘုရား၀င္းစသည္တုိ ့တြင္ သြားေရာက္ပစ္ခ်ထား
၍ ၊“ပံ ့သုကူ အလွဴဒါန” ကုိျပဳေလ့ရွိၾကသည္။လျပည့္ေန ့ညအခါတြင္ ၊ပံ့သုကူပစၥည္း အရွာထြက္ေသာ ကေလး၊လူငယ္လူရြယ္တုိ ့ေပါမ်ားလွပါသည္။
ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါက ၊တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့တစ္ညတြင္ ၊ရာဇျဂိဳဟ္ျပည့္ရွင္
အဇာတသတ္မင္း၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ၊“သာမညဖလသုတ္ေတာ္”ကုိ ထုတ္ေဖၚေဟာၾကားေတာ္
မူခဲ့ပါသည္။“သာမည ဖလ” ဟူသည္မွာ ၊“ရဟန္းျပဳလုပ္ရျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး” ဟု၊ဆုိလုိပါသည္။
ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၏ ဂုဏ္ပုဒ္တုိ ့ကုိ ထုတ္ေဖၚေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊“သံဃာ
ေတာ္မ်ားေန ့” ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ “သာမည ဖလအခါေတာ္ေန ့” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ယခုအခါတြင္
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့ကုိ သတ္မွတ္က်င္းပၾကပါသည္။

“အို ကာလာမတို႔-မွတ္သားၾကေလာ႕

“အို ကာလာမတို႔-

(၁) တဆင့္စကား အဆင့္ဆင့္ ၾကားရသည္တို႔အေပၚမွာလည္း အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ၾကကုန္ႏွင့္။

(၂) သင္တို႔အထက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္လာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း အဆံုးသတ္ အားကိုးၿပီး အဟုတ္မွတ္၍ မက်င့္သံုးၾကကုန္ႏွင့္

(၃) အေျခအျမစ္မပါသည့္ သူေျပာငါေျပာ ေကာလာဟလ စကားတို႔ကိုလည္း လက္ခံမမွားၾကကုန္ႏွင့္။

(၄) ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔၏ အရွိန္ဩဇာေအာက္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္၍မေနၾကကုန္ႏွင့္။

(၅) အက်င့္ႏွင့္ အသိမပါ တကၠီဝါဒီတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားကိုလည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၆) အျခားအျခားေသာလူတို႔ အျခားအျခားေသာ အယူဝါဒတို႔ထံမွ ပံုတူကူး၍ က်င့္သံုးျခင္းသည္လည္း မိမိတို႔ ဘဝႏွင့္ အပ္စပ္လိမ့္မည္ဟု အတည္တက် မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၇) မိမိတို႔အေတြးအေခၚ အယူအဆကို မိမိတို႔၏ အေတြးျဖင့္သာလွ်င္ အေၾကာင္းယုတၲိေပး၍ တင္ျပႏိုင္႐ံု မွ်ျဖင့္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္ယုတၲိ ဟုတ္ၿပီဟု မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၈) ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ေဟာေျပာခ်က္သည္ မိမိေတြးထင္ထားသည္ႏွင့္ ကိုက္ညီသြားၿပီဆို ႐ံု မွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီဟု မယူဆၾကကုန္ႏွင့္။

(၉) ေလးစားထိုက္ေသာ ေလာကကဂ႐ုျပဳေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္၏ဝါဒသည္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ဟူ၍လည္း တစ္ထစ္ခ် မယူၾကကုန္ႏွင့္

(၁၀) မိမိတို႔ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားတိုင္းသည္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီ အက်ိဳးရွိၿပီဟု အၿပီးသတ္ မမွတ္ယူၾကကုန္ႏွင့္။

ဟူ၍ ဘုရားရွင္ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့သည္ကို သတိမူၾကကုန္ေလာ့ ….

ဒေဒြး ဒုကၡေပးေနသလား

လိုအပ္သူအခ်ိဳ႕အတြက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒေဒြး ဒုကၡေပးေနတယ္ဆိုရင္ ဒီမွာၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ Adobe ထုတ္ကုန္ေတြမွာ ဒေဒြးဒုကၡေပးေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ေနရာကလဲ တခုနဲ႔တခု မတူျပန္ဘူး။

အခုက်ေနာ္ေျပာမယ့္ေနရာေတြကေတာ့ CS2 version အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ CS3 မွာ ထပ္ေျပာင္းသြားေသးသလားေတာ့ က်ေနာ္မသံုးၾကည့္ရေသးလို႔ မသိပါခင္ဗ်ာ။

InDesign … Edit > Preference > Type ကိုဖြင့္ၿပီး Use Typographer’s Quotes ကို Uncheck လုပ္ပါ။

Illustrator … File > Document Setup > Type ကိုဖြင့္ၿပီး Use Typographer’s Quotes ကို Uncheck လုပ္ပါ။

Photoshop … Edit > Preference > Type ကိုဖြင့္ၿပီး Use Smart Quotes ကို Uncheck လုပ္ပါ။

PageMaker 7 … File > Preference > General > More > Use Typographer’s Quotes ကို Uncheck လုပ္ပါ။

Corel Draw 12 … Tools > Options ကိုဖြင့္ၿပီး အဲဒီထဲက Text > QuickCorrect ကိုထပ္ဖြင့္ပါ။ အဲဒီမွာမွ ညာဘက္ျခမ္းမွာ အေပၚဆံုးဒုတိယတခုျဖစ္တဲ့ Change Straight quotes to typographic quotes ကို Uncheck လုပ္ေပးပါ။ (အေပၚဆံုးတခုကိုလည္း Uncheck လုပ္ထားဖို႔လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ သူကေတာ့ စာေၾကာင္းရဲ႕ ပထမဆံုးစာလံုးေတြကို Capital စာလံုးလုပ္ေပးဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစာအတြက္ဆိုရင္ အဲဒါကို Uncheck လုပ္ထားပါ။)

Microsoft Word … Tools > Auto Correct ကိုဖြင့္ပါ။ အဲဒီထဲက Auto Format As You Type ကိုထပ္ဖြင့္ပါ။ အေပၚဆံုးမွာရွိတဲ့ Straight quotes with Smart quotes ကို Uncheck လုပ္ေပးပါ။

ဒါဆိုရင္ ဒေဒြး ဒုကၡမေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူးေလ။
အားလံုးၿပံဳးေပ်ာ္ၾကပါေစဗ်ား …

အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား

* Avast – Avast – အခမဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္ ကာကြယ္ေရး ေဆာ့ဗ္၀ဲတခု ျဖစ္တယ္။

* Basic Input/Output System (BIOS) – ကြန္ပ်ဴတာ တလုံးရဲ႕ပထမဆံုးနဲ႔ အတြင္းပုိင္း အက်ဆံုး ေဆာ့ဗ္ဝဲ အဆင့္ ျဖစ္တယ္။ BIOS က ကြန္ပ်ဴတာ စဖြင့္ခ်ိန္မွာ ေတာင္းလာတဲ့ စကားဝွက္တခု အပါအဝင္ ကြန္ပ်ဴတာ စက္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆင့္ျမင့္ ဦးစားေပးခ်က္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို သတ္မွတ္ေပးတယ္။
* Blacklist – တားဆီး ပိတ္ပင္ခံရတဲ့ အတြက္ ဖြင့္လုိ႔ မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ခံရတဲ့ ကြန္ရက္ စာမ်က္နွာေတြနဲ႔ အျခား အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ ပါဝင္တဲ့ စာရင္းတခု ျဖစ္တယ္။
* Bluetooth – အတည္သတ္မွတ္ထားတဲ့ လက္ကုိင္ဖုန္းေတြထဲက ေဒတာေတြကုိ အနီးကပ္ အကြာအေ၀းကေန လႊဲေျပာင္းေပးႏုိင္တဲ့ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ၾကိဳးမဲ့ ဆက္သြယ္မႈတခု ျဖစ္တယ္။ Bluetooth ဟာ လႈိင္းတုိ ေရဒီယုိ ထုတ္လႊင့္တဲ့ စနစ္ကို အသုံးျပဳထားတယ္။
* Booting – ကြန္ပ်ဴတာကို စတင္ဖြင့္လိုက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္တယ္။
* CCleaner – လတ္တေလာ သံုးစြဲခဲ့တဲ့ ပရိုဂရမ္ေတြနဲ႔ Windows operating system ရဲ႕ hard drive ထဲမွာ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ယာယီဖိုင္ေတြအပါအဝင္ အထိခိုက္မခံတဲ့ သဲလြန္စေတြကို ရွင္းလင္းဖယ္ရွားေပးတဲ့ အခမဲ့ ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။
* CD Burner – CD အလြတ္ေတြထဲမွာ ေဒတာ ေရးကူးေပးႏိုင္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ CD-ROM drive တခု ျဖစ္တယ္။ DVD ေရးကူးကိရိယာေတြက DVD အလြတ္ထဲကို ေရးကူးေပးႏိုင္တယ္။ CD-RW နဲ႔ DVD-RW drives ေတြက သတင္း အခ်က္အလက္ေတြကို အဲဒီ CD-RW (သို႔) DVD-RW ဓါတ္ျပား အေပၚမွာ တႀကိမ္မက ပယ္ဖ်က္ျပီး၊ ျပန္ေရးကူးေပးႏိုင္တယ္။
* Circumvention – ပိတ္ဆို႔ခံရတဲ့ ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ တျခား အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို ဖတ္႐ႈလုိ႔ ရေအာင္ အင္တာနက္ စစ္ထုတ္ကိရိယာေတြကို ပတ္ေရွာင္ေပးတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ျဖစ္တယ္။
* Clam Win – ဝင္းဒိုးအတြက္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ FOSS ဗိုင္းရပ္စ္ ကာကြယ္ေရး ပရိုဂရမ္တခု ျဖစ္တယ္။
* Cobian Backup – Backup လုပ္ေပးတဲ့ FOSS ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။ အခု ေနာက္ဆံုးထုတ္ Cobian ဗားရွင္းဟာ ကုဒ္ပိတ္ထားတဲ့ အခမဲ့ ေဆာ့ဗ္ဝဲျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဗားရွင္းေတြကေတာ့ FOSS ဗားရွင္းအေနနဲ႔ ထုတ္ေဝခဲ့တယ္။
* Comodo Firewall – အခမဲ့ firewall ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။
* Cookie – သီးျခား ကြန္ရက္ စာမ်က္နွာတခုခုရဲ႕ အခ်က္အလက္ကို သိမ္းထားဖုိ႔ (သို႔) သင္ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ခြဲျခားႏိုင္ဖို႔ သင့္ရဲ့ browser က ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ဖိုင္ငယ္ေလး တခု ျဖစ္တယ္။
* Digital signature – သီးျခားဖိုင္ (သို႔) သတင္းတို တခုခုကို ေပးပို႔တဲ့သူ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပတဲ့ စာဝွက္စနစ္သံုးတဲံ နည္းလမ္းတမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။
* Domain name – ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာ (သို႔) အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈ တခုခုကုိ စာနဲ႔ ေရးသားရတဲ့ လိပ္စာ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ အားျဖင့္ security.ngoinabox.org

* Encryption – စကားဝွက္ တခု (သို႔) စာဝွက္စနစ္သံုး ေသာ့တခုခု ရွိထားတဲ့ ပုဂၢဳိလကသာ စာဝွက္ေဖာ္ႏိုင္၊ ဖတ္ရႈႏိုင္ေအာင္ ပါးနပ္တဲ့ သခ်ၤာနည္းကုိ အသံုးျပဳၿပီး အခ်က္အလက္ကို စာဝွက္တဲ့နည္း (သို႔) ေမႊေနွာက္တဲ့နည္း တမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။
* Enigmail – စာဝွက္ထားၿပီး ဒစ္ဂ်စ္တယ္နည္းနဲ႔ လက္မွတ္ ေရးထိုးထားတဲ့ အီးေမးလ္ကို ေပးပို႔ႏိုင္၊ လက္ခံေစႏိုင္တဲ့ Thunderbird အီးေမးလ္ ပ႐ိုဂရမ္ရဲ့ add-on တခု ျဖစ္တယ္။
* Eraser – သင့္ရဲ့ ကြန္ပ်ဴတာထဲက (သို႔) ျဖဳတ္တပ္လို႔ ရတဲ့ သိမ္းဆည္းေရး ကိရိယာထဲက သတင္း အခ်က္အလက္ကို လုံလံုျခဳံျခံဳ အျမဲတမ္း ပယ္ဖ်က္ေပးတဲ့ ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။
* Firefox – Microsoft Internet Explorer နဲ႔ အၿပိဳင္ ေရပမ္းစားေနတဲ့ FOSS Web browser တခု ျဖစ္တယ္။
* Firewall – ႐ံုးတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ကြန္ရက္ေတြနဲ႔ အင္တာနက္ကတဆင့္ စိတ္မခ်ရတဲ့ ဆက္သြယ္မႈလိုင္းေတြ အၾကားမွာ သင့္ကြန္ပ်ဴတာကို အကာအကြယ္ ေပးတဲ့ ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။

* Free and Open Source Software (FOSS) – Free and Open Source Software (FOSS) – ဒီေဆာ့ဗ္ဝဲ အုပ္စုကို အခမဲ့ ရရွိႏိုင္ျပီး တဦးတေယာက္က အတားအဆီး မရွိပဲ စမ္းသပ္ႏုိင္၊ ေဝမွ်ႏုိင္ (သို႔) ျပင္ဆင္ႏုိင္တဲ့ ေဆာ့ဗ္၀ဲ အမ်ိဳးအစားျဖစ္တယ္။

* Freeware – အခမဲ့ ေဆာ့ဗ္ဝဲေတြထဲမွာ ပါဝင္ေပမဲ့ ၄င္းကို ဖန္တီးေရးဆြဲတဲ့ ေနရာမွာ အသံုးျပဳတဲ့ အရင္းအျမစ္ကုဒ္ကို တရားဝင္ ၾကည့္ရႈခြင့္မေပးတဲ့ (သို႔) နည္းပညာဆိုင္ရာ အကန္႔အသတ္ေတြ ရွိတဲ့ ေဆာ့ဗ္ဝဲ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္တယ္။
* GNU/Linux – Microsoft Windows နဲ႔အၿပိဳင္ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ FOSS operating system တမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။
* Global Positioning System (GPS) – အာကာသမွာ အေျခစုိက္ျပီး တကမၻာလုံးကုိ လွည့္ပတ္ သြားလာေနတဲ့ ျဂိဳဟ္တု စနစ္ တခုျဖစ္ျပီး၊ ကမၻာ့ ရာသီဥတုအပါအ၀င္၊ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ ရွိတဲ့ အရာ၀တၳဳ၊ ကမၻာ့အျပင္ပက အဆီးအတားမဲ့ ေကာင္းကင္ ျမင္ကြင္း အစရွိတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ တည္ေနရာ၊ အခ်ိန္ သတင္း အခ်က္အလက္ေတြကုိ ပံ့ပုိးေပးတယ္။
* Hacker – ဒီေနရာမွာ အထိခိုက္မခံတဲ့ အခ်က္အလက္ (သို႔) ကြန္ပ်ဴတာကို အေဝးကေန ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အႏၱရာယ္ရွိ ကြန္ပ်ဴတာ ရာဇဝတ္သား တဦးတေယာက္ကို ဆိုလိုတယ္။

* Internet Protocol address (IP address) ကြန္ပ်ဴတာကို အင္တာနက္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္တဲ့အခါ သတ္မွတ္ေပးရတဲ့ သီးျခား IP လိပ္စာတခု ျဖစ္တယ္။

* Internet Service Provider (ISP) – အင္တာနက္ စတင္ ခ်ိတ္ဆက္ရာမွာ ၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ ကုမၸဏီ (သို႔) အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိတဲ့ အစိုးရေတြဟာ သူတုိ႔ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တည္ေထာင္ ထားတဲ့ ISP ေတြကတဆင့္ ပိတ္ဆုိ႔ေရး၊ ေစာင့္ၾကည့္ေရး ကိရိယာေတြကို အသံုးျပဳၿပီး အင္တာနက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတယ္။

* Infrared Data Association (IrDA) – အနီေအာက္ ေရာင္စဥ္ အလင္းတန္းကုိ အသုံးျပဳျပီး ေဒတာေတြကုိ အနီးကပ္ လႊဲေျပာင္းေပးႏုိင္တဲ့ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ၾကိဳးမဲ့ ဆက္သြယ္မႈတခု ျဖစ္တယ္။ ေခတ္သစ္ ကိရိယာေတြမွာ IrDA ေနရာကုိ Bluetooth က အစားထုိး ေနရာယူလာတယ္။
* Java Applications (Applets) – Operating Systems အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အသုံးျပဳလုပ္ ရတဲ့ ပရုိဂရမ္ငယ္ေလးေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ကုိ ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ တုိးတက္ ေကာင္းမြန္ေစဖုိ႔ အသုံးျပဳေလ့ ရွိၾကတယ္။
* Keylogger – ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ရိုက္နွိပ္ခဲ့သမွ် ကီးေတြကို မွတ္သားျပီး အဲဒီ အခ်က္အလက္ေတြကို တဖက္က လူဆီ ေပးပို႔ေပးတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး ေဆာ့ဗ္ဝဲ တမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ Keylogger ေတြကို အီးေမးလ္နဲ႔ အျခား စကားဝွက္ေတြ ခိုးယူရာမွာ အသံုးျပဳေလ့ ရွိတယ္။
* KeePass – အခမဲ့ျဖစ္ၿပီး လံုျခံဳမႈရွိတဲ့ စကားဝွက္ ေဒတာေဘ့စ္ တခု ျဖစ္တယ္။/li>

* LiveCD – ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ တျခား operating system ကို ယာယီ လည္ပတ္ေစႏိုင္တဲ့ CD တခ်ပ္ ျဖစ္တယ္။

* Malware – viruses, spyware, Trojans ေတြနဲ႔ တျခား အလားတူ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ ေဆာ့ဗ္ဝဲ အားလံုးကို ျခံဳငံုတဲ့ အေထြေထြ ေဝၚဟာရတရပ္ ျဖစ္တယ္။
* Mnemonic device – ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ စကားဝွက္ေတြကို မွတ္မိႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးတဲ့ ႐ုိး႐ုိး လွည့္ကြက္ တမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။
* NoScript – သိကၽြမ္းမထားတဲ့ ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွွာေတြေပၚမွာ ကပ္ပါလာႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္ရွိ ပရိုဂရမ္ေတြရဲ႕ ရန္ကေန အကာအကြယ္ ေပးႏိုင္တဲ့ Firefox browser ရဲ့ လံုျခံဳေရး add-on တခု ျဖစ္တယ္။
* Off the Record (OTR) – Pidgin လုိ႔ ေခၚတဲ့ လက္ငင္း စာတိုေပးပို႔ေရး ပ႐ိုဂရမ္အတြက္ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ စာဝွက္စနစ္ plugin တခု ျဖစ္တယ္။
* Peacefire – ဒီအခမဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈကုိ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ လူတိုင္းက အင္တာနက္ စီစစ္ျဖတ္ေတာက္မႈကို ေက်ာ္လႊားရာမွာ အသံုးျပဳတဲ့ ေရွာင္တိမ္းေရး proxy ေတြ ပါရွိတဲ့ ေနာက္ဆံုးထြက္ ဝန္ေဆာင္မႈ စာရင္းတခုကို အီးေမးလ္နဲ႔ လစဥ္ အခမဲ့ ရရွိၾကတယ္။
* Physical threat – ဒီေနရာမွာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ စက္ပစၥည္းေတြကို တျခား သူေတြက ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရယူမႈ (သို႔) ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အႏၱရာယ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ က်ဳိးပဲ့ ပ်က္စီးမႈ၊ မေတာ္တဆမႈေတြ (သို႔) သဘာဝ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြေၾကာင့္ အထိခိုက္မခံတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ အေပၚ က်ေရာက္ႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္ တခုခုကို ဆိုလိုပါတယ္။
* Pidgin – Off the Record (OTR) လို႔ ေခၚတဲ့ စာဝွက္စနစ္ပါ plugin တခုကို အသံုးျပဳတဲ့ FOSS စာတိုေပးပို႔ေရး ကိရိယာ တခု ျဖစ္တယ္။
* Proxy -အင္တာနက္ စိစစ္ျဖတ္ေတာက္မႈကို ေက်ာ္လႊားရာမွာ အသံုးျပဳႏိုင္ၿပီး အင္တာနက္ ဆက္သြယ္ေရး တခ်ိဳ႕ (သို႔) အားလံုးကို လမ္းဖြင့္ေပးတဲ့ ၾကားခံ ဝန္ေဆာင္မႈ တခု ျဖစ္တယ္။ proxy တခုကုိ လူအမ်ားက အသံုးျပဳႏိုင္တယ္၊ (သို႔) အဲဒါကို အသံုးျပဳႏုိင္ဖို႔ သံုးစြဲသူအမည္နဲ႔ စကားဝွက္တခု ရွိထားဖို႔ လိုအပ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ proxy ေတြသာ လံုျခံဳမႈ ရွိၾကတယ္။ ဆိုလိုတာက proxy ကို ျဖတ္ၿပီး သင့္ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ အၾကား ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ေတြရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကို အကာအကြယ္ ေပးတဲ့ စာဝွက္စနစ္ကို အသံုးျပဳၾကတယ္။

* Proprietary software – အရင္းအျမစ္ ေဆာ့ဗ္ဝဲ (FOSS) နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္တယ္။ ဒီလုပ္ငန္းသံုး ကိရိယာေတြကုိ အမ်ားအားျဖင့္ အခေၾကးေငြ ေပးျပီး ၀ယ္ယူရတယ္။ ဒါေပမဲ့ လိုင္စင္ လုိအပ္ခ်က္ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အခမဲ့ ေဆာ့ဗ္ဝဲ အျဖစ္လည္း ရယူ အသုံးျပဳႏိုင္တယ္။
* RiseUp – Webmail ကတဆင့္ ျဖစ္ေစ (သို႔) Mozilla Thunderbird လို အီးေမးလ္ client တခုမွ ျဖစ္ေစ လုံလံုျခဳံျခံဳ အသံုးျပဳႏိုင္ေအာင္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြက တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အီးေမးလ္ ဝန္ေဆာင္မႈတခု ျဖစ္တယ္။
* Router – ကြန္ရက္ ခ်ိတ္ဆက္မႈ ကိရိယာ အစိတ္အပိုင္း တခု ျဖစ္ၿပီး အဲဒီကတဆင့္ ကြန္ပ်ဴတာေတြက ႐ံုးတြင္း ကြန္ရက္ေတြမွာ အခ်ိတ္အဆက္ လုပ္တာ၊ ႐ံုးတြင္း ကြန္ရက္အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ျပင္ပ အင္တာနက္ ခ်ိတ္ဆက္တာေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးတယ္။ Switch ေတြ၊ gateway ေတြနဲ႔ hubေတြဟာ အလားတူ လုပ္ငန္းေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးၿပီး၊ ႀကိဳးမဲ့ထုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြကုိ အသံုးျပဳႏိုင္ေအာင္ စႏွစ္တက် တပ္ဆင္ထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြက အလားတူ လုပ္ေဆာင္ေပးတယ္။
* Secure password database – ပင္မ စကားဝွက္ တခုထဲကိုပဲ အသံုးျပဳၿပီး စကားဝွက္ေတြကို သုိေလွာင္ သိမ္းဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။

* Secure Sockets Layer (SSL) – ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာတခ်ဳိ႕ အပါအဝင္၊ ၾကည့္႐ႈေနတဲ့ အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ အၾကားမွာ လံုျခံဳမႈ ရွိေစၿပီး၊ စာဝွက္ထားျပီး လုံျခဳံမႈ ရွိတဲ့ ဆက္သြယ္မႈလိုင္း တခု အျဖစ္ ထိန္းေက်ာင္းေပးတဲ့ နည္းပညာ ျဖစ္တယ္။ ကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာ တခုကို SSL ကတဆင့္ ဆက္သြယ္တဲ့အခါ ကြန္ရက္ လိပ္စာဟာ HTTP အစား HTTPS နဲ႔ စတင္ေနမွာ ျဖစ္တယ္။။
* Security certificate – ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ အျခား အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို လံုျခံဳမႈ ရွိေစဖို႔ စာဝွက္စနစ္ကို အသံုးျပဳၿပီး ပုဂၢဳိလ္ တဦးတေယာက္ ဆုိသူဟာ တကယ္ပဲ စစ္မွန္ေၾကာင္း သက္ေသျပေပးတဲ့ နည္းစနစ္ တမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ လံုျခံဳေရး လက္မွတ္တခုကို သင့္ရဲ့ browser က စစ္မွန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳေပးႏုိင္ဖို႔ စိတ္ခ်ရတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း တခုခုဆီမွာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ လက္မွတ္တခု အတြက္ ဝန္ေဆာင္ခကို ေပးေဆာင္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဖိုးအခ ေပးေဆာင္ရတဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႕ စီမံခန္႔ခြဲသူေတြက ေငြေၾကးေပးေဆာင္ဖို႔ စိတ္မဝင္စားၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခါအားေလ်ာ္စြာ စစ္မွန္တဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈတခုခုကို သြားေရာက္ၾကည့္ရႈတဲ့အခါမွာေတာင္ လံုျခံဳေရး လက္မွတ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတာမ်ိဳး ေတြ႕ရႏုိင္တယ္။
* Security policy – သင့္ အဖြဲ႕အစည္းဟာ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ကိုယ့္ဟာကုိယ္ ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ ေရးသားျပဳစုထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းတခု ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအထဲမွာ လုံျခဳံေရး ဆုိင္ရာ အမႈကိစၥေတြ ျဖစ္ပ်က္လာတဲ့ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ေတြ ပါရွိတဲ့ စာရင္းတခု ပါ၀င္တယ္။
* Security cable – လံုျခံဳေရးအရ ေသာ့ခတ္ႏိုင္တဲ့ ေကဘယ္ႀကိဳးတခု ျဖစ္ၿပီး ခရီးေဆာင္ ကြန္ပ်ဴတာ (သို႔) အျခား စက္ပစၥည္း အစိတ္အပိုင္းေတြကို ျပင္ပ hard drive ေတြ၊ အခ်ိဳ႕ စားပြဲတင္ ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔တကြ စက္ပစၥည္းေတြကုိ ယူေဆာင္သြားလုိ႔ မရေအာင္ နံရံတခုခု (သို႔) စားပြဲတခုခုမွာ လုံလံုျခဳံျခံဳ တြဲခတ္ထားႏိုင္တယ္။
* Server – အၿမဲတမ္း ဖြင့္ထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ ျဖစ္ၿပီး ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာ တခုကို ထိန္းသိမ္းတာ (သို႔) တျခား ကြန္ပ်ဴတာေတြဆီ အီးေမးလ္ ေပးပို႔တာ (သို႔) အီးေမးလ္ လက္ခံတာ စတဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကုိ ပံ့ပိုးေပးဖို႔ အင္တာနက္နဲ႔ အျမဲ ခ်ိတ္ဆက္ထားတယ္။
* SIM card – ေသးငယ္ၿပီး သီးျခား လက္ကိုင္ဖုန္း ကုမၸဏီက ေပးတဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈကို သုံးစြဲႏိုင္ဖို႔ လက္ကိုင္ဖုန္း တလံုးထဲမွာ ထည့္သြင္းအသုံးျပဳႏိုင္တဲ့ ျဖဳတ္တပ္လို႔ ရတဲ့ ကဒ္ေလးတခု ျဖစ္တယ္။ SIM ကဒ္ေတြဟာ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ၊ သတင္းတို ေပးပို႔ခ်က္ေတြကိုလည္း သိမ္းဆည္းထားႏိုင္တယ္။
* Skype – အခမဲ့ Voice over IP (VoIP) ကိရိယာတခု ျဖစ္ၿပီး တျခား Skype ကုိ အသံုးျပဳတဲ့သူေတြနဲ႔ အခမဲ့ စကားေျပာႏိုင္တယ္၊ တယ္လီဖုန္းေတြကိုလည္း အခေၾကးေငြ ေပးျပီး စကားေျပာဆိုႏိုင္တယ္။ Skype ကို စီမံ ထိန္းသိမ္းတဲ့ ကုမၸဏီရဲ႕ ေၾကာ္ျငာခ်က္အရ တျခား Skype အသံုးျပဳသူေတြရဲ႕ စကားေျပာဆိုခ်က္ေတြကို စာဝွက္ (encrypt) ထားေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၄င္းဟာ ကုဒ္ပိတ္ထားတဲ့ ကိရိယာ တခု ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဒီအဆို မွန္ မမွန္ကိုေတာ့ သက္ေသ မျပႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ ဒီအဆို မွန္ကန္ႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ Skype မွာလည္း စာတို ေပးပို႔မႈကို ပံ့ပိုးထားတယ္။
* Source code – ကြန္ပ်ဴတာ ပရိုဂရမ္ ေရးဆြဲသူေတြက ေရးသားထားျပီး၊ ေဆာ့ဗ္ဝဲကို အလုပ္လုပ္ေစတဲ့ ပင္မကုဒ္ ျဖစ္တယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကိရိယာ တခုခုရဲ႕ ပင္မ (source) ကုဒ္က ၄င္းရဲ့ အလုပ္လုပ္ပံုေတြနဲ႔ လံုျခံဳမႈရွိ မရွိ (သို႔) အႏၱရာယ္ရွိ မရွိ စတာေတြကို ေဖာ္ျပေပးတယ္။
* Spybot – ကြန္ပ်ဴတာကို ေထာက္လွမ္းေနတဲ့ ေဆာ့ဗ္ဝဲ spyware ေတြကို စကင္ဖတ္ စစ္ေဆးတာ၊ ဖယ္ရွားတာ၊ ကာကြယ္တာေတြ လုပ္ေပးတဲ့ အခမဲ့တဲ့ anti-malware ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။
* Steganography – အထိခိုက္မခံတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ကုိ မလိုအပ္ပဲ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈ မခံရေအာင္ တျခား အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ပံုဖ်က္ေပးတဲ့ နည္းတခုခုကို ဆိုလိုတယ္။
* Swap file – ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ စြမ္းေဆာင္ရည္ တိုးျမွင့္ေပးဖို႔ အခါအားေလ်ာ္စြာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့၊ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ႏိုင္တဲ့ ဖိုင္တခု ျဖစ္တယ္။
* Thunderbird – Enigmail စာဝွက္စနစ္ ျဖည့္စြက္ ေဆာ့ဗ္ဝဲ အပါအဝင္ လံုျခံဳေရး အဂၤါရပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ပါရွိတဲ့ FOSS အီးေမးလ္ ပ႐ိုဂရမ္တခု ျဖစ္တယ္။
* Tor – အင္တာနက္ စီစစ္ျဖတ္ေတာက္မႈကို ပတ္ေရွာင္ႏိုင္ၿပီး ၾကည့္႐ႈေနတဲ့ ကြန္ရက္ စာမ်က္နွာေတြနဲ႔ အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို အင္တာနက္လုိင္းကေန သင့္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့ တစံုတေယာက္ကို သင္ ရွိေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ ၾကည့္ရႈတဲ့ ကြန္ရက္ စာမ်က္နွာေတြကိုပါ ပံုဖ်က္ျပီး ဝွက္ထားေပးႏိုင္တဲ့ ကိရိယာ တမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။
* TrueCrypt – အထိခိုက္မခံတဲ့ အခ်က္အလက္ကို လံုလံုျခံဳျခံဳ သိမ္းဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ FOSS ဖိုင္ စာဝွက္ ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။
* Undelete Plus – အမွတ္တမဲ့ ပယ္ဖ်က္လိုက္တဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ကို တခါတရံ ျပန္လည္ ဆယ္ယူေပးႏိုင္တဲ့ အခမဲ့ ကိရိယာတခု ျဖစ္တယ္။
* Uninterruptable Power Supply (UPS) – ဓါတ္အား ကုန္ခန္းတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ အၾကပ္အတည္း ျဖစ္ေနတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ စက္ပစၥည္းကို ဆက္လက္ လည္ပတ္ေစဖို႔ (သို႔) စနစ္တက် စက္ပိတ္ႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ပစၥည္းကိရယာ တခု ျဖစ္တယ္။

* VautletSuite 2 Go – အခမဲ့ စာဝွက္ေပးတဲ့ အီးေမးလ္ ပ႐ိုဂရမ္တခု ျဖစ္တယ္။
* Voice over IP (VoIP) – အင္တာနက္ကို အသံုးျပဳျပီး အျခား VoIP သံုးစြဲသူေတြနဲ႔ တယ္လီဖုန္းေတြကို အသံနဲ႔ ဆက္သြယ္ စကားေျပာေစႏိုင္တဲ့ နည္းပညာ ျဖစ္တယ္။
* Whitelist – တခ်ိဳ႕ ကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေတြကို အလိုအေလ်ာက္ ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကည့္ရႈခြင့္ ျပဳေပးထားတဲ့ ကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာေတြ၊ အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ ဌာနေတြရဲ့ စာရင္းတခု ျဖစ္တယ္။
* Wiping – အခ်က္အလက္ကို လံုလံုျခံဳျခံဳနဲ႔ အျမဲတမ္း ပယ္ဖ်က္ေပးႏုိင္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္တယ္။
* Your-Freedom – သီးသန္႔ proxy တခု ကေနတဆင့္ အင္တာနက္ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ပိတ္ပင္ စစ္ထုတ္မႈကို ပတ္ေရွာင္ႏိုင္တဲ့ အခမဲ့ ေရွာင္တိမ္းေရး ကိရိယာ တခု ျဖစ္တယ္။ အကယ္လုိ႔ Your-Freedom ကို ေကာင္းေကာင္း configure လုပ္ထားရင္ သင့္ရဲ႕ ဆက္သြယ္မႈကုိ လုံလံုျခံဳျခဳံ ရွိေစဖို႔ အဲဒီ proxies ေတြက ဆက္သြယ္မႈလိုင္းကို စာဝွက္ေပးမွာ ျဖစ္တယ္။

ေတာင္ျပဳန္းပြဲအေၾကာင္း

ေတာင္ျပဳန္းပြဲသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ထင္ရွားစည္ကားေသာ နတ္ပြဲတစ္ပြဲျဖစ္သည္။ မႏၲေလးခ႐ိုင္၊ မတၱရာ ၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ျပံဳးရြာတြင္ တည္ရွိသည္။ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပၿမဲ အတိုင္း ဝါေခါင္လဆန္း ၁ဝ ရက္ မွ ၁၅ ရက္ (ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္မွ ၁၆ ရက္)အထိ က်င္းပမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ိုးရာအစဥ္အလာအတိုင္း က်င္းပမည့္ပြဲေတာ္အခမ္းအနားမ်ား မွာ လဆန္း ၁ဝ ရက္ ပြဲဦးကန္ေတာ့ ပြဲတြင္ ညေန ၃ နာရီမွ စတင္ၿပီး နန္းႀကီးေပၚတြင္ နတ္အုပ္၊ အမတ္ခ်ဳပ္၊ သိုးေဆာင္းမိဖုရားမ်ား၊ ေဗာင္း ေဆာင္းအမတ္မ်ား စံုလင္စြာျဖင့္ ကန္ေတာ့ၾကသည္။ ထုိသို႔ကန္ေတာ့ျခင္းကို ညီလာခံက်င္းပျခင္း၊ အေဆာင္ကိုင္တက္ျခင္း ဟုလည္းေခၚပါသည္။ ဝါေခါင္လဆန္း ၁၁ ရက္ ခ်ဳိးေရေတာ္သံုးသည့္ အခမ္းအနားကား ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုးမွ နတ္ကေတာ္ဟူသမွ်ႏွင့္ ႐ိုးရာသက္ဆုိင္သူမ်ား၊ ကတိကဝတ္ရွိ၍ လာၾကသူမ်ား၊ အေပ်ာ္လာေရာက္ၾကသူမ်ားျဖင့္ အစည္ကားဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ ဝါေခါင္လဆန္း ၁၄ ရက္တြင္ ယုန္ထိုးပြဲက်င္းပရာ အမရပူရၿမိဳ႕နယ္မွ ႐ိုးရာအစဥ္အလာရွိသူမ်ား က ယုန္ကင္အဖို၊ အမႏွင့္ ထန္းရည္ခါးကို ဆက္သသည္။ ဝါေခါင္လ ဆန္း ၁၅ ရက္တြင္ ထိန္ခုတ္ပြဲက်င္းပရာ နတ္အုပ္က ဓားျဖင့္ပိုင္းလုိက္ေသာ ထိန္ကိုင္းကို လာဘ္ရႊင္သည္ဟု ယံုၾကည္သျဖင့္ လူအမ်ားက အလုအယက္ေဆာင္ၾကသည္။

သမိုင္း

မင္းညီေနာင္ ၂ ဦး ျဖစ္သည့္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလး ညီအစ္ကုိသည္ ပန္းဆက္သမား ဗ်တၱ၊ ပန္းစားဘီလူးမ မယ္၀ဏၰ တုိ႔၏ သားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု အဆုိရိွသည္။ ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္၊ တရုတ္ျပည္မွ အျပန္ ေတာင္ျပဳန္းအရပ္တြင္ ေစတီတည္စဥ္ ေရႊဖ်င္းညီေနာင္က လုပ္အားေပးရန္ ပ်က္ကြက္သျဖင့္ ကြပ္မ်က္ခံရသည္၊ အေနာ္ရထာဘုရင္က နတ္စိမ္းျဖစ္သြားေသာ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ကုိ ေတာင္ျပဳန္းအရပ္အား အပုိင္စားေစသည္ဟု ဆုိသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ မင္းညီေနာင္တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္သည့္ ပဲြကုိ ျပဳလုပ္ရာမွ ေတာင္ျပဳန္းပဲြ ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု သိရသည္။

စည္ကားမႈ
ပြဲေတာ္ကာလတြင္ စည္ကားလွသျဖင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ဆုိင္ခန္းႀကီး ငယ္ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်သူမ်ားသည္ ဝါေခါင္လဆန္းစကတည္းက စံုလင္စြာေရာက္ ရွိၾကပါၿပီ။ မတၱရာနယ္ရွိ အုန္း၊ ငွက္ေပ်ာၿခံရွင္မ်ားမွ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္တြင္ တုိက္႐ိုက္လာေရာက္ ေရာင္းခ်သူမ်ားၿပီး တစ္ဆင့္ ေဖာက္သည္ယူ ေရာင္းသူမ်ားလည္း စံုလင္ေန၏။ အေရာင္းရဆံုး ငွက္ေပ်ာအမ်ဳိး အစားမွာ ႐ိုးရာအရ ဖီးၾကမ္းႏွင့္ ငွက္ေပ်ာခ်ဥ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေတာင္ျပဳန္းလက္ေဆာင္အျဖစ္ ထင္ရွားေသာ ကေရကရာ၊ စလူမုန္႔ စေသာ အညာမုန္႔မ်ားကို စစ္ကိုင္းနယ္မွ လာေရာက္ေရာင္းခ်ၿပီး ေတာင္ျပဳန္း ဆြဲႀကိဳး၊ လက္ေကာက္မ်ားကို ေျမာက္ဥကၠလာပမွ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ် ၾကပါသည္။
ဝါေခါင္လဆန္း ၈ ရက္ တြင္ စတင္က်င္းပမည့္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ ရုိးရာနတ္ ယံုၾကည္၊ ကုိးကြယ္သူ အမ်ားအျပား သြားေရာက္ ၾကသည္။ လူေပါင္း သိန္းႏွင့္ခ်ီၿပီး ႏွစ္စဥ္သြားေရာက္ၾကသည့္ ထုိပဲြမွာ ေတာင္ျပဳန္းရြာ ဆုေတာင္းျပည့္၊ ဆုေတာင္းရ ဘုရားပဲြ ျဖစ္ေသာ္လည္း မင္းညီေနာင္တုိ႔ကုိ ပူေဇာ္သည့္ပဲြအျဖစ္ ထင္ရွားသည္။
ေတာင္ျပဳန္းပဲြသည္ ျမန္မာျပည္ အႏံွ႔ ပဲြေတာ္မ်ားတြင္ အထင္ရွားဆုံး ပဲြေတာ္ႀကီး ျဖစ္သည့္အျပင္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ နတ္ပဲြမ်ားထက္လည္း ႀကီးက်ယ္ ထင္ရွားသည့္ နတ္ပဲြေတာ္ႀကီး ျဖစ္သည္။
မႏၱေလးတုိင္း၊ မတၱရာၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ျပဳန္းေက်းရြာတြင္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပသည့္ ရုိးရာနတ္ပဲြႀကီးသုိ႔သြားေရာက္ၿပီး နတ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ပါက ဆုေတာင္းျပည့္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။

ပဲြေတာ္တြင္ ဆုိင္ခန္းႀကီးငယ္ ဖြင့္လွစ္ ေရာင္းခ်သူမ်ားသည္လည္း တပတ္ခန္႔ ႀကိဳတင္ ေရာက္ရွိေနတတ္ၾကသည္။ စား၀တ္ေနေရး ၾကပ္တည္းမႈေၾကာင့္လည္း ေတာင္ျပဳန္းပဲြေတာ္တြင္ အေျပာင္းအလဲတခ်ဳိ႕ ျဖစ္ေပၚေနသည္။ နတ္မ်ားကုိ ဝတ္လဲေတာ္ ဆက္သေသာအခါ ယခင္ကက့ဲသုိ႔ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ ဇာပဝါမ်ား မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေစ်းသက္သာသည့္ ျပည္တြင္းျဖစ္ ပဝါမ်ားကုိသာ ဆက္သေနၾကရသည္။ မွန္စီေရႊခ်ထားသည့္ ဓားမ်ားကို ဆက္သႏုိင္သူ အေရအတြက္လည္း သိသိသာသာ နည္းပါးလာသည္ဟု သိရသည္။

ေတာင္ျပဳန္းပြဲသည္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလး အရွင္၂ပါး မစ၍ စီးပြား လာဘ္လာဘ တက္သည္ဟု ယုံၾကည္သူမ်ား၊ အခက္အခဲမ်ား အဆင္ေျပေစရန္ သြားေရာက္ ကုိးကြယ္သူမ်ား၊ အေပ်ာ္သေဘာ သြားေရာက္သူမ်ားျဖင့္ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားေလ့ရိွသည္။ ႏွစ္စဥ္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ အစီအစဥ္ကို ဝါေခါင္လဆန္း ၈ ရက္ေန႔တြင္ ပထမေန႔ “ကန္ေတာ့ခံပြဲေတာ္” ျဖင့္ အစျပဳၿပီး၊ ကန္ေတာ့ခံပြဲေတာ္၊ ည ညီလာခံ၊ ခ်ိဳးေရေတာ္သုံး၊ နန္းတက္ပြဲမ်ား၊ ယုန္ထုိး၊ ထိန္ခုတ္၊ ေရႊဘုံဆင္း စသည့္ ပဲြေတာ္မ်ားကုိ ၁၅ ရက္ေန႔အထိ တရက္စီ က်င္းပျပဳလုပ္ေလ့ ရိွသည္။

လဆန္း ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္သည့္ ထိန္ခုတ္ပဲြတြင္ နတ္အုပ္ျဖစ္သူက ဓားျဖင့္ ပုိင္းလုိက္ေသာ ထိန္ကုိင္းကုိ လူအမ်ားက အလုအယက္ သိမ္းဆည္းၾကသည္။ ထိန္ကုိင္းကုိ ေဆာင္ထားျခင္းအားျဖင့္ လာဘ္ရႊင္သည္ဟု အယူရိွၾကသည္။

ေတာင္ျပဳန္းေက်းရြာ အနီးရွိ လြန္ေတာင္း၊ ၀ါးရင္းတုတ္ စသည့္ ေက်းရြာမ်ားမွ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ပြဲေတာ္သို႔ မျဖစ္မေနလာေရာက္ ၾကရၿပီး ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ၾကရသည္။

ပြဲေတာ္တြင္ နတ္နန္းငယ္မ်ား၊ ျမန္မာမုန္႔ပဲသြားရည္စာမ်ား ျဖစ္သည့္ ကေရကရာ၊ စလူမုန္႔၊ အႏုဆုပ္ ေရာင္းေသာဆိုင္မ်ား၊ ပန္းဆိုင္မ်ား၊ စားေသာက္ကုန္၊ အုန္းသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးႏွင့္ ေဗဒင္ေဟာခန္း စသည့္ ဆိုင္ခန္းမ်ားႏွင့္ စည္ကားလွသည္။

Learning Guitar

Electric Guitar သမားေတြအတြက္အထူးသင္႕ေတာ္ၿပီး Hollw Guiter
သမားေတြအတြက္လည္း Tips ေတြ ကိုလည္း ေတြ႕ရမွာပါ။ သင္ခန္းစာအတြက္
လိုအပ္တဲ႕ စာေတြ႕ႏွင္႔အတူ အသံဖုိင္ေတြကိုလည္း တစ္ေနရာတည္းမွာစုဆည္းေပး
ထားပါေသးတယ္။ စုစုေပါင္းသင္ခန္းစာ (၉) ခုရွိၿပီး အေျခခံကေန ပေရာ္လ္ဖက္ရွင္
နယ္လ္အထိသင္ၾကားေပးႏုိင္ပါတယ္။

ဒီမွာၾကည့္ၾကေနာ္…..Link

Photo Frames

ဖရိန္ေရြးၿပီးတဲ႕အခါ ဓာတ္ပံုရွိေနတဲ႕ Website (သို႕) ကြန္ပ်ဴတာထဲကပံုကို တင္ေပးရမွာပါ။
အၿပီးသတ္မွာေတာ႕ ေဘာင္ကြပ္ထားတဲ႕ ပံုလွလွေလးကို ရပါၿပီ။ ပံုကိုအြန္လိုင္းမွာ တင္ထားလို႕ရသလို
စက္ထဲကိုေဒါင္းလုပ္ ယူလို႕လည္းရပါတယ္။

Download

Quick Jpeg to pdf Converter

ဒီlink ကိုႏွိပ္ရင္ ေအာက္ကပံုေလးအတိုင္းတက္လာရင္ Save ဆိုတဲ႕
ေနရာေလးကို ႏွိပ္လိုက္ရံုေလးနဲ႔ ရပါပီ။
အင္မတန္သံုးရတာ အဆင္ေျပပါတယ္။လက္ေတြ႕သံုးၾကည့္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျမန္ပါတယ္။
Loading ဆဲြခ်ိန္ကို မရွိဘူး တစ္ခ်က္ႏွိပ္ရင္ တစ္ရြက္ထြက္တယ္ဆိုတာ သံုးၾကည့္မွ သိမွာပါ။

ဒီမွာ Download ယူႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ

ေခါင္းေဆာင္မႈ က်င္႔စဥ္ (၂)

• ျဖစ္နုိင္တာေတြနဲ႔ စတင္ပါ။

• ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္း ဆိုတာ ေအာင္ပြဲပဲ။

• အခ်ိန္ မည္မွ်ၾကာေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ႔ျခင္းသည္ အဓိကမဟုတ္။ ေအာင္ျမင္မႈကို ဖမ္းဆုပ္နုိင္မႈ သည္သာ အဓိက ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ ၾကာၾကာတိုက္ရင္ ဓားတုံးတယ္။ ဓားထက္တုန္းမွာ အခ်ိန္မဆြဲပါနဲ႔။

• ဆုေပး၊ ဒဏ္ေပး စနစ္ ဆိုတာ ေနရာ ဌာနတိုင္း၊ အဖြဲ႔အစည္း တိုင္းမွာ ရွိသင္႔တဲ႔ စနစ္တစ္ခု။

• လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြကို လူမမာ တစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔ သေဘာထားၿပီး ၾကည္႔ရႈေပးပါ။ သင္ေခ်ာက္ထဲ ဆင္းလွ်င္ လိုက္ဆင္း ၾကပါလိမ္႔မယ္။ သင္႔အတြက္ အသက္စြန္႔ဖို႔ အသင္႔ ရွိေန ၾကပါလိမ္႔မယ္။

• ေသေသခ်ာခ်ာ အကြက္ခ် ျပင္ဆင္ေလ ေအာင္ပြဲရဖို႔ ပိုမိုနီးစပ္ေလပဲ။ ျပင္ဆင္မႈ အားနည္းရင္ ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။ ဘာမွ ျပင္ဆင္တြက္ဆမႈ မရွိဘူးဆိုရင္ ေတာ႔ စဥ္းစား သာၾကည္႔ေတာ႔။ ဒီတစ္ခုကိုၾကည္႔ၿပီး ေအာင္ျမင္မလား၊ ရံႈးနိမ္႔မလား အတိအက် ေျပာနုိင္တယ္။

• ပက္ဝန္းက်င္ကို ေလ႔လာပါ။ မိမိ ကိုယ္ကို သေဘာေပါက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ မလြဲပါဘူး။

• ေအာင္ျမင္မႈကို ႀကိဳၿပီး သိေနတဲ႔ သူဟာ ေအာင္ပြဲရဖို႔ ၁၀၀% ေသခ်ာတယ္။ စစ္မေရာက္ခင္ ျမား ကုန္ေနရင္ ေတာ႔ ေအာင္ပြဲနဲ႔ေဝးဖို႔ က်ိန္းေသပဲ။

• ေရွ႕ေရးကိုေတြးပါ၊ ဥာဏ္ကို လႊာသံုးပါ အခက္အခဲ ဟူသမွ်ကို ေျဖရွင္းနိုင္ပါလိမ္႔မယ္။

• ေနရာတကာ လိုက္ကာကြယ္ေနရင္ ေနရာတိုင္းက ေပ်ာ႔ကြက္ျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္။

• နာမည္လိုခ်င္စိတ္ကိုေရွာင္ပါ၊ အကဲ႔ရဲ႕ခံရမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။

• ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ေတြဟာ မိမိမွာရွိတဲ႔ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြကို အၿမဲ တြက္ဆေနတယ္။ အားသာခ်က္ေတြကို စဥ္းစားၿပီး စီမံခ်က္ကို အသက္ဝင္ေအာင္ လုပ္တယ္။ အားနည္းခ်က္ကို စဥ္းစားၿပီး ဆင္ျခင္နိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားတယ္။

• ေရာက္ရာအရပ္မွာ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ပါ။ သဘာဝနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ေနထိုင္ေျပာဆိုပါ။ သဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနေသာ အရာမ်ားကို အထူးဂရုျပဳပါ။

• အခ်ိန္ဆြဲတတ္ျခင္းက အဆိုးဆံုးျပႆနာ။

• ထြက္ေပါက္မရွိေတာ႔တဲ႔ လူေတြဟာ ျဖစ္သလို ခံခ်တတ္တယ္၊ ေရြးစရာလမ္း ပိတ္ေနသူေတြဟာ ေၾကာက္စိတ္ေပ်ာက္ၿပီး မိုက္ရူးရဲ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။

• လူတုိင္းဟာ အမွားနဲ႔ မကင္းပါဘူး။ အမွားနည္းေအာင္၊ အမွားမ်ားမ်ား မလုပ္မိေအာင္ပဲေနပါ ေအာင္ျမင္ၿပီးသား ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။

• အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို လိုက္ၿပီး ေျပာင္းလဲပါ။ အရာရာတုိင္းကို မူေသ ဘယ္ေတာ႔မွ တြက္မထားပါနဲ႔။

• ျဖစ္ေပၚလာမယ္႔ အေျခအေန အားလံုးကို အဆိုးဆံုးထိ တြက္ၿပီး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါ။ အဆိုးဆံုး အတြက္ အစဥ္သင္႔ မျဖစ္လွ်င္ ဖရိုဖရဲနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းရလိမ္႔မည္။

• တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကိုယ္႔ကို အခ်ိန္မေရြး ကန္ခ်နိုင္တယ္။ အေျခခိုင္ေအာင္ လုပ္ထားပါ။

• ေျမွာက္ပင္႔မႈမွာ မသာယာမိေစရန္ သတိထားပါ။ ဖြဲတစ္ဆုပ္ မ နုိင္သူဟာ ခြန္အားႀကီးသူမဟုတ္။ ေနေတြ လေတြျမင္သူဟာ အျမင္စူးရွသူမဟုတ္၊ မိုးၿခိမ္းသံကို ၾကားသူဟာ နားပါးသူမဟုတ္။

• ကိုယ္ခ်င္းစာ ညွာတာတတ္ပါ။ စည္းကမ္း ကိုေတာ႔ တင္းတင္းကိုင္ပါ။

• ကိုယ္တုိင္ စည္းကမ္းလိုက္နာပါ။ ေဖာက္ဖ်က္သူကိုလည္း ထိုက္သင္႔တဲ႔ အျပစ္ေပးပါ။

• ေအာင္ျမင္မႈကို အရွည္တည္တန္႔ဖို႔ အဓိကလိုအပ္တာေတြက
1. ခံယူခ်က္၊
2. ဥာဏ္ပညာ၊
3. အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈ၊
4. စိတ္ထားေကာင္းမြန္မႈ၊
5. ၾကင္နာတတ္မႈ၊
6. သတိၱ ဗ်တၱိ နဲ႔
7. ျပက္သားမႈ ။

http://www.meepyatite.info/2010/03/blog-post.html

ေခါင္းေဆာင္မႈ က်င္႔စဥ္

• သင္သည္ လူေတြၾကားတြင္ မေၾကာက္မရြံ႕ သြားေနသည္ဟု လူေတြက ထင္ပါေစ။
• လူတိုင္းခ်ီးက်ဴးခံခ်င္သည္ ဆိုျခင္းကို သတိရပါ။
• တစ္ႀကိမ္တြင္ စစ္ပြဲတစ္ပြဲသာဆင္ႏြဲပါ။
• အစဥ္အလာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ စည္းကမ္းနွင္႔ ပုဂၢိဳေရးသိကၡာကို တစ္ခါတစ္ရံ ေဘးခ်ိတ္ထားပါ။
• အင္အားကို ေနာက္ဆံုးအားကိုရာအျဖစ္သာသံုးပါ။
• အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလံုးနွင္႔ဆိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ဌာနအသီးသီး၏ အႀကီးအကဲမ်ားႏွင္႔ ျပည္႔ျပည္႔၀၀ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီးမွ ေဆာင္ရြက္ပါ။
• မွန္မွန္ကန္ကန္ ရပ္သူႏွင္႔အတူရပ္ပါ။ သူအမွားလုပ္ေသာအခါ ထိုသူကို စြန္႔လြတ္လိုက္ပါ။
• တစ္ခါတစ္ရံ မသိေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းသည္၊ အက်ိဳးယုတ္ေလာက္ေအာင္ ထိခိုက္နစ္နာမႈ မျဖစ္နိုင္။
• ဘ၀တူျပည္သူတို႔၏ ယံုၾကည္အားကိုးမႈကို တစ္ႀကိဳမ္မွ် လက္လႊတ္ရလွ်င္ သူတို႔၏ ေလးစားၾကည္ညိုမႈကို ေနာက္ထက္ဘယ္ေတာ႔မွ ရနိုင္ေတာ႔မည္မဟုတ္။
• လူတစ္ေယာက္အားနွိပ္ကြပ္လွ်င္ ထိုသူနွင္႔ ထိုသူ၏ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ မိမိအဖြဲအစည္းအတြက္ ထာ၀ရ ရန္သူမ်ားျဖစ္လာနိုင္သည္။
• မလိုတမာစိတ္ကိုေရွာင္ပါ။ ေမတၱာေစတနာကိုေဆာင္ပါ။
• မိမိ၏ အေကာင္းဆံုး အျပဳအမူမ်ားျဖင္႔သာ လူေတြကို ေတြ႔ဆံုဆက္ဆံပါ။
• ကိုယ္႔သိသေလာက္၊ တက္သေလာက္နွင္႔ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ။ ၿပီးဆံုးေအာင္ အထိလုပ္ပါ။
• မတရား စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို တစ္ႀကိမ္ အရႈံးေပးလိုုက္ရလွ်င္ ေနာက္ထပ္ စြဲခ်က္မ်ားအတြက္ လမ္းဖြင္႔ေပးသလို ျဖစ္သြားနိုင္သည္။
• မိမိ၏လုပ္ရပ္သည္ ရည္မွန္းခ်က္ကို ထိခိုက္ေနၿပီဟု ယံုၾကည္လွ်င္ေလွ်ာ႔လုပ္ပါ၊၊ အေထာက္အကူျပဳသည္ဟု ယံုၾကည္လွ်င္ ပိုလုပ္ပါ။ အမွားကိုျမင္လွ်င္ အမွန္ကို ခ်က္ခ်င္းျပင္ပါ။ အျမင္သစ္ အျမင္မွန္ကို အၿမဲ ႀကိဳဆိုလက္ခံပါ။
• ျငင္းခံုျခင္း၊ ရန္ျဖစ္ျခင္း စေသာ ပဠိပကၡမ်ားကို အထူးေရွာင္ပါ။
• အၿမဲတမ္း ဦးစြာလႈပ္ရွား၊ ဘယ္ေတာ႔မွ ေနာက္ပိတ္ခ်ီး မျဖစ္ပါေစႏွင္႔။
• ေရွတန္းသို႔ထြက္ပါ။ အနိုင္ႏွင္႔အရံႈးကို ခံနိုင္ရည္ရွိပါေစ။
• ဘယ္ေတာ႔မွမႀကိဳးစားလွ်င္ ဘယ္ေတာ႔မွ မေအာင္ျမင္နိုင္။
• အေတာ္ဆံုးေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အၿမဲတမ္း ေလ႔လာ ဆည္းပူးေနသည္ ဟူသာ အခ်က္ကို မေမ႔ပါနွင္႔။
• ဘာစကားမွ မေျပာပဲေနသင္႔သည္႔ ကာလမ်ားရွိသည္ကို သတိရပါ။
• ယေန႔လုပ္နိုင္တာေတြကို မနက္ျဖန္လုပ္ဖို႔ ခ်န္မထားပါနွင္႔။
• တစ္၀က္တပ်က္သာ ၿပီးေအာင္လုပ္ေသာ အလုပ္သည္ လုပ္အားျဖဳန္းေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။
• လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုေသာအခါ ကိုယ္႔အဖို႔ေရာ၊ သူ႔အဖို႔ပါ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး မက်န္ရစ္ေစရန္ ႀကိဳးစားပါ။
http://www.meepyatite.info/

စကားေျပာဟန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး

လူမွဳဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္တြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ ခ်မ္းသာသူ ၊ ေအာင္ျမင္သူ ၊ ေက်ာ္ၾကားသူတို႔ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက သူတို႔တြင္ တမင္တကာ ဖန္တီးထားျခင္း မဟုတ္တဲ့ အမ်ားစိတ္ဝင္စားေလာက္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ စကားေျပာဟန္ ၊ ဆိုဟန္ေတြကို အတိုင္းသားေတြ႕ရွိရပါသည္။ သူတစ္ပါး ဟန္ပန္အတိုင္း လိုက္လုပ္ၾကတဲ့အခါ မိမိပင္ကိုယ္ သဘာဝအတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆိုေနသကဲ့သို႔ ဌာန္ကရိုဏ္း မက်ဘဲရွိတတ္ပါသည္။ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေဆာင္ရန္ နည္းလမ္းမွာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ စကားေျပာဟန္မ်ားထဲမွ မိမိ သဘာဝအတိုင္း ေျပာဆိုဟန္သည္ မည္သည့္ အခ်က္တြင္ အက်ံဳးဝင္သည္ကို အကဲခတ္ မွန္းဆပါ။ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ေပးပါက မိမိသဘာဝ ေျပာဆိုဟန္တစ္ခု အသားက်လာၿပီး သူတစ္ပါးအား ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသာ စကားေျပာေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

၁။ ဗလစ္ဗလစ္ ေျပာဟန္ ( တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုဟန္ )
ႏွဳတ္လွ်ာအလြန္သြက္သူ ၊ စကားကို တရစပ္မရပ္မနား ေျပာတတ္သူမ်ိဳး၏ ေျပာဆိုဟန္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏အရည္အခ်င္းက အာသြက္ျခင္းသာျဖစ္ၿပီး ထူးထူးျခားျခား မွတ္သားစရာ မပါ ၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းလည္း ဆန္းသစ္မွဳမရွိ ျဖစ္တတ္သည္။
ဗလစ္ဗလစ္သမားမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမြးရာပါ စကားမ်ားသူ (စကားသြက္သူ) မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ သာမန္ ထမင္းစားေရေသာက္ စကား ၊ အလႅာပ သလႅာပ စကားမ်ားကို ေရပက္မဝင္ေအာင္ ေျပာဆိုေလ့ ရွိၾက၏။ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုကို ေခါင္းစဥ္တပ္ေပးၿပီး ေျပာခိုင္းရင္လည္း အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ေကာက္ကာငင္ကာ ေျပာႏိုင္ၾကသည္။
စင္စစ္ အခ်ိဳ႕လူမ်ားမွာ စကားသြက္ျခင္း သက္သက္ျဖင့္ပင္ ရပ္ရြာလူႀကီးေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုပ္ငန္းအသင္းအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အလယ္အလတ္တန္းစား ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္လာတတ္ၾကသည္။
အရပ္ထဲရွိ သာမန္စကားဝိုင္းမ်ားတြင္မူ ဗလစ္ဗလစ္သမား တို႔ကို ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးသူအျဖစ္ ေတြ႕ရတတ္သည္။ စင္စစ္ ၄င္းတို႔ဟာ လွ်ာကၽြမ္းက်င္မွဳ အေျခခံရွိၿပီးျဖစ္ရာ ယင္းအေျခခံကို ဦးေႏွာက္အရည္အေသြး ထပ္ေပါင္းစပ္ေပးႏိုင္ပါက စကားေျပာသြက္သေလာက္ အခ်က္အလက္ ခိုင္မာသည့္ စကားေျပာသမားေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္ေပသည္။

၂။ တံု႔ဆိုင္း တံု႔ဆိုင္း ေျပာဟန္
စကားေျပာနည္း ေဟာနည္းမ်ားကို ေလ့လာျခင္း၊ စနစ္တက် ေလ့က်င့္ျခင္းမရွိဘဲ စင္ေပၚတက္ၾကသည့္ ေဟာစ၊ ေျပာစ လူတခ်ိဳ႕၏ ဟန္ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ၊ အင္း … အဲ … ဟိုဒင္း …. အာ“ စသည္ျဖင့္ စကားတစ္ခြန္း ေျပာမည့္အေရး လမ္းတြင္ ေလး၊ ငါးႀကိမ္ေလာက္ ရပ္နားကာ စကားလံုးေတြ ဖမ္းဆုပ္မမိသလို စမ္းတဝါးဝါး ျဖစ္ေနတတ္သည္။ စကား ေျပာဟန္ဆိုဟန္မ်ား အားလံုးထဲတြင္ အညံ့ဆံုး၊ အခၽြတ္ယြင္းဆံုး ေျပာဟန္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။
စာကို အသံထြက္ဖတ္သည့္ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား၊ ဝါက်တိုတိုျပတ္ျပတ္မ်ားျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ေျပာသည့္ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို စြဲစြဲျမဲျမဲ အခ်ိန္ယူျပဳလုပ္ေပးမွသာ စကားကို သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာ ေျပာဆိုတတ္လာမည္ ျဖစ္ပါသည္။

၃။ ေလႀကီိးမိုးႀကီး သို႔မဟုတ္ ဘာမထီ ေျပာဟန္
စကားေျပာသူ၏ ဟိတ္ဟန္ႀကီးမားပံု ေပၚလြင္သည့္ စကားေျပာဟန္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ စကားလံုးႀကီးႀကီး သံုးသည္။ ႀကိမ္းလားေမာင္းလား လုပ္ၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဟုမေျပာ “ က်ဳပ္ ’’ ဟုသံုးသည္။ စကားေျပာရင္း မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီးလြန္းသည့္ ဟန္ကို တစ္ခါတစ္ရံ အထင္အရွား ျမင္ရတတ္သည္။
သို႔ေသာ္ သည္ေျပာဟန္တြင္လည္း ထိေရာက္မွဳမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ သည္ပံုစံမ်ိဳး စကားေျပာရင္း အသင္းအပင္း အစည္းအရံုးမ်ားတြင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာသူေတြ ရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံ အႀကီးအကဲမ်ားပင္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ႀကိမ္းလားေမာင္းလား လုပ္ျခင္းကို ရဲဝင့္ျခင္း၊ စိတ္ဓာတ္ ထက္သန္ျခင္း၊ ေယာကၤ်ားပီသျခင္းဟု အမ်ားက ယူဆေလ့ရွိၾကသည္။ လူထုေခါင္းေဆာင္တို႔၏ အဂၤါရပ္ဟုလည္း အခ်ိဳ႕က မွတ္ယူၾကသည္။
ဤပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ စကားေျပာဆိုသူတို႔မွာ မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီးလြန္းေၾကာင္း ျပသရာေရာက္သည့္ စကားလံုး အသံုးအႏွဳံးႏွင့္ ဟန္ပန္တခ်ိဳ႕ကို ထိန္းသိမ္းေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္ပါက အမ်ား၏ ေလးစားမွဳကို ခံရၿပီး ၾသဇာလႊမ္းမိုးႏိုင္ေသာ စကားေျပာသမားေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။

၄။ ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေတြးဆဆ ေျပာဆိုသည့္ဟန္
ေလးနက္ေသာ၊ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားေသာ ေျပာဆိုဟန္မ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ လူသံုးနည္းသည့္ ရွည္လ်ားေသာ ဝါက်မ်ား သံုးေလ့ရွိသည္။ ဟာသမ်ား ပံုတိုပတ္စမ်ား ပါေလ့မရွိ။
ဤေျပာဟန္မွာ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္၍ အေတြ႕အၾကံဳ အေတြးအျမင္ရင့္သန္သည့္ လူႀကီးမ်ားအဖို႔မူ သဘာဝက်ေသာ စကားေျပာဟန္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေျပာသူ၏ တည္ၾကည္ေလးနက္မွဳ၊ အေၾကာင္းအရာ၏ တန္ဖိုးရွိမွဳတို႔ေၾကာင့္ က်စ္လစ္ေသာ အထူးပရိတ္သတ္မ်ိဳးကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေလ့ရွိသည္။
သို႔ေသာ္ က်ယ္ျပန္႔ မ်ားေျမာင္လွေသာ လူေတြၾကားတြင္ ဤေျပာဟန္မ်ိဳးျဖင့္ ပြဲမတိုးႏိုင္၊ ေအာင္ျမင္မွဳ မရႏိုင္။
ေရွးေခတ္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ သည္ေျပာဟန္ကို ႀကိဳက္သူအေတာ္မ်ားခဲ့သည္။ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ေလးနက္ခမ္းနားမွဳႏွင့္ အာဝဇၹန္းရႊင္မွဳတို႔ စနစ္တက် ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။
သြက္လက္လ်င္ျမန္မွဳကို အေလးထားေသာ ယခုေခတ္တြင္မူ သည္ေျပာဆိုဟန္မွာ တကၠသိုလ္မ်ားရွိ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးဝိုင္းလို ေနရာေတြမွလြဲ၍ အျခားေနရာမ်ိဳး၌ အံ့မဝင္ေတာ့ေပ။

၅။ ဆင္ေျခဆင္လက္ႏွင့္ ျငင္းခံုေဝဖန္ ေျပာဆိုသည့္ဟန္
ေရွ႕ေနမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ အလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္မ်ား အမ်ားဆံုး သံုးစြဲေလ့ရွိသည့္ ေျပာဟန္ဆိုဟန္မ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။
အက်ိဳးအေၾကာင္းျပ၍ ေျပာသည္။ အားႏွင့္ အင္ႏွင့္ ေဒါႏွင့္ ေမာႏွင့္ စစ္ပြဲတစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနသလို ေျပာသည္။ အထူးသျဖင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အျပင္းအထန္ ေဝဖန္စြပ္စြဲသည့္ ေနရာမ်ိဳး၊ အျပတ္အသတ္ ျပစ္တင္ရွဳတ္ခ်သည့္ ေနရာမ်ိဳးတြင္ သံုးစြဲေလ့ရွိၾကသည္။ စကားေျပာသူမွာ စကားလံုးေျပာင္သည္။ လွဳပ္ရွားတက္ၾကြေသာ ဟန္ပန္ရွိသည္။
ပန္းပဲသမားသည္ နီရဲေနေအာင္ မီးဖုတ္ထားေသာသံကို တူျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္းထုကာ ပံုသြင္းသကဲ့သို႔ အင္အားေကာင္းေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ခ်က္က်လက္က် ပီပီျပင္ျပင္ ေျပာႏိုင္ေသာ စကားေျပာသမားသည္ လူအမ်ား၏ ခံစားခ်က္ႏွင့္ အေတြးအျမင္မ်ားကို မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ ပံုစံဝင္ေအာင္ ရုိက္သြင္းႏိုင္စြမ္း ရွိၾကသည္။

၆။ ျပတ္ေတာက္ ျပတ္ေတာက္ ေျပာဟန္
မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ နည္းသူ၊ ေၾကာက္တတ္သူမ်ား၏ မဝ့ံမရဲ ဟန္ပန္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။
တံု႔ဆိုင္း တံု႔ဆိုင္းသမားလို တအင္းအင္း တအဲအဲ မလုပ္ေသာ္လည္း တစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ရပ္လိုက္၊ တစ္ခြန္းေျပာၿပီး ရပ္လိုက္ႏွင့္ ဆတ္ေတာက္ ဆတ္ေတာက္ေျပာတတ္သည္။
ထိေရာက္ေသာ ေျပာဆိုနည္းမ်ိဳး မဟုတ္။
ဤပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးအေနႏွင့္ စကားကို အလ်င္မျပတ္ေျပာတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးသင့္သည္။ အားရွိပါးရွိ အခ်က္က်က် ေျပာထားေသာ မိန္႔ခြန္းမ်ားကို အသံထြက္ဖတ္ျခင္း၊ ေျပာၾကည့္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးရေပမည္။

၇။ အလႅာပ သလႅာပ ေျပာဆိုဟန္ သို႔မဟုတ္ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ စကားေျပာဆိုဟန္
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းႏွင့္ အမူအရာနည္းစြာ ေျပာဆိုသည့္ ဟန္ျဖစ္ပါသည္။ ဤဟန္ပန္မွာ စကားေျပာဆိုဟန္ အားလံုးတို႔၏ အေျခခံဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ဤေျပာဟန္ကို အေျခခံ ရွိထားၿပီး အျခားေျပာဆိုဟန္မ်ားကို လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ထည့္သြင္းေျပာဆိုသြားပါက မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေျပာသည္ျဖစ္ျဖစ္၊ လူအမ်ားၾကားတြင္ ေျပာသည္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပါတီပြဲတြင္းေျပာသည္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေနရာမဆို သင့္ေလ်ာ္ေသာ စကားေျပာဟန္ ျဖစ္ပါသည္။
ဤသည္တို႔ကား လူတစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ကြဲျပားၾကသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စကားေျပာဟန္မ်ားထဲမွ ထင္ရွားသည္တို႔ကို စိစစ္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းစကားေျပာဟန္မ်ားကို ေလ့လာကာ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ ေတြ႕ရမည့္ စကားေျပာေကာင္းသူတို႔၏ ေျပာဟန္ဆိုဟန္ေတြကို ေဝဖန္သံုးသပ္ၿပီး အတုယူႏိုင္လွ်င္ ဘက္စံု ျပည့္ဝသည့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ မ်ားစြာရရွိႏိုင္ပါေပသည္။
ဆရာေဖျမင့္၏ စကားေျပာဟန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲမွ ေကာက္ႏွဳတ္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္

ေမတၱာ၏အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႔က်င့္ျခင္း

ေမတၱာ၏အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ား

စာေပမွာေဖာ္ျပတဲ့ ေမတၱာ၏အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္တယ္…

(၁) ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အိပ္ေပ်ာ္ရတယ္။

(၂) ကိုယ္မွာ ေဖာက္ျပန္မႈမရွိဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အိပ္ရာက ႏိုးရတယ္။

(၃) အိပ္မက္ေကာင္းေတြကိုပဲ ျမင္မက္ႏုိင္ၿပီး ယုတ္ညံ့ရြံ႕မုန္း ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ အိပ္မက္မ်ား

မမက္ရဘူး။

(၄) လူအေပါင္းက ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတယ္။

(၅) မျမင္ရတဲ့ နတ္မ်ားကလည္း ခ်စ္ခင္ၾကတယ္။

(၆) မိဘက သားသမီးကို ေစာင့္ေရွာက္သလို နတ္မ်ားကလည္း ေမတၱာပြားသူကို

ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။

(၇) ေမတၱာဘာ၀နာပြားတဲ့သူကို မီး၊ အဆိပ္၊ လက္နက္ေတြရဲ႕ ေဘးရန္ မက်ေရာက္ဘူး။

(၈) ေမတၱာဘာ၀နာႏွင့္ေနေလ့ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္တည္ၾကည္လြယ္ၿပီး

သမာဓိျဖစ္လြယ္တယ္။

(၉) မ်က္ႏွာ အၿမဲပဲ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ရွိတယ္။

(၁၀) အိပ္ေပ်ာ္သြားသလိုပဲ မေတြမေ၀ မပင္မပန္း ေသလြန္ရတယ္။

(၁၁) နိဗၺာန္ကို မရေသးေသာ္လည္း ယခုလူ႔ဘ၀စုေတၿပီးေနာက္ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွႏိုးလာသလိုပဲ
ျဗဟၼာ့ျပည္မွာ ျဖစ္ရတယ္။

ေမတၱာဘာ၀နာပြားၿပီးေနတဲ့သူဟာ အသက္ရွင္ေနဆဲဘ၀မွာ လူခ်စ္တယ္၊ နတ္ခ်စ္တယ္၊ ႀကံတုိင္းေအာင္ၿပီး ေဆာင္တိုင္းေျမာက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းက ဘ၀မွာ ေနဖို႔ေရာ၊ ေသဖို႔ကိုပါ အားကိုးႏိုင္ေလာက္တဲ့ ကမၼ႒ာန္းျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာပြားၿပီးေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဟာ ပတ္၀န္းက်င္ေလာကတစ္ခုလံုးမွာရွိတဲ့ ျမင္ရမျမင္ရသတၱ၀ါအားလံုးရဲ႕အက်ဳိးကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ေနသူလည္းျဖစ္တယ္။ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္၊ ေအးျမတယ္၊ နတ္မ်ားလည္း အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကပါ။

ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြ ေဘးရန္ကင္းဖို႔၊ အစိုးရဌာနေတြမွာ ကုမၸဏီေတြမွာ ရာထူးရဖို႔၊ အထက္လူႀကီးရဲ႕ခ်စ္ခင္မ်က္ႏွာသာေပးမႈရလာဖို႔ဆိုၿပီး အေဆာင္ေတြလက္ဖြဲ႕ေတြလုပ္ၾကတာထက္ မိမိရဲ႕ေမတၱာဘာ၀နာစြမ္းအားကိုသာ တင္းတင္းရင္းရင္း ၀ီရိယစိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္လိုက္ၾကပါ။ ရန္လည္းလံု၊ လူလည္းခ်စ္၊ နတ္လည္းခ်စ္၊ စိတ္အႀကံလည္း ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္လို႔ ပီယသိဒၶိေအာင္ေနသူလို႔ကို ေဘးက ထင္ရလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီ့ထက္ေကာင္းမြန္တဲ့ ယၾတာလက္ဖြဲ႔မရွိပါဘူး။

ေမတၱာကမၼ႒ာန္း လက္ေတြ႔႐ႈပြားနည္း

တစ္ဖက္သားကို ခ်မ္းသာေစလိုတဲ့စိတ္ေတြ၊ ေကာင္းစားေစလိုတဲ့စိတ္ေတြ၊ ေဘးရန္ကင္းေစလိုတဲ့စိတ္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ အဖန္ဖန္ ျဖစ္ေစတာကို ေမတၱာဘာ၀နာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီလိုစိတ္ေတြပြားေအာင္ မ်ားေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ ျပဳလုပ္ေနတာကိုေတာ့ ေမတၱာဘာ၀နာပြားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

စိတ္ရဲ႕အေပၚယံပိုင္းကေန ပြားေန႐ုံမွ် မျဖစ္ေစဘဲ မိမိစိတ္ရဲ႕ အတြင္းပိုင္း၊ အနက္႐ႈိင္းဆံုးကေန ေမတၱာပြားရင္ ေမတၱာအင္အား စူးရွထက္ျမက္လာမွာျဖစ္တယ္၊ ႏႈတ္ကေန သာမာန္ရြတ္ဆို႐ုံမွ်နဲ႔ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားတယ္ မမည္ေသးပါဘူး။

ပါဠိ ေ၀ါဟာရအေနနဲ႔ ပြားမ်ားမယ္ဆိုရင္ေတာ့..

“အေ၀ရာ ေဟာႏၲဳ

အဗ်ာပဇၨာ ေဟာႏၲဳ

အနီဃာ ေဟာႏၲဳ

သုခီအတၱာနံ ပရိဟရႏၲဳလို႔ အႀကိမ္ ရာေထာင္မက ႏွလံုးသြင္း ပြားမ်ားေနရပါမယ္။

ေမတၱာကမၼ႒ာန္း႐ႈပြားမည့္သူဟာ ေမတၱာရဲ႕အင္အား ေမတၱာရဲ႕စြမ္းအင္ကို သံသယမရွိ ယံုၾကည့္ဖို႔က အရင္းခံ ပဓာနက်ပါတယ္။ ေမတၱာကမၼ႒ာန္း ႐ႈပြားရာမွာ ေ၀ါဟာရစကားလံုးရဲ႕အနက္ ေပၚလြင္ထင္ရွားမႈကလည္း အေရးပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အတိုဆံုးႏွင့္ အနက္ထိမိၿပီး အဓိပၸာယ္လည္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ျမန္မာေ၀ါဟာရကေတာ့ “က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ”လို႔ပဲ သံုးႏႈန္းၿပီး ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားႏိုင္ပါတယ္။

ႀကိဳတင္သိထားရမယ့္ အခ်က္ေတြကေတာ့..

၁။ ေမတၱာရဲ႕အင္အားစြမ္းအင္ကို ယံုၾကည္ဖို႔ ႀကိဳတင္ေလ့လာဆည္းပူးထားရမယ့္အျပင္

၂။ ေမတၱာခံယူမယ့္ သက္ေတာ္ထင္ရွားၿပီး မိမိအေပၚ အက်ဳိးေက်းဇူးႀကီးမားတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္၊

ရဟန္းပုဂၢိဳလ္ (၅)ဦးခန္႔ကို ဦးစြာေရြးခ်ယ္ထားၿပီး ျဖစ္ရပါမယ္။

၃။ ေမတၱာကို အရပ္မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ပို႔လႊတ္တဲ့အခါမွာ မိမိပို႔လႊတ္ရာကို

ေမတၱာလိႈင္းမ်ား ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔လည္း ႀကိဳတင္သိထားရမယ္။

ေနာက္ပိုင္း ေမတၱာဘာ၀နာပြားတာ အေလ့အက်င့္အားေကာင္းသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ေမတၱာလႈိင္းေတြ မိမိခႏၶာကိုယ္က ျဖာထြက္ၿပီး ပို႔တဲ့ဆီကို ေရာက္တယ္လို႔ ကိုယ္တုိင္ သေဘာက်ႏိုင္ပါတယ္။

၄။ ဒါေပမယ့္ ေမတၱာပြားတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားရလိုမႈ လံုးလံုးကို မပါသင့္ပါဘူး။

ေမတၱာခံယူသူအတြက္ ခ်မ္းသာေစလိုတဲ့စိတ္၊ ေကာင္းစားေစလိုတဲ့စိတ္သာ ရွိေနရပါမယ္။

၅။ “ၾသဓိသေမတၱာ” ပုဂၢိဳလ္ရည္ညႊန္းၿပီး ပို႔တဲ့အခါမွာေတာ့ ေမတၱာခံယူမည့္ပုဂၢိဳလ္ မိမိေရွ႕မွာ

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနတယ္လို႔ကို စိတ္ညြတ္ၿပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္ မ်က္ႏွာသ႑ာန္ကို စိတ္ထဲ ပံုေဖာ္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ရာေထာင္မက ေမတၱာပြားရပါတယ္။

၆။ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းမပြားခင္ ဦးစြာ ဘုရားရွိခိုးတာ သီလခံယူေဆာက္တည္တာ စတဲ့ ပုဗၺကိစၥ

ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားကိုေတာ့ ေဆာင္ရြက္ၿမဲအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါတယ္။

၇။ အစပိုင္း ေလ့က်င့္ခါစမွာေတာ့ တစ္ႀကိမ္ကို မိနစ္၃၀စီ သတ္မွတ္ၿပီး အႀကိမ္မ်ားမ်ားကို

ထိုင္တဲ့ ဣရိယာပုထ္ႏွင့္သာ ပြားသင့္ပါတယ္။ ေနရာက်ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္း သိပ္ကို လြယ္ကူပါတယ္။ ေမတၱာပြားၿပီးေနရတာ သက္သာတယ္၊ ေပါ့ပါးတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္၊ ဒီလိုအေတြ႔အႀကံဳရွိလာတဲ့ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ဟာ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းကို မပြားဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အလိုလိုပဲ စိတ္က ေမတၱာကမၼ႒ာန္း ပြားၿပီးသားျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

၈။ ေလ်ာင္း၊ ထိုင္၊ ရပ္၊ သြားဆိုတဲ့ ဣရိယာပုထ္ ၄မ်ဳိးထဲမွ အလ်ဥ္းသင့္သလို တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ပို႔ႏိုင္ ပြားႏိုင္ပါတယ္။ ေလးေလးနက္နက္ျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္သာ ထိုင္တဲ့ဣရိယာပုထ္ကို ညႊန္ျပတာပါ။ (တိဌံစရံနိ သိေႏၷာ၀ သယာေနာ- ေမတၱာသုတ္)

၉။ ေသၿပီးသူကို အာ႐ုံျပဳၿပီး ေမတၱာမပြားရဘူး။ ေသၿပီးသူဟာ ေမတၱာအာ႐ုံယူဖို႔

မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့တာမို႔ ေသၿပီးသူကို အာ႐ုံျပဳၿပီး ေမတၱာမပြားရပါဘူး။

(အမွ်ေ၀လိုက ေ၀ဖို႔ပဲရွိပါတယ္)

၁၀။ ေရွးဦးစြာ ေမတၱာအာ႐ုံနိမိတ္ယူၿပီး မပြားရတဲ့ပုဂၢိဳလ္၄မ်ဳိးကေတာ့

(၁) မုန္းသူ

(၂) အလြန္ခ်စ္သူ

(၃) မခ်စ္မမုန္းသူႏွင့္

(၄) ရန္သူတို႔ ျဖစ္တယ္။

အေၾကာင္းမွာ- မုန္းေနတဲ့သူ၊ ရန္သူေတြကို ခ်မ္းသာေကာင္းစားေစလိုတဲ့စိတ္ျဖစ္ဖို႔ ခက္တဲ့အျပင္ ဦးစြာ ေမတၱာပို႔မိရင္ ေမတၱာရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ ေဒါသ၊ အာဃာတတို႔သာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီသူ၂ဦးကို ဦးစြာ ေမတၱာမပြားရပါဘူး။

အလြန္ခ်စ္ခင္တဲ့သူ အေပၚမွာလည္း တဏွာေပမစိတ္ ရင့္သန္ႀကီးထြားေနလို႔ ေမတၱာစိတ္ မျဖစ္ႏိုင္ျပန္ဘူး။

အလယ္အလတ္ မခ်စ္မမုန္းသူရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကို လိုလားတဲ့ေမတၱာစိတ္ျဖစ္ဖို႔လည္း ခက္ခဲျပန္ပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြကို ဦးစြာ ေမတၱာမပြားရပါဘူး။ ေမတၱာစိတ္အစစ္အမွန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာပဲ သူတို႔ကို ေမတၱာပြားရပါမယ္။

၁၁။ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္(ေယာက်္ားက မိန္းမကို၊ မိန္းမက ေယာက်္ားကို) ေမတၱာပြားမယ္ဆိုရင္လည္း ေမတၱာစိတ္မျဖစ္ဘဲ ရာဂစိတ္႐ိုင္းေတြျဖစ္လာႏိုင္တဲ့အတြက္ သတိျပဳရပါမယ္။ သို႔ေသာ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေနႏွင့္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို ေမတၱာအာ႐ုံထားၿပီး ဘာ၀နာပြားတဲ့အခါ မူမမွန္တဲ့စိတ္႐ုိင္းမ်ား မျဖစ္လာရင္ေတာ့ ေမတၱာပြားႏိုင္ပါတယ္။

ေမတၱာကမၼ႒ာန္းစတင္ပြားမ်ားျခင္း(သီးသန္႔က်င့္ျခင္း)

မိမိကိုယ္ကိုပဲ ေမတၱာစတင္ပြားပို႔ရပါမယ္၊ “က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ”လို႔ အႀကိမ္ ရာေထာင္မက မိမိကိုယ္ကို ဦးစြာ ေမတၱာပြားပါ။ မိမိကိုယ္ကို ေမတၱာပြားရတာ အားရေက်နပ္ထားရင္ သူတစ္ပါးကို ေမတၱာပြားရတာ လြယ္ကူပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အရပ္မ်ားကို စိတ္ျဖင့္ လွည့္လည္ရွာေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ထက္သာၿပီး ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးသူကို မေတြ႔ႏိုင္ဘူးလို႔ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို သက္ေသျပဳၿပီး ေမတၱာပို႔တာဟာ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းမွာ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးမွ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိၿပီး ေမတၱာစတင္မပြားရမည့္ ပုဂၢိဳလ္က လြတ္ကင္းၿပီး မိမိအေပၚ ေက်းဇူးႀကီးမားတဲ့ ဆရာသမား မိဘဘိုးဘြားေတြထဲက (၅)ဦးခန္႔ကို ႀကိဳတင္ေရြးခ်ယ္ထားရမယ္။ မိမိကိုယ္ကို ေမတၱာပို႔ၿပီးေနာက္ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ေမတၱာခံယူမည့္ပုဂၢိဳလ္ကို မိမိအနား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနသလို စိတ္၀ယ္မွတ္ၿပီး “က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ၊ က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းပါေစ”လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေမတၱာပြားရပါမယ္။

ေမတၱာခံယူမည့္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအေပၚ ေက်နပ္ၿပီးမွ ေနာက္တစ္ဦးကို ေျပာင္းရမယ္၊ အကယ္၍ ေမတၱာပြားရတာ အခက္အခဲရွိလာရင္ေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုပဲ ေမတၱာျပန္ပြားပါ၊ ၿပီးမွ ေမတၱာခံယူမည့္ပုဂၢိဳလ္ကို ေျပာင္းယူပါ။

တခါတရံ အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ကို ေမတၱာပြားရတာ လြယ္ကူၿပီး မ်က္ႏွာပံုပန္းသ႑ာန္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ ျမင္လာတတ္ေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာက်ေတာ့ အခက္အခဲရွိေနတာလည္း ႀကံဳရတတ္တယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ လြယ္ကူတဲ့ ေမတၱာအာ႐ုံခံပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဦးစားေပး ပြားရပါမယ္။

ေမတၱာစိတ္ ညီညႊတ္မွ်တေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ရန္သူ၊ မုန္းတဲ့သူ၊ အလြန္ခ်စ္တဲ့သူေတြကိုလည္း ပြားႏိုင္ပါၿပီ။

မိမိစိတ္ကို မိိမိၾကည္ညိဳဖူးမလားေတာ့မသိဘူး။ ေမတၱာခံယူမည့္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို စူးစိုက္ၿပီးေတာ့ က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ၊ က်န္းမာပါေစလို႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေမတၱာပို႔ေနရင္ မိမိစိတ္ထဲမွာ တျခားအာ႐ုံေတြ၊ တျခားစိတ္ကူးေတြ ဘာမွေပၚမလာေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေမတၱာခံပုဂၢိဳလ္အေပၚမွာသာ စိတ္က စုၿပံဳစူးစိုက္ နစ္ေနတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လိုခ်င္တပ္မက္တဲ့စိတ္၊ စိတ္ပ်က္စိတ္ဆိုး စိတ္အလိုမက်တဲ့စိတ္၊ အိပ္ခ်င္ငိုက္ျမည္း ပ်င္းရိတဲ့စိတ္၊ စိတ္ပူပန္ပ်ံ႕လြင့္တဲ့စိတ္၊ ေၾကာင့္ၾကတဲ့စိတ္ႏွင့္ ရတနာသံုးပါးအေပၚ သို႔ေလာသို႔ေလာ မျပတ္သားတဲ့စိတ္ဆိုတဲ့ တားဆီးပိတ္ပင္တတ္တဲ့ နိ၀ရဏတရားငါးပါး ကင္းကြားေနတတ္တယ္။ ေမတၱာအင္အား ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္လာရင္ ေမတၱာခံပုဂၢိဳလ္နဲ႔ မိမိဟာ ၿပံဳးရႊင္ၾကည္လင္တဲ့သြင္ျပင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထုိင္ေနသလိုပဲ စကၠန္႔ပိုင္း မိနစ္ပိုင္းၾကာတဲ့ထိ အသိစိတ္ထဲ စြဲၿမဲသက္၀င္ တည္ေနႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

တျခား ဘာအာ႐ုံခံမွ မရွိဘဲ ေမတၱာခံယူမည့္ပုဂၢိဳလ္ကို ပကတိ က်န္းမာေစလိုတဲ့စိတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းသာ ျပည့္စံုေစလိုတဲ့စိတ္ေတြ အလိုလိုျဖစ္ေနတာဟာ တမင္တကာစိတ္ကူးႀကံဆၿပီး ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အဆင့္မ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

၀ီရိယသန္သန္ တိုး၍ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ပြားမ်ားတဲ့ ေယာဂီမ်ားဟာ မိနစ္ပိုင္းမွ နာရီပိုင္းထိ ၾကည္လင္ခ်မ္းေျမ့တဲ့ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ေနႏိုင္လာပါတယ္။ အိပ္ငိုက္တာမဟုတ္ဘူး၊ စိတ္က ၾကည္လင္သန္႔စင္ေနတယ္။

မိမိရည္မွန္းထားတဲ့ အခ်ိန္နာရီးကာလတေလွ်ာက္လံုး ဘာစိတ္မွမရွိဘူး၊ ေမတၱာစိတ္မွ်ပဲ ရွိေတာ့တယ္။

ေမတၱာစိတ္မွ်ပဲ ရွိေနတာ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ေတာ့ တခါတရံ ငါ့မွာ ဘာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မလဲလို႔လည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စစ္ေဆးမိရက္သားျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလို (၀ိတက္)၀င္လာခိုက္ေတာ့ ေမတၱာစိတ္အစဥ္ ခဏပ်က္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္ၿပီး ထူေထာင္ရတာ ဘာမွ မပင္ပန္းဘူး၊ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ရတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔မရဘူး။

အဲဒီလို အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီး ေမတၱာစိတ္မွအပ က်န္တဲ့စိတ္ေတြ မျဖစ္ေတာကို သိရလို႔လည္း ေယာဂီသေဘာက်မိတတ္တယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ မိမိစိတ္ကိုမိမိ လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲ ၾကည္ညိဳတယ္ဆိုတဲ့သေဘာကို ေယာဂီကိုယ္တိုင္ သေဘာက်ႏိုင္ပါၿပီ။

လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေမတၱာပြားၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဦးစြာ

မိမိထုိင္ေနတဲ့ အခန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာအားလံုးကို ေမတၱာပြားရပါမယ္။

– မိမိထိုင္ရာမွ အေရွ႕ကေနၿပီး ေမတၱာ စ,ပြားတာ လြယ္ကူပါတယ္။ ဒါကို အထပ္ထပ္ပြားလို႔ ေက်ပြန္ရင္

– အိမ္၀န္းရဲ႕အရပ္မ်က္နွာအားလံုးကို ေမတၱာပြားရပါမယ္။

– ၿပီးရင္ ရပ္ကြက္ေက်းရြာနယ္နိမိတ္ထိ ေမတၱာပြားရပါမယ္။

– အဲဒီေနာက္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ုိင္၊ တိုင္းနယ္၊ ျပည္နယ္၊ ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္အထိ အရပ္မ်က္ႏွာအားလံုးကို ေမတၱာပြားရပါမယ္။

– ဆက္ၿပီးေတာ့ ကမၻာကေန အနႏၲစၾက၀ဠာထိေအာင္ စိတ္ကို ျမွင့္ျမွင့္ၿပီးေတာ့ ခ်ဲ႕ခ်ဲ႕ၿပီးေတာ့ အရပ္မ်က္ႏွာအားလံုးကို ေမတၱာပြားရမယ္။

– အေလ႔အက်င့္ရလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အရပ္မ်က္ႏွာေဘာင္ေတြ မရွိေတာ့ဘဲ စက္၀န္းႀကီးအတိုင္း ေမတၱာလႈိင္းမ်ား ခ်ဲ႕ခ်ဲ႕ၿပီး သြားေနတယ္လို႔ ခံစားရတတ္ပါတယ္။

– အဲဒီအ၀န္းက ရံခါ လင္းေနတယ္၊ ရံခါ ေဖြးေနတယ္လို႔လည္း ထင္ရတတ္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကေန ေမတၱာလိႈင္းမ်ား ပို႔တဲ့ဆီကို အမွန္တကယ္ ေရာက္ေနၿပီလို႔လည္း ခံစားရတတ္ပါတယ္။

– အထူူးသတိျပဳဖို႔လိုတာကေတာ့ မိမိရဲ႕ေမတၱာေၾကာင့္ ရန္သူငုပ္လွ်ဳိးၿပိဳလဲေစရမယ္၊ ရန္သူ ဒုကၡေရာက္ရမယ္၊ ငါ့ေမတၱာစူးရင္ သင္႐ူးၿပီလို႔ မေတြးမႀကံရဘူး၊ မရည္ရြယ္ရဘူး၊ ဒီလိုစိတ္သေဘာထားႏွင့္ ေမတၱာပို႔ရင္ေတာ့ ေမတၱာမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေဒါသအာဃာတ ရန္ၿငိဳးေတြသာ ျဖစ္ဖြယ္ရွိတယ္။ ပို႔တဲ့သူဆီကို ေမတၱာေရာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ျပင္ မိမိမွာပဲ ပူေလာင္ပင္ပန္းေစတဲ့ အကုသိုလ္ ကိေလသာစိတ္ေတြျဖစ္ၿပီး ပင္ပန္းဖြယ္ပဲရွိပါတယ္။ ေမတၱာရဲ႕ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသာမႈနဲ႔ေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ပါပဲ။

ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲ၌ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း ပြားမ်ားျခင္း

ေမတၱာဘာ၀နာပြားတာ ဦးစြာ မေနာ(စိတ္)ကေန ပြားေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္ရလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲကို ေမတၱာေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ ဒီလိုေရာက္လာဖို႔ အေထာက္အကူျဖစ္ႏိုင္ဖို႔နည္းလမ္းကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရင္ မိမိက ဦးစြာ ေမတၱာပို႔ပါ။ တစ္ေနရာရာသြားရင္ ေမတၱာပို႔ၿပီးမွ သြားတဲ့ အေလ့အက်င့္လုပ္ပါ။ အိပ္ရာ၀င္ရင္လည္း အိပ္မေပ်ာ္မခ်င္း ေမတၱာပို႔ေနပါ။ ေမတၱာပို႔ရင္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္ပါေစ၊ ႏိုးလာရင္းလည္း ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ပဲ ႏိုးႏိုင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေပးပါ။ စားေသာက္တဲ့အခါလည္း ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္သူမ်ားကို ေမတၱာပြားၿပီးမွစားပါ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သတိရရင္လည္း ေမတၱာအရင္ပြားပါအံုး။

ဒီလိုနဲ႔ အေလ့အက်င့္ အားေကာင္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့ မိမိတမင္တကာ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္စရာမလိုဘဲ အလိုလိုပဲ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္ေနတာ သတိထားမိပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ထဲ သူ႔အလုိလိုပဲ ေက်းဇူးတင္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္သူကို ေတြ႔ရင္လည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ သနားက႐ုဏာစိတ္ေတြ ရင္ထဲ အလိုလိုပဲ ျဖစ္လာတတ္တယ္။

ေမတၱာရဲ႕ ေက်းဇူးႏွင့္ သာဓကကို ေဖာ္ျပရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ..။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က လက္တစ္ဖ်စ္တီးကာလမွ် ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားျဖန္႔ျဖဴးပို႔သ မွီ၀ဲေနတဲ့ ရဟန္းကို စ်ာန္မွ မဆိတ္သုဥ္းေသာရဟန္း၊ ျပည္သူ႔ဆြမ္းကို အက်ဳိးရွိေအာင္ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ေသာရဟန္းဆိုၿပီး အထူးခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါတယ္။

ထင္ရွားတဲ့သာဓကအေနႏွင့္ေတာ့ ဓမၼစႀကၤာေဒသနာဦးကို မေဟာၾကားခင္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးႏွင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ေမတၱာေတာ္ဟာ အံ့ဖြယ္မွတ္သားစရာပါပဲ။

“ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔၏ စိတ္ထားကို သိျမင္ေတာ္မူေလလွ်င္ အလံုးစံုေသာ သတၱ၀ါတို႔အေပၚ၌ မည္သည့္သတၱ၀ါအတြက္ဟု ရည္မွတ္ပိုင္းျခားမႈ မထားေသာအားျဖင့္ သိမ္းက်ဳံးျဖန္႔လႊမ္းထားႏိုင္ေသာ ေမတၱာစိတ္ဓာတ္ေတာ္ကို အက်ဥ္းခ်ဳံး ႐ုံးစု၍ သီးသန္႔ပိုင္းျခား သတ္မွတ္ေသာအားျဖင့္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔အေပၚ၌သာလွ်င္ ေမတၱာျဖန္႔ပို႔ေတာ္မူ၏။ ဘုရားရွင္ေမတၱာဓာတ္ ထိခုိက္ျခင္းေၾကာင့္ ထိုပဥၥ၀ဂၢီတို႔သည္ ဘုရားရွင္ႂကြလာေတာ္မူလွ်င္ (သိဒၶတၳလာလွ်င္ ခရီးဦးအႀကိဳမျပဳေတာ့ဘူးဟူေသာ)မိမိတို႔ မူလကတိအတိုင္း မရပ္တည္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ ရွိခုိးျခင္း၊ ခရီးဦးႀကိဳဆိုျခင္းစေသာ အမႈကိစၥအားလံုးကို ျပဳမိၾကေလၿပီ” ဒါက ေမတၱာရဲ႕သာဓကပါပဲ။

ေနာက္သာဓကတစ္ခုကလည္း ျမတ္စြာဘုရားဟာ စႀကၤာ၀ဠာအနႏၲတို႔အေပၚ၌ ျဖန္႔လႊမ္းပို႔ႏုိင္တဲ့ ေမတၱာစိတ္ဓာတ္ကို နာဠာဂီရိဆင္တစ္ေကာင္တည္းအေပၚမွာသာ စုၿပံဳျဖန္႔လႊမ္းေတာ္မူပါတယ္။ နာဠာဂီရိဆင္ဟာ ဘုရားရွင္၏ေမတၱာစိတ္ကို ထိခုိက္ေနၿပီျဖစ္လုိ႔ ေဘးရန္ကင္းစြာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ေျခေတာ္အစံုမွာ ခိုလႈံတုပ္၀ပ္ပါေတာ့တယ္။

ေမတၱာကမၼ႒ာန္းအားထုတ္မည့္သူ သတိထားရမည့္ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္ကေတာ့.. ေမတၱာစြမ္းအားဟာ ေရွးအခါကသာ စြမ္းတယ္၊ ယခု မစြမ္းေတာ့ဘူးလို႔ မမွတ္ယူရဘူး၊ တရားတို႔မည္သည္ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ၊ အခ်ိန္ကာလ၊ ေနရပ္ေဒသဟူ၍ မရွိေကာင္းပါဘူး။ အရင္လည္း စြမ္းတယ္၊ ခုလည္း စြမ္းတယ္၊ ေနာင္လည္း စြမ္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားေတာ္မွန္သမွ်ဟာ.. တကယ္က်င့္ႀကံရင္ တကယ့္ကိုပဲ အစြမ္းထက္လွပါတယ္။ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနသူေတြ ရွိသေရြ႕လည္း သာသနာဟာ မကြယ္ေပ်ာက္ပါဘူး။ ဒါကို ေသေသခ်ာခ်ာသိၿပီး ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္ထားမွ ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ေနာက္ၿပီး ေမတၱာပြားမ်ားတဲ့ကံဟာလည္း ဘ၀သံသရာမွာ အလြန္ႀကီးကိုပဲ အက်ဳိးေပးသန္လွပါတယ္ဆိုတာကို အထက္မွာ ရွင္းျပခဲ့ၿပီးပါၿပီေနာ္..။

အရွင္ေခမာနႏၵ(မဟာၿမိဳင္ေတာရ) ေမတၱာကမၼ႒ာန္းလက္ေတြ႔႐ႈပြားနည္းစာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ပတၱျမား ငေမာက္ရာဇ၀င္

ျမန္မာဘုရင္မ်ားအဆက္ဆက္တြင္ အထြတ္အျမတ္ထားခဲ့ေသာ ပတၱျမားငေမာက္ ေက်ာက္ျမတ္ရတနာကို မိုးကုတ္ပတၱျမားနယ္ေျမအတြင္း အင္းေခါင္းမွ ရရွိသည္။ ၄င္းေက်ာက္ကို အင္ၾကင္းေတာင္ႏွင့္ ေက်ာက္ေဆာင္လူးေတာ္မ်ားမွ ရသည္ဟုလည္း မူကြဲလွ်က္ရွိသည္။
ရရွိပံု

ရရွိပံုမွာ ခ်င္းတြင္းနယ္သားျဖစ္ေသာ ငေမာက္ဆိုသူသည္ မိုးကုတ္နယ္ေျမတြင္ လာေရာက္ၿပီး လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေနထိုင္ရာ၊ တစ္ညေသာအခါ မိမိၿခံအတြင္းမွ ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ အေရာင္တလက္လက္ႏွင့္ ထူးဆန္းေတာက္ပ ေနသည္ကို ျမင္ရသျဖင့္ သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳေလေသာ္ အလြန္တရာလွပေသာ ေက်ာက္နီ ပတၱျမားႀကီး တစ္လံုးကို ေတြ႕ရွိေလသည္။ ငေမာက္လည္း ၀မ္းသာစြာ ေကာက္ယူခဲ့ၿပီးေနာက္ သိမ္းဆည္းထားရာမွ ၂ပိုင္းခြဲၿပီးလွ်င္ တစ္ပိုင္းကို ေယာက္ဖျဖစ္သူ ေမာင္ေရႊအား တ႐ုတ္ျပည္ဘက္သို့ ေရာင္းရန္ေစလႊတ္လိုက္ၿပီးေနာက္၊ က်န္တစ္ပိုင္းကို သကၠရာဇ္ ၁၀၂၃ခု၊ ငါးထပ္ႀကီးဒါယကာ ပင္းတလဲမင္း လက္ထက္ အင္း၀ၿမိဳ႕ေတာ္သို့ သြားေရာက္ ဆက္သရာ ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း မ်ားစြာႏွစ္သက္အားရ ၀မ္းေျမာက္လွသျဖင့္ ငေမာက္အား ဆုေတာ္ေငြမ်ား ေပးသနားေတာ္ မူလိုက္ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုပတၱျမားကို ငေမာက္ဆိုသူ ဆက္သသျဖင့္ ငေမာက္ပတၱျမား ဟု ထင္ရွားေက်ာ္ေစာေလသည္။ တ႐ုတ္ျပည္သို့ ေရာက္သြားေသာ ထိုေက်ာက္တစ္ပိုင္းမွာလည္း ထိုအခ်ိန္၌ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ မင္မင္းဆက္ ပ်က္စီးၿပီး တိုင္းျပည္မၿငိမ္မသက္ ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ နီးစပ္ရာတိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေနၾကသျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြားေသာ ထိုေက်ာက္တစ္ပိုင္းကို ျမန္မာျပည္ ခို၀င္လာေသာ တရုတ္လူမ်ိဳးတစ္ဦးလက္ထဲတြင္ ငေမာက္ ေရာင္းခ်ခဲ့ေသာ ပတၱျမားတစ္ပို္င္းလည္း ပါလာခဲ့ပါသည္။ ထိုတရုတ္လူမ်ိဳးကုန္သည္ႀကီးသည္ ထိုပတၱျမားတစ္ပုိင္းကို ျမန္မာဘုရင္အား ဆက္သခဲ့ရာ ဘုရင္လည္း၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လက္ခံၿပီး ဆုေတာ္ေငြမ်ား ျပန္လည္ေပးသနားခဲ့ပါသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း ၀မ္းသာအားရ၊ မိမိတြင္ရွိရင္းျဖစ္ေသာ (ငေမာက္)ေက်ာက္တစ္ျခမ္းႏွင့္ ဆက္စပ္ၾကည့္ရာ တစ္လံုးတည္း ႐ွဳမၿငီးသည့္ ေက်ာက္ႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္းသိကာ၊ ငေမာက္အား အားလံုးကို မဆက္သရသေလာဟု အမ်က္ေတာ္ပြားသျဖင့္၊ မင္းပရိယာယ္ျဖင့္ ေရေ၀းရာေတာင္ကုန္းတြင္ မီးေလာင္စင္ႀကီးမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး၊ ငေမာက္၏ ေဆြ(၇)ဆက္ မ်ဳိး(၇)ဆက္ ကိုေခၚကာ ကြပ္မ်က္ေတာ္မူေလသည္။ ငေမာက္ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ေသဆံုးခဲ့ရေသာေနရာကို ေလာင္းစင္ရြာဟူ၍၄င္း၊ ေရႏွင့္ေ၀းေသာေနရာျဖစ္ ၍ ေရေ၀းရြာ ( ေနာင္တြင္ ေရေ၀ရြာ ) ဟူ ၍ ၄င္း ယခုတိုင္ ေခၚဆိုေနၾကေသးသည္။ မီးတိုက္ေနေသာ အျခင္းအရာကို ငေမာက္၏ အမျဖစ္သူ ေဒၚနန္း ျမင္လွ်င္ လြတ္ရာသို႕ ေျပးရရွာေလသည္။ ေတာင္ေပၚတစ္ခုသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ျပန္လွည့္ ၾကည့္လိုက္ရာ၊ မ်ားစြာပူပင္ေသာက၊ စိတ္ဒုကၡေရာက္ၿပီး ရင္ကြဲနာက်ကာ ထိုေတာင္၌ပင္ ေသေလသည္။ ၄င္းေသဆံုးရာ၌ လြမ္းေစတီကေလး တစ္ဆူကိုပင္ တည္ထားလွ်က္ရွိေပသည္။ ေဒၚနန္းလွည့္ၾကည့္သည့္ေတာင္ကို အစြဲျပဳၿပီး ေဒၚနန္းၾကည့္ေတာင္၊ ကာလၾကာေသာအခါ ေဒၚနန္းၾကည္ေတာင္ ဟု ေခၚေ၀ၚၾကေလသည္။ ၄င္းပတၱျမားမ်က္ရွင္မွာ တတိယအဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲတြင္ အစတံုးကာ လံုးလံုးႀကီး ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး အဂၤလန္ႏုိင္ငံ ျပတိုက္တစ္ခုတြင္ရွိေနသည္ဟု သိရပါသည္။

ပတၱျမားငေမာက္


အခ်ိန္က ၂၉ရက္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္၊
ဘုရင္သီေပါ၊ မိဖုရားေခင္ စုဖုရားလတ္ နဲ ့ေတာ္၀င္ အမ်ိဳးအႏြယ္၊ အခိုင္းအေစေတြကို India ကိုပို ့ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ မိဖုရားေခါင္ စုဖုရားလတ္ရဲ ့အခိုင္းေစေတြဟာ ေတာ္၀င္ရတနာေတြကို ထုပ္ပိုး
ျခင္းနဲ့အလုပ္ရွဳပ္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ရဲ ့မ်က္ႏွာျပင္ေတြဟာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိေန
တယ္။ဘုရင္ နဲ ့မိဖုရားဟာ သလြန္ေပၚမွာထိုင္ေနျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲနဲသာရွိေတာ့တဲ့ သူတို ့ရဲ ့အနာ
ဂတ္ကိုေတြးေတာေနၾကတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ျဗိတိသွ် တပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္မွဴး Col Sladen ကသြား
ေရာက္စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴးက Ruby Ngamauk ကိုေတြ ့ဖူးခ်င္ေၾကာင္း မိဖုရားစုဖုရားလတ္
ကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။
မိဖုရားစုဖုရားလတ္ လဲေဘးနားမွာရွိတဲ့ ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီး (သူသီရိစန္ဒါ၀တီ)ကို ေမးျမန္းခဲ့
တယ္။’ဘယ္သူ Col Sladen ကိုတန္ဖိုးၾကီး နန္းတြင္းရတနာျပမလဲ’ ဟုေမးျမန္းခဲ့တဲ့အခါမွာ
ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီးက ေရႊဘူးထဲမွ Ruby Ngamauk ကို ထုတ္ေပးခဲ့တယ္။ ဗိုလ္မွဴးဟာ Ruby ကို
အဖက္ဖက္ကေနၾကည့္ ေနေရာင္ထဲထုတ္ၾကည့္ စသည္ျဖင့္ျပဳလုပ္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ Col Sladen ဟာသူနဲ ့အတူရွိေနတဲ့ စစ္သားကို ျပခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ ဆန္းၾကယ္ေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ေျပာ
ၾကားခဲ့တယ္။ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီးလဲ ေရႊဘူးပြင့္ေနတာနဲ ့ Col Sladen ကို မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္
ၾကည့္ေနတယ္။အထူးသျဖင့္ လက္ထဲက Ruby Ngamauk ကိုပါ။ မိဖုရားစုဖုရားလတ္ လဲမ်က္ေျခ
မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ မိဖုရားက ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီးကို
ေမးလိုက္ပါတယ္။ ဘာလို ့ေရႊဘူးမပိတ္ေသးလဲလို ့ဆိုေတာ့ မင္းသမီးက Col Sladen လက္ထဲက
Ruby Ngamauk ကိုလက္ညွိးထိုးျပပါတယ္။အဲ့လိုျပလိုက္တဲ့အတြက္ Col Sladen လဲသူ ့လက္ထဲ
က Ruby ကို မင္းသမီးဆီေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ မင္းသမီးလဲ ေရႊဘူးထဲထဲ့ကာ ေသာ့ခတ္လိုက္ပါတယ္။
ညေနေစာင္းေလာက္မွာ ဘုရင္ မိဖုရားနဲ ့ေတာ္၀င္မိသားစု၀င္ ၇ေယာက္ နဲ ့အခိုင္းအေစေတြဟာ
India ကိုထြက္ခြာဖို ့အတြက္ ေဂါ၀န္ဆိပ္ကိုထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။ေတာ္၀င္မိသားစု၀င္ေတြနဲအခိုင္းအ
ေစေတြကို သူရိယ သေဘၤာနဲ ့အတူ အမိျမန္မာျပည္ကေန အျပီးအပိုင္ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။
အဲ့အခ်ိန္ကေနစျပီး ျမန္မာ့ေတာ္၀င္မ်ိဳးႏြယ္လဲ ျပတ္သုဥ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ျပည္သူျပည္သားေတြလဲ
ေဂါ၀န္ဆိပ္ကိုလာေရာက္ျပီး ေနာက္ဆံုး သူတို ့ရဲ ့အရွင္သခင္ဘုရင္သီေပါ နဲ့ မိဖုရားစုဖုရားလတ္ ကို
လာေရာက္ ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို ့ရဲ ့အရွင္ႏွစ္ပါးကိုတိုင္းတစ္ပါးသားေတြကေခၚ
ေဆာင္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းသားေမာင္ေမာင္တင့္ (ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီး) ၏အစ္ကုိ
ေတာ္စပ္သူလူအုပ္ထဲကေနေအာ္ဟစ္တုိးေ၀ွ့လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ India စစ္သားေတြက ကာထား
တာေၾကာင့္ေရွ့တိုးမရျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္မွဴး Col Sladen က ေတာ္၀င္ရတနာမ်ားကို လံုျခံဳေရး
အတြက္ သူေစာင့္ၾကည့္ပါရေစကို ဘုရင္နဲ ့မိဖုရားထံေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ နဲ့ မိဖုရားလဲ ေရြးစ
ရာမရွိေခါင္းျငိမ့္ခဲ့ရပါတယ္။မိဖုရာ့ေခါင္ၾကီး ဆင္ျဖဴမရွင္န့ဲ မိဖုရား စုဖုရားၾကီးတို ့ကိုလဲထိုနည္းလည္း
ေကာင္းေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တေန ့မနက္မွာ သေဘ္ာဟာ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ Clive လို ့ေခၚတဲ့ သေဘၤာ
ေပၚေျပာင္းတက္ခါ ပင္လယ္ျဖတ္ျပီး India ကိုေခၚေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။မိဖုရာ့ေခါင္ၾကီး ဆင္ျဖဴမရွင္ နဲ့ မိဖုရား စုဖုရားၾကီး တုိ့ ကို ထား၀ယ္သို ့သူတို ့၏အခိုင္းအေစမ်ားနဲ ့ခြဲျခားပို ့ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရင္ နဲ့ မိဖုရားကိုေတာ့ Madras ကိုပထမဦးဆံုးပို ့ျပီး ၆လၾကာထားရွိပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ ဘံုေဘ
မွာရွိတဲ့ ရတနာဂီရီသို့ေျပာင္းေရႊ့ထားရွိခဲ့ပါတယ္။ရတနာဂီရိသို့ ေရာက္ရွိေသာအခါ ဘုရင္သီေပါက
Col Sladen ကို သူတို ့၏ေတာ္၀င္ရတနာမ်ားျပန္လိုခ်င္ေၾကာင္းေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။အဲ့ဒီေတာင္း
ဆိုမွဳကိုဘာမွသေဘာမထားဘဲေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ဘုရင္လဲ ၃ၾကိမ္တိုင္တိုင္ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ္အေျဖက
ေတာ့ Col Sladen ကို England သို ့ျပန္ပို ့လိုက္ျပီဆိုတာေျပာပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာဘဲျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
ကြ်န္ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ဖို ့တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ အခ်ိန္လဲျဖစ္ပါတယ္။ဘုရင္သီေပါ ကိုေတာ့ ေတာ္၀င္
ရတနာေတြေပးအပ္ခဲ့ျခင္းမရွိပါဘူး။ ဘုရင္သီေပါ ဟာ အက်ဥ္းသမားမဟုတ္ပါဘူး။ လစဥ္ India
ရူပီးေငြေထာက္ပံ့ပါတယ္။ အခိုင္းအေစ ၂၀၀ေက်ာ္ထားရွိေပးပါတယ္။ပို ့ေဆာင္ေရးအတြက္လွပတဲ့
ျမင္းရထားလံုး နဲ ့ပို့ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရင္ နဲ့ မိုဖုရားဟာခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ ဘယ္မွ
အျပင္ထြက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ေတာ္၀င္မိသားစုဟာ အခ်ိန္တိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ခံရပါတယ္။၁၉၁၁ ခုႏွစ္
King George V နန္းတက္ပါတယ္။ King George V နန္းတက္ျပီး New Delhi, India ကိုလာေတာ့
ဘုရင္သီေပါ ဟာ ေတာ္၀င္ရတနာေတြ ျပန္ရဖို ့အတြက္ စာ၅ေစာင္ကို King George V ထံေပးပို ့ခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ျပန္စာကေတာ့ Col Sladen ေသဆံုးသြားျပီဆိုတာပါဘဲ။ သတင္းဟာအမွန္အ
တိုင္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ Col Sladen ဟာ ေတာ္၀င္ရတနာမ်ားကို ၁၈၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ဘုရင္
သီေပါ ထံမွာရယူခဲ့ပါတယ္။၁၈၈၇ မွာ Col Sladen ဟာပင္ပန္းမွဳေၾကာင့္ England ကိုျပန္လာခဲ့ျပီး
၁၈၉၀ မွာေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ဘုရင္သီေပါလဲ ေတာ္၀င္ရတနာမ်ားျပန္ရေရးအတြက္ ထပ္ခါထပ္ခါ
ၾကိဳးစားေပမယ့္ ျဗိတိသွ် အစိုးရကေတာ့အဲ့ဒီေပၚ စိတ္၀င္စားမွဳမျပဳတဲ့ အျပင္ ရတနာေတြကိုလဲ
ပိုင္ရွင္ထံျပန္ေပးအပ္ျခင္းမျပဳခဲ့ပါဘူး။အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ ့အမွ် ျမန္မာအေပၚထားရွိတဲ့ ျဗိတိသွ်
စည္းမ်ဥ္းေတြလဲ ေျပာင္းလဲလာပါတယ္။မင္းသားေမာင္ေမာင္တင့္ ဟာတိုက္ခိုက္မွဳေတြရပ္ျပီး
ရံုးစာေရးတဦးျဖစ္လာပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ကုန္းေဘာင္ မင္းဆက္မ်ားဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို
ေရးသားေနပါတယ္။ သူ့ညီမေတြျဖစ္တဲ့ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီး နဲ့ ေတာင္ဇင္မင္းသမီး ႏွစ္ပါးမန္းေလး
ျပန္လာျပီး အတူတူေနထိုင္ၾကပါတယ္။Royal Ruby Ngamauk သတင္းကေတာ့ Col Sladen ဟာ
King George V နန္းတက္ျပီး ၁၉၁၁ခု India လာစဥ္္က Queen Victoria ကိုဆက္သခဲ့ေၾကာင္းသိ
ရပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မင္းသားေမာင္ေမာင္တင့္ကေက်ာက္ဆည္တြင္ ခရိုင္မွဴးျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္။
အခ်ိိဳ ့ခရိုင္မွဴးမ်ားနဲ ့ရံုးစာေရးမ်ားကို Ceremony Of Indiaကိုဖိတ္ၾကားတက္ေရာက္ေစပါတယ္။
ထိုထဲတြင္ ေက်ာက္ဆည္မွ ဦးထြန္းမင္း လဲအဖိတ္ခံရပါတယ္။ဦးထြန္းမင္း ဟာ ဦးေမာင္ေမာင္တင့္နဲ
့အနီးကပ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ဦးထြန္းမင္း ေက်ာက္ဆည္ျပန္လာေတာ့ သတင္းေတြ
စာအုပ္ေတြ ပို ့စ္ကဒ္ေတြယူလာပါတယ္။ပို့စ္ကဒ္ထဲမွာ England King & Queen ပံုကို ကာလာစံု
ရိုက္ထားပါတယ္။ ထို ပို့စ္ကဒ္ဟာ ရွင္းလင္းျပတ္သားျပီး မိဖုရားရဲ ့ဘက္မွာအနီေရာင္အတံုးေလးကို
ေတြ ့ျမင္ရပါတယ္။ ထိုအတံုးေလးကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကRoyal Ruby Ngamauk ဘဲျဖစ္ပါတယ္။
Ruby Ngamauk အေၾကာင္းကို ရုတ္တရက္သိသြားတဲ့ မင္းသားဦးေမာင္ေမာင္တင့္ကေတာ့မန္း
ေလးကိုေရာက္ရွိေနတဲ့ ညီမျဖစ္သူ ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီး ထံသြားေရာက္ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ “ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီးပို့စ္ကဒ္ထဲက Ruby ကိုၾကည့္စမ္း၊ Royal Ruby Ngamauk ကိုဘယ္သူသိမ္း
ထားလဲ” ဟုေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ခ်မ္းေတာင္မင္းသမီး လဲ “Ruby Ngamauk ကိုလြန္ခဲ့တဲ့ ၂၆ႏွစ္ထဲက မေတြ ့ေတာ့တာ၊ ခုထိ အရည္အေသြးေကာင္းတုန္းပါလား” ဟုခ်က္ခ်င္း Ruby Ngamauk မွန္း
ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ႏိုင္သည္။
အခ်ိန္ေတြ ရာသီေတြေျပာင္းလာတာနဲ ့အမွ် ထုိအေၾကာင္းအရာေတြကို ေဒၚမမၾကီးထံေပးအပ္ခဲ့
ပါတယ္။ သူမရဲ ့ခင္ပြန္း England ကိုပညာသြားသင္ကာလမွာ Tower Of London Museum ကို
သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ေနာက္ဆံုးမင္းဆက္ ျဖစ္တဲ့ ဘုရင္သီေပါ နဲ့ မိဖုရားစုဖုရာလတ္ တို ့ပံုေတြနဲ ့အတူ Royal Ruby Ngamauk ကိုပါေတြ ့ရွိခဲ့ေၾကာင္းေျပာၾကားသြားပါတယ္။

ရတနာနတ္မယ္


တခ်ိန္တခါက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့ ရတနာနတ္မယ္အေၾကာင္းျပန္လည္
ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ……သူမက တျခားသူမဟုတ္ပါဘူး ျမန္မာေတာ္၀င္မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ ရဲ ့
မ်ိဳးဆက္လဲျဖစ္တယ္ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းလက္ထပ္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့First Lady
လဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
ရတနာနတ္မယ္ကိုေတာ့ လင္းပင္မင္းသားၾကီး နဲ့ ေရနံ့သာခင္ခင္ၾကီး တို ့ကဖြားေတာ္မူတဲ့
သမီးေတာ္ ထိပ္တင္မလတ္ နဲ ့ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံသား ျမင္းပြဲဘြတ္ကီ Mr. Herbert Bellamy တို ့ကဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။မင္းသမီး ထိပ္တင္မလတ္ ကို ၁၈၉၀ မွာေမြားဖြားခဲ့ျပီး ရတနာနတ္မယ္ကို
ေတာ့ ၁၉၃၀မွာေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္…ေနာက္ မင္းသမီး ထိပ္တင္မလတ္ နဲ ့Mr. Bellamy နဲ ့လဲအသက္ေတာ္ေတာ္ကြာမယ္ထင္ပါတယ္။
Mr. Bellamy နဲ ့မင္းသမီးထိပ္တင္မလတ္ တို ့မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ အသိသက္ေသအျဖစ္နာမည္ၾကီး
စာေရးဆရာ ေမာရစ္ေကာလစ္ ကေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။လင္းပင္မင္းသားၾကီးနဲ ့ေရနံ့သာ
ခင္ခင္ၾကီးတို ့ဟာ ဥပတိရုပ္ေခ်ာေမာခဲ့တဲ့အတြက္ ထိပ္တင္မလတ္လဲေခ်ာေမာလွပျပီး အဂၤလိပ္
အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ နာမည္ၾကီးခဲ့ပါတယ္။ရတနာနတ္မယ္ လဲ ေခ်ာေမာလွပျပီး အေနာက္တိုင္းေသြး
တစ္၀က္စပ္တဲ့အတြက္ ေျပာစရာမရွိေအာင္လွပျပီး ဂုဏ္သိက္ခါရွိ အဂၤလိပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
နာမည္ၾကီးခဲ့ပါတယ္။

ရတနာနတ္မယ္ ဟာ ျပင္ဦးလြင္ စိန့္မိုက္ကယ္ အမ်ိဳးသမီးအထက္တန္းေက်ာင္းမွာ အထက္တန္း
ပညာသင္ၾကားခဲ့ျပီး ျမင္းစီးကြ်မ္းက်င္သူ၊ တင္းနစ္ရိုက္ရာတြင္ထူးခြ်န္သူ၊ အရပ္အေမာင္းေကာင္းသူ
ဆိုျပီးနာမည္ၾကီးခဲ့ပါတယ္။ရတနာနတ္မယ္ဟာ တခ်ိန္တုန္းကဆိုရင္ She was once the cream of Yangon Society during လို ့ေတာင္ေျပာၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ လက္ထပ္ျပီးရခဲ့ေပ
မယ့္ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ျဖစ္တဲ့ ဘိုးဘြားေတြကေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္ပံုရပါတယ္။ နတ္ကေပးတဲ့က
ေလးဆိုျပီး ရတနာနတ္မယ္ လို ့နာမည္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ခုေတာ့ ရတနာနတ္မယ္ဟာ အီတလီႏိုင္ငံ ဖေလာ္ရန့္ျမိဳ ့မွာ Studio Of Bellamy ဆိုတဲ့ Cooking School(www.studiojunebellamy.it)ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္။ သူမဟာေက်ာ္ၾကားတဲ့ Chef တေယာက္ျဖစ္ျပီး သူမရဲ ့ကိုယ္ပိုင္၀က္ဒ္ဆိုဒ္ေလးမွာေတာ့ျမန္မာအေငြ ့အသက္ေလးေတြ
ေတြ ့ျမင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

သူမအခန္းထဲမွာေတာ့ သူမဖခင္၀ါသနာပါခဲ့တဲ့ ျမင္ပံုေလးေတြခ်ိတ္ဆြဲထားသလိုလင္းပင္
မင္းသားၾကီး နဲ့ ေရနံ့သာခင္ခင္ၾကီးတို ့မဂၤလာေဆာင္ပံုကိုလဲ ေရးဆြဲထားတယ္လို ့သိရွိရပါတယ္။
ရတနာနတ္မယ္ဟာ တခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ ထင္ရွားခဲ့သူလူတေယာက္အျဖစ္၊ ျမန္မာျပည္ဘုရင္
စနစ္ရဲ ့လက္က်န္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ အျဖစ္တင္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္ – NYI LINN SECK 18+DEN Blog

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္း(ေခၚ) မစၥတာေမာင္မွိဳင္း


နိဒါန္း
ျမန္မာစာေပပညာရွင္၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ရာဇဝင္(သမိုင္း)ဆရာ၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲ ဝင္ မ်ိဳးခ်စ္စာေရးဆရာ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးျပဳသမား အျဖစ္ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားသူျဖစ္သည္။ ကေလာင္အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ ေျမာက္မ်ားစြာေရးသားခဲ့သည့္အနက္ မစၥတာေမာင္မိႈင္း မွာပံုေတာ္၊ ေဒါင္း႗ီကာ၊ ေမ်ာက္႗ီကာ၊ သခင္႗ီကာတို႕မွာ အထူးထင္ရွားသည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ သီေပါမင္းပါေတာ္မူကာ မႏၲေလးပ်က္သည္ကို သိမွီခဲ့သူျဖစ္သည္။ သက္ရွိထင္ရွားမရွိေတာ့သည့္တိုင္ ျမန္ မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ မ်ိဳးဆက္ အဆက္ဆက္တို႕ အားၾသဇာလႊမ္းမိုးဆဲျဖစ္သည္။
သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း (၁၈၇၆ – ၁၉၆၄)

1. အမည္ရင္း – ေမာင္လြမ္းေမာင္
2. မိဘအမည္ – ဦးစံဒြန္း + ေဒၚအုန္း
3. ေမြးသကၺရာဇ္ – ၁၈၇၆ ခု၊ မတ္လ ၂၃ ရက္၊ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၃၇ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္ ၾကာသပေတးေန႕
4. ေမြးဖြားရာေဒသ – ေ႐ႊေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဝါးလယ္႐ြာ
5. ကေလာင္ အမည္ခြဲမ်ား – ေ႐ႊေတာင္ ေမာင္လြန္း၊ မစၥတာ ေမာင္မႈိင္း၊ ပ႑ိေလး၊ ေမာင္သမာဓိ၊ မေစာၫြန္႕
6. ေမြးခ်င္း – ေမြးခ်င္း ၅ ေယာက္အနက္ ဒုတိယေျမာက္

ကုိယ္ေရး ျဖစ္စဥ္

၁၈၈၃၊ ခုႏွစ္သား အ႐ြယ္တြင္ ဦးေလး ေတာ္စပ္သူ ဦးပဥၥင္း ဦးသီရိႏွင့္ အတူ မႏၱေလးၿမိဳ႕သုိ႕ လိုက္ပါ လာၿပီး ျမေတာင္ ေက်ာင္းတုိက္ ျမေတာင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၊ က်ီးသဲ ေလးထပ္ ပထမ ဆရာေတာ္ႀကီး (ျပန္ၾကားေရးႏွင့္ ျပည္သူ႕ ဆက္ဆံေရး ဦးစီး ဌာန – ႐ံုးခ်ဳပ္၊ စာတည္း အဖြဲ႕က စုေဆာင္း ျပဳစုတဲ့ ႏွစ္ဆယ္ ရာစု ျမန္မာ စာေရး ဆရာ မ်ားႏွင့္ စာစု စာရင္း၊ ပအႀကိမ္ထုတ္ ၂ဝဝ၃၊ ဧၿပီ) ထံတြင္ ကိုရင္ဝတ္ျဖင့္ ပညာ သင္ယူ ခဲ့သည္။ ရွင္အမည္ ပ႑ိတ။

၁၈၈၅ ႏိုဝင္ဘာ ၂၉ (၁၂၄၇ တန္ေဆာင္မုး လဆုတ္ ၈ ရက္) တြင္ သီေပါ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရား ပါေတာ္မူသည့္ အန႒ာ႐ံု ျမင္ကြင္းကို ‘စာေတာ္ဝန္ ဦးခဲ’ ေက်ာင္း လက္ရန္း ေပၚမွ ျမင္ေတြခဲ့၊ ေၾကကြဲ မ်က္ရည္ က်ခဲ့သည္။ ထုိေန႕မွာပင္ စိတ္ပ်က္ၿပီး သပိတ္ တစ္လံုး သကၤန္း တစ္ထည္ႏွင့္ စစ္ကိုင္းဘက္ ေတာထြက္ခဲ့သည္။ စစ္ကုိင္း၊ မုံ႐ြာ၊ အလုံ၊ ေၾကးမုံ၊ ေခ်ာင္းဦး၊ ေမာင္းေထာင္၊ ဘုတလင္၊ ကနီ ေဒသ မ်ားသုိ႕ ေျခာက္ႏွစ္ခန္႕ လွည့္လည္ စာသင္ခဲ့သည္။ အဂၢိရတ္ ဖိုထိုးျခင္း ဝါသနာ ပါသည္။

၁၈၉၄ မွာ ဖခင္ ဦးစံဒြန္း ကြယ္လြန္ ခဲ့ၿပီး၊ အသက္ (၁၉) ႏွစ္ အ႐ြယ္တြင္ ရဟန္း ဘဝမွ လူဝတ္ လဲခဲ့သည္။ ၁၈၉၇ အသက္ ၂၂ အ႐ြယ္မွာ အစိုးရစစ္ ၇ တန္း စာေမးပြဲကို မံု႐ြာၿမိဳ႕ အလြတ္ ပညာ သင္ေက်ာင္းမွ ရဟန္း အမည္ ပ႑ိတျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ေျဖဆုိ ေအာင္ျမင္ ခဲ့သည္။

၁၈၉၈ မွာ ေမာ္လၿမိဳင္သို႕ ေရာက္ၿပီး၊ ‘ျမန္မာတိုင္း’ သတင္းစာတြင္ ပ႑ိေလး ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ ကဗ်ာမ်ား၊ စာမ်ား ေရးခဲ့သည္။ ၁၉ဝဝ မွာ ရန္ကုန္သို႕ ေရာက္လာၿပီး ဆူးေလ ဘုရားလမ္းရွိ ‘ဇမၺဴ က်က္သေရ စာပံုႏွိပ္တုိက္’ တြင္ စာစီ အျဖစ္ ဝင္လုပ္သည္။ ၁၉ဝ၃ ခုမွာ ရန္ကုန္ ၾကည့္ျမင္တုိင္ ငါးေၾကာ္ဖုိရပ္ေန ဆန္ စပါး ပြဲစား ဦးႏု၊ ေဒၚႏွင္း တုိ႕၏ သမီး ေဒၚရွင္ႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ ဇမၺဴ က်က္သေရ စာပံုႏွိပ္တုိက္မွ တဆင့္ ‘ရန္ကုန္တိုင္း သတင္းစာတုိက္’ သို႕ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ လုပ္ကိုင္ကာ ဇတ္စာမ်ား ေရးသား ခဲ့သည္။ ၎ သတင္းစာ တိုက္မွ တဆင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ ‘ျမန္မာတိုင္း’ သတင္းစာတြင္ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ ျပန္ၿပီး၊ ပ႑ိေလး၊ ေမာင္သမာဓိ ကေလာင္ အမည္မ်ားျဖင့္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသား ခဲ့သည္။ ေမာ္လၿမိဳင္ ရာဇဝင္ ဝတၴဳကုိ ေ႐ႊေတာင္ ေမာင္လြန္း အမည္ျဖင့္ ၁၉ဝ၅ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ ေရးသား ခဲ့သည္။ ၁၉ဝ၇ တြင္ ‘ေမာ္လၿမိဳင္ နတ္လမ္းၫႊန္’ ကို မေစာၫြန္႕ ဟူေသာ ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ ေရးသား ခဲ့သည္။

၁၉ဝ၇ ခုမွာ ျမန္မာတိုင္း သတင္းစာ ရပ္နား ခဲ့သျဖင့္၊ ဟသၤာတၿမိဳ႕ ‘အမရဝတီ ပံုႏွိပ္တိုက္’ သို႕ စာျပဳ၊ စာျပင္ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ ေခတၲ ဝင္လုပ္ခဲ့ ေသးသည္။ ၁၉၁၁ ခု သူရိယ သတင္းစာ စတင္ ထုတ္ေဝ သည္ႏွင့္ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ တာဝန္ ယူၿပီး၊ ေခါင္းႀကီးႏွင့္ ဘုန္းႀကီးပ်ံ ဒီပနီကို ေရးသား ခဲ့သည္။

နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႕က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္၊ အမ်ဳိးသား ေရးစိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္ေသာ ဆရာႀကီးသည္ အမည္ ေရွ႕တြင္ မစၥတာ ထည့္ေခၚသည္ကုိ မႏွစ္ၿမိဳ႕ ႐ႈတ္ခ် လုိသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၁၉၁၂ တြင္ ‘သူရိယ သတင္းစာ’ တြင္ ရက္ျခား ေရးသားေသာ ၾကာဋီကာ ေဆာင္းပါးမ်ား မွစ၍၊ မစၥတာ အမည္တပ္ ျမန္မာ မ်ားကုိ သိကၡာ ခ်ေသာ အားျဖင့္ ရာဇဝင္လာ အမည္ဆုိး တခု ျဖစ္ေသာ ဦးႀကီး၏ ခ်ဥ္ေပါင္ ႐ြက္သည္ ေမာင္မႈိင္း ဝတၴဳတြင္ လူ႐ႈပ္ လူေပြ လူယုတ္မာ အျဖစ္ ပါဝင္ေသာ ေမာင္မႈိင္း၏ အမည္ ေရွ႕တြင္ မစၥတာ တပ္၍ မိမိ ကေလာင္ အမည္ကုိ မစၥတာ မႈိင္းဟု စတင္ သုံးစဲြ ခဲ့သည္။

၁၉၁၄ မွာ ဇနီး ေဒၚရွင္ ကြယ္လြန္ခဲ့၊ သား သမီး ေလးဦး က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

၁၉၁၉ ခု၊ ဇူလိုင္လ ဝိုင္အမ္ဘီေအ အသင္းခ်ဳပ္ႀကီးက ႀကီးမွဴး၍ ဦးပု၊ ဦးဘေဘႏွင့္ ဦးထြန္းရွိန္ တို႕ကို ဘိလပ္သို႕ ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ လႊတ္၍ ဟုမၼ႐ူး အတြက္ အေရး ဆုိခိုင္းေသာ အခါ ‘ၾသဒိႆ မတၴနာ ေလးခ်ဳိးႀကီး’ ေရးသားၿပီး ေကာင္းခ်ီး ၾသဘာ ေပးခဲ့သည္။

၁၉၂၁ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ဳိးသား ေကာလိပ္ ေပၚေပါက္ လာေသာ အခါ သူရိယ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ အျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္ၿပီး၊ အမ်ဳိသား ေကာလိပ္၌ ျမန္မာစာႏွင့္ ရာဇဝင္ ပါေမာကၡၡ အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့သည္။ ထုိႏွစ္တြင္ ေဂ်ာ့ဘုရင္ သားႀကီး ေဝလ မင္းသားအား ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳ ရတု ေရးေပးရန္ ဦးေမေအာက္က ပန္ၾကားရာ ‘ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို ကၽြန္ျပဳသည့္ အဂၤလိပ္ ဘုရင္မ၏ ေျမးကို ခ်ီးက်ဴးေသာ စာ မေရးလို’ ဟု ေျပာကာ ျငင္းပယ္ ခဲ့သည္။

၁၉၂၃ ‘ျမန္မာ့ရီဗ်ဴး’ ဂ်ာနယ္တြင္ ဘိုးဘိုးေအာင္ ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးခဲ့သည္။ ဗဟန္း ေနရွင္နယ္ ေကာလိပ္ ပ်က္ေသာအခါ ဒဂုန္ မဂၢဇင္းတြင္ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့သည္။ ၁၉၂၇ မွာ ‘ၿဗိတိသွ် ဘာမား မဂၢဇင္း’ ေနာင္ ‘ဓူဝံ မဂၢဇင္း’ တြင္ ႀကီးမွဴး အုပ္ခ်ဳပ္သူ အျဖစ္ တာဝန္ယူ ခဲ့သည္။

၁၉၂၈ – ၂၉၊ ေတာပုန္းႀကီး စံဖဲ ႀကိဳးမိန္႕ က်သည့္ အမႈတြင္ အယူခံ ကိစၥ ဦးေဆာင္၍ ေဆာင္႐ြက္ ေပးခဲ့သည္။ ျမင္းၿခံေထာင္တြင္ စံဖဲကို သြားေရာက္ ေတြ႕ဆံု အားေပး ခဲ့သည္။ ၁၉၃ဝ ဆရာစံ ဦးေဆာင္သည့္ ေတာင္သူ လယ္သမား အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ သူရိယ သတင္းစာ၌ ‘ဂဠဳန္ပ်ံ ဒီပနီ ဋီကာ’ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသား အားေပး ခဲ့သည္။ ၁၉၃၃ မွာ ‘ေနရွင္နယ္’ မဂၢဇင္းတြင္ ဝင္ေရာက္ ကူညီ ေဆာင္႐ြက္ ေပးခဲ့သည္။

၁၉၃၄၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၃ဝ ရက္၊ ၁၂၉၆ ခု တန္ဆာင္မုန္း လဆုတ္ ၁ဝ ရက္၊ တကၠသိုလ္ အမ်ဳိးသားေန႕ က်င္းပသည့္ အခမ္းအနားတြင္ သဘာပတိ အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ ခဲ့သည္။ ‘ဝၯကုဇိန သာသနနံ’ အမည္ပါ သဘာပတိ မိန္႕ခြန္းကို ေျပာၾကား ခဲ့သည္။

၁၉၃၄ ခုႏွစ္၊ တုိ႕ ဗမာ အစည္းအ႐ုံး၏ ပထမ အႀကိမ္ သခင္ ကြန္ဖရင့္ႀကီးကို ေရနံေခ်ာင္းတြင္ က်င္းပေသာ အခါ အစည္းအ႐ံုး၏ နာယက အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ျခင္းကို လက္ခံ ခဲ့ၿပီး၊ ထုိမွစ၍ မစၥတာ ေမာင္မႈိင္း အမည္မွ သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း အမည္သို႕ ေခၚတြင္ ေစရန္ ေၾကညာ ခဲ့သည္။

၁၉၃၅၊ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ‘ဟံသာ မဂၢဇင္း’ တြင္ ပါေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ ဆရာလြန္း ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ဆရာလြန္း၏ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ဟူ၍ လည္းေကာင္း လက္မွတ္ ေရးထိုး ခဲ့သည္။

၁၉၃၆၊ ဇြန္လ (၁၂၉၈ နယုန္ – ဝါဆို) ျမင္းၿခံ၊ ကိုးေဆာင္ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး အတြင္း၌ က်င္းပေသာ တုိ႕ ဗမာ အစည္းအ႐ံုး၏ ဒုတိယ အႀကိမ္ ညီလာခံသို႕ တက္ေရာက္ ခဲ့သည္။

၁၉၃၈၊ ဧၿပီလ ၂၂ ရက္တြင္ ပုသိမ္တြင္ တရား ေဟာရာ၌ ‘လြတ္လပ္ေရးကို လက္ဝါးျဖင့္ ေတာင္းေန႐ံုႏွင့္ မရႏိုင္၊ သူပုန္ ထရမည္’ ဟု ေဟာေျပာ ခဲ့သည္။

၁၉၃၉၊ ဇန္နဝါရီလ ၁၄ ရက္၌ က်င္းပေသာ လူထု အစည္းအေဝးႀကီးတြင္ အရွင္းရွင္ စနစ္ကို ႐ူံ႕ခ် ခဲ့သည္။ ဧၿပီ ၆ – ၉ ရက္တြင္ သခင္ သိန္းေမာင္ အဖဲြ႕မွ ဦးစီး က်င္းပသည့္ တုိ႕ဗမာ အစည္းအ႐ံုး၏ စတုတၴ အႀကိမ္ ညီလာခံ က်င္းပရာ ေမာ္လၿမိဳင္သို႕ တက္ေရာက္ ခဲ့သည္။ ဇြန္လ ၂၂ ရက္၊ ပုသိမ္တြင္ က်င္းပေသာ အစည္းအေဝး တစ္ခုတြင္ ‘ၿဗိတိသွ် အစိုးရ ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမန္မာတို႕ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါး ျဖစ္ရသည္’ ဟု တရား ေဟာခဲ့သည္။ ဇြန္လ ၂၇ ရက္၊ ငါးသိုင္းေခ်ာင္းသို႕ အသြား ပုသိမ္ ဘူတာ၌ ဆရာႀကီးအား ဆိုက္ကား သမား ေမာင္သန္းစိန္ ဆိုသူက တုတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ခဲ့သည္။ ဇြန္လ ၂၈ ရက္ ပုသိမ္ ခ႐ိုင္ ရာဇဝတ္ တရားသူႀကီးက ဆရာႀကီးအား ႏွစ္လ တရား ေဟာျခင္း မျပဳရန္ တားျမစ္ ခဲ့သည္။ ဒီဇင္ဘာလ ၄ ရက္၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္၌ က်င္းပေသာ လူထု အစည္းအေဝးႀကီးတြင္ ‘ဆုိရွယ္လစ္ ဝါဒသည္ ဗုဒၶ တရားေတာ္ႏွင့္ ညီၫြတ္သည္’ ဟု ေဟာေျပာ ခဲ့သည္။

၁၉၄ဝ၊ ဇန္နဝါရီ ၁၃ – ၁၄ တြင္ က်င္းပေသာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံလံုး ဆိုင္ရာ ေတာင္သူ လယ္သမား အစည္းအ႐ံုး ဒုတိယ ႏွစ္လည္ ညီလာခံတြင္ ‘ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕ စနစ္ကို တြန္းလွန္၍ ဆုိရွယ္လစ္ စနစ္’ တည္ေဆာက္ရန္ တိုက္တြန္း ခဲ့သည္။

၁၉၄၁၊ ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္ေန႕မွာ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႕က်င္ေရး လုပ္ေဆာင္မႈ က်ယ္ျပန္႕ လာေသာေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ် အစုိးရ၏ ရန္သူေတာ္ နံပါတ္ (၁) အျဖစ္ ေၾကညာျခင္း ခံခဲ့ ရသည္။ မႏၱေလးႏွင့္ ပဲခူး ညီလာခံသို႕ တက္ေရာက္ ခဲ့သည္။

၁၉၄၁ – ၄၂၊ ခုႏွစ္တြင္ ၿဗိတိသွ် အစုိးရကုိ ေတာ္လွန္သည့္ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၃၊ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ေ႐ႊေတာင္ၾကား လမ္း၌ တပည့္မ်ားႏွင့္ အတူေနၿပီး၊ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာေတာ္မ်ား ညီၫြတ္ေရး အတြက္ သာသနာ့ အစည္းအ႐ံုးႀကီး ဖြဲ႕စည္းၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွ် ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္႐ြက္ ခဲ့သည္။

၁၉၄၄ – ၄၅၊ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္ ဆန္႕က်င္ေရး သမား အျဖစ္ ဂ်ပန္တုိ႕ လုိက္လံ ဖမ္းဆီး သျဖင့္ ထိန္ကုန္း႐ြာသို႕ တိမ္းေရွာင္ ခဲ့ရသည္။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ႀကီးျပီးေသာ အခါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႕ ျပန္လာၿပီး၊ တုိ႕ ဗမာ အစည္းအ႐ံုး ဌာနခ်ဳပ္ ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္သည့္ အခါ ဥကၠဌ အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံရသည္။

၁၉၄၈ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္၊ ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္း၌ ျပဳလုပ္ေသာ (၁၉) ႀကိမ္ေျမာက္ ဦးဝိစာရေန႕တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္း သာယာေရး အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး၊ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ စတင္ ေဆာင္႐ြက္ ခဲ့သည္။

၁၉၅ဝ ဇန္နဝါရီ၊ လြတ္လပ္ေရးေန႕ ႏွစ္ပတ္လည္တြင္ ‘အလကၤာ ေက်ာ္စြာဘြဲ႕’ ကို အစိုးရမွ ခ်ီးျမႇင့္ ခဲ့သည္။

၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ကမႝာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ စတင္ ေဆာင္႐ြက္သည္။ ပီကင္း၌ က်င္းပေသာ အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ ေဒသ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဖရင့္သို႕ တက္ေရာက္သည္။ ေမလ ၁ဝ – ၁၄ ရက္ေန႕ထိ ဂ်ဴဗလီေဟာတြင္ က်င္းပေသာ ကမာၻ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္ (ဗမာႏုိင္ငံ) က ဆရာႀကီးအား ဥကၠ႒ အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ ခဲ့သည္။

၁၉၅၃ တြင္ တ႐ုတ္ျပည္ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဟန္ေဂရီ၊ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံသို႕ ခရီး လွည့္သည္။

၁၉၅၄၊ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ ရက္ ေမာ္စကိုတြင္ က်င္းပသည့္ ကမာၻ႕ စတာလင္ဆု ေ႐ြးခ်ယ္ ေပးအပ္ေရး အဖြဲ႕ႀကီးက ဆရာႀကီးအား ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ အတြက္ ‘ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စတာလင္ဆု’ အပ္ႏွင္းရန္ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ဲသည္။ ၁၉၅၅ မတ္လ ၂၂ ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႕ ညေန ၅ နာရီခြဲ အခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမ ေရွ႕၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စတာလင္ဆု ေပးအပ္ပြဲ က်င္းပၿပီး၊ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ စတာလင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုေပးေရး ေကာ္မတီ ဥကၠဌ မစၥတာ နီကိုေလ တီခိုေနာ့ (ဗ္) က ဆရာႀကီးအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုလက္မွတ္ႏွင့္ ဆုေ႐ႊတံဆိပ္ အပ္ႏွင္း ခဲ့သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုတံဆိပ္ႏွင့္ အတူ ေငြသား ႐ူဘဲလ္ေငြ တသိန္း (အဲဒီအခ်ိန္က ေပါက္ေစ်း အရ ျမန္မာေငြ တသိန္း ႏွစ္ေသာင္း ငါးေထာင္ခန္႕) ရရွိသည္။ မတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးက တီခိုေနာ့ (ဗ္)ႏွင့္ ဆရာႀကီး တုိ႕ကို ဂုဏ္ျပဳ ဧည့္ခံပြဲ တရပ္ က်င္းပ ေပးခဲ့သည္။

၁၉၅၅ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္ ေထာင္ႀကီး အတြင္း က်င္းပသည့္ စာဆုိေတာ္ေန႕ အခမ္းအနားသို႕ တက္ေရာက္ အကန္ေတာ့ ခံသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႕တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ အိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပသည့္ ထမင္းစားပြဲတြင္ ဗမာႏိုင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္ ဥကၠဌ အေနျဖင့္ ဆိုဗီယက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘူဂနင္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ပထမ အတြင္းေရးမွဴး က႐ုရွက္ တုိ႕ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လက္ေဆာင္မ်ား ေပးအပ္ ခဲ့သည္။

၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အရပ္ရပ္သုိ႕ လွည့္လည္ၿပီး ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ကမာၻ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မ်ားကုိ ေဟာေျပာ ခဲ့သည္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၈ ရက္ေန႕မွ စ၍ ၃ ရက္တိုင္ က်င္းပသည့္ မိုးညႇင္းၿမိဳ႕တြင္ ကမာၻ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္ (ဗမာႏိုင္ငံ) ၏ ကခ်င္ျပည္နယ္ ညီလာခံ တက္ေရာက္ ခဲ့သည္။ မတ္ ၃ဝ ရက္ အိမ္ေတာ္ရာ (၁၄) စခန္း စရပ္ႀကီး၌ မႏၩေလး ေလးျပင္ေလးရပ္ ဆရာေတာ္ ၁၄၃ ပါးကို ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္ႀကားလႊာ တေစာင္ တင္ဆက္ ေလွ်ာက္ထားၿပီး ၾသဝါဒ ခံယူ ခဲ့သည္။

၁၉၅၇ တြင္ သီဟိုဠ္ႏွင့္ အိႏၵိယသို႕ ကမာၻ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဖရင့္ အတြက္ သြားေရာက္ ခဲ့သည္။

၁၉၆ဝ ၾသဂုတ္လ ၁ဝ ရက္တြင္ အေရွ႕ဂ်ာမနီ ဟမ္းဘတ္ တကၠသုိလ္က ဆရာႀကီးအား ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပညာ ပါရဂူ (ေဒါက္တာဘြဲ႕) အပ္ႏွင္း ဂုဏ္ျပဳ ခဲ့သည္။ ဂ်ာမနီသို႕ ေဆးကု သြားခဲ့သည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ စ၍ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ စာေရးဆရာ သမဂၢ၏ နာယကႀကီး အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ ခဲ့သည္။

၁၉၆၃ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္၊ ညေန ၄ နာရီမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမတြင္ က်င္းခသည့္ ဟီ႐ိုရွီးမားေန႕ အခမ္းအနားသို႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္ ဥကၠဌ အေနျဖင့္ သဝဏ္လႊာ ေပးပို႕ ခဲ့သည္။

ျပည္သူ႕ သမုိင္း အလ်ဥ္တြင္ ပါဝင္ ခဲ့ေသာ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႕က်င္ေရး ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ စာေပ ဖခင္ႀကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္႐ြက္ ရင္းျဖင့္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၂၃ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႕ နံနက္ ၁ နာရီခြဲတြင္ လူႀကီး ေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္ ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး၏ စ်ာပနအတြက္ အာဏာသိမ္း ေနဝင္း စစ္အုပ္စုက ပထမ က်ပ္ေငြ တစ္ေသာင္း၊ ေနာက္ထပ္ က်ပ္ေငြ ၅ ေထာင္၊ စုစုေပါင္း က်ပ္ေငြ တေသာင္းခြဲ ကူညီခဲ့သည္။ သတင္းစာ တိုက္မ်ားက ေန၍ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း စ်ာပန ရံပံုေငြ ဖြင့္ခဲ့သည္။ ဇူလိုင္လ ၂၉ ရက္၊ ညေန ၅ နာရီတြင္ ဆရာႀကီး၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို စမ္းေခ်ာင္း ခ်မ္းသာလမ္း ေနအိမ္မွ ေန၍ စမ္းေခ်ာင္း ပဒုမၼာ ကြင္းရွိ အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စု ေဆာက္ေပးသည့္ မ႑ပ္သို႕ ေ႐ႊ႕ေျပာင္း ခဲ့သည္။ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္၊ ေန႕႔လည္ ၂ နာရီ အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီး ႐ုပ္ကလာပ္ကို စမ္းေခ်ာင္း မ႑ပ္မွ ေ႐ႊတိဂံု ဘုရားလမ္းရွိ ကန္ေတာ္မင္ ပန္းၿခံသို႕ ပို႕ေဆာင္ ဂူသြင္း ခဲ့သည္။

ဆရာႀကီး ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္၊ ေျမး ၁၅ ေယာက္၊ ျမစ္ ၆၁ ေယာက္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ငယ္ဘဝႏွင့္ပညာေရး
သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအား ျပည္ၿမိဳ႕အနီး ေရႊေတာင္နယ္ ဝါးလယ္ေက်းရြာတြင္ လွည္းသမားတစ္ဦး ျဖစ္သူ အဖ ဦးစံထြန္း၊ အမိေဒၚအုန္းတို႕ ၁၂၃၇ခု တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁၄)ရက္၊ (၁၈၇၆ မတ္လ၂၃ရက္) ၾကာသပေတးေန႕၌ ဖြားျမင္ခဲ့ျပီး ငယ္မည္မွာ ေမာင္လြန္းျဖစ္သည္။ မိခင္ေဒၚအုန္းသည္ အိမ္တြင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ရင္း သားျဖစ္သူေမာင္လြန္း အား စာေရး စာဖတ္သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္မိဘမ်ားမွ ေရႊေတာင္ျမိဳ႕ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာ ေတာ္ဘုရားၾကီး ထံတြင္အပ္ႏွံျပီး ပညာသင္ေစသည္။ ေမာင္လြန္းသည္ေက်ာင္းသားဘဝမွာပင္ အတြင္းေအာင္ျခင္း၊ အျပင္ေအာင္ျခင္း၊ ရတနာေရႊခ်ိဳင့္၊ ပရိတ္ၾကီး၊ သဒၵါသၿဂိဳဟ္ စသည္တို႕ကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။

ေမာင္လြန္းသည္ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ ေရႊေတာင္ျမိဳ႕၌သာေနခဲ့သည္ မဟုတ္ မိခင္ျဖစ္သူ၏ေမာင္ ဦးရီးရဟန္းေတာ္ႏွင့္ အညာေဒသမ်ားသို႕လိုက္ပါရင္း ပညာသင္ယူခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေနရပ္ျပန္ေရာက္ ခ်ိန္တြင္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ထံတြင္သာ စာသင္သြားေလ့ရွိသည္။ တခါတြင္ ေမာင္လြန္းသည္ ဦးရီးရဟန္းႏွင့္အတူ မႏၲေလးျမိဳ႕ ျမေတာင္တုိက္၌ ရွိေနစဥ္ သီေပါမင္းအား အဂၤလိပ္တို႕ ေခၚေဆာင္သြားသည့္ ပါေတာ္မူအေရးအခင္းၾကီးႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့သည္။ ၁၀ႏွစ္အရြယ္ရွိျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ိဳးႏွင့္ႏိုင္ငံအတြက္ နာရေကာင္းမွန္းသိကာ အခဲမေက်ရွိခဲ့သည္။

ယင္းေနာက္ရွင္သာမေဏဝတ္ကာ အလံု၊ မံုရြာ၊ ေခ်ာင္းဦး၊ ဘုတလင္စေသာ အထက္အညာတခြင္ ၌လည္းေကာင္း က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးထံ၌ လည္းေကာင္း ပညာမ်ားဆည္းပူးေနခဲ့သည္။ အသက္၁၉ႏွစ္အရြယ္တြင္ ဖခင္ဦးစံထြန္းကြယ္လြန္ သြားျပီး မေရွးမေႏွာင္းပင္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးပါ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ သြားခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လူထြက္ကာ မိခင္မုဆိုးမၾကီးအား လုပ္ေကြ်းေမြးျမဴရန္ ၾကိဳးစားရင္းရန္ကုန္သို႕ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

စာစီသမားဘဝ

ရန္ကုန္သို႕ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ ဆူးေလဘုရားလမ္း ဇမၹဴ႕ၾကက္သေရ စာပံုႏွိပ္တိုက္၌ စာစီသမားအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္သည္။ ထိုအခါက ထိုတိုက္၌ အယ္ဒီတာ ဆရာၾကန္၊ ေတာင္လံုးျပန္ဆရာျမ၊ လင္းလြန္းပင္ ဆရာေတာ္လူထြက္ ဆရာဦးပန္းလိႈင္တို႕ ရွိေနၾကသည္။ ေမာင္လြန္းသည္ အရည္အခ်င္းရွိသူျဖစ္သည့္အတိုင္း စာစီသမားဘဝမွ စာျပင္ဆရာ၊ အယ္ဒီတာကေလးဘဝ သို႕မၾကာမီအတြင္းမွာပင္ တိုးတက္ေရာက္ရွိ လာခဲ့သည္။ ပံုႏွိပ္တုိက္ပိုင္ရွင္ ဦးေမာင္ေမာင္ခႏွင့္ ေဒၚမမ ေလးတို႕ကလည္း ေမာင္လြန္းအား အလြန္ပင္ ခ်စ္ခင္ၾကသည္။

ျပဇာတ္ဆရာလြမ္း

ထိုအခ်ိန္က ႏွစ္ပဲတန္ျပဇာတ္လြန္စြာ ေခတ္စားေသာေၾကာင့္ ျပဇာတ္စာအုပ္အမ်ားအျပားကို အားစိုက္ေရးသားခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က အေပ်ာ္ဖတ္ ဇာတ္စာအုပ္မ်ား ပလူပ်ံေအာင္ထြက္ေနခဲ့ျပီး ကိုယ္တိုင္ေရးသာေရးေသာ္ျငား မႏွစ္ျမိဳ႕လွေသာေၾကာင့္ “အသံုုးမက်ေသာ ဇာတ္စာအုပ္”ဟု ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။ ထို႕အျပင္ ေရးသား ခဲ့ေသာျပဇာတ္မ်ားအားလံုးမွာ ကိုယ္တိုင္ေရးမဟုတ္ပဲ ဇတ္သဘင္စင္ထက္မွ လာေသာဇာတ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာသမားမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာမ်ား ကိုထိခုိက္မည္ စုိးသည္ကတစ္ေၾကာင္း အမည္ရင္းျဖင့္မေရးပဲ ေရႊေတာင္ေမာင္လြမ္း ဟူေသာအမည္ကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ေရးသားခဲ့ေသာ ျပဇာတ္စာအုပ္ေပါင္း ၈၀ခန္႕ရွိမည္ဟု ခန္႕မွန္းၾကသည္။

အိမ္ေထာင္ေရး

ဇမၺဴ႕ၾကက္သေရပံုႏွိပ္တိုက္၌ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနစဥ္မွာပင္ တိုက္ပိုင္ ဦးေမာင္ေမာင္ခႏွင့္ ေဒၚမမေလးတို႕က ၾကည့္ျမင္တိုင္သူ ေဒၚရွင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးခဲ့သည္။ ၁၂၇၇ခု အသက္၄၀အရြယ္၌ ဇနီးေဒၚရွင္ ကြယ္လြန္ကာ သားသမီးေလးဦး က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၃-ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ(၁၀)ရက္ေန႔၌ သမီးႀကီး ေဒၚျမရီသည္ စာေရးဆရာ ဆရာေဇယ် ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ ျပဳခဲ့သည္။

သတင္းစာဆရာဘဝ

ဇမၺဴ႕ၾကက္သေရပံုႏွိပ္တိုက္အား အစုစပ္လိမိတက္ သတင္းစာတုိက္လုပ္လိုက္ျပီးေနာက္ မၾကာမီ ပုဏၰားဦးဘေဘ ဆိုသူပိုင္ရွင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ လုပ္ငန္းတိုးတက္ မႈမရွိသည့္အျပင္ လခလည္းမမွန္၊ ဆရာရင္းမ်ားလည္း မရွိေတာ့သျဖင့္ ရန္ကုန္သတင္းစာတိုက္သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ ထိုတိုက္တြင္ ဆရာလြန္းကျမန္ မာစာအယ္ဒီတာ အျဖစ္လုပ္ကိုင္ရသည္။ စာေတာ္ျပန္အလုပ္ရေသာ္လည္း အလုပ္ပဲ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တိုင္း သတင္းစာ ဆုတ္ယုတ္လာေသာအခါ ေမာ္လျမိဳင္ သို႕ေျပာင္းကာ ျမန္မာတိုင္းသတင္းစာ၌ အယ္ဒီတာ အျဖစ္လုပ္ကိုင္သည္။ ေမာင္သမာဓိအမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးဘက္သုိ႕ မ်က္ႏွာမမူေသးေပ။ ဇနီးသည္ မမာမက်န္း ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ေမာ္လျမိဳင္သတင္းစာတိုက္မွ ႏႈတ္ထြက္ကာ ေရႊေတာင္၌ ေခတၲျပန္ေနခဲ့သည္။ ၁၉၁၁သူရိယသတင္းစာ ကိုစတင္တည္ေထာင္ၾကရာတြင္ ဆရာလြန္းကို ေခၚယူသျဖင့္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ျပန္သည္။ ထုိအခါ ဆရာလြန္း၏ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ေသာ ဇာတိမာန္မ်ားရွင္သန္ၾကီး ထြားကာ မ်ိဳးခ်စ္စာေပမ်ား၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရးစာေပမ်ား စတင္ေရးသားခဲ့သည္။

ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ေမာင္မိႈင္း ႏွင့္ မစၥတာေမာင္မိႈင္း

သကၠရာဇ္၁၉၀၀ေက်ာ္ခန္႕ မွစ၍ျမန္မာ ပညာတတ္အခ်ိဳ႕သည္ မစၥတာဆိုသည့္ အသံုးအႏႈံးအား မိမိတို႕ျမန္မာအမည္မ်ား ေရွ႕တြင္တပ္၍ ေခၚေဝၚၾကသည္။ ထို ေခတ္ဗုဒၶဘာသာ ကလ်ာဏရုဝ အသင္း၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးေမေအာင္၊ ဦးခင္စသည္တို႕သည္ မစၥတာေမေအာင္၊ မစၥတာခင္ စသည္ျဖင့္ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲၾကသည္။ အသင္းအစည္းအေဝး မွတ္တမ္မ်ားတြင္ မစၥတာေမေအာင္မွ အဆိုတင္သြင္းျပီး မစၥတာခင္မွကန္႕ကြက္ဟု ေရးမွတ္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ထိုအျပဳအမူမ်ားကိုျမင္ေသာအခါ လံုးဝႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဆန္က်င္သည့္အျပင္ လြတ္လပ္ေရၾကိဳးပမ္းႏွင့္လည္းဆန္႕ က်င္သည္ဟု ယူဆသည္။

၁၉၀၄ဝန္က်င္ခန္႕က ျပင္သစ္စာေရးဆရာ ဒူးမားေရးသားေသာThe Count of Monte Cristoဝတၳဳကို ဂ်ိမ္းလွေက်ာ္က ေမာင္ရင္ေမာင္ မမယ္မ ဟူ၍ဆီေလ်ာ္ ေအာင္ဘာသာျပန္ထုတ္ေဝခဲ့ျပီး လြန္စြာေရပန္းစားခဲ့သည္။ ဟံသာဝတီပိဋကတ္တိုက္ ပိုင္ရွင္ မစၥတာရစ္ပလီဆိုသူသည္ အားက်ကာ ဝန္စာေရးေဟာင္း ဦးၾကီး အားအမ်ားၾကိဳက္မည့္ ဝတၳဳတပုဒ္ကို ေရးသားေစသည္။ ဦးၾကီးသည္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ ေမာင္မိႈင္းဝတၱဳကို ေရးသားေပးရာ ၁၉၀၄ခုႏွစ္တြင္ ပထမတြဲကိုထုတ္ ေဝႏိုင္ခဲ့သည္။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ ေမာင္မိႈင္းသည္ ဇာတ္လမ္းအရ အလြန္ယုတ္မာေကာက္က်စ္လွေသာ လူရႈတ္လူေပြတစ္ဦးျဖစ္ျပီး အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ားအား လွည့္ျဖားကာ ဥစၥာပစၥည္းတို႕အား ယူငင္သည္။ ထိုေခတ္ကာလက လူၾကီးမ်ားသည္ ထိုဝတၳဳကို ယုတ္မာညစ္ညမ္းေသာ ဝတၳဳအျဖစ္မွတ္ယူျပီး လူငယ္မ်ားအား မဖတ္ရန္ တားျမစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဖတ္ရႈလိုသူ လူငယ္အခ်ိဳ႕သည္ ထိုဝတၳဳကို အိမ္သာအတြင္း ယူငင္၍ဖတ္ရႈခဲ့ရသည္ဟူ ဆိုသည္။

ထို႕ေၾကာင့္လည္း သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္သည္ ေမာင္မိႈင္းအမည္ေရွ႕တြင္ မစၥတာတပ္၍ သံုးစြဲလိုက္ရာ ဦးေမေအာင္တို႕လူစု မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ ျပန္လည္ရန္ေတြ႕ၾကသလို သတင္းစာမွလည္းျပန္လည္ ေခ်ပေရးသားၾကသည္။ သို႕ေသာ္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကား မျဖံဳ ထိုအမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာမ်ားကို အစဥ္တစိုက္ ဆက္ေရးသြားရာ တစ္နွစ္ခန္႕အၾကာတြင္ ဦးေမေအာင္ႏွင့္တကြ မစၥတာတပ္သူအေပါင္းသည္ မစၥတာဘဝမွ အနားယူသြားၾကရေလသည္။

အမ်ိဳးသားေကာလိပ္ေက်ာင္းဆရာဘဝ

၁၉၂၀တြင္ ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီ အက္ဥပေဒကို ဆန္႕က်င္သပိတ္ေမွာက္ၾကေသာ ေက်ာင္းသားတစ္စုမွ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဗဟန္းရပ္ကြက္ရွိ ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္တြင္ အမ်ိဳးသားေကာလိပ္ေက်ာင္း အားစတင္တည္ေထာင္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မစၥတာေမာင္မိႈင္းအမည္ျဖင့္ စာေပေလာက၌ ထင္ရွားျပီးျဖစ္ေသာ ဆရာဦးလြန္း သူရိယသတင္းစာတိုက္မွထြက္ကာ ဝင္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။ ကနဦးတြင္ ျမန္မာစာ ပါေမာကၡျဖစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာရာဇဝင္ေျပာင္း၍ သင္ၾကားသည္။ သို႕ရာတြင္အမ်ိဳးသားေကာလိပ္မွာ အမ်ိဳးသားပညာေရး ေကာင္စီ၏ အေထာက္အပ့ံမရသျဖင့္ ဆက္လက္ရပ္တည္ရန္ ခက္ခဲလာျပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ေကာလိပ္ကို ပိတ္ခဲ့ရသည္။
မစၥတာေမာင္မိႈင္းမွသည္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသို႕

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ၁၉၃၄ခုႏွစ္တြင္ ပါတီသစ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ထင္ရွားလာေသာ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးကို သူ၏ၾသဇာတိကၠမႏွင့္ ဝင္ေရာက္အားေပးကူညီရာ ၁၉၃၆တြင္ နာယကျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုအခါတုိ႕ဗမာအစည္းအရံုးဝင္မ်ား၏ ဓေလ့ကိုလိုက္၍ မိမိကိုယ္တိုင္ သခင္အမည္ကို ခံယူသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစကာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းဟူေသာ အမည္အား ကြယ္လြန္သည္အထိ အသံုးျပဳသြားခဲ့သည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးဝင္ ေခတ္လူငယ္မ်ား၏ အလုပ္လုပ္ပံုကို သ ေဘာက်ျပီး အၾကံဥာဏ္မ်ားႏွင့္ အာေပးအားေျမွာက္ ျပဳခဲ့ရာ ထိုလူငယ္မ်ားအနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္လာမည့္ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ျမန္မာျပည္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာမည့္ သခင္ႏုတို႕ပါဝင္ၾကသည္။

ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရအျပီး ျပည္တြင္းစစ္ၾကီး မျဖစ္ပြါးရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ၄င္းေနာက္ ျပည္တြင္စစ္ၾကီး ျဖစ္ပြါျပီး ရက္သတၱပတ္ အၾကာတြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးကို ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၈ စက္တင္ဘာ၁၄ရက္ ေန႕တြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္း သခင္စံထြန္းလွဇရပ္၌ အဖြဲ႕အစည္း ေပါင္းစံုကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အစည္းအေဝးတစ္ရပ္ က်င္းျပျပဳလုပ္ျပီး ၁၇ဦးေကာ္မတီ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရး အဖြဲ႕ကုိ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။

၁၉၄၈ဒီဇင္ဘာ ၂၅ရက္ေန႕တြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာင္ ရာဟုေဒါင့္ သံတန္ေဆာင္းၾကီး၌ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေပၚရွိ ေက်ာင္းတိုက္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္မွ ဆရာေတာ္၃၀၀၀ခန္႕၊ အျခားဘာသာေပါင္းစံု၊ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လူထုပရိတ္သတ္ ၂၀၀၀ေက်ာ္တက္ေရာက္ေသာ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး စည္းေဝးပြဲၾကီးအားဦးစီး က်င္းပခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ၁၉၅၁ခုႏွစ္တြင္ ျပည့္သူ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕ေပါင္းစံု(People’s Peace Front) ကိုဖြဲ႕စည္းခဲ့ျပန္သည္။

၁၉၅၂ခုႏွစ္ ေမလ ၁၀ရက္မွ ၁၄ရက္ထိ ဂ်ဴဗလီေဟာတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္(ဗမာႏိုင္ငံ)၏ ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံစင္ျမင့္ေပၚမွ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ျပီး ေမလ၁၀ရက္ေန႕တြင္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲရန္ ပန္ၾကားလႊာကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ၄င္းေနာက္ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ၂၇ရက္ေန႕မွ မတ္လကုန္အထိ အထက္ျမန္မာျပည္တလႊားသို႕ လွည့္လည္၍ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး တရားမ်ား လုိက္လံေဟာေျပာခဲ့သည္။ မတ္လ၃၁ရက္ေန႕တြင္ မႏၲေလးအိမ္ေတာ္ရာဘုရား ၁၄ခန္းဇရပ္ၾကီး၌ ေလးျပင္ေလးရပ္ ဆရာေတာ္ ၁၄၃ပါးကို ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးပန္ၾကးလႊာတစ္ေစာင္ တင္ဆက္ေလွ်ာက္ထားျပီး ၾသဝါဒခံယူခဲ့သည္။

ထို႕ေနာက္ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး ၈ဦးေကာ္မတီအားဖြဲ႕စည္း၍ ၁၉၅၈ခုႏွစ္ မတ္လ၂၈ရက္ေန႕တြင္ တျပည္လံုးရွိ ခရိုင္ျမိဳ႕နယ္ အသီသီး၌ တျပိဳင္နက္ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သို႕ေသာ္၁၉၅၈တြင္ အာဏာလႊဲေျပာင္းမႈၾကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ျပီး ၈ဦးေကာ္မတီအားဖ်က္သိမ္းေပးခဲ့ ရသည္။ ၁၉၆၀အေရာက္တြင္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္း ေရးႏိႈးေဆာ္ေရးအဖြဲ႕အား ထပ္မံဖြဲ႕စည္းခဲ့ျပီး အမ်ိဳးသားျပန္လည္စည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွင့္ သင္ပုန္းေခ်ေရးတို႕အတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

ကမာၻလွည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးသည္

ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကြန္ဂရက္(ဗမာႏိုင္ငံ)၏ ဥကၠ႒ၾကီးအျဖစ္ တညီတညြတ္တင္ေျမွာက္ျခင္း ခံရျပီးေနာက္ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားသို႕ လွည့္လည္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ခုႏွစ္ ပီကင္းတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ အာရွပစိဖိတ္ဆိုင္ရာ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ ၾကီးကိုလည္ေကာင္း၊ ၁၉၅၃ခုႏွစ္ တြင္ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံ ဘူဒါပက္စ္ျမိဳ႕ေတာ္ တြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ဖရင့္ ကိုလည္ေကာင္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထို႕အျပင္ ၁၉၅၇ခုႏွစ္ သိရိလကၤာႏိုင္ငံ ကိုလံဘိုတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ဖရင့္ကိုလည္း ျမန္မာျပည္ကုိယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္၍ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

ဘြဲ႕ႏွင့္ဆုအမ်ိဳးမ်ိဳး

ကိုလိုနီေခတ္အတြင္းက ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီ ျမန္မာစာပါေမာကၡအျဖစ္ တစ္လ၃၀၀က်ပ္အျဖင့္ အမႈထမ္းရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ တပည့္ရင္း ျဖစ္သူျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ဦးေမေအာင္က အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘြဲ႕ယူရန္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း လက္မခံခဲ့ေပ။ ထို႕အျပင္ ေဝလမင္းသားအား ၾကိဳဆိုဂုဏ္ျပဳသည့္ ပိုဒ္စံုရတုအား ေငြတစ္ေထာင္ေပး၍ ေရးခိုင္းေသာ္လည္း ရန္သူကိုခ်ီးမြမ္းေထာပနာမျပဳႏိုင္ ဟုခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ ျပည္ ေထာင္စုအစိုးရမွ အလၤကာေက်ာ္စြာ စာေပဘြဲ႕ကိုေပးအပ္ခဲ့သည္။ မၾကာမီပင္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံမွ စတာလင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုကုိ အပ္ႏွင္းခဲ့ျပန္သည္။ တဖန္ အေရွ႕ဂ်ာမဏီမွ ေဒါက္တာဘြဲ႕ခ်ီးျမင့္ခဲ့ျပန္သည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ အဆိုပါ ေဒါက္တာဘြဲ႕အား မ်ားစြာႏွစ္ျမိဳ႕ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး သေဘာအရသာ လက္ခံခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။

ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္မ်ား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အာဏာရလာျပီး ၁၉၆၃ႏိုဝင္ဘာတြင္ အစိုးရႏွင့္ေတာခိုအဖြဲ႕မ်ား၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ပ်က္သြားသည္ သာမက ေနာက္တြင္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ပါ ဖ်က္သိမ္းျခင္းခံရသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားပ်က္သြားခ်ိန္မွစ၍ စိတ္ထိခိုက္ကာ အင္အားခ်ိနဲ႕ လာခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္္ အဖြဲ႕ဖ်က္သိမ္းခံရသည့္အေၾကာင္းအား တပည့္၊သား၊ေျမးမ်ားမွ ဖံုးဖိထားခဲ့ၾကသည္။ တေန႕တြင္ ကြမ္းသီးထုတ္အား ပတ္ထားသည့္ သတင္းစာစကၠဴမွ ထိုသတင္းအားသိရွိသြားကာ “တိုင္းျပည္ေတာ့ပိုဆိုးေတာ့မွာပဲ” ဟုဆိုျပီး အိပ္ယာထဲလဲသြားသည္။ ၁၉၆၄ခုႏွစ္ဇူလိုင္၂၂တြင္ သတိမရွိေတာ့ပဲ ၂၃ရက္ေန႕နံနက္၁နာရီ အခ်ိန္တြင္ ကြန္လြန္အနိစၥေရာက္သြား ခဲ့သည္။ ကြန္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္၈၉ႏွစ္ ရွိျပီျဖစ္သည္။

စ်ာပန

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ရုပ္ကလပ္ကို ေနထုိင္ရာ စမ္းေခ်ာင္း၊ ခ်မ္းသာလမ္းရွိ ေနအိမ္မွ အစိုးရေဆာက္လုပ္ေပးသည့္ စမ္းေခ်ာင္းပုဒမၼာကြင္းရွိ မ႑တ္သို႕ ဇူလိုင္၂၉ တြင္ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့သည္။ ထိုမ႑တ္အတြင္းတြင္ သူ၏ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားအား ျပခန္းသဖြယ္ျပသာထားခဲ့သည္။ ေန႕လည္၂နာရီတြင္ ပုဒမၼာကြင္းမွ ေရႊတိဂံု ဘုရားလမ္းရွိ ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံသို႕ လူထုပရိတ္သတ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ လုိက္လံပို႕ေဆာင္ၾကျပီး ဂူသြင္းျမွပ္ႏွံခဲ့သည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေရးသားျပဳစုခဲ့သည္ စာမ်ား

သတင္းစာဆရာဘဝမွစ၍ ေရးသားျပဳစု တည္းျဖတ္ခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ၊ ေလးခ်ိဳး၊ ဋီကာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိျပီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းျပဳစုခဲ့သည့္စာမ်ားစာရင္း တြင္အက်ယ္ၾကည့္ပါ။
ျပည္သူ႕ သမုိင္း အလ်ဥ္မွာ အဆက္ မျပတ္ ပါဝင္ ခဲ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႕က်င္ေရး ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ စာေပနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဖခင္ႀကီး ဆရာႀကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း ကြယ္လြန္ျခင္း (၄၃) ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္လည္ ဝမ္းနည္း အမွတ္တရ အျဖစ္ ဆရာႀကီးရဲ႕ အတၴဳပၸတၲိကို စုေဆာင္း ကူးယူ တင္ျပ လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထုတ္ေဝ ခဲ့ေသာ စာအုပ္ စာရင္း

1. ညီေတာ္ မင္းနန္ ခၽြန္ခန္း ေဟာစာသစ္ (ေ႐ႊေတာင္ၿမိဳ႕ ဆရာလြန္း) – ၁၉ဝ၂ ခုႏွစ္
2. ေ႐ႊတိဂုံ ဘုရား အမွဴးကုိ က်ား အဖူးတက္ေသာ ဇာတ္ဆန္း (ေမာင္လြမ္း) – ၁၉ဝ၃ ခုႏွစ္
3. က်မုိင္းေမာင္ ႏွင့္ ေစာၿမိဳင္ ျပဇာတ္ (ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၃ ခုႏွစ္
4. ကုလားေလး ဗ်တ္ဝိ ဗ်တၲ ျပဇာတ္ (ပ – အႀကိမ္ – ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၅ ခုႏွစ္
5. ေမာ္လၿမိဳင္ ရာဇဝင္ ဝတၴဳ (ပထမတြဲ – ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၅ ခုႏွစ္
6. ကဗ်ာသာရ မဥၥဴ (ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၆ ခုႏွစ္
7. ဝရမတၲ သံခိပ္ အေျဖက်မ္း (ဒုတိယတြဲ – ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၆ ခုႏွစ္
8. အေလာင္းေတာ္ သုဝဏၰသွ်ံ ျပဇာတ္ (ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၇ ခုႏွစ္
9. ခ်င္းမေလး ဝါႏု ျပဇာတ္သစ္ (ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၈ ခုႏွစ္
10. သူခုိး ထိလပ္ ျပဇာတ္ (ပ – ဒု) (ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၈ ခုႏွစ္
11. ေက်ာက္ဝုိင္း သမုိင္း၊ ေရကင္းသူ မေ႐ႊပြင့္ ျပဇာတ္၊ ပထမတြဲ (ဆရာလြမ္း) – ၁၉ဝ၉ ခုႏွစ္
12. ကဗ်ာသာရတၲ သၿဂဳႋဟ္ (ဆရာလြမ္း) – ၁၉၁ဝ ခုႏွစ္
13. သီရိဓမၼာ ေသာက မင္းႀကီး ျပဇာတ္ (ပ-တြဲ) (ဆရာလြမ္း) – ၁၉၁၁ ခုႏွစ္
14. ျမန္မာ ရာဇဝင္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေ႐ႊနတ္ေတာင္ ဘုရားသမုိင္း (ဆရာလြန္း) – ၁၉၁၁ ခုႏွစ္
15. လက္မႈပညာ ဋီကာ (Hard Book of Useful Recipes) – ၁၉၁၃ ခုႏွစ္
16. ဗုိလ္ဋီကာ (မစၥတာေမာင္မႈိင္း) – ၁၉၁၄ ခုႏွစ္
17. ကဆုန္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ အတၴဳပၸတၲိစာတန္း – ၁၉၁၄ ခုႏွစ္
18. ေဆာင္းပါး ေပါင္းခ်ဳပ္ႀကီး (ပထမတြဲ) (မစၥတာေမာင္မႈိင္း) – ၁၉၁၄ ခုႏွစ္
19. မွာေတာ္ပုံ ဝတၴဳ (ပထမတြဲ) (မစၥတာေမာင္မႈိင္း) – ၁၉၁၆ ခုႏွစ္
20. အီေနာင္ နန္းတြင္းဇာတ္ေတာ္ႀကီး – ၁၉၁၇ ခုႏွစ္
21. ဓမၼေစတီ (မင္းအတၴဳပၸတၲိ) ဝတၴဳ – ၁၉၁၈ ခုႏွစ္
22. ေကသာသီရိ နန္းတြင္း ဇာတ္တာ္ႀကီး – ၁၉၁၈ ခုႏွစ္
23. မွာေတာ္ပုံ ဝတၴဳ (ဒုတိယတြဲ) – ၁၉၁၉ ခုႏွစ္
24. ပဲခူး ရာဇဝင္ ဇာတ္ေတာ္ႀကီး – ၁၉၁၉ ခုႏွစ္
25. ေဒါင္းဋီကာသစ္ – ၁၉၂ဝ ခုႏွစ္
26. ဘြဳိင္းေကာက္ ဋီကာႀကီး – ၁၉၂၁ ခုႏွစ္
27. မွာေတာ္ပုံ ဝတၴဳ (တတိယတြဲ) – ၁၉၂၁ ခုႏွစ္
28. မွန္နန္း ရာဇဝင္ေတာ္သစ္ (ပထမအုပ္) – ၁၉၂၂ ခုႏွစ္
29. ေမ်ာက္ဋီကာ – ၁၉၂၃ ခုႏွစ္
30. ေမ်ာက္ဂဏၭိ – ၁၉၂၃ ခုႏွစ္
31. ေခြးဋီကာ – ၁၉၂၅ ခုႏွစ္
32. ေဒါင္းဂဏၭိ (ပထမတြဲ) – ၁၉၃၁ ခုႏွစ္
33. ဂဠဳံပ်ံ ဒီပနီဋီကာ – ၁၉၃၁ ခုႏွစ္
34. မႏၩေလးၿမိဳ႕ ေရႊေရးေဆာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးၾကည္၏ ေထ႐ုပၸတၲိကထာ – ၁၉၃၅ ခုႏွစ္
35. ေခြးဂဏၭိ (ပထမတြဲ၊ ဒုတိယတြဲ) – ၁၉၃၆ ခုႏွစ္
36. သခင္ဋီကာ – ၁၉၃၈ ခုႏွစ္
37. အာဇာနည္ဗိမာန္ – ၁၉၄၈ ခုႏွစ္
38. ဗမာ ျပည္တြင္းေရး မည္ကဲ့သုိ႕ ေျဖရွင္း မည္နည္း သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းႏွင့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး – ၁၉၄၈ ခုႏွစ္
39. အနာဂတ္ ဇာတ္ခုံ အိပ္မက္ ဒီဠဳံ ဋီကာ – ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္
40. ေလးခ်ဳိးေပါင္းခ်ဳပ္ (ပထမတြဲ) – ၁၉၅၅ ခုႏွစ္
41. ေလးခ်ဳိးေပါင္းခ်ဳပ္ (တတိယႀကိမ္) – ၁၉၆၈ ခုႏွစ္
42. မွာေတာ္ပုံ ႏွင့္ စစ္ကုိင္းျပန္ မွာေတာ္ပုံ – ၁၉၇၁ ခုႏွစ္
43. လက္ေ႐ြးစင္ ေလးခ်ဳိးတရာ – ၁၉၇၃ ခုႏွစ္
44. တုိ႕ဗမာ ဝတ္႐ြတ္စဥ္ – ၁၉၇၆ ခုႏွစ္
45. အႏုသာသနေခၚ ဂမီႝရပ်ဳိ႕အေျဖ
46. ဦးပုည ေမတၲာစာ
47. မွန္နန္းရာဇဝင္ခ်ဳပ္
48. ကုန္းေဘာင္ေပၚလစ္တစ္
49. ကလဟ ဝိနိစၧယ
50. တကၠသိုလ္ ပန္တူဝိနိစၧယ
51. ပဌမတၴဝိဘာဝနီ (ေက်ာ္ဋီကာ)
52. အဝနန္းေတာ္
53. ျမန္မာ့ေဇယာသဝဏ္
54. ေက်ာ္ ၄ ဆူ ဘုရားတိုင္ ေလးခ်ဳိးႀကီးမ်ား
55. သခင္ ညီလာခံ ၾသဘာ ေဆာင္းပါးမ်ား
56. မဂၤလာရတုမ်ား
57. အေရးေတာ္ပံု ေဆာင္းပါးမ်ား
58. အရမ္းကာရ ဝိေသာဓနီ
59. စုန္ေတာ္မူမွာတမ္း

တည္းျဖတ္ခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ား

1. (ေမာင္စံသူ) ေ႐ႊနန္းဘြဲ႕ မွာတမ္း – ၁၉၁၃ ခုႏွစ္
2. (မဏိကက္) နန္းတြင္း ဇာတ္ေတာ္ႀကီး – ၁၉၁၇ ခုႏွစ္
3. (ဦးဘုိးသစ္) ကဗ်ာေရးနည္း နိသွ်ည္းက်မ္းႀကီး – ၁၉၂၄ ခုႏွစ္
4. (ေမာင္ခ်စ္စရာ) ျမန္မာစာ ၫြန္႕ေပါင္း ဋီကာ – ၁၉၂၅ ခုႏွစ္
5. ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ ဆရာေတာ္ ဟိတသိဒၶက ဝတၴဳ – ၁၉၂၉ ခုႏွစ္
6. ပုံေတာင္ႏုိင္ ေမာ္ကြန္း – ၁၉ ? ခုႏွစ္
7. (ဦးထြန္းေဖ) ျမန္မာစာ အတၴဳပၸတၲိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ – ၁၉၃၃ ခုႏွစ္
8. ဒုတိယ နဝေဒး စၾကာမင္း မယ္ေတာ္ ဆင္ျဖဴရွင္မ ဧခ်င္း – ၁၉၃၄ ခုႏွစ္
9. (သခင္ ေလးေမာင္) ဒုိ႕ဝတၲရားႀကီး – ?
10. ျမေဒါင္းညိဳ (ဦးေအာင္သိန္း) ဝသုေျမ (ပထမပုိင္း) – ၁၉၃၈ ခုႏွစ္
11. (ဦးအုန္းေမာင္) ေက်ာင္းသုံး ျမန္မာ ရာဇဝင္သစ္ – ၁၉၄၈ ခုႏွစ္
12. (ဗုိလ္သိမ္းေဆြ) ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတၴဳပၸတၲိ – ၁၉၅၁ ခုႏွစ္
13. (မဟာတင္) လြတ္လပ္ေရး ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေမာ္ကြန္း – ၁၉၅၂ ခုႏွစ္
14. (ဆရာေ႐ႊ)ျမန္မာ ေရွးေဟာင္း ကဗ်ာၫြန္႕ေပါင္း – ?
15. တ႐ုတ္ အရပ္ရပ္ေရာက္သည့္ အေရးေတာ္ပုံ – ?

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းျပဳစုခဲ့သည့္စာမ်ားစာရင္း

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေရးသားတည္းျဖတ္ခဲ့ေသာ စာမ်ားအား အပိုင္း(၁) သကၠရာဇ္စဥ္ စာစုစာရင္း၊ အပိုင္း(၂) အမည္သာသိရေသာ စာမ်ားစာရင္း၊ အပိုင္း(၃) သကၠရာဇ္စဥ္ တည္းျဖတ္ခဲ့ေသာစာမူမ်ားစာရင္း ဟူ၍၃ပို္င္းခြဲျခားထားသည္။
အပိုင္း(၁) သကၠရာဇ္စဥ္ စာစုစာရင္း
၁၉၀၂

၁။ ညီေတာ္မင္းနန္ ခြ်န္ေဟာစာသစ္။ ေရးသူ ေရႊေတာ္ျမိဳ႕ ဆရာလြန္း၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕။ ဇမၺဳၾကက္သေရပုံႏွိပ္တိုက္။ ၁၉၀၂။ ၁-၂၄။
၁၉၀၃

၂။ ေရႊတိဂံုဘုရား အမႈဴးကို က်ားဖူးတက္ေသာ ဇာတ္ဆန္း။ ပထမတြဲ။ ေရးသူေမာင္လြမ္း၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕။ ဇမၺဳၾကက္သေရပုံႏွိပ္တိုက္။

၃။ က်မိုင္းေမာင္ႏွင့္ ေစာျမိဳင္ျပဇာတ္။ ေရးသူဆရာလြမ္း၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕။ ဇမၺဳၾကက္သေရပုံႏွိပ္တိုက္။ ၂တြဲ၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၀စီ။

၁၉၀၅

၄။ ကုလားေလး ငျဗတ္ဝိ ငျဗတၱ။ ေရးသူဆရာလြမ္း။ ပထမအၾကိမ္ပုံႏွိပ္ျခင္း။ ရန္ကုန္အီဗရာဟင္။ ၃တြဲ။ စာမ်က္ႏွာ ၈၀စီ။

၅။ ေမာ္လျမိဳင္ ရာဇဝင္ဝတၲဳ။ ေရးသူဆရာလြမ္း။ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕၊ ျမန္မာတိုင္းသတင္းစာ ပံုႏွိပ္တိုက္။ ၁၇၆စာမ်က္ႏွာ။ ပထမတြဲ။

၁၉၀၆

၆။ ကဗ်ာသာရမဥၨဴ။ ေရးသူဆရာလြမ္း။ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕၊ ေမာင္ေရႊအိုး၊ ျမန္မာတိုင္းသတင္းစာ ပံုႏွိပ္တိုက္။ ၂၂၃စာမ်က္ႏွာ။

၇။ ပရမတၱ သံခိပ္အေျဖ်က်မ္း၊ ဒုတိယတြဲ။ ေရးသူဆရာလြမ္း။ ေမာ္လျမိဳင္၊ ေမာင္သာလိႈင္ ျမန္မာတိုင္းသတင္းစာ ပံုႏွိပ္တိုက္။ ၁၁၄စာမ်က္ႏွာ။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ က်ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္၌ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိေနသည္။ သီေပါမင္းပါေတာ္မူသည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကို တိုင္းတပါးေအာက္က လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းရမည္ဆိုေသာအသိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိန္းေအာင္းခဲ့သူျဖစ္သည္။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ အသက္ ၁၉ ႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္လာၿပီး စာစီ၊ စာျပင္ဆရာ၊ အယ္ဒီတာ၊ သတင္းစာအယ္ဒီတာ အျဖစ္အဆင့္ဆင့္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး သတင္းစာအယ္ဒီတာ ျဖစ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေဆာင္းပါးမ်ား စၿပီးေရးခဲ့သည္။ ‘ေရႊေတာင္ ေမာင္လြမ္း’ဆိုသည့္ ကေလာင္နာမည္ကို ေရွ႕ပိုင္းတြင္ သံုးစြဲခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဂၤလိပ္ကို အထင္ႀကီးၿပီး ကိုယ့္နာမည္ေရွ႕၌ မစၥတာ တပ္ေသာ ဗမာမ်ားကို စက္ဆုပ္သည့္အတြက္ ထိုေခတ္က နာမည္ႀကီးေသာ ဝန္စာေရးဦးႀကီး၏ ‘ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ ေမာင္မႈိင္း’ဝတၳဳထဲမွ လူရႈပ္လူေပြ ဇာတ္ေကာင္ ‘ေမာင္မႈိင္း’၏ အေရွ႕တြင္ မစၥတာတပ္ၿပီး မစၥတာေမာင္မႈိင္း ဆိုသည့္ ကေလာင္အမည္ကို ေျပာင္းလဲသံုးစြဲခဲ့သည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ဆိုသည့္အမည္မွာ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးကို ဝင္ၿပီး ထိုအသင္းႀကီး၌ နာယက ျဖစ္လာသည့္ေနာက္ပိုင္း၌ တြင္ခဲ့သည့္အမည္ျဖစ္သည္။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ စာေပေတြလက္ရာမ်ားတြင္ ဗိုလ္ဋီကာ၊ သခင္ဋီကာ၊ ေဒါင္းဋီကာ၊ ဘြဳိင္းေကာက္ဋီကာ၊ ဂဠဳန္ပ်ံဒီပနီဋီကာ စသည့္ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားမ်ား ပါရွိေသာ စာေပမ်ားပါဝင္သကဲ့သို႔ ကဗ်ာလကၤာေတြ၊ ရာဇဝင္မ်ားလည္း ပါဝင္သည္။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းအလြန္

၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အသက္ ၁ဝဝ ျပည့္ အမွတ္တရလုပ္ရန္ ႀကိဳးစားသူ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အမ်ားအျပား ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္း ခံခဲ့ရျပီး ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တုန္းတြင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အသက္ ၁၂ဝ ျပည့္ အမွတ္တရ ထုတ္ေဝေသာ စာအုပ္မွာလည္း ဆရာႀကီး၏ပံုကို စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား ေဖာ္ျပခြင့္ မရခဲ့ေခ်။ ထိုအျပင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္မုခ္ရွိ ဆရာႀကီး၏ ဂူဗိမာန္ကို ဝင္ခြင့္မေပးေတာ့သည့္အတြက္ အမ်ားသူငါ သြားေရာက္ဂါရဝျပဳခြင့္မရသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည္။ စာေပလက္ရာမ်ားတြင္ ‘တို႔ဗမာ ဝတ္ရြတ္စဥ္’ ဘာသာေရးစာအုပ္မွလြဲ၍ အျခားစာအုပ္မ်ား ျပန္လည္ထုတ္ေဝႏိုင္ျခင္း မရွိေခ်။
လန္ဒန္တိုင္းသတင္းစာ၌ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္း အတၳဳပၸတၱိ

* ေမာင္ထင္ ဘာသာျပန္သည္ (၂၄-၇-၀၇)

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားေသာ ေခတ္ဦး၌လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသို႔ ေရွ႕႐ႈေသာ ေခတ္၌လည္းေကာင္း၊ အလြန္ၾသဇာတိကၠမ ႀကီးမားေသာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၾကာသာပေတးေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သည္။ ကြယ္လြန္ေသာအခါ အသက္ (၈၉) ႏွစ္ရွိေလၿပီ။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ လွည္းသမားတဦး၏ သားျဖစ္သည္။ ျပည္ၿမိဳ႕အနီး ရြာတရြာတြင္ ေမြးဖြားသည္။ ထိုရြာမွာ ျမန္မာမင္းဆက္တို႔၏ လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ၿဗိတိသွ်တို႔ သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာ ပဲခူးနယ္စပ္ၾကားတြင္ တည္ရွိ သည္။ ႐ိုးရာဓေလ့အတိုင္း ငယ္စဥ္က မိမိဖြားရာဇာတိရွိ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ယူခဲ့ၿပီး ေနာက္ မႏၱေလး ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္၌ ဆက္လက္ပညာသင္ယူခဲ့၏။

ထိုအခါ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ ၿဗိတိသွ်တို႔က ေနာက္ဆံုးမင္းဆက္ ျမန္မာဘုရင္ကိုနန္းခ်သည့္ အေရးအခင္း၌ ကိုယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ႀကံဳခဲ့ရသည္။ ၁၈၉၄ ခုႏွစ္ တြင္ စာပံုႏွိပ္စက္တခု၌ ၀င္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ရန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔လာခဲ့ သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဆရာလြန္းဟု တြင္သည္။ ထိုအမည္မွာ မူလအမည္ကို အနည္းငယ္လႊဲေျပာင္းထားေသာ အမည္ျဖစ္ သည္။ (အဂၤလိပ္တို႔၌ အမည္ေရွ႕တြင္ ေမာင္၊ ကို၊ ဦး၊ ဆရာစေသာ ဂုဏ၀ုဒၶိကို ေဖာ္ျပသည့္အေလ့အထမရွိ။ ထို႔ ေၾကာင့္ ငယ္စဥ္ကေမာင္လြန္း၊ လူပ်ဳိအရြယ္၌ ကိုလြန္း၊ အသက္ႀကီးလာေသာအခါ ဦးလြန္း၊ ဆရာသမား ျဖစ္လာ ေသာအခါ ဆရာလြန္းဟူ၍ အမည္အမ်ဳိးမ်ဴိး ေျပာင္းလဲလာပံုကို အဂၤလိပ္သတင္းစာဖတ္ ပရိသတ္တို႔ ႐ုတ္တရက္နား လည္ရန္ခက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာလြန္း အေၾကာင္းကိုေရးသားရာ၌ ထိုအမည္သည္ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲလာ ေသာအမည္ဟု သိလြယ္ေအာင္ေရးျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာသာျပန္သူ) ထို႔ေနာက္ ဆရာလြန္းသည္ ျပဇာတ္မ်ားကိုေရး သည္ သူေရးေသာ ျပဇာတ္မ်ားမွာ ပုဒ္ေရ (၈၀) ခန္႔ရွိသည္။

ဆရာလြန္းသည္ နေဘထပ္ကာရန္မ်ားႏွင့္ ကဗ်ာသီကံုးေရးသားရာ၌ အလြန္သြက္သြက္လက္လက္ ေရးတတ္သည္ ျဖစ္ရကား၊ ယင္းအရည္အခ်င္းသည္ သူ သတင္းစာေလာကထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ရာ၌ မ်ားစြာအေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေလ သည္။ သတင္းစာေလာကထဲသို႔ ၀င္လာခါစ၌ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ ထုတ္ေ၀ေသာ သတင္းစာတြင္ ပထမေဆာင္ရြက ္သည္။ သို႔ေသာ္ မၾကာမီ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕၌ ထုတ္ေ၀ေသာ သူရိယသတင္းစာတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ရာ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ပါ၀င္စား လာေလသည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ႀကီးျပင္းခဲ့သူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အဂၤလိပ္စာကို သင္ယူျခင္း မျပဳခဲ့ေခ်။ တသက္ပန္လံုး ျမန္မာ့အဂၢိရတ္ပညာတြင္ ထထႂကြႂကြ လိုက္စားခဲ့သည္။ သူရိယသတင္းစာသည္ ျမန္မာ သတင္းစာတို႔တြင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အေရး အသားတို႔ကို ပထမဦးဆံုးေရးသားထားေသာ သတင္းစာျဖစ္သည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းႏွင့္ ေရးေဘာ္ေရးဘက္တို႔သည္ ထိုစဥ္က ဟုမၼ႐ူး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေၾကာင္းကို သတင္းစာထဲ၌ေဆြးေႏြးေလ့ရွိရာ ယင္းသို႔ေဆြးေႏြးသည္ကို သေဘာတူ၍ ႀကိဳဆိုသည္။ အဂၤလိပ္တို႕၏ အျပဳအမူ ကို ခံုမင္၍ ျမန္မာအမည္ေရွ႕တြင္ မစၥတာဟု ေခါင္းတပ္ေသာ သူတို႔ကို သေရာ္ေသာအားျဖင့္ ထိုေခတ္က ေက်ာ္ ္ၾကားေသာ ျမန္မာ၀တၳဳတပုဒ္၌ ပါေသာအမည္ တခုကိုယူ၍ မိမိကုိယ္ကိုမိမိ မစၥတာေမာင္မိႉင္းဟု ကေလာင္အမည္ ကိုေပးသည္။

သူရိယသတင္းစာတြင္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဆယ္ႏွစ္တာအတြင္း၀ယ္ ျမန္မာတို႔သည္ အတိတ္၌ ဇာတိဂုဏ္ေရာင္ ထြန္းေျပာင္ခဲ့သည္ကို ျပန္လည္သတိရေစျခင္းငွာ “ဋီကာ” အဖြဲ႔မ်ားကို ေရးသား သည္။ ထို႔ျပင္ ျမန္မာစာေပမ်ားကို လည္း ျပဳစုသည္။ ထိုအေရးအသားမ်ားကို ႏိုင္ငံအစိုးရက အေရးယူျခင္းမျပဳေသာ္ျငားလည္း ထိုအေရးအသားတို႔သည္ အျခားတပါးေသာသူတို႔က တိုက္႐ိုက္ေရးသားေသာ အေရးအသားမ်ားထက္ပို၍ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚတို႔ကို ျဖန္႔ခ်ီရာ၌ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ထိေရာက္သည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ ထိုေခတ္က ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ကိုယ္က်ဳိးရွာ၍ အရည္အခ်င္းမျပည့္မ၀ႏွင့္ ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ အလုပ္လုပ္သည္ကိုလည္း ႐ႈတ္ခ်ေ၀ဖန္ေလ့ရွိသည္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္ ပါတီသစ္တပါတီအေနျဖင့္ ထင္ရွားလာေသာ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးကို သူ၏ ၾသဇာတိကၠမႏွင့္ ၀င္ေရာက္အားေပးကူညီရာ၊ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ နာယက ျဖစ္လာေလသည္။ ထိုအခါ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး၀င္တို႔၏ ဓေလ့ကိုလုိက္၍ မိမိကိုယ္တိုင္ သခင္ နာမည္ကို ခံယူသည္။ ဤသည္တြင္ ကြယ္လြန္သည္ အထိ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းအမည္ျဖင့္ ထင္ရွား သည္။

တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး၌ ေဆာင္ရြက္ေသာအခါ ေနာင္အခါတြင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာၾကမည့္ ေခတ္ လူငယ္မ်ားကို အႀကံအဥာဏ္တို႔ျဖင့္ အားေပး အားေျမႇာက္ျပဳရာ ထိုလူငယ္မ်ားတသိုက္တြင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို ၿဗိတိသွ်တို႔ႏွင့္ ေစ့စပ္၍ ရေအာင္ ယူခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ေသာ ဦးႏုတို႔ အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဂ်ပန္တို႔သိမ္းပိုက္စဥ္က သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ ၀န္ႀကီး အဆင့္အတန္းရွိေသာ ရာထူးဌာနႏၱရတခု၌ ေခတၱ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ စစ္ႀကီးၿပီးေသာအခါ ထုိရာထူးမွ ထြက္၍ အၿငိမ္းစားေနထိုင္ခဲ့သည္။

ျမန္မာစာေပကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းအား အလၤကာေက်ာ္စြာဘြဲ႔ကို အပ္ႏွင္းသည္။ သခင္ကိုယ္ ေတာ္မိႉင္းသည္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕၀င္တဦး ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ စတာလင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုကို ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံရသည္။ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ကို အခ်ဳပ္အခ်ယ္ ျပဳမည့္ ရာထူးဌာနႏၱရတို႔ကို ျငင္းပယ္၍ တသက္ပတ္လံုး ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး အက်ဳိးငွာသာလွ်င္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။

ဘာသာျပန္သူ၏မွတ္ခ်က္ – လန္ဒန္တိုင္းသတင္းစာသည္ ပါတီဂိုဏ္းဂဏ ၾသဇာခံသတင္းစာမဟုတ္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားသည့္ ေပၚလစီကို လက္ကိုင္ျပဳသည့္ သတင္းစာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသတင္းစာ၏ အာေဘာ္ကို အျခား တပါးေသာ ႏိုင္ငံတို႔က ႀကိဳက္သည္လည္းရွိလိမ့္မည္။ မႀကိဳက္သည္လည္းရွိလိမ့္မည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဂ်င္နရယ္ပရင္ဒါဂတ္ ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္စဥ္က လန္ဒန္တိုင္းသည္ အဂၤလိပ္ စစ္တပ္တို႔၏ အျပဳအမူ ကို ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ေသာ သတင္းမ်ားေရးသားသည္။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ်ႏိုင္ငံျဖစ္လာေသာ အခါမူ ကား ၿဗိတိသွ်တို႔၏ အက်ဴိးစီးပြားကိုငဲ့၍သာ ေရးသားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေျပာင္းအလဲစီမံကိန္းမ်ား ေပၚေပါက္ေသာ ၁၉၂၀ တ၀ိုက္ေခတ္၌မူကား လန္ဒန္တိုင္းသည္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ ဦးဘေဘ၊ ဦးသိန္းေမာင္ စေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကို ကူညီ၍ ျမန္မာ့အာေဘာ္ကို တင္ျပေပးသည္။ ဤသဘာ၀ကား ကမၻာ့အေရးအခင္းတို႔၌ လြတ္ လပ္စြာ စဥ္းစားဆင္ျခင္၍ လြတ္လပ္စြာ အဆံုးအျဖတ္ေပးေသာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသတင္းစာ အာေဘာ္ကို ႀကိဳက္ေသာ္ရွိ၊ မႀကိဳက္ေသာ္ရွိ အမ်ားက ေလးစားၾကေပသည္။

ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ ကြယ္လြန္ေသာအခါ လန္ဒန္တိုင္းသည္ နာေရးသတင္းက႑၌ ကြယ္ လြန္သူ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အတၳဳပၸတၱိကို ေဖာ္ျပေလ့ရွိသည္။ ဤသို႔ေဖာ္ျပရာ၌လည္း ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ပုဂၢဳိလ္တို႔ကို ေဖာ္ျပေလ့မရွိေခ်။ ၀ိဇၨာပညာ ေရးရာ၊ သိပၸံပညာေရးရာ၊ စာေပေရးရာ၊ အႏုပညာ ေရးရာ၊ ကမၻာ့ေရးရာတို႔တြင္ ကမၻာ့ဂႏၱ၀င္ထဲ ၀င္ထိုက္သည္ဟု ယူဆမွသာလွ်င္ ေဖာ္ျပေလ့ရွိသည္။ ယင္းသို႔ေဖာ္ျပရာ၌လည္း ကမၻာႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လွ်င္ ရန္သူမိတ္ေဆြ ဟူ၍ သေဘာ မထားဘဲ တတ္ႏိုင္သမွ် တိတိက်က် ေလ့လာစံုစမ္း၍ ေဖာ္ျပေလ့ရွိသည္။

စစ္စစ္ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာ၀ါဒ မ်က္စိႏွင့္ၾကည့္လွ်င္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသည္ အင္ပိုင္ယာ နယ္ခ်ဲ႕ သမားတို႔၏ အဓိ ကရန္သူ ျဖစ္ေပသည္။ သို႔ပါလ်က္ႏွင့္ လန္ဒန္တိုင္းသည္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းကို ရန္သူကဲ့သို႔မၾကည့္၊ မ်ဴိးခ်စ္စာေပ ပညာရွင္တဦးကဲ့သို႔သာျမင္သည္။ ဤအျမင္ျဖင့္ ေရးသားျခင္းသည္ အေရးခံရသူကို ဂုဏ္ျပဳသည္ႏွင့္အမွ် ေရးသူကို လည္း ဂုဏ္တက္ေစသည္။ က်ေနာ္ေလ့လာ ၾကည့္၍ရသမွ်ႏွင့္ ေျပာရမည္ဆိုပါက ျမန္မာေခါင္းေဆာင္တို႔တြင္ ဤကဲ့ သို႔ ေရးသားဂုဏ္ျပဳခံရသူမွာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္းသာလွ်င္ အာဒိ (ေရွးဦး) ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္။

လန္ဒန္တိုင္းသတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ရက္စြဲမွာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၂၅) ရက္ေန႔ျဖစ္သည္။

(၂၀၀၆ ခုႏွစ္ထုတ္ ေအာင္ေစာဦး ျပဳစုသည့္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး ေဒါက္တာသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႉင္း ႏွစ္ (၁၃၀) ျပည့္ အထူူးထုတ္” စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)

ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ အလင္းေရာင္

မိန္းခေလး
အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲဲလို႕ ေတြးမိလား
တစ္ကယ္ဆို
ကိုယ္႕အတြက္ေတာ႕
မင္းဟာ …………………………….
ပန္းတစ္ပြင္႔ေပါ႔
အခ်စ္ဆိုတာကို သိၿပီး
ဆံုး႐ွဳံးခဲ႔ ခ်ိန္မွာ
မင္းက ကိုယ္႔အတြက္
ေနေရာင္ျခည္ေလးေလ။
အဲဒီအလင္းေရာင္ေလးကို
ရင္ထဲကေန ျမတ္နိဳးေနခဲ႕တာ
ကိုယ္႕ကိုနားလည္မွဳေတြေပးႏုိင္တယ္အထင္နဲ႔ေပါ႔
တစ္ကယ္ေတာ႕ အထင္ဆိုတာ အျမင္မွမဟုတ္တာ
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြကို အေရာင္ဆိုးခဲ႔တယ္ဆိုတာ
မင္းအသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။
ပန္းဆိုရင္ ခူးမွ ဆုိတဲ႕
စကားကို ကိုယ္ကလြန္ဆန္ခဲ႔တာကို
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ဆံုး႐ွ့ဳးရမွာကို
မလိုခ်င္ေတာ႕တာ ရင္ထဲကဆႏၵပါ။
အဲဒီအတြက္……………………..
အခ်စ္ဆိုတာကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္
ျပန္လည္တူးေဖာ္ဘို႕ အင္အားမ႐ွိေတာ႕ပါဘူးေလ။
ပန္းတုိင္းဟာ ဖူးပြင္႕ႏုိင္ၾကသလို
မဖူးပြင္ႏုိင္ပဲ ေၾကြက်ၿပီး
ေျမခရတဲ႔ အျဖစ္မ်ိဳး႐ွိႏုိင္တယ္ဆိုတာ
မင္းကိုသိေစခ်င္လိုက္တာကြာ။

ပန္းတိုင္းဟာလွၾကပါတယ္
လွတဲ႔ပန္းတိုင္းဟာ မေမႊးၾကဘူးေလ
မေမႊးတဲ႔ ပန္းေတြထဲမွာ မင္းကို
မျမင္ရက္ဘူး။
ငါ(တို႕)ဟာ ပန္းဆိုရင္ေမႊးမွ
စမ္းဆိုရင္ေအးမွ
အဲဒီလို မသတ္မွတ္ပါဘူး။
ပန္းကို ပန္းလို႔ပဲျမင္တယ္
စမ္းကိုစမ္းလို႕ပဲျမင္တယ္
ပန္း(မင္း)ကို ခူးေခၽြလိုတဲ႔
ဆႏၵကို မာန(သတိ)နဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ၿပီး
ေနခဲ႔တာကို သတၱိမ႐ွိဘူးလို႕
ထင္ေနတာလား။
မင္း….မွတ္မိေသးလား?
မင္းနဲ႕ ၂ ေယာက္တည္းသြားခဲ႔တဲ႕
အခ်ိန္ေတြမွာ အခြင္႕အေရးယူတာ ဘာေတြ႐ွိခဲ႔လဲ။
ငါ႔မွာ …….မင္းလက္ေလးေတြကိုင္ရမွာကို
စိုး႐ြံေနခဲ႔မိတယ္ေလ။
ပြန္းပဲသြားမွာစိုးလို႕ေပါ႔
အဲဒီလို…
မင္းအတြက္ အရာရာစဥ္းစားေပးခဲ႕တာပါ။
ေနာက္ဆံုးေတာ႕လဲ ……….
ပန္းဆိုတာ ပန္းပါပဲလို႕
ငါ႔အေတြးေတြကို မင္းက
မွန္ပါတယ္လို႔ သ႐ုပ္ျပခဲ႔တယ္။
ေက်နပ္ပါတယ္..ေစာစီးစြာ
အခ်ိန္မေႏွာင္းေသးခင္
သိခြင္႔႐ွိလို႕ပါ။
အတိတ္ကံက ငါ႕မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္
ဆိုး႐ြားခဲ႕မွန္း မသိခဲ႔ဘူး..
ကိုယ္ကခ်စ္ရတဲ႔သူ ဆံုူး႐ွံဳးခဲ႔ၿပီီး
ေန၀င္ခ်ိန္မွာ….မင္းက
အလင္းေရာင္ေပးခဲ႔တာကို
ေလးစားခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ
အတိုင္းအတာ တစ္ခု ဆိုတာ မေတြးမိခဲ႔ဘူး။
တစ္ကယ္ေတာ႕……………………….
အလင္းေရာင္ဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္
ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို မေတြးခဲ႔မိဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်ိန္ေပၚလာမဲ႕အလင္းေရာင္ကို
ရမ္းေရာ္ကာ မွန္းေမွ်ာ္ရမွာကို
ေတြးေတြးၿပီး………………………..
ေၾကာက္ေနမိပါေတာ႔တယ္ေလ………………..။

ေႏြအလြမ္း

ေႏြဦးအလွ ႐ြက္ေႀကြခ၍
ဥၾသတြန္ၾကဴး ေလ႐ူးသုန္သုန္
ေဖာ္မစံုသူမွာ ရင္ခြင္ကၽြမ္း၍
လြမ္းေတးဆိုရသည္………
သူ(မ)ကိုရည္စူး
ရင္ခြင္ဦးသို႕ ေမွ်ာ္ကိုးတမ္းတ
နန္းေ၀မွ်သည္ တစ္ပါးသူရင္ခြင္
သူမၾကင္လို႕ နင္ငါေျပာ၍
ရင္ခြင္စစ္မွန္ ေတြ႔႐ွိျပန္လည္း
ခ်ိန္ခါရယ္ေႏွာင္း ႐ြက္ေဟာင္းေႁကြသို႕
ခံစားခ်က္ျပင္း ကၽြန္ရင္တြင္းလည္း
ေနြသို႕ ပူလွသည္။

ေၾကကဲြေန႔စဲြ

အိမ္မက္ထဲမွာ ငါ…………..
ပ်ံသန္းေနတယ္
မိုးတိမ္ေတာင္ေတြေက်ာ္လို႔
ပင္လယ္ျပင္….အေ၀းဆီ
သူမနဲ႔ေ၀းရာ………………..
ထြက္ေျပးေနတာပါ
အိမ္မက္ကလန္႔ႏိုးေတာ႔…………………
သူမနဲ႔တစ္ေန႔တာ
ေတြ႔ရဦးမယ္မွန္း…………………………
သိေနျပန္ေရာ

ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚရွိ ဒီေရေတာမ်ား ျပဳန္းတီးေတာ့မည္


နာဂစ္မုန္တိုင္း မတိုက္မီက ဒီေရေတာ စိုက္ပ်ိဳး ထိမ္းသိမ္းေရး လုပ္ေဆာင္ေနၾကစဥ္ (ဓာတ္ပံု – JICA)
နာဂစ္ မုန္တုိင္း ဒဏ္သင့္ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္း ေပၚေဒသတြင္ ထင္းခုတ္ သည့္လုပ္ငန္း ကုိအဓိက အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္းအျဖစ္ လုပ္ကုိင္လာမႈေၾကာင့္ ဒီေရေတာမ်ား ဆုံးရႈံးၿပီး သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
နာဂစ္ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္း တုိက္ခဲ့သည္မွာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္လာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ အေျခအေနမ်ား ပုံမွန္မေရာက္ေသးဘဲ မုန္တုိင္း မတုိက္မီ အေျခအေနကထက္ ပုိမိုဆင္းရဲက်ပ္တည္းလာေၾကာင္း၊ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း၊ ငါးပုစြန္ဖမ္းဆီးျခင္း၊ ေရလုပ္ငန္းမ်ားမွာလည္း အဆင္မေျပၾကေသာေၾကာင့္ ထင္းခုတ္ ေရာင္းခ်ျခင္းကို အဓိက လုပ္ငန္းအျဖစ္ လုပ္ကုိင္လာၾကေၾကာင္း လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ အေျခစုိက္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ NGO တခုမွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက ေျပာသည္။

“မုန္တုိင္းျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ ထင္းခုတ္တဲ့လုပ္ငန္းကုိ ေဒသခံေတြက အဓိက အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းလုပ္ငန္းအျဖစ္ကုိ လုပ္လာတယ္။ အဓိက ခုတ္တာက ဒီေရေတာကို ခုတ္ၾကတာ။ ထင္းခုတ္ေရာင္းတဲ့အလုပ္က အရင္းအႏွီးမလုိဘူး။ ဓားမတေခ်ာင္းရွိရင္ လုပ္လို႔ရတာဆုိေတာ့ အဆင္မေျပတဲ့သူေတြက ထင္းပဲခုတ္ေရာင္းၾကတယ္” ဟု သစ္ေတာသယံဇာတ ပတ္၀န္းက်င္ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္ေရးႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေရးအသင္း (FREDA) မွ အဖြဲ႕၀င္တဦးက ရွင္းျပသည္။

ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ကုိင္ရာ၌ ႂကြက္က်ျခင္းေၾကာင့္ စပါးသီးႏွံ ပ်က္စီးၿပီး မ်ဳိးစပါးရရန္ပင္ မလြယ္ကူေၾကာင္း၊ ကုလသမဂၢ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္ (UNDP) ကဲ့သုိ႔ေသာ အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ရရွိေသာ ေခ်းေငြျဖင့္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးကို ႀကဳိးပမ္းလုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ဘဲ လယ္သမားမ်ား အေႂကြးသံသရာ လည္ေနၾကေၾကာင္း သိရသည္။

“လယ္သမားေတြမွာ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲ။ လယ္တဧကကုိ ႂကြက္ေကာင္ေရ ေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး က်ေတာ့ မ်ဳိးစပါးေတာင္ ျပန္မရဘူး။ စပါးလည္းမရ ေႂကြးလည္း မဆပ္ႏုိင္ ျဖစ္ကုန္တယ္” ဟု လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္၊ မိေက်ာင္းအုိင္ ေက်းရြာသားတဦးက ေျပာသည္။

ေရလုပ္ငန္းတြင္ ငါးပုစြန္ ကဏန္း ဖမ္းဆီးရရွိမႈ အလြန္နည္းပါးေသာေၾကာင့္ ေရလုပ္သားမ်ား အဆင္မေျပၾကေၾကာင္း၊ ေရလုပ္သား အမ်ားစုသည္ တေန႔တာ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ပင္ ရွာေဖြမရႏုိင္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ဆုိက္ေရာက္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားထံမွ သိရသည္။

“မုန္တုိင္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက ငါးပုစြန္ အရနည္းတယ္။ ေရလုပ္ငန္း လုံး၀ အဆင္မေျပဘူး။ ခက္ခက္ခဲခဲကုိ ႐ုန္းကန္ေနရတယ္” ဟု လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာန ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။

အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ခက္ခဲလာခ်ိန္တြင္ ထင္းခုတ္ေရာင္းခ်ျခင္းသည္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ၀င္ေငြရရွိရန္ ေသခ်ာေသာ အလုပ္တခုျဖစ္လာျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္သူ မ်ားျပားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

“အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ ဒီေရေတာကုိ လုိက္ခုတ္ၾကတယ္။ ရလာတဲ့ ဒီေရေတာပင္ေတြကုိ ထင္းအျဖစ္ ေရာင္းတယ္။ နည္းနည္းမာတဲ့ အသားေတြဆုိရင္ အိမ္ေဆာက္တဲ့ သစ္အျဖစ္ ေရာင္းၾကတယ္” ဟု ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွ သစ္ေတာဦးစီးဌာန ၀န္ထမ္းတဦးက ရွင္းျပသည္။

ထင္းခုတ္မႈ မ်ားျပားလြန္းသျဖင့္ ဒီေရေတာမ်ား အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္း ျပဳန္းတီးကုန္သည္ဟု သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ပညာရွင္မ်ားက ေျပာသည္။

“ရက္ပုိင္း၊ လပုိင္းအတြင္း ဒီေရေတာ ထူထပ္တဲ့ကမ္းပါးေတြ ဟင္းလင္းျပင္ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ရြာသူရြာသားေတြကလည္း ထင္းမွ ခုတ္မေရာင္းရင္ သူတို႔ ငတ္ေသကုန္မယ္လို႔ ေျပာတယ္” ဟု သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ တဦးက ဆုိသည္။

သစ္ေတာေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနမွ အရာရွိတဦးကမူ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚ ေဒသခံမ်ား ဒီေရေတာကို ထင္းခုတ္ေရာင္းခ်မႈမ်ား မျပဳေစေရးအတြက္ အလုပ္အကုိင္သစ္မ်ား ဖန္တီးေပးရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း အႀကံျပဳသည္။

ဒီေရေတာ ပ်က္စီးမႈႏႈန္း ျမန္ဆန္ခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ စုိက္ပ်ဳိးႏိုင္မႈႏႈန္းက ေႏွးေကြးလြန္းၿပီး အာဏာပိုင္မ်ားက လ်စ္လ်ဴရႈေနေၾကာင္း၊ ဒီေရေတာမ်ား ထိန္းသိမ္းျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေရးကုိ အစုိးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ဦးစီးလုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ လုပ္ႏုိင္စြမ္းအား အကန္႔အသတ္ရွိေၾကာင္း သဘာ၀ပတ္၀န္က်င္ ေလ့လာဆန္းစစ္သူမ်ားက ေထာက္ျပသည္။

“မုန္တုိင္းတုန္းကလည္း ဒီေရေတာေတြ ပ်က္ကုန္တယ္။ မုန္တုိင္းၿပီးေတာ့လည္း လူေတြက ခုတ္တယ္။ ျပန္စုိက္တာ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ FREDA လို အဖြဲ႔အစည္းေတြကပဲ ဦးေဆာင္ လုပ္ေနၾကတာ။ အစုိးရပုိင္းက ပံ့ပိုးေပးတာ ေတာ္ေတာ္အားနည္းပါတယ္” ဟု လူသိမ်ားသည့္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး လႈပ္ရွားသူတဦးက ဆုိသည္။

ဒီေရေတာပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္သန္းကမူ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏွံျဗဴး၊ ျဗဴး၀ါး၊ ႀကိတ္လန္ ကဲ့သို႕ေသာ ဒီေရေတာမ်ဳိးစိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး ျဖစ္ေနၿပီဟု ၾသဂုတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔ထုတ္ True News သတင္းဂ်ာနယ္သုိ႔ ေျပာဆုိခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဒီေရေတာ ဟက္တာ ၄ သိန္းခြဲရွိၿပီး နာဂစ္ဆုိင္ကလုန္း မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ဧရာ၀တီတုိင္းႏွင့္ ရန္ကုန္တုိင္းတြင္ ဒီေရေတာ ဟက္တာ ၃၈၀၀၀ ေက်ာ္ ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္ဟု စာရင္းဇယားမ်ားက ေဖာ္ျပသည္။

ေတာင္သမန္အင္းက ထမင္းလံုး တေစၧမေၾကာက္သူမ်ား

ေတာင္မင္းႀကီးဘုရား ေျခေတာ္ရင္းမွာ

ေတာင္သမန္အင္းက ေလတခြၽန္ခြၽန္နဲ႔

ေရတံခြန္လုိ စီးဆင္း ေနပါရာလား . . .

ေတာင္သမန္အင္းမွာ . . .

ေလညင္းခံ လမ္းေလွ်ာက္မလား

ေတာင္သမန္ အင္းကို ေနာက္ခံထား

ဦးပိန္ တံတားေပၚမွာ ဗီဒီယို မင္းသားဂိုက္နဲ႔

ဓာတ္ပံု အလွ႐ိုက္ဦးမလား . . .

ေတာကစား ထြက္သလို

ထန္းေတာဘက္က ဘန္ဂလုိမွာ

ထန္းရည္ခ်ဳိခ်ဳိ ေသာက္ဦးမလား

ေဟာ . . .ဒီစကား ၾကားသြားလုိ႔

အပန္းေျဖ ေပ်ာ္ပဲြစားဖုိ႔

ၿမိဳ႕ကေရာင္စံုကားေတြ စက္အင္ဂ်င္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔

ရွင္ေလာင္း လွည့္သလုိ လာၾကၿပီ။

ေရေပၚမွာ ေပ်ာ္ပြဲစားဖုိ႔. . .

ေလွေလွာ္ အငွားစီးၾကမလား

ေငြေၾကး အကိုးအကားနဲ႔

ေလွထိုးသားေတြရဲ႕စကား

အရင္း မ်ားလွတယ္။

ဦးပိန္ တံတားေပၚက . . .

အေပ်ာ္တမ္း ငါးမွ်ားၾကဦးမလား

တီေကာင္ တူးေရာင္းစားရင္း

ဘ၀ဖ်ားနာေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ စကား

ေငြသမားေတာ္ရွားေနရွာေပါ့။

ယၾတာ ေခ်ဦးမလား . . .

အိမ္မွာ အလွေမြး ထားဦးမလား

စာ၀ါ၊ ပ်ံလႊားငွက္၊ ဇီးကြက္

ခ်ဳိးငွက္လည္ေပ်ာက္

ဗ်ဳိင္းေအာက္၊ ၾကက္တူေရြး

ႀကိဳက္ရာေရြး၀ယ္သြား

ဧည့္ႀကိဳစကား ညံစီစီနဲ႔

အစာခ်ီဖုိ႔ ေခ်ာင္းေနတဲ့ က်ီးကန္းမေလးေတြ။

ၿမိဳ႕က ဧည့္သည္ေတြ လာေနၿပီ . . .

မဒီရဲ႕ရင္ခလုတ္ ဖြင့္သံေၾကာင့္

ထံတ်ာ သမုဒၵရာ အတြက္

မယ္ဒလင္ တစ္လက္နဲ႔

မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕သီခ်င္းအဆံုး

အစာအိမ္ခ်ိန္ကုိက္ ဗံုးတစ္လံုး ကြဲသြားၿပီ။

ပန္းခ်ီကား ၀ယ္ဦးမလား . . .

ပန္းပု႐ုပ္ထုေတြ ယူဦးမလား

အႏုပညာ စီးပြားေရး ေျခခ်သူေတြလည္း

ေက်ာပူပူ ေခါင္းပူပူနဲ႔

ဘ၀ပံုတူ ေရးဆဲြေနၾကတယ္။

ဦးပိန္ တံတားေအာက္ဘက္က . . .

မယ္ဇယ္ပင္ရိပ္နဲ႔ ထန္းလက္တဲ ဆုိင္မွာ

ဘီယာ၊ ရမ္၊ ၀ီစကီ

ရီတီတီ မူးဦးမလား

ႏုိင္လြန္ငါးေၾကာ္ အျမည္း

ဘူးသီးေၾကာ္အျမည္း

ေဂၚရခါးသီးေၾကာ္အျမည္းနဲ႔

မာမီ႕သမီးေတြရဲ႔ အျမည္းကခပ္မ်ားမ်ား။

ဘဲအုပ္က တစ္ရာ ႏွစ္ရာ . . .

ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ကဗ်ာကို သ႐ုပ္ေဖာ္ရင္း

ေတာင္သမန္အင္းမွာ ေနထြက္မိုးခ်ဳပ္

ဘဲအုပ္ေက်ာင္း ေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕လြယ္အိတ္ထဲ

၀လံုးေတြ ကြဲေၾကေနေပါ့။

၀ါဆို . . . ၀ါေခါင္မွာ . . .

ေတာင္သမန္အင္းက ေရခ်ဳိးဆင္း

ဒီအင္း အလွကို စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္

တံငါသည္ေတြ တငုတ္တုတ္တုတ္နဲ႔

ဥပုသ္ေက်ာင္းသြားခဲ့ရတယ္။

ျခင္ေထာင္ . . .

ေစာင္၊ အက်ႌ

ထဘီ၊ လံုခ်ည္

အထည္ေဟာင္းေတြကို ေပါင္းထုပ္

လက္႐ိုက္တုတ္နဲ႔ ေလွ်ာ္ဖြပ္

သူတုိ႔ ဖြပ္တဲ့ အ၀တ္ေတြျဖဴေပမယ့္

သူတုိ႔၀တ္တဲ့ အ၀တ္ေတြရဲ႕အေရာင္အဆင္းကိုေတာ့

ေတာင္သမန္အင္းက ေငးၾကည့္ေနတယ္။

မယ္ဇယ္ပင္တန္းတေလွ်ာက္

မဥၨဴသကၠ နတ္ပန္းေကာက္တဲ့ ရြာသူတစ္သိုက္

ေႁမြဆုိး ကိုက္ခံရတဲ့ သတင္း

ေတာင္သမန္အင္းရဲ႕ရင္၀တည့္တည့္ကိ

ဓားတစ္လက္ကို စုိက္ထုိး ခံလုိက္ရတယ္။

ေတာင္သမန္အင္းကိုျဖတ္ . . .

ကန္ပတ္လမ္း အသစ္ေဖာက္

က်န္းမာေရး အထြက္ လမ္းေလွ်ာက္သူေလွ်ာက္

၀မ္းစာေရးတြက္ လမ္းေလွ်ာက္သူေလွ်ာက္

ေျခလွမ္းက်ဲသေလာက္ ခရီး မေရာက္ေပမယ့္

ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္စလံုး

အင္ဂ်င္စက္သံုး တပ္ထားသူတုိ႔ ခရီးက

မီးနီ အဆီးအတား ကင္းကင္း

ေတာင္သမန္အင္းထဲ ေရခ်ဳိးဆင္း

ထန္းရည္ခ်ဳိျပင္းျပင္းတစ္ခြက္နဲ

အခ်စ္ အိပ္မက္ေတြကို လိုက္ပြဲယူ

ေတာင္သမန္အင္းကေတာ့ ေခါင္းပူေက်ာပူထလို႔။

ေတာင္သမန္အင္းရဲ႕ဟိုမွာဘက္ . . .

မီးခြက္ေလး မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္

အုတ္ဖုတ္ အလုပ္သမားေတြရဲ႕စခန္း

ပ်ားရည္ဆမ္း ဒုကၡေတြနဲ႔

အခါခါ ေသခဲ့တဲ့ မနက္ျဖန္ဟာ

၀ဋ္နာကံနာေၾကာင့္လားလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ရင္း

ေတာင္သမန္အင္း အိပ္ေရး ပ်က္ေနေပါ့။

၇ – ၈ ဖာလံု ခရီးအေရာက္ . . .

ေတာင္ေ၀ွး ေထာက္သြားေနတဲ့ ဦးပိန္ တံတားနဲ႔

ပါးစပ္လႈပ္ လက္လႈပ္ရင္း အသက္ရွင္ ေနထုိင္သူမ်ား

စိုက္ထားၿပီး ဒုကၡကို ရိတ္သိမ္းဖို႔ ေမ့ေနသူမ်ား

သက္သတ္လြတ္ စားေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ မုိးေခါင္ရက္မ်ား

အျမင္ခါးခါးနဲ႔ ခံစားသူ စိတ္ႀကိဳက္

ေတာင္သမန္အင္းက သူကိုယ္တုိင္ ဒီဗီဒီ ႐ိုက္ေနေပါ့။

သိၿပီးသား အားလံုးအတြက္ . . .

ေနာက္ဆံုး ကတ္ ႐ိုက္ခ်က္

ဇာတ္သိမ္းတြက္ ေနာက္ဆံုး အခမ္းအနား

ဦးပိန္တံံတားထိပ္ မယ္ဇယ္ပင္ရိပ္ေအာက္က

ေဆးလိပ္ ကြမ္းယာ ေရာင္းတဲ့ တုိက္ေဂါမေလး တစ္ေယာက္

ဖခင္ရဲ႕အမည္ေပ်ာက္ စာရင္းရွာရင္း

ေတာင္သမန္အင္းမွာ အရွက္ကို ေဆးေၾကာ လုိက္သလုိ . . .

ေရတံခြန္လုိ အလြမ္းေတြ ရြဲရဲြစိုၿပီး

မိသားစု ငိုေနတဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာေတာ့

ကြၽန္ေတာ္က မွတ္တမ္းတင္သူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ၾကိဳးနီစနစ္ ဟူသည္

ကၽြန္ေတာ့္အား မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ေမးခဲ့သည္မွာ ၾကာပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မိတ္ေဆြ၏ အေမးကို မေျဖခဲ့ရေသး။ သာမန္အားျဖင့္ သူ႔အေမးကို သူနားလည္ေအာင္

ကၽြန္ေတာ္ေျဖႏုိင္ခ်င္မွ ေျဖႏုိင္ေပမည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ဥပမာတစ္ခုေလာက္ျပႏိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အေမးမွာ “မင္းတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ ႀကိဳးနီစနစ္ဆိုတာ ဘာလဲကြ” ဟူ၍ ျဖစ္၏။

မေန႔ကေတာ့ သူ႔ကို ဥပမာေပးရန္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ေတြ႔လာခဲ့သည္။ အစိုးရဌာနႏွစ္ခုမွ ႐ံုးႏွစ္႐ံုးသည္ အေဆာက္အဦႀကီး တစ္ခုထဲတြင္ ပူးတြဲ႐ံုးဖြင့္ထား၏။ ထို႐ံုးႏွစ္ခုအနက္မွ တစ္ခုေသာ႐ံုးတြင္ ေခြးတစ္ေကာင္ေမြးထား၏။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ထိုေခြးသည္ ကပ္လ်က္႐ံုး ၏ အခန္းတြင္းသို႔ သြား၍ ေနာက္ေဖးယိုခဲ့၏။ ဤသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ တစ္ႀကိမ္မဟုတ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားလာေသာအခါ ေနာက္ေဖးယုိခံရေသာ႐ံုးက ေခြးေမြးထားေသာ႐ံုးသို႔ “လူႀကီးမင္းတို႔႐ံုးမွ ေမြးထားေသာေခြးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဧည့္ခန္းႏွင့္ ႐ံုးခန္းအတြင္းတြင္ မၾကာခဏလာေရာက္၍ ေနာက္ေဖးယိုေနေသာေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္ ထိုသို႔ မျဖစ္ေစေရးအတြက္ အေရးယူေဆာင္ရြက္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္” ဟူေသာ စာကို ပို႔လုိက္၏။

ယင္းစာသည္ ေခြးေမြးထားေသာ႐ံုး၏ စာလက္ခံရာဌာနမွ “အဆင့္ဆင့္ ဆက္လက္ တင္ျပသည္၊ဆက္လက္တင္ျပပါသည္” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ ဆယ္ခုေလာက္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ႐ံုးမွ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ထံသို႔ ေရာက္သြား၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္က “ယင္းကိစၥ ဟုတ္၊ မဟုတ္စံုစမ္းတင္ျပပါ” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္တြင္ “အေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္၊ အေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္” ဟူေသာ ထပ္ဆင့္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ ေအာက္သို႔ ျပန္က်လာ၏။

ထိုအခါ ယင္းကိစၥကို ဟုတ္၊ မဟုတ္ စံုစမ္းေရးအတြက္ ႐ံုးအုပ္အဆင့္ရွိသူမ်ားက အဖြဲ႔ဖြဲ႔ကာ တစ္ပတ္ေက်ာ္မွ် စံုစမ္းၿပီး “စာအမွတ္ မည္မွ်ျဖင့္ တစ္ဖက္႐ံုးမွ ေပးပို႔ေသာကိစၥသည္ မွန္ကန္ပါသည္”ဟူ၍ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ဆီသို႔ ေရာက္သြားျပန္၏။ ထိုအခါ ယင္းပုဂၢိဳလ္က “ယင္းကိစၥ မွန္ကန္လွ်င္ မည္သို႔ ေအာက္သို႔ ျပန္ခ်ေပးလုိက္ျပန္၏။ ေအာက္သို႔ က်လာေသာအခါ ႐ံုးအုပ္ႏွင့္ အဖြဲ႔သည္ မည္ကဲ့သို႔ေျဖရွင္းရမည္ကို အခ်ိန္ယူ၍ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ကာ ေနာက္ဆံုး၌ ႐ံုးအုပ္ႏွင့္အဖြဲ႔က လူႀကီးမင္း၏ မွတ္ခ်က္အမိန္႔အရ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြရာ ေအာက္ပါနည္းလမ္းမ်ားကို ေတြ႔ရွိပါသျဖင့္ တင္ျပအပ္ပါသည္ဟု ဆိုကာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ နည္းေလးနည္းကို တင္ျပခဲ့သည္။

(က) ယင္းေခြးကို သတ္ပစ္ျခင္း၊

(ခ) ယင္းေခြးကို အေ၀းသုိ႔ပို႔ျခင္း၊

(ဂ) ေခြး၀င္ေသာ အေပါက္ကို လံုး၀ပိတ္ထားျခင္း၊

(ဃ) ေခြးမ၀င္ရန္ စာကပ္ထားျခင္း။

ထိုအခါ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္က ေအာက္မွတင္ျပေသာ နည္းေလးနည္းကို ေအာက္ပါအတုိင္း မွတ္ခ်က္ေရးကာ အဆင့္ဆင့္ ျပန္ခ်ေပးလုိက္၏။

(က)နည္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္၍ မေရြးခ်ယ္ႏုိင္။ (ခ)နည္းမွာ ယင္းေခြးတြင္ သားသမီးငယ္မ်ား ရွိေနသည္ဟု သိရ၍ (က)နည္းတူ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္။ (ဂ)နည္းမွာ ႐ံုးႏွစ္႐ံုး၏ ဆက္သြယ္ေရးကိစၥမ်ားကို ထိခိုက္ေစေသာေၾကာင့္ ယင္းနည္းကို ေရြးခ်ယ္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္ျငင္းဆို၏။ (ဃ)နည္းမွာမူ မည္သူကိုမွလည္း မထိခိုက္ မဇၥၽိမပဋိပဒါလည္း က်ေသာေၾကာင့္ ယင္းနည္းကို ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။

အထက္ပါမွတ္ခ်က္ျဖင့္စာသည္ ႐ံုးထံုးစံအတုိင္း အဆင့္ဆင့္က်လာၿပီး ေအာက္ပုိင္းမွ စာတစ္ေစာင္ ျပန္၍တက္လာျပန္၏။ ယင္းစာမွာ “လူႀကီးမင္း ေရြးခ်ယ္ေသာ (ဃ)နည္းကို အသံုးျပဳေရးအတြက္ ေခြးမ၀င္ရဟူေသာ စာကပ္ရန္ မည္သည့္ပန္းခ်ီဆရာျဖင့္ ေရးရမည္ကို အမိန္႔ေတာင္းခံပါသည္” ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ အထက္လူႀကီးက “သင့္ေလ်ာ္ေသာ ပန္းခ်ီဆရာနာမည္မ်ား တင္ျပပါ”ဟု မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ျပန္က်လာ၏။ ေအာက္ပုိင္းမွ တဖန္

ပန္းခ်ီဆရာေလးဦး၏ အမည္မ်ားကို ယင္းတို႔၏ အရည္အခ်င္း၊ အရည္အေသြးမ်ားႏွင့္အတူ တင္ျပရာ အထက္မွ “ေဖာ္ျပပါ အရည္အခ်င္းမ်ားအရဆိုမူ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ နံပါတ္ (၂)ပန္းခ်ီဆရာကို ေရြးသည္”ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ျပန္က်လာ၏။

႐ံုးအုပ္ႏွင့္အဖြဲ႔သည္ ႐ံုးထံုးစံအတုိင္း နံပါတ္(၂) ပန္းခ်ီဆရာျဖင့္ ေခြးမ၀င္ရဟူေသာ စာတန္းကိုေရးဆြဲကာ ႐ံုးႏွစ္႐ံုး၏ အ၀င္အထြက္ တံခါး၀တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားလုိက္၏။သို႔ေသာ္ မၾကာမီ တစ္ဖက္႐ံုးမွေန၍ လြန္ခဲ့ေသာ (၁၂)လက စာအမွတ္ ဘယ္လာက္ဘယ္ေလာက္ျဖင့္ “လူႀကီးမင္းတို႔႐ံုးမွ ေခြးတစ္ေကာင္ ၀င္ေရာက္ေနာက္ေဖးယိုေန၍ အေရးယူေဆာင္ရြက္ပါရန္ စာပို႔ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုတုိင္ ယင္းေခြးသည္ ေနာက္ေဖးယိုေနဆဲျဖစ္၍ ထပ္မံအေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္” ဟူေသာစာသည္ အတြင္းေရးဟူေသာ ထိပ္စည္းႏွင့္အတူ ေရာက္လာျပန္၏။

ထိုစာသည္ ထံုးစံအတုိင္း စာလက္ခံရာဌာနမွတဆင့္ အထက္လူႀကီးဆီသို႔ တင္ျပရာ အထက္လူႀကီးက “မိမိသည္ ဤကိစၥကို အေသအခ်ာ အေရးယူေဆာင္ရြက္ပါလ်က္ ယခုကဲ့သို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆက္လက္ျဖစ္ေနရသည္ကို ခ်က္ခ်င္းစံုစမ္းတင္ျပပါ” ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ေအာက္သို႔ ျပန္ခ်လုိက္၏။ ထိုအခါ ႐ံုးအုပ္သည္ အဖြဲ႔တစ္ခု ခ်က္ခ်င္းထပ္ဖြဲ႔ကာ အဘယ္ေၾကာင့္ ယင္းေခြးသည္ ဆက္လက္ ေနာက္ေဖးယိုၿမဲသည္ကို အေရးတယူ စံုစမ္းၾကၿပီးေနာက္ ေအာက္ပါအတုိင္း အဆင့္ဆင့္ တင္ျပလုိက္ျပန္၏။

စာအမွတ္ မည္မွ်ျဖင့္ “လူႀကီးမင္း၏ ခ်က္ခ်င္းအေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္ မွတ္ခ်က္ အမိန္႔အရ ကၽြန္ေတာ္မ်ား ခ်က္ခ်င္းအလ်င္အျမန္ စံုစမ္းၾကည့္ရာ ယင္းေခြးသည္ စာမတတ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။”

အထက္ပါ စံုစမ္းတင္ျပခ်က္စာသည္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ႐ံုးထံုးစံအတုိင္း အထက္သို႔ တက္လ်က္ရွိေန၏။ ယင္းတင္ျပခ်က္အေပၚ အထက္လူႀကီးက မည္သို႔ မွတ္ခ်က္ေရးဦးမည္ကို မသိရေသး။ သို႔ေသာ္ တစ္ခုေသခ်ာသည္ကေတာ့ ယင္းေခြးသည္ အျခားဟိုဖက္႐ံုး၏ ဧည့္ခန္းတြင္ ေနာက္ေဖးယိုၿမဲ ယိုေနဦးမည္ကေတာ့ ေသခ်ာေနေပသတည္း။

ခ်စ္စံ၀င္း

(၉-၈-၁၉၆၉)

[ေမာ္နီတာဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၁၊ အမွတ္-၁၁၊ ၂၀၁၀ ဇူလုိင္ ၁၈၊ စာမ်က္နွာ-၂၁

ဒီမုိေ၀ယံ ဆုိဒ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္ ။

ဆရာေန၀င္းျမင့္နဲ႔ ‘ေရကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး’ ေမးျမန္းခန္း

မို႔မို႔ေသာ္
အတြဲအမွတ္ (၂၄ ၊ အမွတ္ ၄၇၀)

စာေရးသူက အဂၤလိပ္၀တၳဳအထူႀကီး ေတြ ဖတ္ခဲပါတယ္ (မဖတ္ႏိုင္တာ လည္းပါတာေပါ႔ေလ။)အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္လို႔ ႐ံုးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ႏိုင္ငံျခားသားမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ျမန္မာစာအုပ္ေတြအေၾကာင္းေဆြးေႏြးၾက တိုင္း စာေရးဆရာႀကီး Amitav Ghosh ရဲ႕The Glass Palace ၀တၳဳႀကီး ကို သူတို႔ ဆီက အျမဲၾကားရေလ့ ရွိေတာ့ ကိုယ္ က ျမန္မာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရက္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ အဲဒီစာအုပ္မဖတ္ဖူးတာ ေၾကာင့္ ၀င္ မေဆြးေႏြးႏိုင္တာမို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ဆီကThe Glass Palaceမူရင္း၀တၳဳထူႀကီးကို ငွားဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။စိတ္ ၀င္စားစရာေကာင္းေပမယ့္ စာအုပ္ထဲမွာက ကိုယ္သိပ္မသိတဲ့ေ၀ါဟာရ မ်ားၿပီး အဘိဓာန္ခဏခဏ လွန္ရတာ စိတ္ကုန္တာမို႔ ၿပီးဆံုးေအာင္ မ ဖတ္ျဖစ္ ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ The Glass Palace ကို ဆရာေန၀င္းျမင့္ က ‘ ေရ ကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး’ ဆိုၿပီး ေရႊ အျမဳေတမွာ ေရးေတာ့ “ဪ ..ငါ ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ပါလား”ဆိုၿပီး ဖတ္ျဖစ္တယ္။

နဂိုစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳႀကီးက ဆရာ့ကေလာင္စြမ္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေရႊအျမဳေတကိုင္တိုင္း ပထမ ဆံုးလွန္တဲ့ စာမ်က္ႏွာက ဆရာရဲ႕ ေရကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရရင္ စာအုပ္မ၀ယ္ျဖစ္ လို႔ ဖတ္ဖို႔လြတ္သြားတဲ့ အပိုင္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး။ လံုးခ်င္းထြက္မွပဲ အစအဆံုး ဖတ္ေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ထဲေတး ထားမိတယ္။ အဲ ..တကယ္တမ္းအစ အဆံုးအခ်ိန္ေပးၿပီး အရင္ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ The Glass Palace ကို ဆရာထိပ္ တင္သက္ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ‘ေရႊနန္းေတာ္’။ အေရးအသားညက္ေညာတဲ့ ဆရာသက္ရဲ႕ေရႊနန္းေတာ္ကလည္းစာေရးသူကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ဆရာေနရဲ႕ ေရကန္သာၾကာတိုင္းေအးလံုးခ်င္းကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ ဖတ္ခ်င္စိတ္ကေတာ့ ေပ်ာက္ မသြားဘူး။ ဆရာ့စာအုပ္ထြက္တယ္လို႔ ၾကားၾကားခ်င္း အင္း၀မွာခ်က္ခ်င္းသြား၀ယ္ ၿပီးဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖတ္ၿပီး တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆရာေန၀င္းျမင့္ ေရာ၊ ဆရာထိပ္တင္သက္နဲ႔ပါ ေတြ႕ၿပီး အင္တာဗ်ဴးခ်င္တဲ့စိတ္က တဖြားဖြား ေပၚလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာႏွစ္ေယာက္ စလံုးကို ႀကိဳးစားဆက္သြယ္ေပမယ့္ ဆရာေန၀င္းျမင့္နဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့တာမို႔ခု လို..ဆရာေန၀င္းျမင့္နဲ႔ ‘ေရကန္ သာ ၾကာတိုင္းေအး’ ေမးျမန္းခန္း ျဖစ္ လာတယ္ဆိုပါေတာ့။

* “The Glass Palace” ၀တၳဳႀကီးကို ပထမတစ္ခန္းဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ဘာသာ ျပန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတည္းတစ္ခန္းၿပီးေအာင္ ဘာ သာျပန္ျဖစ္ တယ္လို႔ ဆရာ့ရဲ႕ အမွာစာထဲမွာ ဖတ္ ရတယ္။ အဲဒီလိုစာအုပ္ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘာသာျပန္ျဖစ္ေအာင္ ဆရာ့ ကို လံႈ႕ေဆာ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းရင္းက။

ဒီ “The Glass Palace” ၀တၳဳႀကီးမွာ ဇာတ္ဖြင့္တာက အေျမာက္သံႀကီး မႏၲေလးအေနာက္ဘက္ၿမိဳ႕႐ိုး ေရာက္လာတာနဲ႔စဖြင့္တယ္။ တိုင္းျပည္ကို ကြ်န္ျပဳေတာ့မယ့္အသံ။ ၀တၳဳအဖြင့္ ‘မႏၲေလး’ခန္းဟာ ၁၂၄၇ ခုႏွစ္ ပါေတာ္ မူခါနီးရက္ေတြ၊ တုိင္းေရးျပည္ေရး က်ဳိက္ က်ဳိက္ဆူေနတဲ့ အခ်ိန္။ ၿဗိတိသွ် ၿမိဳ႕သိမ္း တပ္ေတြ ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ေညာင္ဦး၊ ကြမ္းရြာ၊ ဆင္ေပါင္၀ဲ၊ မင္းလွ၊ ျမင္းျခံ နဲ႔ စစ္ကိုင္းမွာ ျမန္မာ တပ္ေတြက ရွိတဲ့လက္နက္နဲ႔ ပိတ္ဆို႔ခုခံ ေနၾကတယ္။ အရွင္ႏွစ္ပါး တိုင္းတစ္ပါး ေဆာင္က်ဥ္းခံရေတာ့မယ့္ အေျခအေန ႀကီး ဆိုက္ေနေပမယ့္ ျပည္သူဆင္းရဲသားေတြက က်ဴးေက်ာ္စစ္မွာ ေတြေတြ ေ၀ေ၀ ရွိေနၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းႏွစ္ပါးနဲ႔အေစအပါး ေတြေဆာင္က်ဥ္းခံရတယ္။ သည္သမိုင္း အခ်က္အလက္ေတြကို ၀တၳဳပါဇာတ္ေကာင္ ေတြနဲ႔ ေရာေမႊၿပီး က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ေရးထား တာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္း တယ္။ မႏၲေလးက်ဆံုးခန္းဟာ ပေဒ သရာဇ္က်ဆံုးခန္း ျဖစ္တယ္။ ပေဒ သရာဇ္က်ဆံုးခန္းဟာ ေခတ္ သစ္ရဲ႕ အ႐ုဏ္ျဖစ္ဖို႔ ဖန္လာတယ္။ သမိုင္းမွာ အလွည့္အေျပာင္းပါပဲ။ ၀တၳဳႀကီးကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ဖတ္ေနရင္း ေတာင္ စိတ္ထဲက ဘာသာ ျပန္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ခ်ေရးျဖစ္ တယ္ဆိုပါေတာ့။

* စာအုပ္အမည္ကို ‘ေရကန္သာၾကာ တိုင္းေအး’ လို႔ ေပးျဖစ္ပံုကေရာ။

၀တၳဳအမည္ကThe Glass Palace ။ ဖန္နန္းေတာ္၊ မွန္နန္းေတာ္။ ရွင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ လံုးေကာက္အဓိပၸာယ္ကို ဘ၀င္မက်ဘူးျဖစ္ ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပခန္းမင္းသားႀကီးရဲ႕ ေအာင္ေျမသာစံ ပတ္ပ်ဳိးကို ကြ်န္ေတာ္သြား သတိရတယ္။ အဲဒီေအာင္ေျမသာ စံပတ္ ပ်ဳိးထဲက စာသားကို ဆရာျမ သန္းတင့္ လည္း သံုးဖူးတယ္။ သူက M.M.Kae ရဲ႕ Far Pavilion ကို ‘ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း’လို႔ အမည္ ေပးခဲ့တာကို ၀တၳဳနဲ႔လည္းမလြတ္၊ မူရင္း ေခါင္းစဥ္နဲ႔လည္း မေ၀းတာမို႔ လွလိုက္ တဲ့စိတ္ကူးလို႔ အံ့ဩခဲ့ဖူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ ရဲ႕ဘာသာျပန္မွာလည္း သည္လိုၫႊတ္ႏူး ဆြတ္ပ်ံ႕တဲ့ေခါင္းစဥ္ေပးခ်င္တာမို႔ ‘ေရ ကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး’ျဖစ္လာခဲ့တာ။

* ‘ေရကန္သာၾကာတိုင္းေအး’ဆိုၿပီးျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ယူၿပီး ဘာသာျပန္ခဲ့ရလဲ။ လံုးခ်င္းအျဖစ္ မထြက္ခင္ ေရႊအျမဳေတ မွာ ဆရာ အခန္းဆက္ေရးခဲ့တာေနာ္။

ကြ်န္ေတာ္က တစ္အုပ္လံုးၿပီးမွ ေရႊအျမဳေတကိုအပ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ပထမတစ္ခန္းကိုေတာ့ တစ္ခန္းလံုးျပန္ထားတယ္။ေနာက္ အခန္းေတြက် ေတာ့ ေရႊအျမဳေတကို တစ္လခ်င္းပို႔တာ ပါ။ မဂၢဇင္းမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါခဲ့တယ္။

* အခန္းႀကီးခုနစ္ခန္းခြဲၿပီး ဘာသာ ျပန္ထားတဲ့ ဆရာ့ရဲ႕စာအုပ္ထဲမွာ ခက္ခက္ခဲခဲ အားထုတ္ဘာသာျပန္ ခဲ့ရတဲ့အပိုင္းမ်ဳိး ၾကံဳခဲ့ရပါ လား။

တစ္အုပ္လံုးကို အားစိုက္ရတာေတာ့ ရွိတယ္။ နန္းဓေလ့၊ နန္းမူ နန္းယာ ကအစ ကုန္းေဘာင္ ေခတ္ေႏွာင္း ရတနာပံု ေခတ္သံုးေ၀ါ ဟာ ရေတြ၊ အသံုးအႏႈန္း ေတြကို အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ ခ်င္လို႔ စာအုပ္ေတြ သမိုင္းက်မ္းေတြ ဖတ္ရတယ္။

* ပုဂံစာအုပ္တုိက္နဲ႔ ဒီစာအုပ္ကို လံုးခ်င္းထုတ္ျဖစ္ပံုကေရာ။

ကြ်န္ေတာ့စာအုပ္တခ်ဳိ႕ကို ပုဂံစာအုပ္ တိုက္က ထုတ္ေ၀ခဲ့ေတာ့ သည္စာအုပ္ ႀကီးကိုလည္း ေပး႐ိုးေပးစဥ္ေပးလိုက္တာ ပါ။ ပုဂံက လည္း စာအုပ္ကို အေကာင္း ဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးထားပါတယ္။

* The Glass Palace ကိုပဲ ဆရာထိပ္တင္သက္ကလည္း ‘ေရႊနန္းေတာ္’ဆိုၿပီးဘာသာျပန္ထားပါတယ္။ ဒီလိုစာအုပ္တစ္အုပ္တည္း ကိုစာေရး ဆရာႏွစ္ေယာက္ ဘာသာျပန္မိျခင္း ဟာ တစ္စံုတစ္ရာဆိုးက်ဳိးျဖစ္ႏိုင္ပါလား။

ဆရာထိပ္တင္ရဲ႕ ေရႊနန္းေတာ္ ထြက္ လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဘာသာျပန္တာ တစ္၀က္ေတာင္ မက်ေသးဘူး။ ထြက္ လာေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာျပန္တာလည္း ေကာင္းပါ တယ္။ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆရာ သံုး၊ေလးဦးျပန္ခဲ့တာ ေတြ အရင္ကလည္းရွိခဲ့တယ္။ သည့္အတြက္ ဆိုးက်ဳိးရယ္လို႔ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ ဟန္နဲ႔ကိုယ္ ျပန္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ပရိသတ္နဲ႔ကိုယ္ ဖတ္ၾကတယ္။

* ဆရာထိပ္တင္သက္ကေတာ့ သူ႔စာအုပ္ကိုစကားေျပပံုစံျပန္ထားတယ္။ ေရကန္သာၾကာတိုင္းေအးကိုေရာဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးဘာသာ ျပန္ထားတာလဲ။

ဘာသာျပန္တယ္ဆိုတာ ေကာ္ေဇာပက္လက္လွန္ၾကည့္ရတာမ်ဳိး၊အခင္းဘက္အလွဘက္ကို ျမင္ရဖို႔ခက္တယ္။ေကာ္ေဇာေျပာင္းျပန္ လွန္ၿပီး ၾကည့္ရ တဲ့အလွေလာက္ပဲ ရႏိုင္တယ္။ တစ္ဘာသာကတစ္ဘာသာအကူးမွာ ေပ်ာက္သြားတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိ ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မူရင္း၀တၳဳရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတာ့ မိေအာင္ ဖမ္းရတာေပါ႔။ ကြ်န္ေတာ္က ျမန္မာရနံ႔ပါေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္။ ႀတိဘဂၤ သံုးဆစ္ခ်ဳိးကေလးေပါ႔။ တခ်ဳိ႕ေနရာ ေတြမွာ လံုးျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြ မွာ သေဘာေပါက္ျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြမွာလံုး ေစ့ပတ္ေစ့ျပန္တယ္။

* ဘာသာျပန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မူရင္း စာေရးဆရာျဖစ္တဲ့ Amitav Ghosh နဲ႔ အေမရိကမွာေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့တယ္လို႔သိရတယ္။ဒါဟာ ၾကံဳခဲ့တဲ့အခြင့္ အေရးလို႔ ထင္ပါသလား။ ဆရာရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို သိပါရေစ။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဆရာမ်ဳိးျမင့္ညိမ္းကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု Rhode Island ျပည္နယ္ ၊ Brown တကၠသိုလ္ South-East Asia Cul- ture & Art Festival တက္ဖို႔ ဖိတ္တယ္။ အဲဒီပြဲ ကို ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီးေတြလည္း တက္ၾကတယ္။ သည္အထဲမွာ Amitav Ghosh တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံလည္း ပါေတာ့ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔၀တၳဳကို ဘာသာျပန္ေန တယ္ဆိုေတာ့ Amitav Ghosh က သိပ္ကို ၀မ္း သာပါတယ္။ သူေရးတဲ့တျခားစာအုပ္ေတြေတာင္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ဒါရွားရွားပါးပါးၾကံဳႀကိဳက္ခြင့္ပါ။

* The Glass Palace က ကမၻာ တစ္၀န္းမွာ အရမ္းေအာင္ျမင္ၿပီး လူသိမ်ားပါတယ္။ အဲဒါဘယ္လိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္လို႔ဆရာထင္ ပါလဲ။

The Glass Palace ကို ကမၻာ့ ဘာသာ ၁၉ ဘာသာနဲ႔ ျပန္ဆိုထားၿပီး ပါၿပီ။ ကမၻာ့စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္းကလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲစြဲလန္းၾက
တဲ့၀တၳဳႀကီး ျဖစ္လို႔ သိပ္ကိုေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ စိတ္ထဲေတာ့ အာရွတိုက္ရဲ႕ ၀ိညာဥ္၊ အာရွတိုက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကမၻာ့ စာဖတ္ပရိသတ္က ေမြ႕ေလ်ာ္မိ ခံစားမိၾကလို႔ထင္တယ္။ အာရွတိုက္၀တၳဳေတြက လွပျခင္း၊ေကာင္းျမတ္ျခင္းနဲ႔လူသားဆန္ျခင္းေတြ ထံုးမႊမ္းေနတတ္လို႔ပါ။ အာရွတိုက္စာေပဟန္က ဇာတ္႐ုပ္ကိုကိုင္တြယ္ရာမွာ သိပ္သိမ္ေမြ႕တယ္။ဒါဟာထူးျခားမႈျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

* ဥပမာ-ဆရာဟာ Amitav Ghosh ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီလိုဆိုရင္ The Glass Palace ထဲကအေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုကိုမ်ား ပိုဖတ္လို႔ ေကာင္းေအာင္ ေျပာင္းလဲေရးခ်င္မိတာမ်ဳိး ရွိလား။

မရွိပါဘူး။ The Glass Palace က ေကာင္းၿပီးသားပါ။ ၀တၳဳက အခန္းႀကီး ခုနစ္ခန္းကိုခ်ိတ္ယူသြားတာ ေတာ္ေတာ္ သပ္ရပ္ပါတယ္။ Modern Classic ၀တၳဳႀကီးေတြမွာေတြ႕ရေလ့ရွိတဲ့ ဇာတ္ ေကာင္ အားေကာင္းတာ၊ ဇာတ္ေကာင္မ်ားတာ၊ ေခတ္ကာလေတြကိုျဖတ္ သန္းတာ၊ လူ႔ စိတ္ခံစားမႈေတြကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ ႏိုင္တာေတြကို သည္ ၀တၳဳႀကီးမွာ ေတြ႕ရ တယ္။ မဒရပ္စ္ေရာက္ သီေပါ၊ ရတနာ ဂီရိေရာက္ သီေပါ၊ ျမန္မာသစ္ေတာ သဘာ၀၊ ဆင္သဘာ၀၊ ေရွးကအိႏိၵယ ႏိုင္ငံသားေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံေရာက္လာတာကအစ သည္၀တၳဳႀကီး ထဲ မွာ လွလွ ပပထည့္ေရးသြားတယ္။ မူရင္းဇာတ္ လည္းမပ်က္ေအာင္ ဇာတ္ကိုလည္း အားျဖစ္ေအာင္ ေရးထားတဲ့ ၀တၳဳႀကီး ဆိုေတာ့ တစ္ပုဒ္လံုးကို ႀကိဳက္ပါတယ္။

* ျမန္မာသမိုင္းေၾကာင္း ကို ႏိုင္ငံျခား သားတစ္ေယာက္ေရးတာ ျမန္မာ တစ္ေယာက္ေရးတာ ေလာက္ မွန္ကန္ တိက်ႏိုင္ပါ့မလား။
ဘယ္ေလာက္အားစိုက္ထားသလဲဆို တာနဲ႔ ဆိုင္မယ္ ထင္တယ္။ ျမန္မာ သမိုင္းကို ျမန္မာစာေရးသူ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က မကိုး ကား၀ံ့တဲ့စာအုပ္ေတြ လည္းရွိတယ္။

* ဒThe Glass Palace က ျမန္မာ့ သမိုင္းေပၚ အေျခခံၿပီး ျခယ္မႈန္းထား တာမို႔ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ေတြအေန နဲ႔ ဒီစာအုပ္ထဲက တစ္စံုတရာ ဘာရ ရွိႏိုင္မယ္လို႔ ဆရာေမွ်ာ္လင့္ထားလဲ။

အဲဒါက ေယဘုယ်ဆန္ပါတယ္။ ၀တၳဳဖတ္ၿပီးရင္ ေလာကကို ဆင္ျခင္ႏိုင္ မယ္။ ဘ၀ကို ဆင္ျခင္ႏိုင္မယ္။ ဒါ၀တၳဳ ကေပးတဲ့ ေကာင္း ေမြပဲ။ ဖတ္သူရဲ႕ ေရခ်ိန္ကလည္း ရွိေသးတာကိုး။

* The Glass Palace ဟာ ဆရာ့ရဲ႕ ဘယ္ႏွအုပ္ေျမာက္ဘာသာျပန္စာအုပ္ လဲဆိုတာ သိပါရေစ။

The Glass Palace က ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕တတိယေျမာက္စာအုပ္ပါ။ပထမစာအုပ္က ႐ုရွားစာေရးဆရာႀကီး Turganer ရဲ႕၀တၳဳလတ္သံုး ပုဒ္၊ ဒုတိယစာအုပ္ကလည္း Turganer ရဲ႕စာအုပ္ပဲ။ ‘လြင္ျပင္ျမက္ခင္းမ်ားရဲ႕အလြန္’တဲ့။လတ္တေလာဘာသာျပန္ေနတာကေတာ့ ဆရာျမသန္းတင့္ဘာသာျပန္ သြားတဲ့ The English Patient ပါ။ အဂၤလိပ္လူနာေပါ႔။ က်န္တဲ့တစ္၀က္ ကို ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳးစားၿပီးျပန္ ေနတယ္။ဆရာေျခႀကိဳေျခၾကားက ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ျပန္တာပါ။
http://www.myanmar.mmtimes.com/2010/timeout/470/time05.html

(ဇာတ္သိမ္း)ၿပံဳး၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။ရယ္၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။

ယုန္ထိုး
ဝါေခါင္လဆန္း ၁၃ ရက္

‘ေဟ့… ဒီနယ္ေျမဟာ မင္းႏွစ္ပါးက ဖန္ဆင္းေပးထားတဲ့ စိတ္လြတ္လပ္မႈ နယ္ေျမေတြ။ ဒီနယ္ေျမမွာ ဒီခုနစ္ရက္မွာ လူေတြရဲ႕… စိတ္ေတြကို အစြမ္းကုန္ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးသနားေတာ္မူထားတယ္။ စီးပြားေရးေတြ၊ လူမႈေရးေတြ၊ ေဒါသ၊ ေလာဘ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ဖိစီးထားတဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကေလးေတြဟာ သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ သိပ္ကို မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္ခံထားရတာ။ ကဲ… အဲဒီစိတ္ကေလးေတြကို Continue reading

(၅)ၿပံဳး၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။ရယ္၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။

နန္းတက္ပြဲမ်ား
ဝါေခါင္လဆန္း (၁၂) ရက္

ပြဲေတာ္ရဲ႕အစည္ဆံုးေန႔ ထံုးစံအတိုင္း ေနပူပူေအာက္မွာ လူပင္လယ္လႈိင္းၾကီးကို ေတြ႔ႏိုင္တယ္။
နတ္ဒိုးသံဟာ ပြဲေတာ္တစ္ကြင္းလံုးကို ဖံုးလႊမ္းထားတယ္။
ဘယ္ေနရာသြားသြား နတ္ဒိုးသံကို ၾကားႏိုင္တယ္။
ကနားတဲခန္းမ်ားစြာက ေၾကြေခါက္သံေတြဟာလည္း ဒီေန႔အဆူညံဆံုးပဲ။
ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ကနားတဲခန္းေလးေတြေပၚမွာ လူေတြ အျပည့္ဒူးေလးေတြ တုပ္လို႔။ ကနားတဲခန္းေတြေပၚက နတ္ကေတာ္အားလံုးမွာ နတ္တစ္ပါးပါး ပူးဝင္ေနၾကၿပီး ထိုင္ရင္းနဲ႔ ယိမ္းယိုင္နတ္ဝင္ၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ မင္းႏွစ္ပါးနဲ႔ ပခန္းဦးမင္းေက်ာ္ေပါ့။ ဟိုကနားတဲေပၚမွာ ေဖၾကီးေက်ာ္၊ ဒီကနားတဲေပၚမွာလည္း ေဖၾကီးေက်ာ္၊ Continue reading

(၄)ၿပံဳး၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။ရယ္၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။

ခ်ိဳးေရေတာ္သံုး
ဝါေခါင္လဆန္း ၁၁ ရက္

‘တစ္ၿမိဳ႕စီျခားေပမယ့္ ငယ္ကခ်စ္သူ သူ႔ကိုသာေလ က်န္းမာေတာ္မူပါစ… ေလလႈိင္းၾကားက ခြန္႔ဆင့္ပါရဲ႕ေဆြ ခ်စ္သူေမာင္ေရ… ခ်စ္သူေမာင္ေရ… ငယ္စဥ္ခါတုန္းကေလ ေတာရြာေတာဓေလ့တို႔ေတြမွာေလ ခုမ်ားေတာ့ ေမ့အား… ေမ့ထားႏိုင္ရက္ေပ… ေမာင့္ကိုခ်စ္တာ တစ္ခုပဲသိတယ္ေလ ေမတၱာအသေခ်ၤ… ေဝးတစ္ေျမ ျခားသူ ေမာင္ေရ’
အုတ္က်က္ဆူညံလွတဲ့ ခ်ိဳးေရေတာ္သံုးေန႔ရဲ႕ အသံမ်ိဳးစံုၾကားကေန ေပၚတစ္လွည့္ ေပ်ာက္တစ္လွည့္ ထြက္ေပၚေနတဲ့ သီခ်င္းသံကေလးဟာ ခၽြဲႏြဲ႔ေဆြးျမည့္လို႔ ေနတယ္။
ကနားတဲတန္းရွည္ေတြ ၾကားကေန တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ့ ခၽြဲႏြဲ႔သံေလးကို ၾကားတဲ့သူတိုင္း နားမေထာင္ဘဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ Continue reading

(၃)ၿပံဳး၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။ရယ္၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။

ညညီလာခံ
ဝါေခါင္လဆန္း ၁ဝ ရက္

ေန႔လည္ နာရီျပန္ ႏွစ္ခ်က္၊ ဝါေခါင္ ေနပူပူေအာက္ ေတာင္ၿပံဳးပြဲလာေတြ နန္းၾကီးတစ္ဝိုက္မွာ ေခၽြးသံရႊဲရႊဲႏွင့္ တိုးေဝွ႔လို႔ေနၾကတယ္။ နန္းၾကီးမွာေတာ့ ညီလာခံစဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ။
ေတာင္ၿပံဳးမင္းႏွစ္ပါး ကိုယ္ေတာ္ၾကီး ကိုယ္ေတာ္ေလး တို႔ရဲ႕ပံုေတာ္ေရွ႕ အလယ္တည့္တည့္ေနရာေရွ႕မွာ နတ္အုပ္မင္းက ထိုင္ေနတယ္။
နတ္အုပ္မင္းရဲ႕ ေနာက္ႏွစ္တန္းမွာေတာ့ ေရွ႕တန္းမွာ ေတာင္လက္ မိဖုရားၾကီး ႏွစ္ပါး၊ ေျမာက္လက္ မိဖုရားၾကီးႏွစ္ပါး ထိုင္ေတာ္မူတယ္။ မိဖုရားၾကီးေတြက အိုလွရွာၾကၿပီ။ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကိုးဆယ္အတြင္း ေရာက္ကုန္ၾကၿပီ။ Continue reading

(၂)ၿပံဳး၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။ရယ္၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။

ဒုတိယေန႔ ကန္ေတာ့ခံ
ဝါေခါင္လဆန္း ၉ ရက္
ရက္ဦးပါဘုရား၊ ေန႔ဦးပါဘုရား၊ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမၾကီး အခစားေရာက္ပါၿပီ ဘုရား။ လာဘ္ထူးမ်ားကုိ ေပးသနားေတာ္မူပါ၊ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါ၊ ၾကည့္ရႈေတာ္မူပါ၊ ကိုယ္ေတာ္တို႔အပါးကို ႏွစ္စဥ္မပ်က္ အခစားဝင္ပါတယ္ ဘုရား။ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမၾကီးမွစ၍ သားသမီး ေျမးျမစ္တီကၽြတ္မွမက်န္ ‘မ’ ေတာ္မူပါ၊ ‘စ’ ေတာ္မူပါ၊ ဘုန္းေကာင္း၊ လာဘ္ေကာင္းမ်ားလည္း ေပးသနားေတာ္မူပါ ဘုရား။
ဘြားေရႊအိမ္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးေသးေသးေလးက နန္းၾကမ္းျပင္မွာ ျပားကပ္လို႔ေနတယ္။ တတြတ္တြတ္ ဆုေတာင္းရြတ္ဖတ္ေနတဲ့ ဘြားေရႊအိမ္ရဲ႕ပါးႏွစ္ဖက္က ခ်ိဳင့္ဝင္ေနၿပီး လက္အုပ္ခ်ီထားတဲ့ လက္အစံုကလည္း ပိန္လွီေသးငယ္ၿပီး အေရေတြ အလိပ္လိုက္ တြန္႔လိမ္ေနၾကၿပီ။
Continue reading

(၁)ၿပံဳး၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။ရယ္၍လည္းကန္ေတာ႕ခံေတာ္မူပါ။


ခုလို ပြဲေတာ္စခ်ိန္ ေရာက္ၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ေတာင္ျပဳန္းလမ္းခြဲကေလး ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ မႈိင္းေဝရီျပာလို႔ လြမ္းစရာ ေကာင္းေနတတ္တယ္။ မႏၲေလး- မတၱရာသြား ကားလမ္းကေန ခြဲထြက္တဲ့ ေတာင္ျပဳန္းလမ္းခြဲကေလးေပၚမွာ ေရာင္စံုကားတန္းႀကီး ရွည္လ်ားစျပဳၿပီ။
လူေရာင္စံုေတြႏွင့္လည္း စည္ကားစျပဳၿပီ။
လမ္းခြဲကေလးေပၚမွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ဝါဆို ဝါေခါင္ေလကလည္း ရမ္းကားျမဴးၾကြလွတယ္။
ေရတိုးေစတဲ့ ဝါဆို ဝါေခါင္ေလရမ္းကားေၾကာင့္ လမ္းခြဲကေလးေဘးက တူးေျမာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ညိဳဝါေရာင္ေရေတြ ျပည့္လွ်ံစီးဆင္းေနတယ္။ ေရရိပ္မိုးရိပ္ ပြဲေတာ္ရိပ္ဟာ လမ္းခြဲေပၚက လူေတြရဲ႕စိတ္ကို လႈပ္ရွားေစတယ္။ ျမဴးၾကြေစတယ္။ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေစတယ္။ Continue reading

ရိုးရာဓေလ့မွ နတ္တို႔၏အေနအထား

ျမန္မာတို႔၏ ရိုးရာဓေလ့မွ နတ္ေတြႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ကုန္နိုင္ဖြယ္ မရွိပါ ။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အတြင္း(၃၇) ၊ အျပင္(၃၇)မင္းအျပင္ ၊ထိုအတြင္း,အျပင္တြင္ မပါ၀င္ေသးေသာ
ရိုးရာနတ္ေတြလည္း အမ်ားအျပား က်န္ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ က်န္နတ္ မ်ားကို ေနာက္ထပ္အဖြဲ႔ သို႔မဟုတ္
အလယ္(၃၇)မင္းအုပ္စုတစ္စုဖြဲ႔ဦးမည္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္ အုပ္စုတစ္စု ထပ္မံေပၚထြက္လာနိုင္ဖြယ္ရာ
ရွိ၍ ထိုအုပ္စုႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး နတ္မ်ား၏ သမိုင္း ေၾကာင္းမ်ားကို အက်ယ္ေရးျပရန္ေနရာမေပးနိုင္ပါ ။ Continue reading

လမ္းခြဲမွာဝမ္းမနည္းဖုိ႕

ပီးခဲ႔တဲ႔ တနဂၤေႏြေန႔က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇနီးသည္ ဆံုးပါးသြားလို႕
“အသုဘ” သြားေမးျဖစ္တယ္။ အသက္က (၄၈)ႏွစ္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ ငယ္ပါတယ္။
အလုပ္အကိုင္က ဆရာ၀န္,မ။ ကင္ဆာေရာဂါကို (၁၂)ႏွစ္ၾကာေအာင္ ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္း
ေနာက္ဆံုး လက္ေျမႇာက္ အ႐ံႈးေပး သြားခဲ႔ရတာပါ။ သမီးေလး (၃)ေယာက္
က်န္ရစ္ခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ (၂)ရက္ၾကာေတာ့ ဂြတ္တလစ္မွာ ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚတစ္ေယာက္
ဆံုးပါးသြားျပန္ပါတယ္။ သူကေတာ့ အသက္ မငယ္ေတာ့ဘူးလို႕ ေျပာရင္လည္း ရပါတယ္။
အသက္ (၆၈)ႏွစ္ပါ။

ေလျဖတ္ၿပီး အိပ္ယာထဲမွာ (၆)လ ေလာက္ ေ၀ဒနာ ခံစားၿပီးမွ ကြယ္လြန္သြားရတာပါ။
အလြန္ပင္ပန္း ဆင္းရဲပါတယ္။ အိပ္ယာထဲမွာ ၾကာရွည္လဲေလ်ာင္း ေနရတဲ႔ အတြက္
ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ “အိပ္ယာနာ” (bed sore) ေတြေၾကာင့္ အျပင္းအထန္
နာက်င္ကိုက္ခဲမႈကို ခံစားၿပီး ကြယ္လြန္သြား ရတာပါ။ ျမင္ရတာ
မသက္သာလြန္းလို႕ ဆံုးပါးသြားတာကိုဘဲ ၀ဋ္ကၽြတ္သြားတာဘဲေလ လို႔ေတာင္
သေဘာထား မိ လိုက္ပါေတာ့တယ္။
Continue reading

မ႑ပ္တိုင္တက္သူမ်ား

မ႑ပ္တိုင္တက္သူမ်ား

ျမန္မာ႕သမုိင္းမွာ အလွဴအတန္းျပဳလုပ္သူမ်ားဟာ အလွဴမွတ္တမ္း
တင္ကမၺည္းေက်ာက္စာမ်ား ေရးထိုးေလ႔ရွိၾကပါတယ္။အလွဴရွင္မွန္ရင္ေတာ႕
ဘုရား၊ သိမ္၊ ေက်ာင္း၊ တန္ေဆာင္း၊ ဇရပ္ စသျဖင္႔ လွဴဒါန္းမႈမ်ားကို ကမၺည္းထိုး
ၾကပါတယ္။ ၄င္းကို သြယ္၀ိုက္ေျပာရလွ်င္မ႑ပ္တိုင္တက္သူမ်ားလို႔ေခၚရမွာပါ။
ေကာင္းေသာ ေခၚျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မိမိလွဴခဲ႔ေသာ အလွဴဒါနကို ျပန္လည္ အမွတ္ရ
ေအာက္ေမ႕ေစျခင္းငွာမ႑ပ္တိုင္တက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအထဲကမွ သူမ်ားနဲ႕မတူ တမူထူးျခားစြာမ႑ပ္တိုင္တက္သူမ်ားလည္း
ရွိၾကပါေသးတယ္။ သိဃၤသူ႕သမီးေက်ာက္စာ၊ မိဘုရားဖြားေစာေက်ာက္စာေတြမွာ
သူတို႔ရဲ႔အလွဴကို မွတ္တမ္းတင္ရင္း အလွဴရွင္ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေၾကာင္း မ်ိဳးရိုးဘယ္လို
ျမင္႕ျမတ္ေၾကာင္းကို ဂုဏ္တင္ၿပီး မ႑ပ္တိုင္တက္ၾကပံုကေတာ႕ငါ႕လင္သခင္မင္းႀကီး၊
ငါ႕သားမင္းႀကီး၊ ငါ႕ေျမးမင္းႀကီး ဆိုၿပီး ခပ္ၾကြားၾကြား ဂုဏ္တင္ထားတဲ႕ ေက်ာက္စာမ်ားကို
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကာဘူး ေတြ႕ဘူးၾကမွာပါ။
Continue reading

ဇာတာ တစ္ေစာင္ကို စစ္ေဆး ေတာ့မည္ ဆိုပါက

ဇာတာ တစ္ေစာင္ကို စစ္ေဆး ေတာ့မည္ ဆိုပါက -ပထမဦးစြာ အေရးၾကီးဆံုး လုပ္ရမည့္ အလုပ္မွာ- ဇာတာ႐ွင္၏ ေမြးခ်ိန္ မွန္ကန္မွဳကို စစ္ေဆးရန္ ျဖစ္ပါသည္။
Continue reading

စိတ္အင္အားျဖည့္စာစုမ်ား(၂)

(၁၁)အခ်ိန္ကို မျဖဳန္းပါႏွင္႔
Do not waste the time.Don’t kill time.
အခ်ိန္သည္လူကိုမေစာင္႔။ အခ်ိန္ကိုေငြေၾကးႏွင္႔ ရပ္တန္႕လို႕မရ။
၀ယ္လို႕လည္းမရ။ လူေတြကသာ အခ်ိန္ကိုေစာင္႕က်သည္။
(၁၂)အခ်ိန္သည္ ဘ၀
Time is life.
အခ်ိန္ကိုတန္ဘိုးထားတတ္ရင္ ဘ၀ဟာျမင္႔သထက္ျမင္႔လာမွာပါ။
ဘယ္ေတာ႕မွနိမ္႔က်မသြားပါဘူး။အခ်ိန္ရဲ႔၀ါးမ်ိဳျခင္းကိုခံေနရတဲ႕သူေတြဟာ အသက္ရွင္လွ်က္နဲ႕
ဘ၀ေသေနသူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဘ၀ကိုအခ်ိန္နဲ႕တိုင္းတာၾကည့္ၿပီးေတာ႕ သင္ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းခဲ႕ၿပီး
ၿပီ။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ခဲ႕ၿပီးၿပီဆိုတာ ဆန္းစစ္ပါ။
Continue reading

MOTAA ဆိုတာ ဘာပါလဲ?

MOTAA ကို ျမန္မာ အသံထြက္ အေနနဲ. “မိုးတား” လို. အသံထြက္ ေနေပမဲ့၊ ဒီစကားလံုးဟာ ေကာင္းကင္က မိုးကို တားတဲ့ အဓိပၸါယ္ မဟုတ္ သလို၊ အျခားေသာ ဆက္စပ္ ပါတ္သက္မွဳ မ်ားလည္း မ႐ိွပါ။ Modernized Oriental Technique of Accurate Astrology. ကို အတိုေကာက္ သေကၤတ ျပဳထားတဲ့ M.O.T.A.A ကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့- ေဗဒင္ ပညာ ဆိုတာ၊ အၾကားအျမင္ပညာ၊ နိမိတ္ ပညာ၊ ေတြနဲ. ဆက္စပ္ မွဳ ႐ိွတယ္ ဆိုတာကို မျငင္းႏိုင္ေပမယ့္၊ သိပၸံနည္း အလြန္က်တဲ. ပညာရပ္ တစ္ခုပါ။
ျမန္မာ ေတြ ေခၚဆိုတဲ့ “ေဗဒင္” ဆိုတဲ့ စာလံုးဟာ- သကၠ႐ိုက္ စာလံုး “ေဗဒ” တနည္း အားျဖင့္ “ေ၀ဒ” ဆိုတာက ဆင္းသက္ လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို. “Veda” လို. ေရးတဲ့ ဒီစာလံုးဟာ “အသိဥာဏ္ ပညာ (Knowledge)” ကို ဆိုလိုပါတယ္။
Continue reading

ျမန္မာ သမိုင္းႏွင့္ နကၡတၱပညာ။

ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္- နကၡတၱ ပညာကို စိတ္၀င္စား ျခင္း ျဖစ္ေအာင္ ေပးပို႔ ခဲ့ေသာ အေျခအေနမ်ား ႐ိွခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်က္ မ်ားစြာတို.အထဲမွ- အခ်က္တစ္ခုမွာ- ျမန္မာ့ သမိုင္းႏွင့္ နကၡတၱ ပညာ တို.ဆက္စပ္ေနမွဳ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္- တနည္းအားျဖင့္ ရာဇ၀င္တို႔ တြင္- နကၡတၱပညာ၏ အခန္းတြင္ လြန္စြာ မွ အေရးပါေသာ ေနရာမွ ရပ္တည္ခဲ့ပါသည္။

ယင္းတို.အနက္- စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေသာ အခ်က္တို႔မွာ-
Continue reading

အစိမ္းေရာင္လက္ထပ္ပဲြ

တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ တစ္ကမာၻလံုးမွာ လုပ္တဲ႕လက္ထပ္ပဲြေတြဟာ မေရမတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားလွပါတယ္။
လက္ထပ္ပဲြမွာသံုးတဲ႕ ဆက္စပ္ပစၥည္းေတြဟာ မလိုအပ္တာေတြေရာ လိုအပ္တာေတြေရာအမ်ားႀကီးပါ။
မိမိရဲ႕လက္ထပ္ပဲြအတြက္ စီစဥ္တဲ႔အခါ အစိမ္းေရာင္လက္ထပ္ပဲြ (Green Wedding )
အျဖစ္စီစဥ္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္ အမ်ားနဲ႕မတူ တမူထူးျခားၿပီး ေျမကမာၻအတြက္လည္း အက်ိဳးျပဳႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
(အလုပ္ေတာ႕နဲနဲပိုေကာင္းပိုပါလိမ္႕မယ္)
Continue reading

ပအိုင္း၀္လူပ်ိဳအပ်ိဳဘဝႏွင့္ မဂၤလာလက္ထပ္ပြဲ

လူပ်ိဳအပ်ိဳဘဝသည္ လူမ်ိဳးတိုင္းတြင္ ရိွၾကသည္။ ပအိုဝ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား တြင္လည္း လူပ်ိဳလွည့္သည့္ ဓေလ့ရိွသည္။ လူငယ္မ်ား လူပ်ိဳလွည့္ရာတြင္ မိမိရြာတြင္း၌လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ေစ လွည့္ေလ့ရွိသည္။ သူစိမ္းျပင္ပရြာ၌ အပ်ိဳလွည့္လုိလွ်င္ ကာလသားေခါင္းေဆာင္ထံတြင္ျဖစ္ေစ၊ ရြာခံကာလသားတစ္ဦးကျဖစ္ေစ လမ္းညႊန္ဦးေဆာင္ေပးၾကရသည္။
Continue reading

ရွမ္းရိုးရာမဂၤလာ လက္ထပ္ပြဲ

အမ်ိဳးသမီးတို႔ မဂၤလာ ေဆာင္ပြဲမ်ားမွာ ေဒသအလိုက္ အနည္းႏွင့္ အမ်ား ကြဲျပားၾကသည္။ မိဘမ်ားက ေတာင္းရမ္းေပးရာတြင္ ဦးစြာ ပထမ လူပ်ိဳ၏မိဘမ်ားသည္ အပ်ိဳ၏ မိဘမ်ားထံသို႔ သြား၍ ေျပာရသည္။ အပ်ိဳ၏ မိဘမ်ားက ေလး-ငါးရက္ အခ်ိန္ယူၿပီး ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ရသည္။ သမီး၏ သေဘာကို ေမးရသည္။ သမီးက သေဘာတူပါက လူပ်ိဳဖက္သို႔ အေၾကာင္းျပန္ၾကားရသည္။ လူပ်ိဳ၏ မိဘမ်ားက လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးၿပီး အပ်ိဳ၏မိဘမ်ာထံ သမီးေတာင္းရန္လာၾကသည္။
Continue reading

သာလြန္မင္း

အမည္ရင္းျမစ္
သတိုးဓမၼရာဇာဘြဲ႔ျဖင့္ နန္းတက္သည္တိုင္ သာလြန္မင္း(၁၆၃၂-၁၆၄၈)ဟုေခၚၾကျခင္းမွာ “တိုင္းကားျပည္ရြာ အသာလြန္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေရႊနန္းေတာ္ထက္တြင္ သာယာစြာ လြန္ရေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သာလြန္မင္း ဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္”ဟု ဆိုသည္။
တိုင္းျပည္တည္ၿငိမ္ေရး ေဆာင္ရြက္ျခင္း
သာလြန္မင္းသည္ ေနာင္ေတာ္ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းအား တူေတာ္ မင္းရဲဒိဗၺက လုပ္ၾကံနန္းတက္သည္ကို ႏွိမ္ႏွင္းၿပီးေနာက္ နန္းတက္သည္။ Continue reading

မင္းရဲဒိဗၺ

ဖခင္ျဖစ္သူ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းကို လုပ္ၾကံကာ ဟံသာ၀တီတြင္ နန္းတက္သည့္ မင္းရဲဒိဗၺ(၁၆၂၈)၏နန္းသက္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္မရွိေခ်။ နန္းတက္လွ်င္ အင္း၀ႏွင့္ စစ္ကိုင္းရွိ သစၥာခံမ်ားကို အေၾကာင္းၾကားကာ သစၥာေပးသည္။ ထိုေနာက္အေ၀း(ဇင္းမယ္)ေရာက္ေနသည့္ ဘေထြးေတာ္မ်ားျဖစ္သည့္ သတိုးဓမၼရာဇာ(သာလြန္မင္း) ႏွင့္ မင္းရဲေက်ာ္စြာတို႔ကို သံသယမ်ားျဖစ္ေစရန္ ေသြးခြဲသည့္အေနျဖင့္ စာမ်ားေစသည္။ Continue reading

အေနာက္ဖက္လြန္မင္း

မဟာဓမၼရာဇာ ဘြဲ႔ခံ အေနာက္ဖက္လြန္မင္း ခရစ္ႏွစ္ (၁၆၀၅-၁၆၂၈)သည္ ေညာင္ရမ္းမင္းဆက္၏ ဒုတိယေျမာက္မင္းျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူ ေညာင္ရမ္းမင္းတရားႀကီးမၿပီးျပတ္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံသိမ္းသြင္းေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဆက္လက္၍ အားထုတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။
Continue reading

စိတ္အင္အားျဖည့္စာစုမ်ား(၁)

(၁)ကိုယ္ဘာလုပ္ေနလဲ ကုိယ္႕ကိုကိုယ္ ျပန္လည္သံုးသပ္ပါ။
Analyze yourself often what you’re doing.
ျပန္လည္သံုးသပ္မႈမရွိရင္ ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရလာဘ္ေကာင္းေတြကို သိရွိႏုိင္ဘို႕ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။
ရလာဘ္ေကာင္းေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ရင္ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ႕ လုပ္ရပ္၊ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္းကို ျပန္လည္
ဆန္းစစ္ပါ။ ရလာဘ္ေကာင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ေအာင္ျမင္မႈေတြပိုတိုးလာပါလိမ္႕မယ္။
Continue reading

ဘယ္သူ႕ေၾကာင္႕လဲ?…..ဘယ္အရာေၾကာင္႕လဲ ?

ဗုဒၶဘာသာတို႕အတြက္ အဓိကက်တဲ႕ ဒီေမးခြန္းေလး ၂ ခုကို ေမးၾကည့္ၾကရေအာင္။ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရင္ေတာ႕
ဒီေမးခြန္းေလး ၂ ခုရဲ႕အေျဖကို တိတိက်က် သိဘို႕လိုအပ္ပါလိမ္႔မယ္။အေျဖမေျပာခင္ ကၽြန္ေတာ္႕တို႕ အရင္စမ္းစစ္ၾကည့္ရေအာင္။
ကို္ယ္႔ရဲ႕မိရိုးဖလာ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈအရ အဘိုးအဘြားေတြေရွ႕ကလွဴဒါန္းသြားလို႕ ကိုယ္ကေနာက္ကေန အဲဒီအတိုင္းလိုက္နာမွတ္သားၿပီး
လွဴဒါန္းမႈေတြျပဳေနတာလား (ဒါမွမဟုတ္)သူတစ္ပါးလွဴဒါန္းလို႕ဂုဏ္ပကာသနေတြမက္ေမာၿပီး လူတကာ အထင္ႀကီးေအာင္
ေျပာစမတ္ျပဳေအာင္ လွဴဒါန္းတာလား?(ဒါမွမဟုတ္)ေစတနာအရင္းခံသက္သက္ေၾကာင္႕လွဴဒါန္းတာလား ?
ရာထူးေတြတက္ခ်င္လို႕မ်က္နွာလုပ္ၿပီး ဂုဏ္မက္ေမာကာ အခြင္႕အေရးေတြရေအာင္ လွဴဒါန္းလိုက္ၾကတာလား?
ကံကံ၏ အက်ိဳးတရားကို အမွန္တကယ္ယံုၾကည္လို႕ အလွဴဒါနေတြ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ ျပဳလုပ္ေနၾကတာလား?
နိဗၺာန္ရဲ႕အေထာက္အပံ႕ တစ္ကယ္ျဖစ္မွန္းသိလို႕ ကုသိုလ္ဒါနေတြ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ေနၾကတာလား?
Continue reading

ေညာင္ရမ္းမင္းတရားႀကီး

ေညာင္ရမ္းမင္းတရားႀကီး(၁၆၀၀- ၁၆၀၆)၏ ငယ္မည္မွာ ရွင္သစၥာျဖစ္သည္။ ဘုရင့္ေနာင္ အိမ္ႏွိမ့္တြင္ရွိေနစဥ္ အရပ္သူခင္ျပည့္စံုႏွင့္ သင့္ျမတ္ေပါင္းသင္းကာ ဖြားျမင္သူျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ နန္းတြင္းသို႔ေရာက္လာပံုမွာ က်န္စစ္သား၊သမၻဴလႏွင့္ ရာဇကုမာရ္တို႔ ဇာတ္လမ္းကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ Continue reading

ေညာင္ရမ္းမင္းဆက္

တပင္ေရႊထီး၊ဘုရင့္ေနာင္ တို႔တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ဒုတိယျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးသည္ ဘုရင့္ေနာင္၏ သားေတာ္ နႏၵဘုရင္ လက္ထက္အေရာက္တြင္ အခ်ိန္တိုတိုျဖင့္ လြယ္ကူစြာျပိဳကြဲသြားရျပီးေနာက္ ႏိုင္ငံတ၀န္းလံုးတြင္ ပေဒသရာဇ္ငယ္မ်ား တစ္နယ္တစ္မင္း အသီးသီး ထူေထာင္ၾကျပီး အခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာအေျခအေနတြင္ ဘုရင့္ေနာင္၏ သားေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္သည့္ မင္းရဲနႏၵမိတ္ဘြဲ႔ခံ ေညာင္ရမ္းစား ရွင္သစၥာသည္ မဟာသီဟသူရဘြဲ႔ျဖင့္ ေညာင္ရမ္းမင္းဆက္(၁၆၀၀-၁၇၅၂) ကိုစတင္တည္ေထာင္သည္။၄င္းႏွင့္ ၄င္းေနာက္ နန္းတက္ၾကသည့္ အေနာက္ဖက္လြန္မင္း၊သာလြန္မင္း တို႔သည္ အင္း၀၊ျပည္၊ေတာင္ငူ၊ဟံသာ၀တီ ႏွင့္ သန္လ်င္စသည့္ ေဒသမ်ားကို အစဥ္အဆက္ သိမ္းပိုက္ကာ မတည္မျငိမ္ျဖစ္မႈမ်ားကို အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကသည္။
Continue reading

အင္း၀မင္းဆက္

အေနာ္ရထာလက္ထက္မွ စတင္ကာ အင္အားႀကီးခဲ့ေသာ ပုဂံသည္ ၁၃ရာစုအလယ္မွစကာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အင္အားနည္းပါးလာၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ေျမာက္ဖက္မွတရုတ္ႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ေတာင္ဖက္သို႔ ဆက္လက္နယ္ခ်ဲ႕လာသည့္ မြန္ဂိုတို႔၏ တိုက္ခိုက္ဖ်က္စီးမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ရသည္။ မြန္ဂိုတို႔ အျပန္တြင္ ေက်ာ္စြာ ကိုပုဂံတြင္ နန္းတင္ခဲ့ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ၾသဇာႀကီးေနသည္ မွာ ရွမ္းညီေနာင္ သံုးဦးျဖစ္သည္။
Continue reading

ေရႊျမန္မာတို႕ရဲ႕ အင္းဝ ေနျပည္ေတာ္

ယေန႔အင္းဝသည္ ဂႏၲဝင္အမည္က ရ႒ပူရ သို႔မဟုတ္ ရတနာၿမိဳ႔ေတာ္ဟူ၍ ဧရာဝတီျမစ္နဒီႏွင့္ ျမစ္ငယ္ျမစ္တုိ႔ ဆံုဆည္းရာ ၿမိဳ႔ငယ္ေလးတစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္လ်က္ ေက်ာက္ဆိုင္ခ႐ိုင္အတြင္း ရြာသိမ္ ၁၁ ခု ၿခံရံၿပီး ထိုစဥ္ကလို ဟန္ပန္မစန္႔ဝါ ျမန္မာ့အင္ပါယာသစ္တစ္ခုမွာ ၁၂၈၇ ခုတြင္ တ႐ုတ္ဘုရင္ ကုဗလိုင္ခံ၏ စစ္တပ္လက္တြင္း ပုဂံေနျပည္ေတာ္ႏွင့္တကြ တတိုင္းျပည္လံုး က်ဆံုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။
Continue reading

ျဖစ္ပံုမ်ား…(သင္ေရာႀကံဳဘူးလား)

အမ်ားသုံး အိမ္သာတစ္ခုထဲ ၀င္ျပီး ကမုတ္ထဲထုိင္ရုံ ရွိေသးသည္။ ဟုိဖက္အိမ္သာထဲက လူက လွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။ “ေဟ႔လူ. ေနေကာင္းလား…” ဒီလုိေနရာမ်ိဳးမွာ အလႅာပသလႅာပ စကားေျပာရတာ စိတ္မသက္မသာ ရွိလွသည္။ မေကာင္းတတ္ေတာ႔လည္း ျပန္ႏႈတ္ဆက္ရသည္ပဲေပါ႔. “ေကာင္းပါတယ္. ေက်းဇူး” အေသအခ်ာ အက်အနထုိင္ျပီး ကုိယ္႔ကိစၥကုိ ဆက္ရွင္းမည္ ၾကံကာရွိေသး. အလိုက္မသိတတ္ေသာ ငနဲသားက ထပ္ေမးလာျပန္သည္။ “ခင္ဗ်ား ဘာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနလဲဗ်.” ဟာ… ဒီလူေတာ႔ ခက္ျပီ. ဘာလဲကြာ… ဒီလုိေနရာမ်ိဳးမွာ ဒီလုိ ဂြတီးဂြက်ေမးခြန္းေတြ လာေမးေနတာ ဘာလဲ…. စိတ္ေပါက္ေပါက္နွင္႔ ဘုေတာပစ္လုိက္သည္။ “ခင္ဗ်ားလုိပဲေပါ႔ဗ်ာ.” ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္ျမန္လက္စသတ္ျပီး ထြက္သြားဖုိ႔ စိတ္ကူးလုိက္သည္။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခု ထပ္ထြက္လာျပန္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္လာခဲ႔မယ္ဗ်ာ. ရမလား” ဗုေဒၶါ……. ဒီလူ ဘယ္လုိလူလဲ. ေဂးလား. ေဂ်ာ္ရကီးလား. ဘာေကာင္လဲကြာ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္. ကုိယ္က်င္လည္က်က္စားေနရာ ေနရာမဟုတ္၍ သတိေတာ႔ ထားေနရသည္။ ေထာင္းခနဲ ထြက္လာေသာ ေဒါသကုိ အသာခ်ိဳးနွိမ္လ်က္ အသံ ခပ္အုပ္အုပ္ျဖင္႔ ျပန္ေျဖလုိက္သည္။ “မလုပ္နဲ႔ေလဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ..” ဒုန္းခနဲ တံခါးေဆာင္႔ပိတ္သံ ၾကားလုိက္ရျပီး ဟုိဖက္က ျပန္ေျပာသည္။ “ေနာက္မွပဲ ျပန္ဆက္ေတာ႔မယ္. ဟုိဖက္အခန္းထဲက ေသာက္ေပါတစ္ေကာင္က ရူးသလုိ ႏွမ္းသလုိနဲ႔ ငါေမးသမွ် ျပန္လုိက္ေျဖေနလုိ႔….” ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာႏိုင္ပါေစေနာ္………..

Photo Frames

ဖရိန္ေရြးၿပီးတဲ႕အခါ ဓာတ္ပံုရွိေနတဲ႕ Website (သို႕) ကြန္ပ်ဴတာထဲကပံုကို တင္ေပးရမွာပါ။
အၿပီးသတ္မွာေတာ႕ ေဘာင္ကြပ္ထားတဲ႕ ပံုလွလွေလးကို ရပါၿပီ။ ပံုကိုအြန္လိုင္းမွာ တင္ထားလို႕ရသလို
စက္ထဲကိုေဒါင္းလုပ္ ယူလို႕လည္းရပါတယ္။
www.frametoy.com

Learning Guitar

Electric Guitar သမားေတြအတြက္အထူးသင္႕ေတာ္ၿပီး Hollw Guiter
သမားေတြအတြက္လည္း Tips ေတြ ကိုလည္း ေတြ႕ရမွာပါ။ သင္ခန္းစာအတြက္
လိုအပ္တဲ႕ စာေတြ႕ႏွင္႔အတူ အသံဖုိင္ေတြကိုလည္း တစ္ေနရာတည္းမွာစုဆည္းေပး
ထားပါေသးတယ္။ စုစုေပါင္းသင္ခန္းစာ (၉) ခုရွိၿပီး အေျခခံကေန ပေရာ္လ္ဖက္ရွင္
နယ္လ္အထိသင္ၾကားေပးႏုိင္ပါတယ္။
www.zentao.com/guitar/guotar-lesson.html

အလွဴဒါနနဲ႕ပါတ္သက္ၿပီးပုဂၢိဳလ္ (၄) ေယာက္ရွိွိသည္။ ၄င္းးပုဂၢိဳလ္ (၄) ေယာက္ ရရွိနိုင္တဲ႔ အက်ိဳးတရားမ်ားကေတာ႔

နံပါတ္ (၁) ပုဂၢိဳလ္
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ႕ ကုသိုလ္ဒါနေတြကို ျပဳလုပ္လွဴဒါန္းပါတယ္။
ဒါေပမဲ႕ တစ္ျခားသူေတြကို ကုိသိုလ္ဒါနေတြ ျပဳလုပ္ဘို႔ တိုက္တြန္းႏိုးေဆာ္မွဳ မရွိတဲ႕ ပုဂၢိဳလ္။
(1) The Person who himself offers something (or) donates properties (or)
does meritorious deeds (or) gives a charity but does not advise other, try hard
to persuade others, urge others to do so;

ယခုဘ၀ ေနာက္ဘ၀ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က်ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳျပဳတဲ႕
အတြက္ေၾကာင္႔ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႔ေတာ႕ေနႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ သူတစ္ပါးကိုကုိလ္ေကာင္းမွဳျပဳဘို႕ မတိုက္တြန္းတဲ႕အတြက္ေၾကာင္႕
မိတ္ေဆြအေပါင္းအေဖၚမရွိဘဲ တစ္ကိုယ္တည္း ေနရတတ္ပါတယ္။
Continue reading

ရထား (၃)မ်ိဳးထဲက ဘယ္ရထားကို စီးခ်င္လဲ ….?

(၁) စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို ရခ်င္ရင္ ဒါန ရထားကို စီးပါ။
(၂)လူ နတ္ခ်မ္းသာကို ရခ်င္ရင္ သီလ ရထားကိုစီးပါ။
(၃)နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာကို ရခ်င္ရင္ ဘာ၀နာ ရထားကို စီးပါ။