ဆရာေန၀င္းျမင့္နဲ႔ ‘ေရကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး’ ေမးျမန္းခန္း

မို႔မို႔ေသာ္
အတြဲအမွတ္ (၂၄ ၊ အမွတ္ ၄၇၀)

စာေရးသူက အဂၤလိပ္၀တၳဳအထူႀကီး ေတြ ဖတ္ခဲပါတယ္ (မဖတ္ႏိုင္တာ လည္းပါတာေပါ႔ေလ။)အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္လို႔ ႐ံုးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ႏိုင္ငံျခားသားမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ျမန္မာစာအုပ္ေတြအေၾကာင္းေဆြးေႏြးၾက တိုင္း စာေရးဆရာႀကီး Amitav Ghosh ရဲ႕The Glass Palace ၀တၳဳႀကီး ကို သူတို႔ ဆီက အျမဲၾကားရေလ့ ရွိေတာ့ ကိုယ္ က ျမန္မာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရက္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ အဲဒီစာအုပ္မဖတ္ဖူးတာ ေၾကာင့္ ၀င္ မေဆြးေႏြးႏိုင္တာမို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ဆီကThe Glass Palaceမူရင္း၀တၳဳထူႀကီးကို ငွားဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။စိတ္ ၀င္စားစရာေကာင္းေပမယ့္ စာအုပ္ထဲမွာက ကိုယ္သိပ္မသိတဲ့ေ၀ါဟာရ မ်ားၿပီး အဘိဓာန္ခဏခဏ လွန္ရတာ စိတ္ကုန္တာမို႔ ၿပီးဆံုးေအာင္ မ ဖတ္ျဖစ္ ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ The Glass Palace ကို ဆရာေန၀င္းျမင့္ က ‘ ေရ ကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး’ ဆိုၿပီး ေရႊ အျမဳေတမွာ ေရးေတာ့ “ဪ ..ငါ ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ပါလား”ဆိုၿပီး ဖတ္ျဖစ္တယ္။

နဂိုစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳႀကီးက ဆရာ့ကေလာင္စြမ္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေရႊအျမဳေတကိုင္တိုင္း ပထမ ဆံုးလွန္တဲ့ စာမ်က္ႏွာက ဆရာရဲ႕ ေရကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရရင္ စာအုပ္မ၀ယ္ျဖစ္ လို႔ ဖတ္ဖို႔လြတ္သြားတဲ့ အပိုင္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး။ လံုးခ်င္းထြက္မွပဲ အစအဆံုး ဖတ္ေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ထဲေတး ထားမိတယ္။ အဲ ..တကယ္တမ္းအစ အဆံုးအခ်ိန္ေပးၿပီး အရင္ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ The Glass Palace ကို ဆရာထိပ္ တင္သက္ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ‘ေရႊနန္းေတာ္’။ အေရးအသားညက္ေညာတဲ့ ဆရာသက္ရဲ႕ေရႊနန္းေတာ္ကလည္းစာေရးသူကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ဆရာေနရဲ႕ ေရကန္သာၾကာတိုင္းေအးလံုးခ်င္းကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ ဖတ္ခ်င္စိတ္ကေတာ့ ေပ်ာက္ မသြားဘူး။ ဆရာ့စာအုပ္ထြက္တယ္လို႔ ၾကားၾကားခ်င္း အင္း၀မွာခ်က္ခ်င္းသြား၀ယ္ ၿပီးဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖတ္ၿပီး တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆရာေန၀င္းျမင့္ ေရာ၊ ဆရာထိပ္တင္သက္နဲ႔ပါ ေတြ႕ၿပီး အင္တာဗ်ဴးခ်င္တဲ့စိတ္က တဖြားဖြား ေပၚလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာႏွစ္ေယာက္ စလံုးကို ႀကိဳးစားဆက္သြယ္ေပမယ့္ ဆရာေန၀င္းျမင့္နဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့တာမို႔ခု လို..ဆရာေန၀င္းျမင့္နဲ႔ ‘ေရကန္ သာ ၾကာတိုင္းေအး’ ေမးျမန္းခန္း ျဖစ္ လာတယ္ဆိုပါေတာ့။

* “The Glass Palace” ၀တၳဳႀကီးကို ပထမတစ္ခန္းဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ဘာသာ ျပန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတည္းတစ္ခန္းၿပီးေအာင္ ဘာ သာျပန္ျဖစ္ တယ္လို႔ ဆရာ့ရဲ႕ အမွာစာထဲမွာ ဖတ္ ရတယ္။ အဲဒီလိုစာအုပ္ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘာသာျပန္ျဖစ္ေအာင္ ဆရာ့ ကို လံႈ႕ေဆာ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းရင္းက။

ဒီ “The Glass Palace” ၀တၳဳႀကီးမွာ ဇာတ္ဖြင့္တာက အေျမာက္သံႀကီး မႏၲေလးအေနာက္ဘက္ၿမိဳ႕႐ိုး ေရာက္လာတာနဲ႔စဖြင့္တယ္။ တိုင္းျပည္ကို ကြ်န္ျပဳေတာ့မယ့္အသံ။ ၀တၳဳအဖြင့္ ‘မႏၲေလး’ခန္းဟာ ၁၂၄၇ ခုႏွစ္ ပါေတာ္ မူခါနီးရက္ေတြ၊ တုိင္းေရးျပည္ေရး က်ဳိက္ က်ဳိက္ဆူေနတဲ့ အခ်ိန္။ ၿဗိတိသွ် ၿမိဳ႕သိမ္း တပ္ေတြ ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ေညာင္ဦး၊ ကြမ္းရြာ၊ ဆင္ေပါင္၀ဲ၊ မင္းလွ၊ ျမင္းျခံ နဲ႔ စစ္ကိုင္းမွာ ျမန္မာ တပ္ေတြက ရွိတဲ့လက္နက္နဲ႔ ပိတ္ဆို႔ခုခံ ေနၾကတယ္။ အရွင္ႏွစ္ပါး တိုင္းတစ္ပါး ေဆာင္က်ဥ္းခံရေတာ့မယ့္ အေျခအေန ႀကီး ဆိုက္ေနေပမယ့္ ျပည္သူဆင္းရဲသားေတြက က်ဴးေက်ာ္စစ္မွာ ေတြေတြ ေ၀ေ၀ ရွိေနၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းႏွစ္ပါးနဲ႔အေစအပါး ေတြေဆာင္က်ဥ္းခံရတယ္။ သည္သမိုင္း အခ်က္အလက္ေတြကို ၀တၳဳပါဇာတ္ေကာင္ ေတြနဲ႔ ေရာေမႊၿပီး က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ေရးထား တာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္း တယ္။ မႏၲေလးက်ဆံုးခန္းဟာ ပေဒ သရာဇ္က်ဆံုးခန္း ျဖစ္တယ္။ ပေဒ သရာဇ္က်ဆံုးခန္းဟာ ေခတ္ သစ္ရဲ႕ အ႐ုဏ္ျဖစ္ဖို႔ ဖန္လာတယ္။ သမိုင္းမွာ အလွည့္အေျပာင္းပါပဲ။ ၀တၳဳႀကီးကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ဖတ္ေနရင္း ေတာင္ စိတ္ထဲက ဘာသာ ျပန္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ခ်ေရးျဖစ္ တယ္ဆိုပါေတာ့။

* စာအုပ္အမည္ကို ‘ေရကန္သာၾကာ တိုင္းေအး’ လို႔ ေပးျဖစ္ပံုကေရာ။

၀တၳဳအမည္ကThe Glass Palace ။ ဖန္နန္းေတာ္၊ မွန္နန္းေတာ္။ ရွင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ လံုးေကာက္အဓိပၸာယ္ကို ဘ၀င္မက်ဘူးျဖစ္ ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပခန္းမင္းသားႀကီးရဲ႕ ေအာင္ေျမသာစံ ပတ္ပ်ဳိးကို ကြ်န္ေတာ္သြား သတိရတယ္။ အဲဒီေအာင္ေျမသာ စံပတ္ ပ်ဳိးထဲက စာသားကို ဆရာျမ သန္းတင့္ လည္း သံုးဖူးတယ္။ သူက M.M.Kae ရဲ႕ Far Pavilion ကို ‘ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း’လို႔ အမည္ ေပးခဲ့တာကို ၀တၳဳနဲ႔လည္းမလြတ္၊ မူရင္း ေခါင္းစဥ္နဲ႔လည္း မေ၀းတာမို႔ လွလိုက္ တဲ့စိတ္ကူးလို႔ အံ့ဩခဲ့ဖူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ ရဲ႕ဘာသာျပန္မွာလည္း သည္လိုၫႊတ္ႏူး ဆြတ္ပ်ံ႕တဲ့ေခါင္းစဥ္ေပးခ်င္တာမို႔ ‘ေရ ကန္သာ ၾကာတိုင္းေအး’ျဖစ္လာခဲ့တာ။

* ‘ေရကန္သာၾကာတိုင္းေအး’ဆိုၿပီးျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ယူၿပီး ဘာသာျပန္ခဲ့ရလဲ။ လံုးခ်င္းအျဖစ္ မထြက္ခင္ ေရႊအျမဳေတ မွာ ဆရာ အခန္းဆက္ေရးခဲ့တာေနာ္။

ကြ်န္ေတာ္က တစ္အုပ္လံုးၿပီးမွ ေရႊအျမဳေတကိုအပ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ပထမတစ္ခန္းကိုေတာ့ တစ္ခန္းလံုးျပန္ထားတယ္။ေနာက္ အခန္းေတြက် ေတာ့ ေရႊအျမဳေတကို တစ္လခ်င္းပို႔တာ ပါ။ မဂၢဇင္းမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါခဲ့တယ္။

* အခန္းႀကီးခုနစ္ခန္းခြဲၿပီး ဘာသာ ျပန္ထားတဲ့ ဆရာ့ရဲ႕စာအုပ္ထဲမွာ ခက္ခက္ခဲခဲ အားထုတ္ဘာသာျပန္ ခဲ့ရတဲ့အပိုင္းမ်ဳိး ၾကံဳခဲ့ရပါ လား။

တစ္အုပ္လံုးကို အားစိုက္ရတာေတာ့ ရွိတယ္။ နန္းဓေလ့၊ နန္းမူ နန္းယာ ကအစ ကုန္းေဘာင္ ေခတ္ေႏွာင္း ရတနာပံု ေခတ္သံုးေ၀ါ ဟာ ရေတြ၊ အသံုးအႏႈန္း ေတြကို အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ ခ်င္လို႔ စာအုပ္ေတြ သမိုင္းက်မ္းေတြ ဖတ္ရတယ္။

* ပုဂံစာအုပ္တုိက္နဲ႔ ဒီစာအုပ္ကို လံုးခ်င္းထုတ္ျဖစ္ပံုကေရာ။

ကြ်န္ေတာ့စာအုပ္တခ်ဳိ႕ကို ပုဂံစာအုပ္ တိုက္က ထုတ္ေ၀ခဲ့ေတာ့ သည္စာအုပ္ ႀကီးကိုလည္း ေပး႐ိုးေပးစဥ္ေပးလိုက္တာ ပါ။ ပုဂံက လည္း စာအုပ္ကို အေကာင္း ဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးထားပါတယ္။

* The Glass Palace ကိုပဲ ဆရာထိပ္တင္သက္ကလည္း ‘ေရႊနန္းေတာ္’ဆိုၿပီးဘာသာျပန္ထားပါတယ္။ ဒီလိုစာအုပ္တစ္အုပ္တည္း ကိုစာေရး ဆရာႏွစ္ေယာက္ ဘာသာျပန္မိျခင္း ဟာ တစ္စံုတစ္ရာဆိုးက်ဳိးျဖစ္ႏိုင္ပါလား။

ဆရာထိပ္တင္ရဲ႕ ေရႊနန္းေတာ္ ထြက္ လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဘာသာျပန္တာ တစ္၀က္ေတာင္ မက်ေသးဘူး။ ထြက္ လာေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာျပန္တာလည္း ေကာင္းပါ တယ္။ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆရာ သံုး၊ေလးဦးျပန္ခဲ့တာ ေတြ အရင္ကလည္းရွိခဲ့တယ္။ သည့္အတြက္ ဆိုးက်ဳိးရယ္လို႔ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ ဟန္နဲ႔ကိုယ္ ျပန္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ပရိသတ္နဲ႔ကိုယ္ ဖတ္ၾကတယ္။

* ဆရာထိပ္တင္သက္ကေတာ့ သူ႔စာအုပ္ကိုစကားေျပပံုစံျပန္ထားတယ္။ ေရကန္သာၾကာတိုင္းေအးကိုေရာဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးဘာသာ ျပန္ထားတာလဲ။

ဘာသာျပန္တယ္ဆိုတာ ေကာ္ေဇာပက္လက္လွန္ၾကည့္ရတာမ်ဳိး၊အခင္းဘက္အလွဘက္ကို ျမင္ရဖို႔ခက္တယ္။ေကာ္ေဇာေျပာင္းျပန္ လွန္ၿပီး ၾကည့္ရ တဲ့အလွေလာက္ပဲ ရႏိုင္တယ္။ တစ္ဘာသာကတစ္ဘာသာအကူးမွာ ေပ်ာက္သြားတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိ ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မူရင္း၀တၳဳရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတာ့ မိေအာင္ ဖမ္းရတာေပါ႔။ ကြ်န္ေတာ္က ျမန္မာရနံ႔ပါေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္။ ႀတိဘဂၤ သံုးဆစ္ခ်ဳိးကေလးေပါ႔။ တခ်ဳိ႕ေနရာ ေတြမွာ လံုးျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြ မွာ သေဘာေပါက္ျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြမွာလံုး ေစ့ပတ္ေစ့ျပန္တယ္။

* ဘာသာျပန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မူရင္း စာေရးဆရာျဖစ္တဲ့ Amitav Ghosh နဲ႔ အေမရိကမွာေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့တယ္လို႔သိရတယ္။ဒါဟာ ၾကံဳခဲ့တဲ့အခြင့္ အေရးလို႔ ထင္ပါသလား။ ဆရာရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို သိပါရေစ။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဆရာမ်ဳိးျမင့္ညိမ္းကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု Rhode Island ျပည္နယ္ ၊ Brown တကၠသိုလ္ South-East Asia Cul- ture & Art Festival တက္ဖို႔ ဖိတ္တယ္။ အဲဒီပြဲ ကို ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီးေတြလည္း တက္ၾကတယ္။ သည္အထဲမွာ Amitav Ghosh တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံလည္း ပါေတာ့ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔၀တၳဳကို ဘာသာျပန္ေန တယ္ဆိုေတာ့ Amitav Ghosh က သိပ္ကို ၀မ္း သာပါတယ္။ သူေရးတဲ့တျခားစာအုပ္ေတြေတာင္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ဒါရွားရွားပါးပါးၾကံဳႀကိဳက္ခြင့္ပါ။

* The Glass Palace က ကမၻာ တစ္၀န္းမွာ အရမ္းေအာင္ျမင္ၿပီး လူသိမ်ားပါတယ္။ အဲဒါဘယ္လိုအခ်က္ေတြေၾကာင့္လို႔ဆရာထင္ ပါလဲ။

The Glass Palace ကို ကမၻာ့ ဘာသာ ၁၉ ဘာသာနဲ႔ ျပန္ဆိုထားၿပီး ပါၿပီ။ ကမၻာ့စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္းကလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲစြဲလန္းၾက
တဲ့၀တၳဳႀကီး ျဖစ္လို႔ သိပ္ကိုေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ စိတ္ထဲေတာ့ အာရွတိုက္ရဲ႕ ၀ိညာဥ္၊ အာရွတိုက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကမၻာ့ စာဖတ္ပရိသတ္က ေမြ႕ေလ်ာ္မိ ခံစားမိၾကလို႔ထင္တယ္။ အာရွတိုက္၀တၳဳေတြက လွပျခင္း၊ေကာင္းျမတ္ျခင္းနဲ႔လူသားဆန္ျခင္းေတြ ထံုးမႊမ္းေနတတ္လို႔ပါ။ အာရွတိုက္စာေပဟန္က ဇာတ္႐ုပ္ကိုကိုင္တြယ္ရာမွာ သိပ္သိမ္ေမြ႕တယ္။ဒါဟာထူးျခားမႈျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

* ဥပမာ-ဆရာဟာ Amitav Ghosh ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီလိုဆိုရင္ The Glass Palace ထဲကအေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုကိုမ်ား ပိုဖတ္လို႔ ေကာင္းေအာင္ ေျပာင္းလဲေရးခ်င္မိတာမ်ဳိး ရွိလား။

မရွိပါဘူး။ The Glass Palace က ေကာင္းၿပီးသားပါ။ ၀တၳဳက အခန္းႀကီး ခုနစ္ခန္းကိုခ်ိတ္ယူသြားတာ ေတာ္ေတာ္ သပ္ရပ္ပါတယ္။ Modern Classic ၀တၳဳႀကီးေတြမွာေတြ႕ရေလ့ရွိတဲ့ ဇာတ္ ေကာင္ အားေကာင္းတာ၊ ဇာတ္ေကာင္မ်ားတာ၊ ေခတ္ကာလေတြကိုျဖတ္ သန္းတာ၊ လူ႔ စိတ္ခံစားမႈေတြကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ ႏိုင္တာေတြကို သည္ ၀တၳဳႀကီးမွာ ေတြ႕ရ တယ္။ မဒရပ္စ္ေရာက္ သီေပါ၊ ရတနာ ဂီရိေရာက္ သီေပါ၊ ျမန္မာသစ္ေတာ သဘာ၀၊ ဆင္သဘာ၀၊ ေရွးကအိႏိၵယ ႏိုင္ငံသားေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံေရာက္လာတာကအစ သည္၀တၳဳႀကီး ထဲ မွာ လွလွ ပပထည့္ေရးသြားတယ္။ မူရင္းဇာတ္ လည္းမပ်က္ေအာင္ ဇာတ္ကိုလည္း အားျဖစ္ေအာင္ ေရးထားတဲ့ ၀တၳဳႀကီး ဆိုေတာ့ တစ္ပုဒ္လံုးကို ႀကိဳက္ပါတယ္။

* ျမန္မာသမိုင္းေၾကာင္း ကို ႏိုင္ငံျခား သားတစ္ေယာက္ေရးတာ ျမန္မာ တစ္ေယာက္ေရးတာ ေလာက္ မွန္ကန္ တိက်ႏိုင္ပါ့မလား။
ဘယ္ေလာက္အားစိုက္ထားသလဲဆို တာနဲ႔ ဆိုင္မယ္ ထင္တယ္။ ျမန္မာ သမိုင္းကို ျမန္မာစာေရးသူ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က မကိုး ကား၀ံ့တဲ့စာအုပ္ေတြ လည္းရွိတယ္။

* ဒThe Glass Palace က ျမန္မာ့ သမိုင္းေပၚ အေျခခံၿပီး ျခယ္မႈန္းထား တာမို႔ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ေတြအေန နဲ႔ ဒီစာအုပ္ထဲက တစ္စံုတရာ ဘာရ ရွိႏိုင္မယ္လို႔ ဆရာေမွ်ာ္လင့္ထားလဲ။

အဲဒါက ေယဘုယ်ဆန္ပါတယ္။ ၀တၳဳဖတ္ၿပီးရင္ ေလာကကို ဆင္ျခင္ႏိုင္ မယ္။ ဘ၀ကို ဆင္ျခင္ႏိုင္မယ္။ ဒါ၀တၳဳ ကေပးတဲ့ ေကာင္း ေမြပဲ။ ဖတ္သူရဲ႕ ေရခ်ိန္ကလည္း ရွိေသးတာကိုး။

* The Glass Palace ဟာ ဆရာ့ရဲ႕ ဘယ္ႏွအုပ္ေျမာက္ဘာသာျပန္စာအုပ္ လဲဆိုတာ သိပါရေစ။

The Glass Palace က ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕တတိယေျမာက္စာအုပ္ပါ။ပထမစာအုပ္က ႐ုရွားစာေရးဆရာႀကီး Turganer ရဲ႕၀တၳဳလတ္သံုး ပုဒ္၊ ဒုတိယစာအုပ္ကလည္း Turganer ရဲ႕စာအုပ္ပဲ။ ‘လြင္ျပင္ျမက္ခင္းမ်ားရဲ႕အလြန္’တဲ့။လတ္တေလာဘာသာျပန္ေနတာကေတာ့ ဆရာျမသန္းတင့္ဘာသာျပန္ သြားတဲ့ The English Patient ပါ။ အဂၤလိပ္လူနာေပါ႔။ က်န္တဲ့တစ္၀က္ ကို ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳးစားၿပီးျပန္ ေနတယ္။ဆရာေျခႀကိဳေျခၾကားက ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ျပန္တာပါ။
http://www.myanmar.mmtimes.com/2010/timeout/470/time05.html